Chapter 53 Waiting Nanlumo ang puso ko. "K-Kahit konting oras lang sana. Pagbigyan mo naman ako, kahit ngayon lang." "No. I have to go now, my meeting is about to start." My heart bleeds, para akong sinasaksak sa sobrang sakit dahil sa hindi niya ako mapagbigyan. "O-Okay. Pero uuwi ka ‘di ba?" Napapakurap ako habang nakatingin sa mga mata nito. "I don't know." "P-Please umuwi ka. M-Magluluto kasi ako mamaya," pakiusap ko pa rin dito. "Titignan ko." "Please. Kahit ngayon lang. Please?" I still beg. He sighs. "Okay." I slowly smile. "Pero hindi ko alam kung anong oras ako makakauwi. Huwag mo na lang din akong hintayin at mauna ka ng kumain." "No. I still want to wait for you." "Don't." "Basta hihintayin pa rin kita." His stare turns dark. "It's up to you. Bahala ka." "Thanks." "Aalis na ako." Unti-unti na nitong hinihila ang braso niya sa mga kamay ko. Katumbas din niyon ang unti-unting pagkawala ko ng pag-asa lalo nang puso ko na uuwi siya mamaya para sana i-celebrate an
Chapter 54 Pain I remain sitting on the sofa for just a few minutes before midnight. Alam kong hindi na siya darating, hindi na rin ako umaasa pa. It's time to give up, it's time to set him free and it's time to accept that he's not the one for me. Tatayo na sana ako at papasok ng silid ko nang marinig ko ang pagbukas ng malaking gate at pagpasok ng sasakyan sa loob ng bakuran. Logan... It's him, he makes it up to me. He's here... Ang kaninang nanlulumo kong damdamin ay biglang nabuhayan. Napatayo akong bigla sa sofa ng bumukas and pintuan ng bahay. Agad nagtagpo ang mga mata namin nang pagpasok nito. He looks drunk but still he's handsome and lucid in my eyes. "Bakit gising ka pa?" he asks me seriously while moving in my direction. "K-Kumain ka na ba? May nakahain na sa lamesa." I ask him, not answering his question at me. "No, I'm not hungry, bakit gising ka pa?" Inulit nito ang tanong sa akin. "Nakainom ka ba? Do you want coffee, cold water or something else? Kukuhanan ki
Chapter 55 Tears [[[ LOGAN's P.O.V ]]] I change cloth when I get inside my room. Humiga na rin agad ako sa kama. Shit! Huwag kang maawa sa kanya Logan. She's only acting in front of you. Ganyang-ganyan s'ya noon, mabait sa panglabas. But deep inside she's not. She's only acting. You shouldn't feel guilty and don't pity that woman. She's a liar. I severely close my eyes and take a deep breath while massaging my forehead. Pinilit kong inaalis ang nagpapaawang imahe nito sa aking gunita. My body wants to rest, my mind wants peace. Ilang araw na rin akong walang maayos na tulog. It is because of her. Nasa malayo ako pero ang utak ko nandito naglalakbay sa kanya. I know it's her day, binalak ko siyang batiin kaninang umaga. But my pride stop me. Dapat masaya ako dahil nasasaktan siya sa pambabalewala ko. But damn it! I'm not happy with what I see. Nagdesisyon akong tumayo nang tuluyan at lumabas ng aking silid. Ilang beses ko munang pinag-isipan na pihitin ang seradura ng pintuan ng
