LOGINShare
Chapter 3
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56She hate me, disgust me. Ang tingin niya sa'kin ay isang patapon, basura, alipin, walang kwenta, walang silbi, mahina, lampa, pangit, walang class, punching bag, at stress reliever. That's who I am to her, but to me she's still my mother.
Muli akong napabuntong-hininga, ginawa ko na lang ang dapat kong gagawin.
Kinabukasan
Maaga akong gumising, ayaw ko mang pumasok ng maaga pero ayaw kong maabutan sila. Maglalakad na lang ako papuntang school.
Pagkababa ko, nakita kong aligagang nagpupunas ng sahig si Yaya.
"I'm sorry po, ipagtitimpla na lang po kita ulit." hinging paumanhin ni yaya.
Nanatili akong nakatayo, pinagmamasdan lang sila. Pumasok sa kusina si yaya, napadako ang tingin ko sa dalawa. Si dad ay nagbabasa lang ng newspaper habang si Mom, kita mo sa mukha niya ang sobrang inis.
"Napaka-inutil talaga!" iritadong sabi ni mom.
Dumako ang tingin ko kay yaya, may dala siyang bagong timplang kape.
"Madam, ito na po." sambit ni yaya habang inaabot ang kape.
Taas kilay na kinuha ito ni mom, humigpit ang kapit ko sa strap ng bag ko.
"Madam!" tili ni yaya.
Itinapon ni mom ang mainit na kape kay yaya,
"I don't like it anymore." mom said.
Dumako ang mata ko sa kamay niya na may hawak na knife. Mabilis akong kumilos, sinalag ang kutsilyong para kay yaya.
"Rhexyl!" singhap ni yaya.
Bumuhos ang dugo pagkatapos niyang matanggal ang kutsilyong bumaon sa kamay ko.
"Tama na po, ako na lang po ang gagawa sa pinag-uutos po ninyo. Ano po bang kailangan niyo?" mahina kong sabi.
Tumaas ang sulok ng kanyang labi. Tiningnan niya ako ng may ngiti sa labi, ngiting may hindi maganda, ngiting hindi mo gugustuhing makita mula sa kanya.
"What I need? No, I don't need anything. Lahat ba ng gagawin ko ay susundin mo?" nakakaloko niyang tanong.
"Anything, just let my yaya alone." determinado kong sabi.
"Rhexyl! Ano bang ginagawa mo? Ayos lang ako, wag mo 'kong alalahanin." nag-aalalang sabi ni yaya.
Umiling ako kay yaya, siya na lang meron ako. Tanging siya lang ang nag-iisa kong pamilya.
"I want you to kill her, for me." sambit ni mom.
Mabilis na napalingon ako sa kanya. Kunot na kunot ang noo ko siyang tiningnan.
"Kill her?" I asked.
"Yes, kill her. Ayaw kong mabahiran ng mabahong dugo ang kamay ko, I don't want to waste my energy to kill her. That's why, ikaw ang gagawa nito para sa'kin. Gagawin mo naman, 'di ba?" wika ni mom, kita ko sa mga mata niya ang kasiyahan.
Nanay ko ba talaga siya?
Nakangiti niyang inabot sa'kin ang kutsilyong hawak niya, marahan kong kinuha ito mula sa kanya. Kita ang dugong nanatili sa knife, napalunok ako habang nakatingin dito.
"Rhexyl? Nak, bitawan mo yan." utos sa'kin ni yaya.
Hindi ko alam, pero titig na titig ako sa pulang likido. Then, next thing I knew ------
"Rhexyl!" sigaw ni yaya.
"What the hell are you doing?" bulyaw naman sa'kin ni dad.
Natauhan ako bigla, marahan kong tiningnan ang kamay niyang mahigpit na nakakapit sa kamay ko. Lihim akong napangiwi sa sakit na nararamdaman ko, narealize ko na ang hawak kong kutsilyo ay nakakatutok kay mom.
Nanlaki ang mata ko. sh*t! Humakbang siya palayo sa'kin, nanginginig na binitawan ko ang kutsilyo.
Malutong na sampal ang umalingawngaw sa buong lugar, sa lakas ay napasalampak ako sa sahig. Namanhid ang pisngi ko, naramdaman ko ang pagdaloy ng dugo mula sa pumutok kong labi. Hindi kaagad ako nakagalaw, pakiramdam ko para akong hinampas ng matigas na bakal.
