"I am you from the future and I wanted you to change your future." Seryosong saad nya sa akin.
Napanganga ako. Ano raw?
"Teka, teka," iniling-iling ko pa ang ulo ko baka sakaling mali lang pagkakadinig ko. "Anong sabi mo?"
Napabuntong-hininga sya. Wow?
"I am YOU from the future." Pagdidiin nya.
At sa ikalawang pagkakataon, tinignan ko ang kabuuan nya. Pa-paano? She looks younger than me. At parang hindi ko ma-imagine sarili ko na maging katulad nya. At tsaka, ang seryoso nya. Talaga bang ako ito? From the future?
Iling-iling. Ba't ako nagpapaniwala sa taong 'to?
"Miss, please hwag ako lokohin mo." Sabi ko. "Sabihin mo nalang na anak ka ni Mama or Papa, na half-sister kita.. Or pinsan ba o ano."
"Papa at Mama?" Tila nanlambot ang boses nya pagkasabi nya nun. Pero di ko nalang pinansin.
"Atsaka pa, kung ako ikaw galing sa future, why do I looked so young?" Tanong ko.
At sa muli, napabuntong-hininga sya. Pero this time, isa nang napaka-lalim na buntong-hininga. Para syang kumukuha ng lakas na loob.
"Alam mo girl, uso kasi retoke sa future. Madami na dapat talaga akong wrinkles, at black na sana ako ngayon. Pero nilaklak ko kasi lahat ng pwede laklakin, kaya look at me," she then presented herself to me. " I looked so young at the age of 36."
Ha? 36?
"Yups yups. I know what you're thinking. Im 36." At parang narinig nya pa talaga ang tanong ko na tanong ko lang sa utak ko.
And I just cant image myself remaking my face. Really???
Lumapit sya sa akin at inakbayan ako. "You know what, maniwala ka nalang. See this necklace?" Humarap sya sa akin kahit na nakaakbay pa rin sya sa akin. "You familiar with this, right?"
Nanlaki ang mata ko sa kwentas na suot-suot nya. Kwentas yun na kagaya lang ng suot-suot ko ngayon. Necklace yun na silver na may pangalan ko. Pinagawa yun mismo ni Papa para sa akin.
"Imposible."
"No, it is so posible to happen. Because me is you. From the future. Maniwala ka na." At may patapik-tapik pa sya sa balikat ko.
"Nagbago ba talaga ugali ko?" That was supposed to be a question just for myself to myself but I say it out loud.
"Yes, girl. Alam mo yung term na millenials? Millenials na kayo ngayon pero mas may ikaka-millenials pa iyan in the future." Inalis nya na ang pagkaka-akbay sa akin. Pumunta sya sa isang bench dito sa rooftop at umakyat dun at tumayo.
She spread her both arms at parang dinama-dama ang hangin. Napapikit pa sya ng mata.
"I never imagined that I really did make it here." She said.
As I was looking at her, she seems exhausted from something that I cannot tell.
"Bakit ka bumalik?" I asked.
She opened her eyes, then she looked at me. "Just what I've said, I wanted you to change your future. OUR future."
"Bakit?" I asked once again. Medyo nagtagal pa ang tingin nya sa akin, hindi ko mawari kung anong klaseng tingin iyon.
"We really do looked alike." She said then looked away. "What's the reason? Simple lang, I wanted you to be happy in the future."
Bigla akong kinabahan. Am I not happy in the future? Bakit? Nabuntis ba ako ng maaga? Na-rape ba? Bagsak sa exam? Nagkasakit?
"Grabe. Malala ba future ko?" I asked.
Okay lang ba ito? Diba kagaya sa mga movies, bawal dapat malaman ang future kasi maraming pwede magbago? Well, this girl wanted me to change my future. I mean, this woman (cause she's 36 already). So, pwede lang ba na malaman ko mga bagay-bagay sa future kasi yun din naman gusto nya?
Ewan ko nalang!
"Full of regrets, sacrifices, and other things," bumaba sya sa bench at lumakad papunta sa direksyon ko. "You're so depressed in the future, that you just wanted to d-die." Medyo nanginig pa ang boses nya sa huling sinabi nya. And that is just when I realized, she was talking to herself. She is me from the future. Sya ang nakakaranas ng pagsisisi at sakripisyo ngayon.
But I never imagined that I could be this strong in the future. She told that the future me is a depressed woman, but she managed to tell me those things with chin high and straight face.
Hindi ako masyadong nakaka-relate sa pinagsasabi nya, parang diko pa kayang i-function sa utak ko na, "ako ay sya". And I can never really imagine that I would become a depressed woman in the future.
"J-just.." napatingin ako sa kanya. She cleared her throat before continuing. "Just believe in me. You dont want your future to get messed up, right? You dreamt of a happy family? You can achieve that if you gonna change the faith. Trust me, alam ko." Sa pagtingin ko sa mga mata nya, nakikita ko na parang may bumubuo na luha sa mga mata nya.
She holds my hand and put it on her heart side. "You cannot take the struggle in the future," ramdam ko ang paghigpit ng hawak nya sa kamay ko habang nadadama ko sa kamay ko ang malakas na pintig ng puso nya. Then, I just felt pain. "Kasi ang sakit, sobra. Sana maramdaman mo ang sincerety ng sinasabi ko. This is for your good." At tuluyan na ngang tumulo ang isang butil ng luha nya.
Ginamit ko ang isang libre kong kamay upang punasan iyon. "Wow ang lakas mo naman. You know.. you can always cry the pain." Nahahalata kong kanina nya pa gustong ipakawala ang luha na iyon.
I never really feel any kind of pain for myself right now. The pain that I am feeling for now was for her; my future self.
"Ano ba ang nangyari bakit ka nagkaganyan?" Nakatingin lang ako sa kanya na may pag-alala. She was about to answer but she choose to shut her mouth. Iniwas nya na din ang mukha nya sa kamay kong pinupunas ang luha nya.
"Y-you acted that you're older than me when in fact, I am 18 years older than you."
I dont know why pero parang pareho nyang pinapaalalahanan ang sarili nya at ako sa lahat ng mga pinagsasabi nya. It was like it meant not just for me, but for her also.
"Ano ba dapat gawin ko para magbago ang hinaharap ko?" May part talaga sa akin na nagsasabing baliw na ata ako dahil naniniwala akong galing sa future ang babaeng ito. But I guess the necklace was already enough for me to believe that this girl came from the future. And the way she explained to me how rough my life would be in the future.
"There's only one thing for you to do." She said. Inayos nya na rin ang postura nya. She calmed herself then talk, "You must find your Mr. Right."
"Ano?" Teka love life? Ito ba dahilan bakit magkakandeleche-leche ang buhay ko in the future because of a guy?
"Yes yes, you heard it right. You must follow everything that I am going to say to you." Saad nya pa. "Always remember I am here for you to change your future. That is why I time leaped to meet you."
"See you toms Fin!" Pagpapaalam ni Neasle sabay kaway-kaway pa sa akin. Ngumiti rin ako habang kumakaway pabalik sa kanya."Naks, first meet palang kahapon, close agad ah." Sambit ni Josephine habang tinitignan ang papaalis na si Neasle. Natawa nalang ako habang pinagmamasdan si Neasle na may pagtalon-talon pa sa paglalakad nya. May pagka-jolly type din yung si Neasle at nawala na rin yung malungkot at serious type nya kahapon. Second day nya palang sa iskwelahan, kilala na sya ng lahat. Palakaibigan kasi."Baka dahil para kaming kambal kaya nagclose?" Biro ko kaso hindi natawa si Josephine. Pinandilitan nya lang ako ng mata. "Ano?" Natawa nalang rin ako sa reaksyon nya."Ba't ang tagal nyong nag-usap kahapon? Balita ko kay Daisy sakto daw na paglabas nyo ng room, tinawag ka daw ng Neasle na yun na parang magkakilala kayo."Sinabihan nako ni Neasle kahapon na bawal ko daw sabihin sa iba na galing sya sa future. Tutal daw, makakalimutan din namin sya