Chapter 56 Breakfast NAGISING at naalimpungatan ako sa isang magaan na haplos sa aking buong mukha. Unti-unti akong napadilat at ang mukha agad ni Logan ang una kong nabungaran. "Good morning," he utters then he lowers down his head and he kisses my lips. "L-Logan," mahinang sambit ko nang unti-unting lumayo ang mukha nito sa akin. Masuyo niya akong tinitigan sa aking mga mata "I'm sorry about last night," untag nito. "I'm sorry for making you cry hard. Hindi ko pa rin pala kayang makita kang umiiyak Klara, kahinaan ko pa rin pala ang mga luha mo," sabi nito na walang kurap akong tinitigan habang ang mga kamay nito ay nakahaplos nang masuyo sa aking buhok. I'm speechless, naalala ko nga ang huling nangyari kagabi. He stops me from leaving him, desidido akong aalis na at susuko na kagabi. But he begged for me to stay, he didn't let me leave him. Niyakap niya ako nang mahigpit at inalo kagabi sa kanyang mga bisig habang iyak lang ako nang iyak dito. Until I didn't remember how I
Chapter 57 Fastfood Owner Do I have to tell him now? Yes. Maybe tomorrow Sunday. Pareho pa kaming walang mga pasok. Ngayon kasi ay pupunta pa ako sa orphanage kasama si Brii. Naligo ako, nag-ayos ng halos isang oras. I only wear a simple red velvet off shoulder dress na hanggang tuhod ang haba. Simple lang din ang nilagay kong kolorete sa aking mukha, then I just free my lengthy and shiny hair. I also put my usual jewellery like earrings and wristwatch. Sinimplehan ko lang talaga ang ayos ko, but my aura shows that I'm stunning and beautiful. Bago ako lumabas ng aking silid ay sinilip ko na muna ang cellphone ko na nagbi-blink. Maybe Brianna calls or sends me a text message, na hindi ko man lang napansin dahil sa pag-aayos ko ng sarili. And I'm right, may dalawang missed call nga ito at dalawang text na magkakasunod na oras. [Klara. Why not answering my call? Gusto ko sanang sabihin na hindi ako makakasama sa'yo ngayon. There's an emergency happening here. I hope you'll understand
Chapter 58 Donation "Handa na ang lahat sa van, Klara. Sobrang dami kasi at hindi kasya sa kotse ang mga iyon kaya isinabay na lang naming mag-asawa sa magmamascot ang mga iyon, may apat na staff din kaming ipapadala para maki-join sa pa-party mo sa mga bata." I'm shock again. Bakit ba ganito kabait ang mag-asawang ito sa amin ni Brii. "Thank you, thank you very much." Walang katapusang pasasalamat ko sa dalawa. "Don't bother, Klara. Kusang tulong din namin ‘yon sa sa'yo at kay Brii. So, punta na kayo. Magmemeryenda time na oh. Tamang-tama ang meryenda ng mga bata." Tumango ako sa ginang. "Thanks again Ma'am, Sir, for your goodness and kindness," sabi ko kasabay ng pag-abot ko ng white small envelope na may lamang cash. Bayad ko sa mga in-order ko sa kanila. "Welcome dear. May the Lord shower you and Brianna's more blessings and also happiest birthday again, Klara." I smile. "Salamat ho sa inyo." Kasabay ng van nila ang paglalakbay namin ni Logan. Napapansin ko kanina pa itong
Chapter 59 Explanation GABI na kami nang bumiyahe pauwi ni Logan. Hindi kasi kaagad kami pinauwi ng mga madre dahil naghanda pa ang mga ito ng espesyal na hapunan para sa aming dalawa, hindi rin pumayag ang mga ito na hindi namin sila paunlakan. "G-Galit ka ba?" Ako na ang unang bumasag ng katahimikan naming dalawa ni Logan sa loob ng kotse nito. Napakatahimik kasi nito habang nagmamaneho. Ramdam ko ang pagbabago nito simula ng umalis na kami sa Bahay Ampunan. Lumingon ito ng bahagya sa akin at agad ding ibinalik ang atensyon sa kalsada."Pagpasensyahan mo na kung mapilit sila Mother huh? Pasensya na rin kung tinutukso nila tayo." Patuloy pa rin ako sa pagsasalita kahit hindi ako sigurado kung nakikinig ba ito sa ‘kin o hindi. "It's okay," simpleng sagot nito. Pagkatapos ay mahabang katahimikan na naman ang bumalot sa pagitan namin.Dumating kami sa bahay na hindi na ulit niya ako pinapansin. Umuna pa itong bumaba ng kotse ng hindi man lang ako nililingon sa aking gawi. I sigh. I
