Hindi na nila pinansin ang dalaga at pagkapasok ng dalawa sa loob ay nakangiti si Aiden habang kausap ang lolo nila.
“Mabuti at hindi na muling sumakit ang ulo ni Aiden,” sabi ni Mica habang nakatingin sa pinsan.
“Mabuti nga ate Mica eh, sinusunod namin ang bilin ng doctor kaya okay na siya. Ang sabi ay sa isang araw pwede na siyang umuwi sa bahay.” Sagot ni Addison na nakatingin din sa kapatid.
“Mabuti naman kung ganon,”
Napatingin si Addison kay Mica.
“Kamusta ang paghahanap niyo kay ate Sabby?”
Napabuntoong hininga si Mica dahil doon.
“Until now ay kahit lead kung nasaan siya ay wala kami,” malungkot na sabi ni Mica.
“Sana makita na natin si ate Sabby, sigurado akong siya lang ang paraan upang bumalik ang ala-ala ni kuya,” malungkot ‘din na sabi ni Addison.
“Mica apo halika dito!” tinawag na si Mica ng kaniyang lolo kaya nakangit
***EIGHT MONTHS AFTER“TITO,”Napalingon si Keiron sa nagsalita at nakita niya si France na seryosong pumasok sa kaniyang office room.“Kamusta France? Any progress?” seryoso ding sagot ni Keiron.Napabuntong hininga si France at nanghihina na napaupo sa upuan na nasaharapan ng table ni Keiron.“Wala parin tito, kahit anino niya wala.”Inalis ni Keiron ang kaniyang soot na salamin at napasandal sa kaniyang swivel chair. Katulad ni Frabce ay napabuntong hininga siya bago nagsalita.“Malapit ng mag-isang taon ngunit hindi parin natin siya nakikita. Mag-iisang taon na din at dipa bumabalik ang ala-ala ng anak ko,” malungkot niyang sabi na ikinatingin ni France sa kaniya.“Paano kung ayaw na talagang bumalik ni Sabby? Paano kung ayaw na niya sa asawa niya?”
Hindi alam ni Sabrina kung ano ang mararamdaman niya. Lalo siyang nanghina at pabagsak na nahiga sa higaan. Nag-uumapaw na sakit ang kaniyang nararamdaman, tila kinuha ang kalahati ng kaniyang buhay. Hindi niya alam kung paano siya hihinga o hihikbi, hindi niya alam kung saan niya ibabaling ang kaniyang paningin, hindi niya alam kung sino ang hihingan niya ng tulong.“A-Ang anak ko! T-Tulungan niyo ako!”Pilit niyang inaabot ang daan na pinagdaanan ng tatlong babae na siyang kumuha sa kaniyang mga anak. Pinipilit niyang maabot kahit hindi abot. Pinipilit niyang bumangon ngunit hindi niya kaya, pinipilit niyang maging matatag ngunit hindi niya magawa.“T-Tulungan niyo ako!”Tuluyan na siyang napahiga at hindi na nakaya pa ang sarili kahit na i-angat pa niya ito. Napatakip siya sa kaniyang bibig upang hindi kumawala ang kaniyang iyak, natatakot siya na hindi lang ang pagkuha sa anak niya ang gawin ngunit hindi ‘rin siya papaya
“HANNAH,” Napalingon si Hannah ng marinig niya ang tumawag sa kaniya at nakita niya si Aichan at Xenna na malungkot ang itsura. “Aichan! Xenna! Wag muna tayng maingay. Doon tayo sa sala,” dali-daling sabi ni Hannah sa mga ito at tinulak sila palabas ng kwato ni Sabrina. Nakatulog na ang dalaga matapos nitong mailabas ang placenta. Marahil sa sobrang pagod ay kusang sumara ang talukap ng mga mata nito habang si Hannah ay naiwan at naglinis ng nagkalat na dugo. “Anong nangyari nasaan ang babay?” Baling na tanong ni Hannah ng makarating sila sa sala. Nagkatinginan si Aichan at Xenna dahil doon at sabay na napabuntong hininga. “Sorry Hannah pero hindi naming nakita,” Napabagsak ang balikat ni Hannah dahil sa kaniyang narinig at napaupo na lamang sa upuan na andoon. Natahimik din sila Aichan dahil sa nagging reaction ni Hannah, kita nila ang naguguluhang isip nit. Iniisip niya kung paano niya maipapaliwanag ng maayos kay Sabrina na hindi ito magwawala. “Pero may nakita kaming isang
“MA’AM, naghihintay parin po ang tatlong babaeng kumuha sa sanggol sa sala’s.” Nawala ang ngiti sa labi ni Angeline ng biglang may sumingit sa kaniyang pagkilatis sa baby. Napalingon siya dito at nakita niya ang kaniyang kanang kamay at sinamaan ito ng tingin. “Tell them to wait!” “Yes ma’am,” magalang na sagot nito at umalis na doon at sinara muli ang pinto. “I’m sorry baby Jared, ibababa muna kita okay? I still have business to do,” Maamo niyang sabi at naglakad papunta sa isang crib na nasa tabi ng kaniyang higaan. It’s color pink dahil akala niya babae din ang anak ni Sabrina ngunit nagkamali siya. Pagkahiga niya sa baby ay mahimbing na itong natutulog at hindi umiiyak. “Kamukang-kamuka mo ang iyong ama. At sisiguraduhin ko na siya ang kikilalanin mong ama,” nakangising sabi nito at tumayo na ng maayos pagkatapos ay maingat na lumabas ng silid upang hindi magising ang sanggol. Naglakad siya sa isang mahabang hallway at bumaba ng hagdan kung saan nasa sala sa ibaba ang kaniya