"I-i'm so-sorryy, Hindi ko naman intention na-------" nanginginig kong saad.
"CUT THE BULLSHIT! YOU ARE PLANNING TO KILL MY WIFE!" galit na galit na sabi ni dad.
Sunod-sunod ang pag-iling ko,
"N-no, I c-can't do that. Hindi ko a-lam kung a-anong gin-ginagawa ko. I w-was lo-st." pagtatanggol ko sa sarili.
Nanlaki ang mata ko ng kinuha niya ang kutsilyo, palapit siya sa'kin. Ambang hahawakan niya ako, dahil sa taranta ko, tumayo ako at tumakbo palabas.
I ran as far as I can, umiiyak na umupo ako sa swing ng playground. Holding my wound, I'm a mess because of the blood.
Sanay na ako sa ganito, kahit nga gaano pa kalaki ang sugat, 'di ko na nararamdaman ang sakit. Mas masakit yung nararamdaman ko inside, mas matalim pa sa pinamatalim na kutsilyo.
May nakita akong mini house,
umalis ako sa swing. Lumapit at pumasok ako sa loob. 'Yong ngayon ko na lang ulit sila nakita tapos ganito pa. Nakakatawa di ba? I pity myself, umaasa sa wala.Pinagdikit ko ang aking mga tuhod, ipinatong ko ang aking ulo dito. Hinayaan ko ang sarili kong mapagod sa kakaiyak.
"Nak," narinig kong sabi.
Marahan kong inangat ang aking sarili, nakita ko si yaya.
"Ya," sabi ko.
Suminok-sinok ako dahil sa sobrang iyak ko. Ngumiti siya sakin, I scan her body.
"I'm fine, halika. Lumabas ka na riyan, at ng magamot na kita. Madaming dugo na ang nawawala sayo." may bahid na pag-aalala ni yaya.
Sinunod ko ang sinabi niya, lumabas ako sa pinagtataguan kong mini house. Inalalayan niya akong umupo sa swing, agad naman niyang inilabas ang medicine kit.
"Hindi mo na dapat iyon ginawa." pag-aalala niyang wika.
Hindi ako sumagot o kumibo.
Tahimik lang akong naghihintay na matapos siya sa paglilinis.
"Hindi pa rin sila nagbabago, hanggang kailan kaya nila ito gagawin sa'yo? Paano nila nasisikmurang saktan ang kanilang sariling anak?" saad ni yaya.
"I don't care about them. I'm fine in whatever they want to do to me, pero ang saktan ka nila ay ibang usapan na." sabi ko.
" Ikaw talagang bata ka, sinabi ng ayos lang sakin." sambit ni yaya.
"I'm not okay with it, you are the only family i have." saad ko.
I love her ng higit pa sa pagiging yaya ko, for me parang nanay ko na siya, hindi niya ako iniwan. Wala man ako ng mamahaling bagay, nasa tabi ko lang si yaya sapat na sa'kin.
"Ayan! okay na. Tara na, uwi na tayo." Tumayo siya pagkatapos niyang malinis ang sugat ko.
Umiling ako
"Ikaw na lang po, Ya. Papasok pa po ako ng school." sabi ko
"Papasok? Pero ---" alinlangan niyang sabi.
"Pwede po bang dalhin niyo po dito ang gamit ko?" tanong ko.
Ayaw kong umuwi ng bahay, papasok na lang ako. Hindi ko siya gustong makita, lalo pa at nakagawa na naman akong mali.
Alinlangan man ng una, pero umalis pa rin siya. Habang naghihintay ako, todo ang tago ko ng mukha dahil pinagtitinginan ako ng mga tao. Marahil sa itsura ng damit ko, may bahid pa kasi ng dugo tapos may mga tapal pa ang sugat ko.
Nakakahiya!
"Nak, ito na." narinig kong wika ni yaya.
Napa-angat ako ng ulo, lumawak ang ngiti ko. Kaagad kong hinablot ang bag na dala niya, humanap ng mapagbibihisan. Nang makapagbihis na ako, naghiwalay na rin kami ni yaya. Me, going to school. Tapos siya, umuwi na ng bahay.
-------- School --------
Pagkadating ko, napakunot-noo ako dahil napansin kong may mga police cars na nakaparada sa labas ng gate. May ambulansya rin akong nakita. Nangyare? Anong event?