Chapter 60 Vacation "Logan?" I crease my forehead. He pulls me to his arms. "It's a surprise, Klara." "Saan nga 'yon?" Pangungulit ko pa rin dito. "Hey," pinisil nito ang ilong ko at h******n ako nang mabilis na halik sa labi. "Don't pout or else I'll stop this car and I'll kiss you hard, and make love with you here." He smirks. Namumula naman akong lumayo dito. "Hindi magandang biro 'yan. Hindi ka pa ba nagsawa kagabi? You didn't let me sleep 'till dawn if you remember what you did." Lumawig naman ang pagngisi nito sa akin. "And I love making love to you every day and every night always. Hinding-hindi ako magsasawang ulit-ulitin iyon sa'yo Klara." Then he pulls me again, this time sa dibdib na niya ako lumanding. "Logan. I'm warning you! Huwag dito." Pilit kong alisin ang isang kamay nito na panay ang haplos sa aking katawan. "Then let me kiss you hard habang naka red-light pa."Hindi pa nga ako pumapayag ngunit sinibasib na niya ako ng mariing halik sa aking labi. Well, I ha
Chapter 97 --- After 2 years --- PALAHAW ng isang sanggol ang pumukaw sa aming dalawa ni Logan na nasa katapat lang ng silid naming mag-asawa. "Sweetheart, umiiyak ang baby." Tinulak ko ito palayo sa katawan ko. "Sweetheart, later... Nandoon naman ang taga pag-alaga nila." He never stops kissing my neck and caressing my body. "Hm, sweetheart, hinahanap-" Bumuntong-hininga ito. "Okay." Huminto ito saka tumayo at marahan akong hinila patayo sa kama. "Galit ka?" tanong ko dito habang inaayos ang nalihis kong manipis na pantulog. "No." "Nagtatampo?" "No," matipid pa rin nitong sagot sa akin. I roll my eyes as I wear my silky smooth robe. "Nako kilala kaya kita," sabi ko habang tinatahak na namin ang pinto palabas ng silid namin. "I'm not, anak ko 'yon, kaya dapat lang nating unahin," sagot nito na hindi makatingin sa akin. "Maniwala ako sa'yo," sabi ko rito. "Don't you worry husband, because I'll make it up to you tonight. Magdamagan ba ang gusto ng asawa ko? If yes, okay, nak
Chapter 96--- After 1 and a half year ---NGUMITI ako habang napapasulyap sa mahimbing na tulog ng asawa ko sa kama namin.It's already 6 AM in the morning at heto ako gising na kahit sabado naman at wala kaming parehong pasok.Naupo ako sa gilid ng kama at hinaplos ko ng masuyo ang pisngi nito."Sweetheart..." I smile at him when he halfly opening his eyes. "It's too early to wake up, Klara." Hinila niya ako pahiga sa tabi nito."No sweetheart, I'm not yet sleepy." Bumuka nang malaki ang mga mata nito sa akin. "Pwede bang makisuyo sa'yo?"Ngumiti ito at hinila pa rin niya ako at iniunan sa malapad niyang dibdib."Sure, Mrs. Falcon. What is it?" tanong nito kasabay ng pagdampi niya ng halik sa noo ko."Talaga?" Tumingala ako rito. "Hindi ka na nagtatampo sa akin ngayon?""I'm not, and I'm sorry."Ngumiti ako at bahagya kong pinaglandas ang daliri ko sa gilid ng labi nito. "Thank you, for still understanding me these past few days, kung tinotoyo man ako o bad mood sa'yo." I start feeli
