LOGINShare
C H A P T E R 3 เขาจีบแกเหรอ ? (4)
Last Updated:
2025-04-18 18:11:09
Related chapters
Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 3 เขาจีบแกเหรอ ? (5)
จีบ ?ฉันมุ่นคิ้วคิดเรื่องนี้มันก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่มันก็อาจไม่เป็นอย่างที่คิดเหรียญยังมีสองด้าน นับประสาอะไรกับความคิดในใจคนเดายากไม่อยากเข้าข้างตัวเองด้วย “ไม่รู้สิ”“ไม่รู้หรือไม่อยากพูด”“เขาก็ปกติ ไม่ได้มีท่าทีอะไรน่าสงสัย แกอย่าคิดแทนเขาสิ”แน่ล่ะว่าฉันโกหก ขืนพูดไปรับรองถูกซักฟอกจนขาวซีดแน่“แต่ฉันว่ามันทะแม่ง ๆ อยู่นะแก” ยัยเบลยังไม่เลิกสงสัย “ตอนนี้ยังไม่มีอะไร โอเคนะ” ฉันตัดบท“ตอนนี้ยัง แสดงว่าอนาคตไม่แน่” ยัยคนขี้สงสัยหรี่ตาเล็กแคบ“อนาคตก็คืออนาคต”“นึกว่านางเอกเบอร์หนึ่งมาตอบคำถามผู้สื่อข่าวจอมซอกแซก อนาคตก็คืออนาคต หมั่นไส้อะ อิจฉาด้วย” ยัยแจนทำปากยื่นยาว “ทีเมื่อวานล่ะยังกับหนังคนละม้วนกับวันนี้เลย” มันก็จริงอย่างแจนว่า ตัวฉันเองก็ยังงงไม่หาย และยังไม่ทันได้ถามว่าเพราะอะไรถึงอยากจะเสวนากับฉันถึงขนาดยอมละลายพฤติกรรมประหนึ่งน้ำแข็งของตัวเองลง“แล้วฉันจะบอกเขาให้”“บอกอะไรยะ” ยัยแจนทำหน้างงหนักมาก“ก็บอกในสิ่งที่แกบ่นไง”“แกอยากให้ฉันถูกแช่แข็งตายเหรอพริกหวาน”“เว่อร์แล้ว”“จ้า... ฉันมันเว่อร์จ้า คิดเยอะไปเองด้วย สายตาที่ปืนมองแกไม่มีเหลียวแลมาทางฉันสองคนเลย
Last Updated : 2025-04-18Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 4 เรากินดุนะ เธอเลี้ยงไหวเหรอ
วันนี้ตลอดทั้งวันฉันมีเรียนแค่คลาสเดียวก็จริง แต่ก็เป็นอีกคลาสที่เรียนหนักหน่วงเอาการสำหรับเด็กเศรษฐศาสตร์ระหว่างประเทศอย่างฉันและเพื่อนร่วมเซคกว่าสองร้อยยี่สิบชีวิตกับวิชาเฉพาะ กฎหมายธุรกิจ ผู้สอนคืออาจารย์หฤทัย วินัยเที่ยงตรง ฉายาอาจารย์สาวโสดวัยดึกจอมเนี้ยบที่ได้รับการแต่งตั้งมาจากพวกรุ่นพี่ แกเนี้ยบ แกเป๊ะ แกเคร่งครัดเน้นหนักในทุกเรื่อง คะแนนเก็บคะแนนสอบฟังจากเสียงเล่าลือเขาก็ว่าได้ยากแสนยาก ที่จำเป็นต้องลงเรียนกับแกก็เพราะลงกับอาจารย์อีกท่านไม่ทัน เลิกคลาสวิชานี้ทีไรจึงอ่อนเปลี้ยเพลียแรง สมองเบลอกันเป็นแถว “เนื้อหาของอาจารย์เล่นเอามึนไปหมด”“เออ เห็นหน้าเพื่อนแต่ละคนแล้วไม่ต้องพูดก็เข้าใจความรู้สึกดูเบลอ ๆ ง่วง ๆ ท่าทางการเดินเอื่อยเฉื่อยเหมือนเพิ่งโดนซอมบี้กัดคอ แล้วนี่นะ ฉันไม่อยากจะคิดถึงตอนสอบเลยพวกแก เราต้องท่องหนังสือกันจนหัวฟูแน่ เพราะรุ่นพี่เคยแย๊บมาว่าอาจารย์แกไม่บอกแนวข้อสอบ”“คณะเรานี่มีแต่อาจารย์โหด ๆ เนอะ”“ที่สุดอะ”ตั้งใจว่าพอเลิกเรียนแล้วจะกลับห้องไปนอนสักตื่นเพื่อให้สมองมันปลอดโปร่งแล้วค่อยออกไปซื้อของใช้จำเป็นที่กำลังจะหมดลงในวันสองวันนี้ที่ห้างฯ แต
Last Updated : 2025-04-18Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 4 เรากินดุนะ เธอเลี้ยงไหวเหรอ (2)