I've been always in good terms with everyone. I'm very much aware that I am a good person. Ayoko ng gulo, ayoko ng away. Mas pipiliin kong mag-sorry nalang kahit wala naman akong kasalanan sa tao. Para matapos na agad ang gulo.Minsan nga ay sinasaway ako ni Jose kasi masyado daw akong mabait. Well, being a good person is not a bad thing. Ang masama ay yung hinahayaan mo lang na abusohin nila ang kabaitan mo.Ayoko naman na may mag-abuso ng kabaitan ko, gusto kong suwayin kung sino man ang taong yun, pero hindi ko pa kaya. Natatakot ako. Natatakot ako na kapag sinuway ko yung tao na yun, magagalit sya sa akin. Ayoko nun.Because I really hate the feeling of being disliked.Simula pagkabata ko, nakikita ko sa mga magulang ko kung gaano kasakit ang hindi ka gusto ng mga tao. Si Mama at Papa ay nagtanan nung 17 anyos palang sila, umalis at nagsama na sa isang bahay. At that made the parents of my mother disap
"Hoy Finneas! Na ano ka?" medyo napabalikwas ako nang tinawag ako ni Kristoff. Hindi ko namalayan na napatunganga pala akong nakatingin sa kanya.Napatampal ako sa noo ko para mabalik ako sa huwisyo. Hindi ko na talaga mapigilan na obserbahan at pagmasdan ang mga lalaking nakakasalamuha ko.Kasalanan 'to ng Mr.Right- Mr.Right na yun eh! Kahit sino nalang talaga ang pinag-iisipan kong maaaring si Mr. Wrong o ang aking magiging Mr. Right. Pati yung mga taong dumadaan lang hindi nakaligtas eh! Kagaya sa mga love story, diba may estranghero nalang silang makilala bigla tapos di nila inaakalang ang tao pala na yun ay ang ka-forever nila.Ewan ko nalang!Hindi pa naman ako handa sa mga ganyan eh. Ni minsan ay hindi pa talaga pumasok sa isip ko ang "mag-jowa".Pero I wonder, saan kaya kami nagkakilala ni Mr. Wrong? Anong meron sa kanya at bakit sya ang nakatuloyan ko?
"Hala Finneas gagi may kamukha ka!" Kakapasok ko palang sa classroom nang biglang kinalabit agad ako ni Trisha.Halos nasa buong klase namin pinagkagulohan ako dahil lang na kamukha ko "daw" talaga yung bagong transferee."May mga tao naman talagang magkamukha." Sabi ko nalang."Ay oo nga, feeling ko mas maganda yun eh." Pinandilitan ko nang mata si Kristoff nang sinabi nya yun. Natawa nalang sya sa ginawa ko. "Hoy atleast sinabi kong maganda ka rin, pero mas maganda talaga yun."Di ko alam kung magpapasalamat nalang ba ako or ma-offend."Pero seryoso Finneas, para nga kayong kambal. Pero may kakaiba sa aura nya na diko ma-explain kung ano." Lumapit si Josephine sa akin sabay sama sa akin sa pag-upo. Magkatabi kasi kami."Ano ba year nun? Na-curious tuloy ako.""Ka-batch lang natin dai, kaso nasa last section." Sagot naman ni Josephine. "May assignment ka? Pakopya!"Walang pagda-dalawang isip na kinuha ko ang
"Hoy Finneas! Na ano ka?" medyo napabalikwas ako nang tinawag ako ni Kristoff. Hindi ko namalayan na napatunganga pala akong nakatingin sa kanya.Napatampal ako sa noo ko para mabalik ako sa huwisyo. Hindi ko na talaga mapigilan na obserbahan at pagmasdan ang mga lalaking nakakasalamuha ko.Kasalanan 'to ng Mr.Right- Mr.Right na yun eh! Kahit sino nalang talaga ang pinag-iisipan kong maaaring si Mr. Wrong o ang aking magiging Mr. Right. Pati yung mga taong dumadaan lang hindi nakaligtas eh! Kagaya sa mga love story, diba may estranghero nalang silang makilala bigla tapos di nila inaakalang ang tao pala na yun ay ang ka-forever nila.Ewan ko nalang!Hindi pa naman ako handa sa mga ganyan eh. Ni minsan ay hindi pa talaga pumasok sa isip ko ang "mag-jowa".Pero I wonder, saan kaya kami nagkakilala ni Mr. Wrong? Anong meron sa kanya at bakit sya ang nakatuloyan ko?