"Iha, wala kayong pasok." saad ng kung sino.
Napalingon ako sa nagsalita, si manong guard lang pala.
"Wala? Bakit po?" tanong ko.
Sa halip na sagutin ako, sa ibang direksyon siya tumingin. Sinundan ko ang tinitingnan niya. Kusang tumabi ako para bigyan ng daan ang mga medic.
Dumako ang tingin ko sa hawak nilang stretcher.
"May natagpuang ulit na patay." sabi ni manong guard.
Nanlaki naman ang mata ko. Kahapon lang merong natagpuan, tapos ngayon meron ulit.
"May natagpuan bang ebidensya? I mean, nalaman po ba kung sino ang pumatay? " pagtatanong ko.
Malungkot na umiling lang siya.
"Walang natagpuan ang mga pulis, agad nga nagsara ang kaso na yun. Wala kasi talaga silang makuhang lead," malungkot na wika ni manong guard.
Muli kaming tumabi, dahil may dumaan na naman ulit bitbit ang mga patay.
"Ikaw? Bakit ngayon ka lang? Late ka na naman!" pag-eenterogate ni manong guard.
Ngumiwi ako, napansin niya pa rin ang pagiging late ko.
"May emergency lang sa bahay, saka wala namang pasok." pagpapalusot kong sagot.
"Eh, yang kamay mo. Anong nangyari?" taas kilay niyang tanong with pagdududa.
"Nahulog ako sa hagdan kanina, sa pagmamadali ko." palusot ko ulit.
Yan na lang dinahilan ko, alangan namang sabihin ko ang nangyari kahapon at kaninang umaga.
"Alis na po ako, wala naman palang pasok." walang gana kong sabi.
Pipihit na ako ng mapadako ang tingin ko sa isang patay, nahinto ako.
Dumako ang tingin ko sa kaibigan nitong umiiyak. Yakap-yakap niya ito habang humahagulhul.Napapitlag ako ng may tumapik sa'kin, agad na nabaling ang tingin ko sa kanya.
Bumungad sa'kin ang isang police officer, dumistansya ako sa kanya. Nagkaroon ako ng pagkakataon na matitigan siya, titig na titig siya sa'kin. Ang gwapo niya, mala-anghel sa kagwapuhan. Ang tangos ng ilong niya, ang perfect ng pagkakahulma. Maging ang hugis ng mukha niya, mala-anime ang sukat.
"What are you doing here?" he asked.
Lihim na napangiwi ako, bagsak sa voice. Ang lamig, nakakatakot din siya kung makatingin, tagos sa kaluluwa mo. Napalunok ako.
"Ah, eh. A-ano?" Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko.
What the! What is wrong with me? I don't know why, but I feel something to him. Feeling of being scared?
Humakbang ako paatras, naitago ko rin ang kamay kong may benda sa likuran. Ang talim kasi ng titig nito sa kamay ko. Hindi ko mapigilan na mapakunot-noo. Ang weird niya kasi, may kakaiba talaga akong nararamdaman sa kanya.
"Ay! Pasensya na po. Studyante po siya dito, 'di lang halata. Kararating niya lang, kaya hindi niya alam ang nangyayari." paghinging paumanhin ni manong guard.
Bait ni manong guard, ah. Nakain?
Yung tingin ni kuyang police officer ay hindi man lang naalis saakin.
"Go home." mahinahon pero ramdam mo pa rin ang ang lamig sa boses niya.
"I ---- " Umiwas ako ng tingin sa kanya.
Kanina po ako di makabuo ng salita na sasabihin.
Pagtingin ko sa kanya, tumalikod na siya sa'kin.
"Everything is clear." sabi ng kasama niyang co-police officer.
"Umuwi ka na, iha." sabi ni manong guard.
Pagkasabi niyang 'yon ay umalis na rin siya, sinarado ang gate at pumasok sa guard post.
Tumalikod na ako, pero muli akong lumingon sa police na nakaharap ko, pasakay na siya ng police car. Paalis na rin ang ambulansya. Dumako naman ang tingin ko sa kaibigan ng namatay.
Weird?
Ay ewan! Bumuntong hininga ako. What a day! Ang ganda talaga ng buhay ko.
Ipinilig ko ang aking ulo, inalis ang mga thoughts na pumapasok sa utak ko.
