A/n: Hello Fellah. Ayan na pinakahihintay ng lahat. Enjoy reading... 🥰 Please, vote... Salamat! ❤
Chapter 82 Meet Again "Mmy... you invited him?" tanong ni Dave kay Brianna. "Yup! Sinubukan ko lang Ddy, kung makakarating ba siya and he did it," sagot nito na may kasamang ngisi habang nakasulyap sa akin. "Ah, okay. Hey man, kailan ka lang dumating?" tanong ni Dave sa taong nasa likuran ko. Hindi ko ito magawang lingunin sa mga sandaling iyon dahil parang wala rin kasing lakas ang leeg ko at mukha na lingunin siya. So I keep being quiet and listening to their conversation. "I just arrived yesterday. Inasikaso ko lang ang kompanya at nag-usap lang muna kami ni Dad nang masinsinan. Then your wife informs me na may kasiyahan dito. So I'm here, anyway happy birthday, man." Then he moves to Dave and Brii's direction, doon ko lang nakita ang kabuuang itsura nito. I immediately hang up and I'm silently observing his appearance. Walang pinagbago. He still looks devilishly handsome, his body's build still hot as ever. The way he talks now is more powerful and intimidating. His face sho
Chapter 83 Embrace "N-No, ako na." Napatingin ito sa kamay kong pumigil sa braso niya. "Kaya ko namang kumuha ng pagkain ko. Ako na lang." Sumilay ang lungkot sa mga mata nito at agad din naman niyang tinago sa kanyang matiim na titig. "Then let's get our foods together." Napaawang ang bibig ko. Kakawala na sana ang kamay ko sa braso niya nang agad niya iyong nahawakan. Napasinghap akong bigla sa init ng mga palad nito na nanuot sa palad ko. "C'mon, Dave and Brii announced na pwede nang magsimulang kumain." Ramdam ko ang higpit na paghawak niya sa kamay ko kaya hindi ko man lang iyon mahila. "O-Okay. But will you let go my hand first?" Hindi ito sumunod. "I can't Klara, dahil ilang beses ko nang sinayang ang pagkakataong hawakan ito nang mahigpit sa aking mga palad." He slowly presses my hand. "Kaya ngayon hindi na. Even if you asks me and begs me to let this go again. Never." Marahan ngunit may pinalidad nitong sinabi. I sigh and tsk. "Paano ako kukuha ng pagkain ko, kung hawak
Chapter 84 Roses "GOOD morning Ma'am Klara." Nakangiting bati ng kasambahay kong si Nena, ng pagbuksan ko ito ng pinto ng aking silid. "Morning." Nakangiting bati ko rin dito saka ako bumalik sa harapan ng aking tokador at inayos ulit ang naudlot kong pagaayos sa aking sarili, bago pa man ako bumaba at mag-almusal. "Ma'am nakahanda na ho ang almusal ninyo," untag nito, Nena still standing in my door frame. "Bababa ako pagkatapos kong magayos dito. Anyway, thanks, Nena." Nena is my servant since I finally decide to move into my own house. This house is near from my business location, kaya mas ginusto ko na rin ang makalipat kahit ayaw noon ni Brianna. "Pasensya na ho sa distorbo Ma'am, pero may bisita ho kasi kayo sa ibaba, pinapasok ko na ho kasi siya naman ‘yong lalaking naghatid kagabi sa inyo dito sa bahay." Kumunot ang noo ko at sumulyap dito sa imahe nito sa salamin. "Uhm. Nasaan siya?" Hindi ko magawang pagsabihan ito dahil hindi ko naman ito napagbilinan na huwag itong pa