[ Special Puen Talks ]“ดูรีบร้อนแบบมีพิรุธนะมึงอะ มีอะไรปกปิดกูปะวะ”ผมปรายตามองหน้าไอ้เข้มจอมจับผิด แต่ไม่ได้พูดอะไร ประจวบเหมาะกับประตูลิฟต์เปิดออกผมจึงรีบสาวเท้าเดินออกมาจากกล่องสี่เหลี่ยมที่มีแค่ผมกับพวกเพื่อนสนิทเป็นคนแรก แล้วไอ้จอมแส่เข้มมันก็ไม่ปล่อยให้ผมหนีไปไหนไกล มันตามมากระโดดล็อก คอจากด้านหลัง“แน่ะ กูถามแล้วยังทำเป็นเงียบ บอกกูมาเดี๋ยวนี้เลยว่ามึงจะรีบไปไหนไอ้ปืน อยู่ในห้องเรียนกูแอบเห็นนะว่ามึงเอาแต่ดูนาฬิกาทุก ๆ ห้านาที สิบนาที สมาธิก็เหมือนลืมเอามาจากห้อง เดินออกมายังไม่พูดไม่จากับใครหน้าไหนเหมือนคนใบ้แดกอีก” ผมไม่ตอบคำถามไอ้เข้ม ได้แต่มุ่งหน้าสาวเท้าเดินไปเรื่อย ๆ จนออกมาหยุดยืนอยู่หน้าตึกโดยมีตัวเชื้อโรคห้อยต่องแต่งบนหลังเอาแต่ถามคาดคั้นไม่ยอมแพ้ ถามว่าที่แบกมันอยู่เนี่ยผมหนักไหม บอกเลยว่าโคตรจะหนัก แต่รำคาญมากกว่า พูดแม่งไม่ได้หยุด“คาดคั้นเก่ง ทำตัวเป็นเมียมันไปได้ไอ้ห่าเข้ม”“ไม่ต้องทำมาเป็นหึงกูสัสเป้”“หึงพ่องมึงสิสัส ขนลุก” ไอ้เป้ลูบแขนตัวเองพลางทำท่าสยองไอ้เข้มกับใครมันก็ปากดี ปากหมา สันดานมันเป็นแบบนี้จนบางทีพวกผมก็อยากส่งเท้ายันมันพร้อม ๆ กัน“ไอ้เหี้ยเอ๊
Last Updated : 2025-04-18Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 4 เรากินดุนะ เธอเลี้ยงไหวเหรอ (3)
“ปืนเหรอ” เสียงใสติดจะงัวเงียพึมพำเบา ๆ หน้าตาดูสงสัย“ไม่ใช่ปืนแล้วจะเป็นใคร หน้าตาแบบนี้มีคนเดียวนะครับ”คิ้วเรียวย่นเข้าหากันแล้วพยักหน้าหงึกหงัก ดูมึน ๆ งง ๆ “จริงด้วย ปืนคนนี้มีคนเดียวนี่เนอะ ปืนจ๋า ฮิ ๆ” แล้วเธอก็ยิ้มกว้างหวานหยดย้อย และทำใจกล้าด้วยการยื่นนิ้วมาจิ้มจมูกผมเล่น ส่งเสียงหัวเราะคิกคักจนตายิบหยีก่อนที่ปากเล็ก ๆ สีสวยจะหาวขึ้นมาอีก น่ารักฉิบหาย น่ารักจนไม่อยากแบ่งปันภาพนี้ให้ใครได้มีโอกาสเห็น ท่าทางอิดออดไม่ยอมลุกขึ้นมานั่งดี ๆ นั่นอีก ผมว่าผมไม่ได้คิด หรือรู้สึกไปเองนะที่รู้สึกว่าพริกหวานน้อยตอนตื่นนอนจะดูอ้อนหนักเป็นพิเศษ“ตื่นเต็มตายัง”“อื้อ ฮื่อ...ไม่อยากลุกเลยอะ” เสียงน่ารักบ่นหงุงหงิง“ง่วงมากขนาดนั้นเลย” ผมถามยิ้ม ๆ อยากยืดเวลาตรงนี้ให้นานขึ้นอีกสักหน่อยเลยไม่ดึงดันที่จะให้คนเพิ่งตื่นนอนรีบลุกนั่ง กว่าหอสมุดจะปิดให้บริการก็ตอนสองทุ่มนู่น ตอนนี้มีเวลางีบอีกถมเถ อยากนอนต่อผมก็จะนั่งเฝ้าจนกว่าจะนอนจนพอใจ แต่ดูทรงแล้วคนขี้เซาคงไม่คิดจะนอนต่อ คงแค่ขี้เกียจลุก“ก็ถึงขนาดนั่งอ่านหนังสือรอเธอไม่ไหวอะ” พริกหวานพูดเสียงงึมงำ ก่อนจะยกมือปิดปากหาวพลางไซ้แก้มกับหลังมือตัวเ
Last Updated : 2025-04-18Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 4 เรากินดุนะ เธอเลี้ยงไหวเหรอ (4)