Related chapters
Touch and Die   Chapter 4
* Warning: *Thirdperson's P.O.VKalalabas niya lang galing bathroom, kakatapos niya lang maligo. Sakto ring tumunog ang cellphone niya. Lumingon siya sa gawi nito habang pinapatuyo ng tuwalya ang buhok niya. Lumapit na siya rito ng hindi ito tumitigil sa pagtunog, sinagot niya ang tawag."What is it?" malamig niyang tanong."Hey! wala bang hello muna? or hi! kamusta na?" tugon sa kanya ng kabilang linya."Mas malamig ka pa sa klima dito, e." may himig na pagtatampo na saad nito.Naimagine niya rin na nakanguso ito ngayon. She rolled her eyes."Tsk! Why are you calling me? Don't call me if you don't have any news to tell." sabi niya sa malamig pa ring tuno."Ito naman, oh. Masyado ka talagang ano! Di ba pwedeng namimiss lang kita?"
Touch and Die   Chapter 5
Rhexyl's P.O.VMaagang akong bumangon sa higaan, pumasok sa bathroom at bangag na napatitig sa salamin. Nitong mga nakaraang araw na lumipas ay lagi akong umaalis ng maaga sa bahay, to avoid my parents.Bumuntong-hininga ako, isang panibagong at nakakabagot na araw na naman.Agad naman akong nakapag-ayos ng sarili, when everything is done. Binuksan ko ang pinto, sumilip muna bago tuluyang lumabas. Marahan akong bumaba ng hagdan, nag-iingat na huwag makagawa ng ingay para di magising ang demonyo este si mom.Bukas na ang ilaw pagdating ko sa baba, tip toe akong lumakad papalabas pero nahinto ako sa gitna ng may marinig ako. Napalingon ako sa bukas na TV."May natagpuang patay dito sa palikong daan. Ayon sa imbestigasyon, nawalan ng preno ang sasakyan dahilan para ito'y malakas na sumalpok sa malaking puno." saad ng reporterPinakita nito ang nasa
Touch and Die   Chapter 6
"Ayaw mo? Okay, madali naman akong kausap. Dar!" sambit ni feeling reyna.Nakangiting asong kumilos 'yong tinawag na Dar. Hahampasin na sana siya pero agad ng dinilaan ni girl ang sapatos ni feeling reyna.Napangiwi naman ako. Uto- uto! Ngumisi naman siya sa ginawa ng babae. Tuwang-tuwa siya sa ginagawang paglinis ng sapatos niyang halatang dinumihan, gamit ang dila ni ate girl nilinis niya ang mga ito.Tumingin si feeling reyna sa isa sa kasama niyang lalaki. Tumango na may pinahihiwatig. Nanlaki ang mata ko sa sunod na ginawa nito. Binaril nito ang babae sa ulo. Kumalat ang dugo nito sa sahig.Sa gulat ko, nakalikha ako ng ingay na ikinalingon nila. Sh*t! Tumalikod na ako at kumaripas ng takbo. Dali-dali akong umakyat ng hagdan. Lalo ko pang binilisan ang pagtakbo, narinig ko ang mga hakbang nilang papalapit sa'kin. Putcha! Hinahabol pa ako.Malalaking hakbang ang ginawa
Touch and Die   Chapter 7
Mrs. Villaruel P.O.V After calming my students about false alarm, I did talk to Ms. Rhexyl Salvez. I was indeed harsh to her, but what she did is unforgivable.I never saw here wearing school uniform, always late. Maraming professor ang nagrereklamo sa kanya, ayaw nila itong tanggapin dahil lagi lamang siyang tulog sa klase. Maging ang exams and quizzes niya ay mga bagsak lahat.Pinagbigyan ko na siya 'nung una pa lang. Pero ngayon, hindi na pwede. Napabuntong hininga na lang ako. Being dean is really a stressful.Napa-angat ako ng tingin para tingnan kung sino ang pumasok ng hindi kumakatok."Hey! Friend, miss me?" she asked."Rhena?" gulat kong sabi."What's with your face? Para kang nakakita ng multo, and look at your face. You look awful, an
Touch and Die   Chapter 8
Rhexyl's P.O.VMarahan kong iminulat ang mga mata ko. Bumaling ako sa bandang kanan ko. Muli akong napapikit dahil nabigla ang paningin ko sa sikat ng araw. Itinaas ko ang kanang kamay ko para matakpan ang liwanag.Nang maka-adjust ang paningin ko, inilibot mo ang paningin ko sa lugar kung nasaan ako.Nasa sariling kwarto na ako? Paano ako napunta dito?Bumangon ako, napadaing ako. Pakiramdam ko parang may nakapatong na sampung hallowblocks sa batok sa bigat at sakit. Marahan kong itinabingi ang leeg ko, kanan at kaliwa.Marahan kong hinaplos ang leeg ko. Naalala ko kung bakit masasakit ang katawan ko.Tsk! Kahit anong iwas ko talaga, lumalapit pa rin sila.Tumayo ako at umalis ng kama. Pinatunog ko ang katawan ko, at na