Chapter 85 Jealous Binuksan ko na ang kotse ko pagkababa ko ng tawag ni Makki. "So you're going to meet him? That's why pinapaalis mo na ako?" Isang buo at baritonong tinig ang narinig ko sa aking likurang bahagi. Napaharap ako dito. I gulped when I notice he's almost near to me. Muntik pa kaming magkabanggaan nang humarap ako dito. "H-Huh?" "You're going to meet your suitor, that Makki Salazar? How about me Klara? Iiwan mo ba ako dito para lang makipagkita sa kanya?" His serious tone intimidates me. I grimace. "May lakad ako, I mean, kami na importante." Shit, why did I tell that? Tunog nagpapaalam at nagi-inform ako sa kanya? "Important? Something like a date?" Umangat ang kilay ko dito. "I don't need to explain to you kung anong lakad namin. And if it's a date, ano naman kung madi-date nga kami?" He moves his jaw. "Siya, natatawagan ka at sinasagot mo anytime ang tawag at text niya. Habang sa akin, hindi? He also free to invite you for a date anytime at pinapaunlakan mo. H
Chapter 86 Mother He win and I ride to his car at dinala niya ako sa isang kainan na malapit lang. Then after we finish our breakfast ay sinabi ko agad rito ang lugar na pupuntahan ko. Nagtataka man ngunit hindi ko pinahalata sa kanya, habang tinatahak kasi nito ang daan patungong Mind Center and Shelter Building ay para talalaga nitong alam ang patungo sa lugar na 'yon. I haven't talked to him on our whole trip, hanggang sa dumating kami sa Shelter. "Klara, good morning." Bahagyang nakangiting pagbati ni Makki sa akin nang lumapit ito at humalik sa aking pisngi. But his eyes look so confused when he saw Logan in my side. "Morning Makk." Alanganin akong ngumiti rito. "So, shall we settled her papers now?" untag ko dito sa totoong sadya namin. "Yeah. The head of this centre is already waiting for us," sagot naman nito. "U-Uhm, mauna ka na Makk, susunod agad ako." Seryoso niya akong tinitigan at nakipagsukatan ito ng tingin sa taong katabi ko. "Okay mauuna na ako sa'yo." Pagkaal
Chapter 87 Proof "KLARRISA?" "Shh.. Close your eyes and go to sleep now, magpahinga ka na ho." "Please, huwag mo na ulit iwan si mama, anak... Please, malulongkot ako. Ayoko na magisa anak." "Shh... I'm not going anywhere. Take a rest now. Nandito lang ako sa tabi mo, and I'm not leaving your side anymore." I slowly whisper while I slowly caress her head. Then she slowly closes her eyes and take a nap. Tumalab din ang pangpatulog na tinurok ni Makki dito. Wala kasi itong tigil sa pagiiyak at paghingi ng tawad sa akin simula kanina na nasa shelter pa kami. To the point na inatake ito ng kanyang Asthma habang nasa biyahe kami. We immediately run home at nilunasan agad ito ni Makki, thanks to God, because Makki always brings his personal medicine kit and thing in his car. Kumpleto halos ng gamot at first aid ang kanyang kotse. I kiss her forehead at unti-unti na agad akong umupo sa pagkakahiga ko sa tabi niya. H-Hindi ko akalaing Nanay kita. Pero sana nga mapatunayan sa akin ni L
Chapter 88 Story "Anak, si Papa Klarito mo ang nagbigay ng pangalan mo nang araw mismo nang isilang kita. Klarrisa Del Rosario, iyan talaga ang buong pangalan mo. At kamukhang-kamukha mo ang tatay mo," untag nito habang ako'y nakaunan sa kandungan nito at masuyo niyang sinusuklay ang medyo namamasa ko pang buhok. Napatingala ako dito matapos kong titigan ang litrato ng ama ko noong nabubuhay pa ito. "Kamukha ko nga si Papa. Pero bakit ho kaya Klara ang naging pangalan ko?" Nagtataka kong tanong dito. Ngumiti ito ng bahagya. "E kasi noong bata ka pa, 'pag tinatanong ka namin ng papa mo kung ano ang pangalan mo, Klara ang isinasagot mo lagi. Kaya siguro Klara rin ang ipinangalan ng nakapulot at umampon sa 'yo." Napatango-tango ako. "At least ho hindi nila pinalitan ang pangalan ko. Katunog pa rin iyon ng totoong pangalan ko. 'Di ba ho?" sagot ko rito. "Tama, mas maigi, anak. Halos walang nagbago sa pangalan mo." Nakangiti pa rin ito habang masuyo akong hinahaplos sa aking buhok. A