Chapter 95 Sweetheart Please play a soundtrack if you haveGod to believe in magicBy: Side A The love song slowly begins to play. Napapakurap ako habang nagsimula ang slideshow photo album ko sa projector. Napalunok pa ako ng mga larawan naming dalawa ni Logan ang bumulaga doon. Bawat larawan ay may mga maiiksing mensahe. My pulse begins racing habang nanunuod sa mga larawan namin noon. May mga masasayang larawan din kami doon nang first month anniversary namin, pati nang nag-graduate ako na kasama siya. Nandoon din ‘yong mga best memorable pictures namin habang nasa bakasyon kami sa ibang lugar. Hanggang sa ang ipinakita ay ang huli naming larawan bago pa man ako lumayo sa kanya nang tuluyan. Hindi ko na masyadong naintindihan ang mga sinasabi ng emcee, na bigla na lang sumulpot na walang iba kundi si Brianna. Unti-unti akong lumapit sa pinakagitna. My invited guests are also glimpsing at the projector. Patuloy pa rin ang paglabas ng mga larawan ko. The next slideshow photo al
Chapter 94 Projector Napangiti ako nang bahagya sa sinabi nito. "Thank you. Pero wala pa 'yan sa plano… ‘yong huling sinabi mo," is my only response. Dahil totoo naman, isa pa wala pang ganoong eksena. Wala pang wedding proposal. If when it is, I don't know. Logan stays and making my heart fully delightful. Hindi na nito itinuloy na tanggapin ang malaking offer sa bansang America, his flight is supposed to be two weeks ago. But he stays and he continues running their own business. Pero bago iyon ay humingi pa muna ito sa akin ng assurance kung babalik at tatanggapin na lang ba nito ang gusto ng ama nito na maging tagapangalaga muli sa naiwan niyang puwesto sa kompanya nila. My only advice for him is to follow what he really wants to happen, at gano’n nga ang ginawa nito. Hindi ito nagkukwento tungkol sa ama nito, because he really knew the issue between me and to his father. Iyon din ang isa sa ipinaalala ko sa kanya, na huwag akong alalahanin kung tatanggapin niya ang gustong man
Chapter 93 Exhibit Event Nakaunan ako sa kanyang bisig habang nakabalot ako ng puting kumot na hanggang sa dibdib. Logan is not allowing me to go and move away, kaya hinayaan ko itong yakapin ako after we both reached our bliss. "Sweetheart," he whispers my name while making some small kisses on my bare shoulder. "Anong oras ang flight mo bukas?" I immediately utter. Huminto ito sa masuyong paghalik sa aking balikat at leeg, I sense him staring kahit hindi ako nakaharap sa kanya. Ramdam ko ang mas pagkabig niya sa katawan ko palapit sa katawan niya. Then he places his chin on my bare shoulder. "Do you think I'll go away now after what happened to us? After we made love tonight, hm?" I cough. "E-Ewan ko sa'yo. Malay ko sa desisyon mo." "Papayagan mo ba akong umalis?" he asks me while kissing my cheek. "U-Umalis ka kung 'yan gusto mo." I slowly mumble, pigil ko ang aking hininga dahil sa sobrang lapit nito at sobrang dikit ng mga katawan namin sa isa't isa. He turns me around,
Chapter 92 Lifetime "Logan..." Napasinghap ako nang bumaba agad ang labi nito sa aking leeg at balikat, then he immediate proceeds to my breast and tit. "Ugh... L-Logan." Hindi ko na namalayan kung paano ba niya naalis ang saplot ko sa dibdib. Napapaliyad ako ng simulan na nitong s******n na parang sanggol ang aking dibdib habang ang kabilang kamay nito ay masuyong pinagpapala ang kabila kong dibdib. "I miss this all, I miss you, Klara," he huskily utters while he's looking at me. "Oh... hm..." Napaungol ulit ako ng damhin ng dila at bibig nito ang pilat ko sa aking kaliwang dibdib. "L-Logan, please turn off the light. Please." Namumula kong untag dito. Lust surrounds his eyes when he looks at me again. "No sweetheart." Marahan itong umiling sa akin. "N-Nahihiya ako. I have a lot of scars." Pilit ko pa ring ikubli sa kanya ang pilat ko sa dibdib at tiyan. He winks. "Those are beautiful. Those scars made me feel proud. Kasi tatak 'yan na nabubuhay ka ngayon dahil sa akin. You sur