Touch and Die   Chapter 9
Thirdperson's P.O.VSabay na lumisan ang sampung sasakyan, ang susundo sa mga bagong mag-aaral. Kanya-kanya silang lugar na pupuntahan.Pagkatapos nilang masundo ang kanilang susunduin ay muli silang nagtagpo-tagpo, at sabay-sabay nilang tinungo ang kanilang paroroonan.Hindi nakikita ng mga nasa loob ng sasakyan ang kanilang dinaraanan kaya naman mas pinili nilang libangin ang kanilang mga sarili.Maraming oras ang kanilang gugugulin, marating lang ang University of Der Mord. Ito ay isang marangyang paaralan at napakakilalang unibersidad. Ang paaralang hinahangaan ng lahat ngunit iilan lamang ang pinapalad, at pinahihintulutan na makapasok. Mapapatalon ka sa tuwa kapag sinewerte kang makapasok.Anim na oras ang lumipas bago nila narating ang malaking tarangkahan ng University. Ito ay mataas at malaki. Kulay itim, tingkad na tingkad ang tatlong letrang nakaukit dito. Nakal
Touch and Die   Chapter 10
Rhexyl P.O.VHuminto ang glass elevator, bumukas ang pinto. Pagkalabas ni Ms. French ay sumunod naman sila. Huli akong lumabas pero nahagip ng mata ko ang number ng floor na hinintuan ng elevator.16th floorAng taas pala ng paaralang ito. 16th floor mga ateng. Minutes past, may binuksan ng pinto si Ms. French. Office na yata ito ni Dean."Mr. Dean, the newbies are here." rinig kong sabi ni Ms. French.Pumasok ang mga nasa unahan ko kaya sumunod na rin ako. Tumigil kami sa tapat ng table ni Dean. Lihim akong napasimangot, gurang na si Dean."Hello, fellows." ngiti niyang bati sa'min."Hi, Mr. Dean. We are glad to be here in your university." sambit nilang lahat na may ngiti sa labi.Nakangiwi ko silang tiningnan. Kailan pa sila nagpractice ng sabayang pagbigkas? Hindi ako na-infor
Touch and Die   Chapter 11
Bumaba na agad ako ng hagdan. Pagkarating ko ng 15th floor. Habang hinahanap ko ang section ko. Napansin kong parang may napapalingon sa gawi ko. Salamin ang bawat classroom pero hindi ko nakikita ang nasa loob, mukhang tinted glass siya.I feel a little bit goosebumps because of too much silent, tanging mga hakbang ko lang ang naririnig ko."Scary," I whispered.Dali-dali kong tinungo ang magiging classroom ko. Putchaa! Bakit kasi dito pa sa top floor ako napunta. Parang nakakatakot ang aura ng floor na ito. Ang bigat sa pakiramdam, floor pa nga lang ito pa'nu pa kaya ang mga tao dito.Huminto ako sa tapat ng pinto. Itinago ko na ang map at muling binasa ang papel ko."Top Section: Premier." basa ko sa papel.Ito na yata ang hinahanap kong section? Red ang kulay ng word na Primier. Napansin ko lang, bakit hindi nawawala ang kulay pula sa
Latest chapter
Touch and Die   EPILOGUE
~~~~ AFTER 6 MONTHS ~~~~Marahan kong inilapag ang bouquet of flowers sa puntod niya. Kay tagal rin mula ng dumalaw ako sa kanya."Hi daddy Leo, its been a while since I visit you. Sorry, marami lang kasing nangyari. Ngayon lang ako nagkaroon ng panahon to visit you. Hindi ka naman magtatampo hindi ba?" nakangiti kong ani."But I know you don't, you love me so much kaya hindi mo iyon magagawa." I added.Naalala ko ang memories namin together. He maybe not my real father but for me he is. Kahit kailan hindi ko siya ipagpapalit. Sa kanya ko naramdaman ang pagmamahal ng isang ama."Aljea," Napalingon ako kay Sylvester.And yes, I'm alive.Buhay ako, hindi ko kayang iwan ang taong nag-iisang nagmamahal sa'kin.~~~~
Touch and Die   Chapter 132