Chapter 89 One Hug She wipes my tears. "Naiintindihan ko 'yang nararamdaman mo ngayon anak. Pero gano'n talaga 'pag nagmamahal ka. Lahat mararanasan mo ang hirap. Lahat nagdaan diyan anak, at lahat nagsisisi sa mga maling naging desisyon nila sa bandang huli. Katulad ni Logan. Alam mo, walang ibang bukambibig ‘yong batang ‘yon sa tuwing dumadalaw sa akin. Kung ‘di ang kabaitan ng babaeng pinakamamahal niya, at ang sobrang pagmamahal niya sa'yo. Lahat nilahad niya sa akin anak, itinuring din kasi niya akong sumbungan noon, simula nang magkakilala kami. Kaya hindi ko inaasahang ikaw pala na anak ko ‘yong maswerteng babaeng pinakamamahal niya na dating sinaktan lang niya." Patuloy pa rin ito sa pagpunas nang naglalaglagan kong luha. "Kaya pala, hinding-hindi mo sinasagot ang panliligaw sa'yo ni Makki hanggang ngayon. Kasi mahal mo pa rin siya. Naiintindihan din kita anak sa lagay na 'yan. Kasi hindi kailanman natuturuan at nadidiktahan ang puso. Kahit ayaw mo, darating din ang araw na m
Chapter 97 --- After 2 years --- PALAHAW ng isang sanggol ang pumukaw sa aming dalawa ni Logan na nasa katapat lang ng silid naming mag-asawa. "Sweetheart, umiiyak ang baby." Tinulak ko ito palayo sa katawan ko. "Sweetheart, later... Nandoon naman ang taga pag-alaga nila." He never stops kissing my neck and caressing my body. "Hm, sweetheart, hinahanap-" Bumuntong-hininga ito. "Okay." Huminto ito saka tumayo at marahan akong hinila patayo sa kama. "Galit ka?" tanong ko dito habang inaayos ang nalihis kong manipis na pantulog. "No." "Nagtatampo?" "No," matipid pa rin nitong sagot sa akin. I roll my eyes as I wear my silky smooth robe. "Nako kilala kaya kita," sabi ko habang tinatahak na namin ang pinto palabas ng silid namin. "I'm not, anak ko 'yon, kaya dapat lang nating unahin," sagot nito na hindi makatingin sa akin. "Maniwala ako sa'yo," sabi ko rito. "Don't you worry husband, because I'll make it up to you tonight. Magdamagan ba ang gusto ng asawa ko? If yes, okay, nak
Chapter 96--- After 1 and a half year ---NGUMITI ako habang napapasulyap sa mahimbing na tulog ng asawa ko sa kama namin.It's already 6 AM in the morning at heto ako gising na kahit sabado naman at wala kaming parehong pasok.Naupo ako sa gilid ng kama at hinaplos ko ng masuyo ang pisngi nito."Sweetheart..." I smile at him when he halfly opening his eyes. "It's too early to wake up, Klara." Hinila niya ako pahiga sa tabi nito."No sweetheart, I'm not yet sleepy." Bumuka nang malaki ang mga mata nito sa akin. "Pwede bang makisuyo sa'yo?"Ngumiti ito at hinila pa rin niya ako at iniunan sa malapad niyang dibdib."Sure, Mrs. Falcon. What is it?" tanong nito kasabay ng pagdampi niya ng halik sa noo ko."Talaga?" Tumingala ako rito. "Hindi ka na nagtatampo sa akin ngayon?""I'm not, and I'm sorry."Ngumiti ako at bahagya kong pinaglandas ang daliri ko sa gilid ng labi nito. "Thank you, for still understanding me these past few days, kung tinotoyo man ako o bad mood sa'yo." I start feeli