Chapter 91 Kiss Me I GULP. "B-Bakit umalis ka kaagad kanina nang hindi mo pa ako kinakausap?" Pinahid ko ang aking mga luha sa mata. "Did I tell you to leave? May sinabi ba akong hindi kita haharapin kanina? Logan, I have also realized that I was wrong. Mali pala ang hindi ko harapin ‘yong takot ng puso ko. And look, who told you na kaya ko pang magmahal ng iba kung sa 'yo pa lang ay naranasan ko na ang pinakamasaktan. Tell me? How can I love someone else kung itong letcheng puso ko na 'to ay patuloy at may tinatago pa ring pagmamahal sa 'yo?" He's suddenly shock and speechless from what he heard from me. "Tell me, Logan. Paano ako magmamahal ng iba kung patuloy ka pa ring nandito sa loob ng puso kong sugatan. How can I love someone if it's still you? How?" Napapakurap ito at puno ng pagmamahal akong tinitigan. "Kung pwede ko nga lang sanang utusan ang puso ko na itigil na 'tong nararamdaman ko para sa'yo ay ginawa ko na. Kung pwede ko nga lang ibaling na lang ito kay Makki ay gag
Please play the song:I'll never goBy: Eric Santos Chapter 90 Presidential Suite NAGTAAS-BABA ang hininga ko. At nagmamadaling tinakbo at pinasok ko ang loob ng bahay para kuhanin ko ang susi ng kotse ko at ang cellphone ko. Bigla akong naalarma sa isinaliwalat ni Mama. Bigla akong natakot. Before I move my car ay tinawagan ko muna ito. Pero hindi ito sumagot hanggang matapos ang ang pag-riring sa kabilang linya. Binuhay ko na ang kotse ko at pinaharurot ko na iyon palabas ng garahe namin. "Logan. Answer your phone, please... Shit!" Pero naka-tatlong tawag ulit ako dito ngunit hindi pa rin nito sinasagot. Tinitikis niya ako. Napagpasyahan kong huminto na muna sa gilid ng kalsada nang hindi ko alam kung saan ako patungo. Saka ko hinagilap ang numero ni Rica at tinawagan ito. ["Hello, good evening Klara. Ano-"] "Saan ko matatagpuan si Logan?" I cut and ask her immediately. ["W-What? B-Bakit?"] Nagtataka nitong tanong sa kabilang linya. "Saan s'ya pupunta? Bakit s'ya aalis? B
Chapter 89 One Hug She wipes my tears. "Naiintindihan ko 'yang nararamdaman mo ngayon anak. Pero gano'n talaga 'pag nagmamahal ka. Lahat mararanasan mo ang hirap. Lahat nagdaan diyan anak, at lahat nagsisisi sa mga maling naging desisyon nila sa bandang huli. Katulad ni Logan. Alam mo, walang ibang bukambibig ‘yong batang ‘yon sa tuwing dumadalaw sa akin. Kung ‘di ang kabaitan ng babaeng pinakamamahal niya, at ang sobrang pagmamahal niya sa'yo. Lahat nilahad niya sa akin anak, itinuring din kasi niya akong sumbungan noon, simula nang magkakilala kami. Kaya hindi ko inaasahang ikaw pala na anak ko ‘yong maswerteng babaeng pinakamamahal niya na dating sinaktan lang niya." Patuloy pa rin ito sa pagpunas nang naglalaglagan kong luha. "Kaya pala, hinding-hindi mo sinasagot ang panliligaw sa'yo ni Makki hanggang ngayon. Kasi mahal mo pa rin siya. Naiintindihan din kita anak sa lagay na 'yan. Kasi hindi kailanman natuturuan at nadidiktahan ang puso. Kahit ayaw mo, darating din ang araw na m