Helaria P.o.vHindi ko napansin na sarado na pala at tuluyang nailibing na si Rhexyl.Rhexyl might be cold pero sweet at mapagmahal siya inside.Believe me kapag nakilala mo na siya, at napamahal na siya sa'yo. He will treat you like her family.Nagtataka siguro kayo if who I am.I am Helaria, the girl they talk about na patay na. I am Breeze girlfriend na hindi ko alam if ako pa rin.And I'm step sister of Crelly na ako talaga ang tunay na anak ng mga inakalang magulang ni Crelly.Maliit pa lang ako ay sadyang lapitin na talaga ako ng disgrasya.Then, I met Rhexyl. She save me from my kidnapper.Same age lang kami pero namangha na ako sa kanya sa oras na iyon dahil sa murang edad she knows how to fight. Pinatay niya ng walang hirap ang mga kidnapper ko.She is very snob and cold. Akala ko hindi ko na muli siya maki
Touch and Die   Chapter 131
Rhexyl's P.O.VMarahan kong iminulat ang aking tingin. Bumungad sa'kin ang kulay asul na kalangitan. Naririnig ko ang mga huni ng ibon. Nakikita ko ang nagliliparang paru-paro at tutubi.Napabangon ako, bumungad sa'kin ang malawak na lugar na napupuno ng mga bulaklak. Nasa gitna ako nito.Kunot-noo akong tumayo.Where I am? Why I am here? Nagsimula akong maglakad. Hindi ko alam kung nasaan ako eksaktong naroroon. But I feel so light, walang nararamdaman na iba.Pakiramdam ko, I am content and happy.Tinuloy ko ang paglalakad. Habang naglalakad ako ay nawiwili akong tumitingin sa paligid ko. And ganda at ang sariwa ng hangin.I wanna stay here, forever.Dito na lang ako.Ito ang tipo ng lugar na gusto ko. Tahimik with good ambiance. Hindi ko aka
Touch and Die   Chapter 130
Rhena's P.O.V Walang paglayan ang sakit na nararamdaman ko. Pakiramdam ko bilyon-bilyong karayom ang nakatusok sa'king dibdib.Walang tigil ang pagtulo ng aking mga luha. Hindi ko na alam kung ilang oras na akong umiiyak.Isa-isa kong tiningnan ang album. Lahat ng larawan ni Rhexyl ay nandito. Mula sa nasa loob siya ng incubator, noong isang taon siya, dalawa hanggang umabot ng walong taon.Ngunit lumilipas ang taon napansin kong unti-unting umiiba ang kulay niya.Naramdaman ko ang sakit ng unti-unti na niyang tinatago ang itsura niya.Nakita ko ang aking larawan sa loob ng kahon. Marahan ko itong kinuha. Pagtingin ko sa likuran mayroong nakasulat.~~~Grandma said, she's my mother. I can't deny it cause we are look a like. But I know she hated me. She doesn't love me. She don't want me. And since she doesn't want me, I don't
Touch and Die   Chapter 129
Lahat ng ginawa ko sa kanya ay bumalik lahat sa'kin. Lahat ng sakit, pahirap, pang-aalipusta ay naalala ko lahat.Nanginig ang buo kong pangangatawan. Nanghina at hindi ako makapaniwala.Hindi ito totoo. I am just dreaming.Marahan akong napabaling sa dalawang brown envelope na nasa ibabaw ng kama. Nanghihinang pumunta ako ng kama saka inabot ito.Nanginginig na binuksan ko ang isa sa mga ito.99.9% positive Nakalagay sa DNA results na Ang biological father ni Rhexyl ay si Franco, ang asawa ko.Kahit sobrang nanginginig ang kamay ko ay pilit ko pa ring binuksan ang isa.Malakas na humagulgol ako, nailagay ko sa bibig ko ang aking kamay.Same results as my husband. Nanghihina akong napaupo sa sahig."I-It c-can't be." nanghihina kong ani.Nanlalabo ang aking panin
Touch and Die   Chapter 128
Dapat ko bang sabihin sa kanya? Muli akong humugot ng hininga."She's in critical condition. Ang lason na nilagay niya sa dagger ay mabilis na kumalat sa katawan niya. Sylvester's trying to revive her. Rhexyl is determined to give your wish." ani ko.Hindi ko alam kung saan siyang lugar dinala ng apo ko. Binibigyan niya lang kami ng update about Rhexyl's condition.I know my son won't give up on her. Sylvester's love Rhexyl so much. He will do everything for her."And this, pinabibigay sa'kin ito ni Rhexyl, it's for you." Inilapag ko ang puting sobre sa kanya.Ngumiti ako sa kanya."Hindi na rin ako magtatagal pa. I have to go." ani ko saka marahang tumayo.Tahimik kong nilisan ang Restaurant. I'm hoping na sana makahanap pa ng reason si Rhexyl para muling mabuhay at manatili sa tabi ng apo ko.