Nagkatinginan ang mga ito habang nakangiti at tumango kay Angeline, humarap siya sa isang parte kung saan alam niya na andoon ang secretary at tinawag ito.“Monica!”Isang tawag lang ni Angeline ay agad na lumabas si Monica na siyang serkretarya nito at patakbong pumunta sa harap niya’t yumuko bilang paggalang at bati.“Ano pong maipaglilingkod ko ma’am?”“Ihatid mo na ang ating bisita siguraduhin mong makakarating sila ng safe sa bahay nila.” Nakangising sabi ni Angeline na ikinaangat ng tingin ni Monica sa kaniya at ngumiti.“Masusunod ma’am.”Naglakad ito papunta sa tatlo at itinuro ang daan palabas. Nagpaalam pa sila kay Angeline na nginitian lamang ng dalaga at tinanaw ang mga ito na papalabas ng kaniyang bahay.“Have a safe trip…In heaven, hahahha!”Tumatawang bumalik sa itaas si Angeline habang ang tatlong babae ay sumakay na sa isang kotse at nasa pinakang harapan si Monica na tumango sa driver at umandar na ang sasakyan. Si Monica ang inutusan ni Angeline na maghanap ng taong
DAHIL sa gulat ay hindi agad nakareact ang babae. “Isa…dalawa…” Napatingin ang babae sa kaniya at agad na tumayo. Sa takot ay patalikod siyang naglalakad. “Tatlo…” tatalikod na sana ang babae ngunit nagulat siya ng barilin siya ni Monica sa bandang puso. “Sampu! Opss, di ata ako marunong magbilang hahahha!” tawang sabi no Monica at tumalikod na ng makita niyang bumagsak na ang babae. Tumatawa siyang umalis sa lugar na iyon at bumalik sa sasakyan na hindi naman talaga nasira dahil palabas lamang nila iyon at umuwi sa mansion ni Angeline. Naabutan niya ang babae na buhat buhat ang anak ni Sabrina at hinehele. “Ma’am, tinapos ko na po ang tatlong babae,” napalingon si Angeline sa kaniya at ngumiti. “Good job Monica! Sige na magpahinga ka na,” tumango si Monica sa babae at bumalik ang tingin ni Angeline sa muka ng baby. Napailing nalamang si Monica dahil sa kaniyang nakikita at pumunta na s akaniyang kwarto. *** ISANG linggo ang lumipas at patuloy na inaalagaan ni Angeline ang baby
Doon na umiyak ang sanggol, iyak ng iyak dahil hinahanap ang kalinga ng isang ina. Sa isang banda naman ay nakasakay sa kotse si Sabrina na minamaneho ni Hoven habang katabi nito ang ama ni Sabrina at katabi niya ang tatlo niyang kaibigan na sina Hannah, Aichan at Xenna. Luluwas na sila ngayon papunta sa ibang bansa dahil doon nais ng ama ni Sabrina na magpagaling ang dalaga lalo na at tulala na ito magmula ng malamang hindi nakuha ang anak. Hindi na din bumalik pa ang nagngangalang Karina kung kaya’t nagpasiya na silang umalis ng bansa. Si Sabrina ay nakatanaw lamang sa bintana at tulala habang nasa unahan at likuran ng kanilang kotse ang itim na sasakyan na siyang mga tauhan ni Hoven na nakabantay sa kanila. Tila isang presedente ng pilipinas ang dumadaan sa tahimik na daanan sa probinsya ng Batanes. “S-Sandali ihinto niyo! Ihinto niyo may narinig akong iyak ng sanggol!” Agad na naapakan ni Hoven ang break ng kaniyang kotse ng biglang sumigaw si Sabrina. Dahil sa gulat kaya niya
-CANADA- “KAMUSTA princess?” Napahinto si Sabrina matapos niyang mailapag si Samantha sa bagong crib nito na kulay pink. Habang nasa byahe sila papunta sa Canada ay nagpabili siya ng crib na maaaring paghigaan ng baby at kauntig gamit nito. Ang gusto kasi ni Sabrina ay siya ang bibili ng iba pa nitong gamit. Napangiti siya dahil sa tanong nito at umayos ng tayo. “We’re fine daddy,” naglakad ito papunta sa ama at yumakap dito. “I want to say thank you daddy, hindi mo ako sinukuan.” Sincer na sabi ng dalaga habang yakap niya ng mahigpit ang ama. “Syempre hindi Sabrina, you’re my daughter. Masaya ako na makita ka ng masaya ngayon,” Napahiwalay si Sabrina sa yakapan nila at tinignan nila pareho ang baby. Lumapit sila sa crib nito at mahimbing na itong natutulog. “Hindi parin ako makapaniwala daddy na mayroong taong handing iwan o itapon ang anak niya, samantalang ako ay nawawala ang anak. Nagpapasalamat ako at dumating si Samantha. Nang dahil sa kaniya ay kahit papaano nabawasan ang