Chapter 95 Sweetheart Please play a soundtrack if you haveGod to believe in magicBy: Side A The love song slowly begins to play. Napapakurap ako habang nagsimula ang slideshow photo album ko sa projector. Napalunok pa ako ng mga larawan naming dalawa ni Logan ang bumulaga doon. Bawat larawan ay may mga maiiksing mensahe. My pulse begins racing habang nanunuod sa mga larawan namin noon. May mga masasayang larawan din kami doon nang first month anniversary namin, pati nang nag-graduate ako na kasama siya. Nandoon din ‘yong mga best memorable pictures namin habang nasa bakasyon kami sa ibang lugar. Hanggang sa ang ipinakita ay ang huli naming larawan bago pa man ako lumayo sa kanya nang tuluyan. Hindi ko na masyadong naintindihan ang mga sinasabi ng emcee, na bigla na lang sumulpot na walang iba kundi si Brianna. Unti-unti akong lumapit sa pinakagitna. My invited guests are also glimpsing at the projector. Patuloy pa rin ang paglabas ng mga larawan ko. The next slideshow photo al
Chapter 94 Projector Napangiti ako nang bahagya sa sinabi nito. "Thank you. Pero wala pa 'yan sa plano… ‘yong huling sinabi mo," is my only response. Dahil totoo naman, isa pa wala pang ganoong eksena. Wala pang wedding proposal. If when it is, I don't know. Logan stays and making my heart fully delightful. Hindi na nito itinuloy na tanggapin ang malaking offer sa bansang America, his flight is supposed to be two weeks ago. But he stays and he continues running their own business. Pero bago iyon ay humingi pa muna ito sa akin ng assurance kung babalik at tatanggapin na lang ba nito ang gusto ng ama nito na maging tagapangalaga muli sa naiwan niyang puwesto sa kompanya nila. My only advice for him is to follow what he really wants to happen, at gano’n nga ang ginawa nito. Hindi ito nagkukwento tungkol sa ama nito, because he really knew the issue between me and to his father. Iyon din ang isa sa ipinaalala ko sa kanya, na huwag akong alalahanin kung tatanggapin niya ang gustong man
Chapter 93 Exhibit Event Nakaunan ako sa kanyang bisig habang nakabalot ako ng puting kumot na hanggang sa dibdib. Logan is not allowing me to go and move away, kaya hinayaan ko itong yakapin ako after we both reached our bliss. "Sweetheart," he whispers my name while making some small kisses on my bare shoulder. "Anong oras ang flight mo bukas?" I immediately utter. Huminto ito sa masuyong paghalik sa aking balikat at leeg, I sense him staring kahit hindi ako nakaharap sa kanya. Ramdam ko ang mas pagkabig niya sa katawan ko palapit sa katawan niya. Then he places his chin on my bare shoulder. "Do you think I'll go away now after what happened to us? After we made love tonight, hm?" I cough. "E-Ewan ko sa'yo. Malay ko sa desisyon mo." "Papayagan mo ba akong umalis?" he asks me while kissing my cheek. "U-Umalis ka kung 'yan gusto mo." I slowly mumble, pigil ko ang aking hininga dahil sa sobrang lapit nito at sobrang dikit ng mga katawan namin sa isa't isa. He turns me around,
Chapter 92 Lifetime "Logan..." Napasinghap ako nang bumaba agad ang labi nito sa aking leeg at balikat, then he immediate proceeds to my breast and tit. "Ugh... L-Logan." Hindi ko na namalayan kung paano ba niya naalis ang saplot ko sa dibdib. Napapaliyad ako ng simulan na nitong s******n na parang sanggol ang aking dibdib habang ang kabilang kamay nito ay masuyong pinagpapala ang kabila kong dibdib. "I miss this all, I miss you, Klara," he huskily utters while he's looking at me. "Oh... hm..." Napaungol ulit ako ng damhin ng dila at bibig nito ang pilat ko sa aking kaliwang dibdib. "L-Logan, please turn off the light. Please." Namumula kong untag dito. Lust surrounds his eyes when he looks at me again. "No sweetheart." Marahan itong umiling sa akin. "N-Nahihiya ako. I have a lot of scars." Pilit ko pa ring ikubli sa kanya ang pilat ko sa dibdib at tiyan. He winks. "Those are beautiful. Those scars made me feel proud. Kasi tatak 'yan na nabubuhay ka ngayon dahil sa akin. You sur
