“Marahil ay nagtataka ka kung paano ako nakapasok dito, paano nga ba? Hmm… Sabihin na nating masyadong mababa ang seguridad sa ospital na ito, hahahha.”
Gusto ko siyang labanan, gusto kong patigilin ang binabalak niya. Gusto ko siyang tapusin ngunit hindi sapat ang aking kaalalam at isa pa nagsisimula ng manginig ang aking tuhod dahil sa takot. Nakakainis! Bakit ba hindi ako marunong lumaban?!
“Natahimik kana Sbarina?”
“Ano bang gustong sabihin ko? Na natutuwa ako dahil andito ka?”
Dahil sa sinabi ko ay natawa siya ngunit mas naramdaman ko ang paghigpit ng pagkakatutuk niya sa noo ko ng kutsilyo. Nag-isip ako ng paraan upang kahit papaano ay malabanan ko siya at makahanap ako ng paraan upang matalo siya. Inilibot ko ang aking paningin at naghanap ng maaaring magamit laban sa kaniya ngunit mas lalo lang akong kinabahan dahil wala akong makita at mas lalong hindi ako makaka-alis sa kinatatayuan ko.
“Mas lalo ka talagang tumatapang kada araw na l
Short update muna Kimmie's busy pa me eh, thank you sa mga nagbabasa!
***“NASAAN si Sabrina?!”Napatigil sa pag-uusap sila Mica at ang magkakapatid ng biglang pumasok si Hoven at hingal na hingal habang nababalot ng pag-aalala ang kaniyang muka.“Hindi ba nasa kwarto ni Kuya?” taking tanong ni Addison.“Wala! Iniwan ko siya doon pero wala na siya! Ang sabi ng nurse umalis siya para tignan ang mga kaibigan niya, at kayo ‘yun! Bakit wala siya dito?!”Nagsikunutan ang mga noo nila dahil sa ikinikilos ni Hoven.“Kumalma ka nga Hoven, baka may binili lang ‘yun.” Sabi ni Mica na napapairap na.“Hindi niyo kasi naiintindihan! Nanggaling si Leo sa kwarto ni Aiden at si Sabrina ang nakaharap niya!”“Ano?!”Sabay-sabay na sagot ng mga ito at kapwa natigilan sa sinabi ng lalaki. Agad na lumapit ang mga lalaki dito at nagtanong.“Anong nangyari?! Bakit nakapasok si Leo?!” seryosong sabi ni Keon at h
Nagkatinginan ang mga ito dahil doon at tila nabuhayan. “Opo kuya! Nakita niyo po ba siya?!” sagot ni Allard dito. “Opo, dumaan siya dito at sinabing sabihin ko ‘daw po sa inyo na wag kayong mag-alala dahil pupunta siya sa ligtas na lugar at magpapakalayo-layo.” “Magpapaka layo?” taking tanong ni Addison. “Wala ho ba siyang sinabing babalik siya?” tanong ni Hoven na ikinailing nito. “Wala po eh,” Bumagsak ang balikat nila dahil sa sinabi ng guard at tila nawalan ng pag-asa. Alam na nilang umalis ito ngunit ang tanong ay saan nagpunta? Ayaw nitong hanapin siya base sa pinapasabi ng dalaga. “Addison, twins, Keon!” napatingin sila sa tumawag sa kanila at nakita nila ang kanilang ama na kabababa lamang ng sasakyan at sa likod nitong sasakyan ay bumaba din ang nag-aalalang ama ni Sabrina. “Daddy!” agad na tumakbo si Addison dito at napayakap sa ama. “Nakita niyo na si Sabby?” “Hind pa daddy,” malungkot na sag
DINUKOT ni Sabrina ang natitirang barya sa kaniyang bulsa at nakitawag sa isang tindahan na nadaanan niya. Mabuti nalang at kabisado niya nag number ng taonga lam niyang makakatulong ngayon sa kaniya. “Hello, sino sila?” tanong mula s akabilang linya. “Manang, ako po ito si Sabrina.” Sagot ng dalaga. “Hija ikaw ba ‘yan?! Kamusta kana?! Ngayon nalang ulit kita nakausap! Kamusta ka?! Balita ko na-ospital ka daw at nawawala?!” Hindi maiwasan ni Sabrina ang mapangiti dahil sa naririnig niyang pag-aalala sa boses ng matanda. “Manang ayos lang po ako, pero kailangan ko po ng tulong niyo ayos lang po ba?” “Oo naman hija! Sabihin mo lang at gagawin ko.” “SIGURADO ka bang ayos na sayo itong bahay na ito?” tanong ni manang Myra sa kaniya. Ang mayordoma sa bahay nila ni Aiden na naging close niya ng mga panahon na nakatira siya doon. “Bakit ang layo naman nito sa ibang tao? Paano kung may mangyari sayo dito wala kang kasama!” Napahinto si Sabrina sa paglilibot sa kaniyang nabiling bahay