Touch and Die   Chapter 127
Adelle's P.O.VNandito ako ngayon sa isang Korean Restaurant waiting for Rhena's arrival. Today, I decided to give something to her from Jorgia.Pagkatapos ng nangyari kagabi ay tila bumalik ang lahat sa normal. Wala talagang natirang Heackler Clan. Burado lahat, nilinis ng batang 'yun lahat.Wala ring nakalabas o salita mula sa mga natirang bisita. Natatawa pa nga ako dahil ilan sa Connel clan ay pinuri si Rhexyl dahil daw sa magandang show na binigay sa kanila.They said, Sylvester's girlfriend is indeed amazing and stunning. 'Kay husay raw pumili ni Sylvester. Naiiling na lamang ako sa tuwing naaalala ko iyon.Pero ang ikinabahala ko ay ang ginawa ni Rhexyl. She's willing to do her mother long time wish.--- Flashback --- Nakatanggap ako ng text na magkikita kita kami dito sa
Touch and Die   Chapter 126
Ang tanga ko. Hinayaan kong mawala sa'kin ang anak ko. Ako ang may kasalanan kung bakit kinamumuhian niya ako ngayon.At ang masakit, isa ako sa mga taong nais siyang paslangin. Sumang-ayon ako sa kagustuhan ni Rhena na maisilang siya ng maaga upang mawala ito at para na rin sa tradition na mayr'on ang aming pamilya.Ang alam ng angkan namin ay anak ko ang bata kaya lahat ay nais mawala ang bata.Hindi ako tumutol dahil ang alam ko ay hindi ko siya anak. Kung alam ko lang, kung nalaman ko lang ng maaga. Sana --- sana nagawa kong pigilan ang asawa ko. Sana nagawa ko siyang mailigtas. Sana naprotektahan ko siya.Sana naging ama ako sa kanya. Sana naparanas ko sa kanya ang pagmamahal ko. Sana katulad ni Franklin ay nagabayan at naalalayan ko siya."I hate you! I hate you! You killed my dad! I won't forgive you! You killed my dad." She hated me. At hindi ako ang itin
Touch and Die   Chapter 125
Franco's P.O.VPagkauwi namin dumeritso agad ako sa mini bar ko dito sa mansion. Agad akong kumuha ng wine at mabilis na nilagok ng isahan.I am mad to myself. Wala akong nagawa para kay mom. Hindi ko inakala na ga'nun pala si mom namatay. At sa kamay pa ng taong pinagkakatiwalaan ni dad.Renzo and dad are both friends. Dad trusted Renzo so much. He never doubt that guy kahit alam kong mayr'on mali sa lalaking iyon. I don't trust that guy, naiinis ako sa tuwing nakikita ko siya at lalo na kapag tumitingin siya kay mom. But dad doesn't notice it.I tried to tell it to my dad but he denied it and he doesn't believe it. When mom died, Renzo's always there for my dad. He help him to recover but I didn't know that he was the reason why mom died.Inis kong hinampas ng malakas ang table. Malakas ko ring ibinato ang hawak kong bote ng wine. Naglikha ito ng ingay.