Chapter 91 Kiss Me I GULP. "B-Bakit umalis ka kaagad kanina nang hindi mo pa ako kinakausap?" Pinahid ko ang aking mga luha sa mata. "Did I tell you to leave? May sinabi ba akong hindi kita haharapin kanina? Logan, I have also realized that I was wrong. Mali pala ang hindi ko harapin ‘yong takot ng puso ko. And look, who told you na kaya ko pang magmahal ng iba kung sa 'yo pa lang ay naranasan ko na ang pinakamasaktan. Tell me? How can I love someone else kung itong letcheng puso ko na 'to ay patuloy at may tinatago pa ring pagmamahal sa 'yo?" He's suddenly shock and speechless from what he heard from me. "Tell me, Logan. Paano ako magmamahal ng iba kung patuloy ka pa ring nandito sa loob ng puso kong sugatan. How can I love someone if it's still you? How?" Napapakurap ito at puno ng pagmamahal akong tinitigan. "Kung pwede ko nga lang sanang utusan ang puso ko na itigil na 'tong nararamdaman ko para sa'yo ay ginawa ko na. Kung pwede ko nga lang ibaling na lang ito kay Makki ay gag
Please play the song:I'll never goBy: Eric Santos Chapter 90 Presidential Suite NAGTAAS-BABA ang hininga ko. At nagmamadaling tinakbo at pinasok ko ang loob ng bahay para kuhanin ko ang susi ng kotse ko at ang cellphone ko. Bigla akong naalarma sa isinaliwalat ni Mama. Bigla akong natakot. Before I move my car ay tinawagan ko muna ito. Pero hindi ito sumagot hanggang matapos ang ang pag-riring sa kabilang linya. Binuhay ko na ang kotse ko at pinaharurot ko na iyon palabas ng garahe namin. "Logan. Answer your phone, please... Shit!" Pero naka-tatlong tawag ulit ako dito ngunit hindi pa rin nito sinasagot. Tinitikis niya ako. Napagpasyahan kong huminto na muna sa gilid ng kalsada nang hindi ko alam kung saan ako patungo. Saka ko hinagilap ang numero ni Rica at tinawagan ito. ["Hello, good evening Klara. Ano-"] "Saan ko matatagpuan si Logan?" I cut and ask her immediately. ["W-What? B-Bakit?"] Nagtataka nitong tanong sa kabilang linya. "Saan s'ya pupunta? Bakit s'ya aalis? B
Chapter 89 One Hug She wipes my tears. "Naiintindihan ko 'yang nararamdaman mo ngayon anak. Pero gano'n talaga 'pag nagmamahal ka. Lahat mararanasan mo ang hirap. Lahat nagdaan diyan anak, at lahat nagsisisi sa mga maling naging desisyon nila sa bandang huli. Katulad ni Logan. Alam mo, walang ibang bukambibig ‘yong batang ‘yon sa tuwing dumadalaw sa akin. Kung ‘di ang kabaitan ng babaeng pinakamamahal niya, at ang sobrang pagmamahal niya sa'yo. Lahat nilahad niya sa akin anak, itinuring din kasi niya akong sumbungan noon, simula nang magkakilala kami. Kaya hindi ko inaasahang ikaw pala na anak ko ‘yong maswerteng babaeng pinakamamahal niya na dating sinaktan lang niya." Patuloy pa rin ito sa pagpunas nang naglalaglagan kong luha. "Kaya pala, hinding-hindi mo sinasagot ang panliligaw sa'yo ni Makki hanggang ngayon. Kasi mahal mo pa rin siya. Naiintindihan din kita anak sa lagay na 'yan. Kasi hindi kailanman natuturuan at nadidiktahan ang puso. Kahit ayaw mo, darating din ang araw na m