“ปืนกินดุนะ เธอเลี้ยงไหวเหรอ” ผมลองหยั่งเชิง พบว่าคนโดนถามถึงกับชะงัก มองตาผมปริบ ๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มน่ารักออดอ้อนให้ผมเสียอาการเล่น จากที่ตั้งใจจะแกล้งเธอเล่นผมว่าผมโดนลูกแมวน้อยย้อนเกล็ดเข้าให้แล้ว “เธอคงกินไม่ดุถึงขนาดเราเลี้ยงไม่ไหวหรอกมั้ง” พริกหวานพูดแล้วขำเอง “ยังไงก็ปรานีเราหน่อยละกันเนอะ เดี๋ยวเราไม่มีเงินจ่ายไม่อยากล้างจานชดใช้ค่าเสียหาย เราจะตอบแทนที่เธอซื้อกระโปรงให้เราเมื่อหลายวันก่อน” จ้อเสียงใสดวงตาเป็นประกายขบขัน ตัวผมเองก็ขำไปด้วย แต่พอเธอพูดถึงเรื่องกระโปรงขึ้นมาตาผมก็มองต่ำลงในทันทีพร้อมกับคิ้วที่เริ่มขมวดอีกครั้ง “ซื้อให้แล้วทำไมไม่ใส่” สาบานว่าผมเพิ่งจะสังเกต“ก็ใส่แบบพลีทมาหลายวันแล้ว” เธอตอบเสียงเบา“ใส่มาหลายวันแล้วยังไงพริกหวาน” ผมย้อนถามเสียงเข้ม ไม่พอใจในคำตอบจากปากจิ้มลิ้ม ถามว่าผมมีสิทธิ์อะไรที่จะไม่พอใจเรื่องการแต่งกายของพริกหวาน เหอะ ผมไม่มีหรอกไอ้สิทธิ์ที่ว่านั่นน่ะ และเพราะไม่มีสิทธิ์นี่แหละมันเลยทำผมหัวร้อน อยากได้สิทธิ์มาครอบครองฉิบหาย“ใส่แบบเดิม ๆ มาหลายวันแล้วเค้าก็อยากเปลี่ยนบ้าง”อืม...แล้วผมก็ต้องพ่ายแพ้แก่เสียงหงุงหงิงของพริกหวาน กัดฟันสะกดกั้
Last Updated : 2025-04-18Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 5 สิบห้าบาทที่มีคุณค่าทางจิตใจ
ปืนขับ BMW Coupe สีขาว 2 ประตู ไม่น่าตื่นเต้นเท่าที่ฉันถูกใครหลายคนมองมาคล้ายกำลังจับผิดตั้งแต่ในหอสมุดจนกระทั่งเดินมาถึงลานจอดรถด้านหลัง ปกติเวลาฉันเดินไปไหนมาไหนในมหา’ลัยนอกจากพวกเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ในสาขาเดียวกันก็ไม่ค่อยมีใครสนใจอะไรฉันเท่าไรนักหรอก เพราะไม่ใช่คนเด่นคนดังที่ทุกคนจะต้องจับตามองเป็นพิเศษ ผิดกับวันนี้ที่ฉันดันมาเดินเคียงไหล่กับหนึ่งในพ่อหนุ่มสุดฮอตของคณะวิศวกรรมศาสตร์ ภาคสาขาวิชาไฟฟ้า แถมยังมีบุญวาสนาขึ้นรถราคาหลายล้านมากับเขา คงไม่แคล้วกลายเป็นหัวข้อสนทนา “คิดอะไรอยู่”ฉันคิดอะไรอยู่อย่างนั้นเหรอ ? ฉันขยับตัวเปลี่ยนท่านั่งหันไปทางสารถีรูปหล่อบ้านรวยเพื่อมองเขาให้เต็มสายตา ก่อนจะเรียบเรียงประโยคในหัวให้คนฟังเข้าใจง่ายที่สุด “เรากลัวแฟนคลับเธอไม่พอใจเราอะ คงไม่มีดักตบอะไรแบบนั้นใช่ไหมอ่า” พูดติดตลกแต่คนฟังกลับไม่ยิ้มหัวเราะตามน่ะสิฉันเลยได้แต่ยิ้มเจื่อน ถึงปืนจะเป็นคนธรรมดา ไม่ใช่ดารานักร้อง หรือแม้แต่เน็ตไอดอลคนดัง แต่ยอดจำจวนกดติดตามในเฟซบุ๊กกลับมี ถึงหกเจ็ดหมื่นคน เห็นครั้งแรกทำเอาอึ้งเหมือนกัน นี่ถ้าเขาเป็นคนชอบโพสต์รูปตัวเองนะ ฉันว่ายอดคนกดติดตามคงแตะไปถึงหลั
Last Updated : 2025-04-18Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 5 สิบห้าบาทที่มีคุณค่าทางจิตใจ (2)