SA isang silid na puro puti ang kulay at tanging ang bulaklak na nasa lamesa at mga prutas na nakapatong ang siyang makulay ay nasa loob niyon ang pamilya Devaux na nag-uusap kung paano mahahanap si Sabrina. Ngunit ang kanilang pag-uusap ay naputol ng mayroong bumangon mula s akaniyang pagkakahiga. “Kuya!” Napasigaw si Allistair ng makitang bumangon si Aiden at inalis ang bend ang bend ana nasa kaniyang ulo. Agad silang nagsitayuan at tumakbo papunta sa kinalalagyan nito. “Kuya!” agad na niyakap ni Addison ang lalaki na mayroong pagtataka sa mga mata. “Kuya Aiden sa wakas gising kana!” Naiiyak na sabi ni Keon habang si Addison at ang kambal ay umiiyak na. Lumapit si Keiron sa kaniyang anak at gunulo ang buhok nito. “Pinag ala-ala mo kaming lahat son,” nakangiting sabi nito at maging siya ay nagtataka. Si Aiden na nagtataka magmula ng magising ay mas lalong nagtaka ng makita ang isang lalaki na kamukang kamuka niya. Tumanda lama
Hindi na nila pinansin ang dalaga at pagkapasok ng dalawa sa loob ay nakangiti si Aiden habang kausap ang lolo nila.“Mabuti at hindi na muling sumakit ang ulo ni Aiden,” sabi ni Mica habang nakatingin sa pinsan.“Mabuti nga ate Mica eh, sinusunod namin ang bilin ng doctor kaya okay na siya. Ang sabi ay sa isang araw pwede na siyang umuwi sa bahay.” Sagot ni Addison na nakatingin din sa kapatid.“Mabuti naman kung ganon,”Napatingin si Addison kay Mica.“Kamusta ang paghahanap niyo kay ate Sabby?”Napabuntoong hininga si Mica dahil doon.“Until now ay kahit lead kung nasaan siya ay wala kami,” malungkot na sabi ni Mica.“Sana makita na natin si ate Sabby, sigurado akong siya lang ang paraan upang bumalik ang ala-ala ni kuya,” malungkot ‘din na sabi ni Addison.“Mica apo halika dito!” tinawag na si Mica ng kaniyang lolo kaya nakangit
***EIGHT MONTHS AFTER“TITO,”Napalingon si Keiron sa nagsalita at nakita niya si France na seryosong pumasok sa kaniyang office room.“Kamusta France? Any progress?” seryoso ding sagot ni Keiron.Napabuntong hininga si France at nanghihina na napaupo sa upuan na nasaharapan ng table ni Keiron.“Wala parin tito, kahit anino niya wala.”Inalis ni Keiron ang kaniyang soot na salamin at napasandal sa kaniyang swivel chair. Katulad ni Frabce ay napabuntong hininga siya bago nagsalita.“Malapit ng mag-isang taon ngunit hindi parin natin siya nakikita. Mag-iisang taon na din at dipa bumabalik ang ala-ala ng anak ko,” malungkot niyang sabi na ikinatingin ni France sa kaniya.“Paano kung ayaw na talagang bumalik ni Sabby? Paano kung ayaw na niya sa asawa niya?”
Hindi alam ni Sabrina kung ano ang mararamdaman niya. Lalo siyang nanghina at pabagsak na nahiga sa higaan. Nag-uumapaw na sakit ang kaniyang nararamdaman, tila kinuha ang kalahati ng kaniyang buhay. Hindi niya alam kung paano siya hihinga o hihikbi, hindi niya alam kung saan niya ibabaling ang kaniyang paningin, hindi niya alam kung sino ang hihingan niya ng tulong.“A-Ang anak ko! T-Tulungan niyo ako!”Pilit niyang inaabot ang daan na pinagdaanan ng tatlong babae na siyang kumuha sa kaniyang mga anak. Pinipilit niyang maabot kahit hindi abot. Pinipilit niyang bumangon ngunit hindi niya kaya, pinipilit niyang maging matatag ngunit hindi niya magawa.“T-Tulungan niyo ako!”Tuluyan na siyang napahiga at hindi na nakaya pa ang sarili kahit na i-angat pa niya ito. Napatakip siya sa kaniyang bibig upang hindi kumawala ang kaniyang iyak, natatakot siya na hindi lang ang pagkuha sa anak niya ang gawin ngunit hindi ‘rin siya papaya
“HANNAH,” Napalingon si Hannah ng marinig niya ang tumawag sa kaniya at nakita niya si Aichan at Xenna na malungkot ang itsura. “Aichan! Xenna! Wag muna tayng maingay. Doon tayo sa sala,” dali-daling sabi ni Hannah sa mga ito at tinulak sila palabas ng kwato ni Sabrina. Nakatulog na ang dalaga matapos nitong mailabas ang placenta. Marahil sa sobrang pagod ay kusang sumara ang talukap ng mga mata nito habang si Hannah ay naiwan at naglinis ng nagkalat na dugo. “Anong nangyari nasaan ang babay?” Baling na tanong ni Hannah ng makarating sila sa sala. Nagkatinginan si Aichan at Xenna dahil doon at sabay na napabuntong hininga. “Sorry Hannah pero hindi naming nakita,” Napabagsak ang balikat ni Hannah dahil sa kaniyang narinig at napaupo na lamang sa upuan na andoon. Natahimik din sila Aichan dahil sa nagging reaction ni Hannah, kita nila ang naguguluhang isip nit. Iniisip niya kung paano niya maipapaliwanag ng maayos kay Sabrina na hindi ito magwawala. “Pero may nakita kaming isang