I've been always in good terms with everyone. I'm very much aware that I am a good person. Ayoko ng gulo, ayoko ng away. Mas pipiliin kong mag-sorry nalang kahit wala naman akong kasalanan sa tao. Para matapos na agad ang gulo.Minsan nga ay sinasaway ako ni Jose kasi masyado daw akong mabait. Well, being a good person is not a bad thing. Ang masama ay yung hinahayaan mo lang na abusohin nila ang kabaitan mo.Ayoko naman na may mag-abuso ng kabaitan ko, gusto kong suwayin kung sino man ang taong yun, pero hindi ko pa kaya. Natatakot ako. Natatakot ako na kapag sinuway ko yung tao na yun, magagalit sya sa akin. Ayoko nun.Because I really hate the feeling of being disliked.Simula pagkabata ko, nakikita ko sa mga magulang ko kung gaano kasakit ang hindi ka gusto ng mga tao. Si Mama at Papa ay nagtanan nung 17 anyos palang sila, umalis at nagsama na sa isang bahay. At that made the parents of my mother disap
"See you toms Fin!" Pagpapaalam ni Neasle sabay kaway-kaway pa sa akin. Ngumiti rin ako habang kumakaway pabalik sa kanya."Naks, first meet palang kahapon, close agad ah." Sambit ni Josephine habang tinitignan ang papaalis na si Neasle. Natawa nalang ako habang pinagmamasdan si Neasle na may pagtalon-talon pa sa paglalakad nya. May pagka-jolly type din yung si Neasle at nawala na rin yung malungkot at serious type nya kahapon. Second day nya palang sa iskwelahan, kilala na sya ng lahat. Palakaibigan kasi."Baka dahil para kaming kambal kaya nagclose?" Biro ko kaso hindi natawa si Josephine. Pinandilitan nya lang ako ng mata. "Ano?" Natawa nalang rin ako sa reaksyon nya."Ba't ang tagal nyong nag-usap kahapon? Balita ko kay Daisy sakto daw na paglabas nyo ng room, tinawag ka daw ng Neasle na yun na parang magkakilala kayo."Sinabihan nako ni Neasle kahapon na bawal ko daw sabihin sa iba na galing sya sa future. Tutal daw, makakalimutan din namin sya
"I am you from the future and I wanted you to change your future." Seryosong saad nya sa akin.Napanganga ako. Ano raw?"Teka, teka," iniling-iling ko pa ang ulo ko baka sakaling mali lang pagkakadinig ko. "Anong sabi mo?"Napabuntong-hininga sya. Wow?"I am YOU from the future." Pagdidiin nya.At sa ikalawang pagkakataon, tinignan ko ang kabuuan nya. Pa-paano? She looks younger than me. At parang hindi ko ma-imagine sarili ko na maging katulad nya. At tsaka, ang seryoso nya. Talaga bang ako ito? From the future?Iling-iling. Ba't ako nagpapaniwala sa taong 'to?"Miss, please hwag ako lokohin mo." Sabi ko. "Sabihin mo nalang na anak ka ni Mama or Papa, na half-sister kita.. Or pinsan ba o ano.""Papa at Mama?" Tila nanlambot ang boses nya pagkasabi nya nun. Pero di ko nalang pinansin."Atsaka pa, kung ako ikaw galing sa future, why do I looked so young?" Tanong ko.At sa muli, napabuntong-hininga sya. Pero this ti
"Hala Finneas gagi may kamukha ka!" Kakapasok ko palang sa classroom nang biglang kinalabit agad ako ni Trisha.Halos nasa buong klase namin pinagkagulohan ako dahil lang na kamukha ko "daw" talaga yung bagong transferee."May mga tao naman talagang magkamukha." Sabi ko nalang."Ay oo nga, feeling ko mas maganda yun eh." Pinandilitan ko nang mata si Kristoff nang sinabi nya yun. Natawa nalang sya sa ginawa ko. "Hoy atleast sinabi kong maganda ka rin, pero mas maganda talaga yun."Di ko alam kung magpapasalamat nalang ba ako or ma-offend."Pero seryoso Finneas, para nga kayong kambal. Pero may kakaiba sa aura nya na diko ma-explain kung ano." Lumapit si Josephine sa akin sabay sama sa akin sa pag-upo. Magkatabi kasi kami."Ano ba year nun? Na-curious tuloy ako.""Ka-batch lang natin dai, kaso nasa last section." Sagot naman ni Josephine. "May assignment ka? Pakopya!"Walang pagda-dalawang isip na kinuha ko ang