“อันยองฮาเซโย...”ฉันยิ้มให้พนักงานต้อนรับที่ใส่ชุดฮันบกสีชมพูสดใสมายืนกล่าวทักทายลูกค้าเป็นภาษาเกาหลีอยู่หน้าร้านแล้วกวาดสายตามองหาที่นั่งเหมาะ ๆ ตอนนี้เกือบจะหกโมงเย็นแล้ว ลูกค้าในร้านดูเนืองแน่น แต่ก็ยังพอมีที่ว่างให้เลือกนั่ง“ฮ้า นั่นไง” ฉันเหลือบไปเห็นโต๊ะติดริมกระจกว่างหนึ่งโต๊ะเข้าพอดีจึงรีบสับขายาว ๆ ตรงดิ่งมาจับจองพื้นที่ที่เล็งไว้ด้วยความมุ่งมั่น แล้วฉันก็ชนะ ปืนเดินตามเข้ามาทีหลังยังไม่ยอมนั่ง เขายืนจ้องหน้าฉันแบบที่เดาความคิดไม่ออก แต่สิ่งหนึ่งที่หลุดออกมาให้เห็นคืออาการเม้มปากนิด ๆแล้วเขาก็นั่งลงในฝั่งตรงข้ามด้วยท่าทีมึนตึง กดมือถือเล่น ไม่สนใจเงยหน้ามองฉันที่มาด้วยกันสักนิด จะว่าเย็นชา สร้างโลกส่วนตัวขึ้นมาปิดกั้นฉันมันก็ไม่เข้าข่ายนั้นซะทีเดียว เหมือนอาการคนกำลังงอนมากกว่างอนเหรอ ? ฉันเลิกคิ้วพลางเท้าคางมองปืนอย่างใช้ความคิด“ขออนุญาตค่ะลูกค้า”ฉันลากสายตาจากคนที่คิดว่ากำลังงอนมาที่พนักงานหญิงรูปร่างสันทัดที่นำแผ่นเมนูแนะนำมาเสนอพร้อมกับเมนูหลักเล่มใหญ่ ฉันเลยขออนุญาตเลิกสนใจคนปั้นปึ่งใส่ชั่วคราว ตอนนี้ปากท้องสำคัญกว่า ร้านอาหารร้านนี้เพิ่งเปิดได้ปีกว่า และฉันเคยมา
Last Updated : 2025-04-18Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 5 สิบห้าบาทที่มีคุณค่าทางจิตใจ (3)
“อะ” ปืนคีบหมูย่างที่สุกแล้วมาจ่อปากโดยที่ฉันยังไม่ทันเอื้อมแขนไปฉกชิง สองตาของฉันนาทีนี้มองหมูสามชั้นมันเยิ้มสลับกับมองผู้ชายตรงหน้าที่ดูมีความตั้งใจจริงที่จะป้อน รู้สึกได้เลยว่าปากกำลังสั่นและปากกำลังจะอ้า แต่สุดท้ายฉันก็ขบปากแน่นเพราะฉันเขินเกินกว่าจะเอาหมูชิ้นตรงหน้าเข้าปากตัวเองได้“ทำไม ?”ฉันพ่นลมหายใจเบา ๆ ให้กับคำว่าทำไมของปืน “เธอกินเถอะ เดี๋ยวเรากินของเราเอง” พอฉันให้เหตุผลไปแบบนั้นแทนที่เขาจะเข้าใจและเอาเข้าปากตัวเอง เคี้ยวแล้วกลืนให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไป เปล่าเลยจ้ะ ยังยื่นตะเกียบค้างอยู่ท่าเดิม เพิ่มเติมคือสีหน้าที่เริ่มจะไม่ปกติ (อีกแล้ว) คิ้วขมวดนิด ๆ ตานี่จ้องหน้าฉันเขม็งนี่คือการบังคับ ? ฉันกลอกตา เอียงคอ และข่มความเขินอาย ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปงับหมูย่างฉ่ำ ๆ ส่งกลิ่นยั่วน้ำลายจากตะเกียบในมือปืน วินาทีที่ลิ้นสัมผัสรับรสชาติแสนอร่อยก็ทำฉันไม่อยากสนใจอะไรแล้วนอกจากจะกินอีก “เอาอีก” ฉันชี้นิ้วสั่งอย่างลืมตัว คิดได้คำที่สองก็มาจ่อที่ปาก “ขอบคุณนะ แต่เธอกินของเธอเถอะ” ฉันพูดเสียงอุบอิบ เกาแก้มเบา ๆ ทั้งที่ไม่ได้คันอะไรเลย แบบมือไม้มันไปเอง จะว่าทำเพราะแก้เขินก็ไม่ผิดนักห
Last Updated : 2025-04-18
Latest chapter
Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 8 อาการนี้แถวบ้านเรียกหึง (4)
“หงุดหงิดอะไร ห้ามตอบว่าเปล่านะปืน” ดักทางไว้เลย“ดื้อแม่ง” ทำหน้าง้ำแล้วมองฉันอย่างไม่สบอารมณ์“เราทำไมพูดมาเลย” พอฉันเริ่มรวนนิด ๆ อีกคนก็ถอนหายใจ“ช่างมันเถอะ” บอกปัดแล้วตกข้าวกินต่อด้วยมือข้างเดียว เพราะอีกข้างจับมือฉันไม่ยอมปล่อย ฉันแค่นเสียงร้องเหอะ สะบัดมือหวังให้หลุด แต่นอกจากจะไม่หลุดแล้ว ยังบีบมือฉันแน่นยิ่งขึ้นไปอีก“พอไม่อยากตอบอะไรชอบพูดช่างมันเถอะตลอด”“อือ”“ยังจะอืออีก” ฉันส่งเสียงฮึมฮำขัดใจ “ปืนไปเรียนก่อนนะดื้อ โทรหาก็รับสายด้วย แชตก็ตอบด้วย” เรากินข้าวอิ่มกันได้สักสิบนาทีแล้ว จึงสมควรแก่เวลาที่ปืนจะไปเรียน ฝ่ามือหนาวางลงบนกลุ่มผมฉัน เขาลูบก่อนจะโยกหัวฉันเบา ๆ วิศวฯ ที่ใครต่อใครว่าดุ ห้าวเป้ง และเป็นสายเถื่อนสุดจี๊ดตัวพ่อประจำมหาวิทยาลัย ฉันว่าเหมารวมหมดทุกคนไม่ได้หรอก ฉันสัมผัสมาแล้ว กับคนนี้ไง หรือฉันอาจยังไม่เห็นมุมดาร์กแบบขั้นสุดของเขาไม่รู้นะ แต่ไม่รู้แหละกับคนอื่นเขาจะเป็นอย่างไร อันนั้นอีกเรื่องหนึ่ง สำหรับฉันปืนไม่ได้เลวร้ายอะไร ออกจะดีมากด้วยซ้ำ อ้อ! ยกเว้นเรื่องที่เขาเขม่นใส่รุ่นน้องฉันนะ“จะรับสาย และตอบแชต โอเคนะคะ”“เด็กดี”“บ๊ายบายจ้าปืน” แจนโบกมือก่อ
Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 8 อาการนี้แถวบ้านเรียกหึง (3)
“หวัดดีปืน”“หวัดดีแจน” อย่างน้อยเขาก็ทักเพื่อนฉันกลับแหละนะ“หิวเหรอแก” ฉันทักยิ้ม ๆ ยัยนี่มาทีหลังใครเพื่อนเลยนะ แต่นางซื้อข้าวมานั่งกินก่อนฉันกับปืนอีก และพอฉันทักแม่เพื่อนรักก็ทำมายกไหล่ขวากวนประสาทพลางตักข้าวราดแกงเข้าปากต่อ สองมาตรฐานเห็น ๆ ฉันเลิกสนใจเพื่อนแล้วหันมาสนใจคนข้างตัวแทน “รีบกินเลยปืนเดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทันแปดโมงแล้วเนี่ย เอาน้ำอะไรเดี๋ยวเราไปซื้อให้” จากโรงอาหารนี้ไปคณะวิศวฯ มันไม่ใกล้เลยถ้าเดินเท้าก็ใช้เวลาร่วมสิบนาที พวกฉันน่ะไม่รีบหรอก เพราะกว่าจะเรียนก็ตอนเก้าโมง“กินก่อนค่อยไปซื้อทีหลังน้ำอะ หรือดื้อหิวเดี๋ยวปืนเดินไปซื้อให้ก่อน วิชานี้เข้าเลทได้สิบห้านาที มีเวลาเหลือเฟือ ยังไงก็ทัน ปืนกินเร็วแค่ไหนดื้อก็รู้” เขาบอกพลางกระตุกมือฉันให้ลงนั่ง ส่วนเขาจะลุกแทนเมื่อก้นฉันแตะม้านั่ง แต่ฉันยื้อเอาไว้ก่อน“อื้อรู้ว่ากินเร็ว แต่ยังไม่ต้องซื้อหรอก ค่อยซื้อทีเดียวแล้วกัน” เขาหลุดคำว่าอืมแล้วตักข้าวพอดีคำขึ้นมาแล้วเด่ช้อนมาตรงปากฉันด้วยสายตากึ่งบังคับ รู้สึกอะไรบ้างไหมเพื่อนฉันนั่งจ้องจน ไม่กิน ไม่ทำอะไรกันแล้วเนี่ย แล้วไหนจะรุ่นน้อง ไหนจะสายตา ของคนรอบ ๆ ตัวอีก “ปืน ไม่เอ
Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 8 อาการนี้แถวบ้านเรียกหึง (2)
ตอนระหว่างที่ฉันกำลังเดินมาที่โรงอาหารปืนไลน์มาถามว่าอยู่ไหน ถึงมหา’ลัยยัง พอฉันบอกถึงแล้วเขาก็แค่ส่งสติ๊กเกอร์รับรู้ ไม่ได้บอกสักคำว่าจะแวะมาหาก่อนเข้าเรียน อันที่จริงเมื่อเช้าปืนก็จะไปรับฉันมาเรียนพร้อมกันนั่นแหละ แต่ฉันปฏิเสธ บอกไม่ให้ไปรับเพราะวันนี้ปืนมีเรียนตอนแปดโมงครึ่ง ถึงหอฉันจะใกล้แต่ถ้าแวะเข้ามารับ กลับออกไปรถดันติดขึ้นมากลัวว่าเขาจะเข้าเรียนไม่ทัน ทีแรกเขาก็ไม่ฟังฉันหรอกดึงดันจะมาให้ได้ แต่ฉันยืนยันเสียงแข็งว่าเจอกันตอนหลังเลิกเรียนทีเดียวเลย นี่ยังไม่ทันจะเริ่มเรียนก็มาเจอกันซะละ“กินข้าวยัง” ถามเมื่อเขาเดินมาถึงตัว แต่เขาดูไม่ได้สนใจคำถามฉันเท่าไรเมื่อเห็นน้องโทนเดินถือจานข้าวขาหมูมาหยุดยืนตรงหัวโต๊ะแล้วยิ้มให้ฉันจาง ๆ ยัยเบลตบมือเรียกแปะ ๆ เป็นการส่งสัญญาณว่าให้น้องไปนั่งข้าง ๆ“น้องโทนมานั่งข้างพี่นี่มา พี่เหงา”“ฮะ” น้องก็ว่าง่ายนะ เดินไปหย่อนกายลงข้างยัยเบล “ปืน ถามทำไมไม่ตอบ” ฉันกระตุกมือดึงความสนใจ“งอแงอะไรคะดื้อ” ก้มหน้าลงมอง ฉันเลยตวัดค้อนเข้าให้“เปล่างอแงสักหน่อย ถามว่ากินข้าวยังก็ไม่ตอบ เอาแต่จ้องหน้าน้องเขาอยู่ได้ น้องคงเกร็งเธอไปหมดแล้วป่านนี้” ว่าเชิงบ่
Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 8 อาการนี้แถวบ้านเรียกหึง
“พี่พริกหวานดังใหญ่แล้วนะฮะ”“มันเป็นความดังที่พี่ไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยสิ” ฉันพูดติดตลก กรอกตาเล็กน้อย เข้าใจความนัยของประโยคนั้นของน้องดี ทั้งที่มันไม่มีอะไรเลยนะ มันเป็นรูปฉันตอนเผลอแค่นั้นเอง ดึงดูดแค่เป็นปืน ที่เป็นมือโพสต์ แล้วมือโพสต์คนดีก็ไม่ได้เข้ามาตอบโต้คอมเมนต์ใครเลยสักคนยกเว้นฉันคืนนั้นเขาโทรหาฉันหลังหายต๋อมไปทำธุระกับแม่มาเขาบอกรูปนั้นสวยดีเลยอยากลงจริง ๆ เรื่องนี้ก็ผ่านมาได้สองวันแล้วแหละ แต่คนที่รู้จักอย่างคนในคณะฉันเนี่ยยังแซวอยู่เลย เมื่อวันจันทร์ที่เปิดเรียนมานี่เจอหน้าใครเป็นต้องถามหาปืน หนักสุดก็ยัยแจนกับยัยเบลเลย แซวจนฉัน ไม่สามารถพูดแก้ต่างอะไรได้เต็มปาก “รถมาแล้วฮะ”“อ้อ จ้ะ” ฉันสลัดความคิดกระชับกระเป๋าก่อนจะก้าวขึ้นรถ เลือกที่นั่งแถวกลาง โทนตามมานั่งด้วย “เรียนเป็นยังไงบ้างเรา” ลงลิฟต์มาฉันเจอโทนตรงหน้าหอพอดีเราเลยเดินออกมาหน้าปากซอยเพื่อรอรถเมล์ไปมหา’ลัยด้วยกัน“ก็โอเคเลยครับ ตอนนี้ยังสบาย ๆ อยู่ ยังพอรับไหว”“แต่อีกหน่อยความสบายจะหายไปทีละนิด” พูดแล้วฉันก็ยิ้ม“โธ่ พี่พริกหวานขู่ผมอีกแล้ว”“ในฐานะคนที่มีประสบการณ์มาก่อนถึงสองปีน้องต้องเชื่อพี่ ไม่ต้องมากข
Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 7 วันหยุดแสนธรรมดาที่ไม่ธรรมดา...เพราะมีเธอ (3)
มันมีหลายตัวเลือกจนผมมึนไปหมดขนาดก็มีเยอะเห็บแวบ ๆ ว่ามีแบบเย็นด้วยยังไงวะคนผลิตนี่ก็ช่างคิดว่ะนี่ถ้าวานให้ผมไปซื้อโดยไม่ระบุยี่ห้อ ไม่ระบุขนาด หรือสรรพคุณอะไรก็ตาม ผมคงเหมามาหมดทุกยี่ห้อที่มี ง่ายดี แต่ตอนนี้มาอยู่ตรงนี้แล้ว ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วผมว่าผมไม่ควรยืนอยู่เฉย ๆ ผมควรศึกษาเอาไว้หน่อย เผื่อว่าวันไหนเดือนไหนพริกหวานเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้นมาผมจะได้หยิบถูก“จะทำอะไรปืน” เสียงเย็น ๆ ของพริกหวานเบรกผมเอาไว้พร้อมกับเธอหันขวับมาจ้องหน้าผมสลับกับมองห่อสีเขียวในมือเขม็ง “วางลงที่เดิมเดี๋ยวนี้เลยปืน มันไม่ใช่ของที่ผู้ชายจะเอามาเล่นนะ” ดูดื้อพูดเข้า คิดว่าตัวเองกำลังพูดกับคนอายุเท่าไรอยู่ หน้าตาผมมันบ่งบอกหรือไงว่าอยากจะหยิบมันเล่นแก้เซ็ง“แล้วใครว่าปืนจะเอามาเล่น”“แล้วหยิบทำไม นั่นของผู้หญิงนะ ไม่อายเหรอหยิบแบบนั้น”“อายทำไม หยิบแล้วจะเป็นยังไง ปืนจะมีปีกบินได้เหมือน คำโฆษณาบนห่อนี้น่ะเหรอ” ผมขมวดคิ้วไม่เข้าใจตรรกะความคิดของพริกหวาน ในมือผมมันก็แค่ห่อผ้าอนามัยไหมวะ “ผู้ชายคนไหนมันจะอายก็อายไปเถอะ แต่สำหรับปืน ปืนไม่อาย ถ้าสิ่งนั้นมันมีความจำเป็นต่อคนที่ปืนให้ความสำคัญ” พริกหวานดูอึ้งไปเ
Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 7 วันหยุดแสนธรรมดาที่ไม่ธรรมดา...เพราะมีเธอ (2)
“เรื่องนั้น”“เรื่องไหน” ฉันค้อนวงเล็กใส่คนแกล้งซื่อ “เรื่องนั้นเรามะ...หมายถึง...หมายถึงว่าเราเพิ่งกินอาหารญี่ปุ่นกันมา” ฉันอธิบายไปแก้มก็ร้อนผ่าวไป คาดว่าป่านนี้ทั้งใบหน้าคง แดงเถือกไปหมดแล้ว “สาบานว่าเราไม่ได้มีเจตนาจะพูดอะไรไม่ดี เธอต้องเชื่อเรานะ” ดวงตาเรียวกวาดมองใบหน้าฉัน ปลายนิ้วยกแตะสัมผัสแก้ม ก่อนจะวางฝ่ามือลงแล้วบีบเบา ๆ ฉันเผลอกลั้นหายใจตอนปืนโน้มใบหน้าลงมาหา[ Special Puen Talks ] “ต้องเชื่ออยู่แล้ว ก็เรากินกันมาด้วยกัน”“ปืน!” ผมยิ้มขำเมื่อพริกหวานน้อยแผดเสียงในระดับที่ไม่ได้สร้างความรำคาญให้คนอื่นข่มขู่ผมให้สงบปาก ก่อนจะสะบัดหน้าหนีผมไปอีกทางด้วยความโมโห หรืออายก็ไม่รู้ แต่ผมเดาว่าน่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่าอย่างแรกนะ แก้มแดง หูแดงแบบนั้นให้เดาเป็นอื่นไม่ได้จริง ๆ“เอาน่า เดี๋ยวปืนพาไปกินชานมไข่มุกที่ดื้ออยากกิน”“หยุดพูดถึงเรื่องของกินสักทีได้ไหม”“ถ้าไม่กินชานมแล้วกินไรดี บิงซูหรือว่าเค้กดี ?” ผมแกล้งทำหูทวนลมโน้มตัวลงมาอยู่ในระดับเดียวกันกับใบหน้าคนกำลังหัวฟัดหัวเหวี่ยงอีกครั้ง พริกหวานน้อยทำปากขมุบขมิบก่อนจะกัดริมฝีปาก พลางใช้หางตามองผมแวบหนึ่ง ท่าทางไม่พอใจที่พาดผ
Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 7 วันหยุดแสนธรรมดาที่ไม่ธรรมดา...เพราะมีเธอ
3:15 PMตอนนี้ฉันกับปืนนั่งอยู่ในโรงภาพยนตร์ และในอ้อมกอดของฉันมีป๊อปคอร์นรสหวานขนาด 64 ออนซ์ที่กินได้ไม่ถึงครึ่งแนบอกอยู่ 1 กล่อง คนที่บอกอยากดูหนังแอคชั่นสัญชาติอเมริกันเรื่องล่าสุดที่เพิ่งเข้าโรงมาได้ไม่กี่วัน ซึ่งไม่ใช่ฉันผู้ซึ่งไม่อินกับหนังแนวที่เท่าไรกลับหลับตาพริ้มไปตั้งแต่ตอนไหนฉันก็ไม่แน่ใจเท่าไร คือหันมาอีกทีปืนก็เข้าฌานถอดวิญญาณไปเข้าเฝ้าพระอินทร์แล้วเรียบร้อย ขนาดว่าเสียงลำโพงรอบด้านส่งเสียงอึกทึกครึกโครมขนาดนั้นยังหลับได้สบาย อาการนี้ไม่ง่วงจัดก็เพลียจัดฉันจะชักมือของตัวเองออกจากอุ้งมือของปืนแต่ชักออก ไม่สำเร็จ ขนาดว่าหลับลึกนะนั่น เขาจับไว้ตั้งแต่เดินออกมาจากร้านอาหาร เรื่องของเรื่องคือฉันเดินสะดุดอะไรสักอย่างซึ่งปืนหันมาเห็นในจังหวะนั้นเข้าพอดีเลยคว้าไปจับไว้ จนถึงปัจจุบันก็ยังไม่ปล่อย และตอนนี้ก็ไม่ใช่แค่มือแล้วที่เกี่ยวประสานกันเอาไว้แน่นหนึบ หัวเขาก็เอนมาซบอยู่ที่ไหล่ฉันต่างหมอน ลมหายใจอบอุ่นเป่ารินรดอยู่แถวซอกคอเป็นจังหวะสม่ำเสมอคือจั๊กจี้แหละและในขณะเดียวกันก็รู้สึกอุ่นซ่านอย่างน่าประหลาด และในเมื่อทำอะไรไม่ได้ จะผลักก็เกรงใจ เมื่อยก็ต้องอดทน ขยับตัวทีก็กลัวว่าค
Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 6 ถ้าห่วงนักก็ตามไปเฝ้าในวงเหล้าเลยดีไหม ? (3)
คนรีบที่บอกอีกหนึ่งชั่วโมงเจอกันมาถึงหน้าหอฉันก่อนเวลานัดตั้งสิบห้านาที เดินฝ่าแดดเปรี้ยง ๆ ออกมาจากประตูรั้วก็เห็น BMW คันเดิมของปืนจอดเด่นเป็นสง่าอยู่ริมฟุตบาธในฝั่งตรงข้าม ใครสัญจรผ่านไปมาเห็นล้วนเหลียวมองความงามซ้ำสองกันทั้งนั้น กลับกัน ถ้าเป็นฉันที่ไม่รู้จักกับคนในรถฉันก็ชื่นชม และคงมีความคิดที่อยากจะเห็นโฉมหน้าผู้เป็นเจ้าของเหมือนสาว ๆ กลุ่มที่เพิ่งเดินผ่านไปเหมือนกันแหละกระจกฝั่งคนนั่งเปิดลงเมื่อฉันข้ามถนนมา ปืนชะโงกหน้าบอกให้ฉันรีบขึ้นรถเพราะอากาศข้างนอกมันร้อนจัด ภาวนาอยู่นี่ ขอให้คำพยากรณ์ที่กรมอุตุฯ ออกประกาศไว้เมื่อสองวันก่อนเป็นความจริง ที่ว่ากรุงเทพฯ จะหนาว อุณหภูมิจะลดลงเหลือสิบกว่าองศาในช่วงเดือนธันวาคม ซึ่งเหลืออีกเดือนกว่า ๆ เหมือนจะไม่นานแต่ ก็นานอยู่ดี “หือ”“ใจเราตรงกัน” ปืนคงเดาได้ว่าฉันจะพูดอะไร ซึ่งฉันก็ไม่เถียง“นั่นน่ะสิ” ก่อนออกจากห้องมาฉันเปลี่ยนจากเสื้อยืดกลางเก่ากลางใหม่ มาใส่เสื้อโปโลสีขาวเพื่อไม่ให้ตัวเองดูหม่นหมองเกินไปเมื่อเดินกับปืน พ่อหนุ่มออร่าฟุ้ง กางเกงก็ขาสั้นสีขาวตัวเดิม ตัวนี้เพิ่งซื้อ ใส่ครั้งนี้ครั้งที่สองเอง รองเท้าก็เลือกใส่รองเท้าผ้าใบ
Theory ล้อมรัก ละลายใจ C H A P T E R 6 ถ้าห่วงนักก็ตามไปเฝ้าในวงเหล้าเลยดีไหม ? (4)
“เมื่อคืนปืนขับรถกลับคอนโดฯ เอง”“ทำไมประมาทแบบนั้นล่ะปืน” ฉันถามเสียงเข้มออกไปทันที ไปตั้งแต่สามทุ่มกลับถึงห้องตอนตีสามกว่าเนี่ยนะ ถ้าเป็นอย่างนี้ ทุกวันตับคงแข็งตายก่อนวัยอันควร อยากจะถามจริง ๆ ว่าเขารักตัวเองบ้างไหม“ประมาทยังไง” ยังจะกล้าถามฉันอีกว่าประมาทยังไง“ดื่มแอลกอฮอล์แล้วขับรถกลับที่พักตอนตีสามตีสี่ไม่เรียกประมาทได้ยังไงล่ะ เมาด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้” ฉันว่าพลางถลึงตาดุใส่ คนหน้าเป็นปืนหันมายิ้มแล้วยื่นนิ้วมาจิ้มแก้มฉัน ซึ่งนาทีนี้ฉันไม่อยู่ในอารมณ์อยากจะเล่นเลยปัดมือเขาออกอย่างไม่ไยดี ฉันรู้ตัวนะว่าไม่ควรเสียงแข็งใส่ปืน หรือแสดงความไม่พอใจอะไรออกมามากเกินควร เพราะนั่นคือชีวิตเขา แต่ฉันห้ามอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ ฉันอินเรื่องอุบัติเหตุมากก็เพราะเสพข่าวทุกวัน ฉันเป็นห่วงปืน เป็นห่วงความปลอดภัยของผู้ชายคนนี้มากจนน่าตกใจ ทั้งที่เขากับฉันเราเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน และไม่รู้ว่าเมื่อไรด้วยเหมือนกันที่เขาเริ่มเข้ามามีบทบาทในชีวิตชนิดที่ฉันคาดไม่ถึง กับเพื่อนคนอื่น ๆ ฉันยังไม่เคยรู้สึกวิตกอะไรขนาดนี้เลยเอาจริง ๆ “เมื่อคืนปืนไม่เมา เหล้าแทบไม่ได้แตะสาบานได้”ฉันมุ่นคิ้ว ส่งผ่านคำว่าจริง
