ซ่าน้ำเย็นจัดถูกสาดไปที่ร่างของสองแม่ลูกที่ถูกมัดเอาไว้กับเป้ายิงปืนทำให้ดวงตาที่ปิดสนิทของดารัณค่อย ๆลืมตาตื่นขึ้นด้วยความงุนงงเธอจำได้ว่าก่อนหน้านี้เธอยังนั่งทานมื้อเย็นกับดนัยอยู่ที่บ้านอย่างมีความสุขแล้วอยู่ ๆเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ก่อนที่ดารัณจะทันได้คิดอะไรออกความรู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อมือฉุดรั้งสติที่กำลังมึนงงและสับสนของดารัณให้กลับคืนมาเธอเพ่งมองข้อมือที่ถูกมัดเอาไว้จนเกิดรอยแดงก่อนที่เสียงกรีดร้องจะดังขึ้นไปทั่วบริเวณด้วยความตกใจ“กรี๊ด ใครก็ได้ช่วยที ช่วยฉันที นัยลูก ฮือ ฮือ ดนัยอยู่ไหนลูกช่วยแม่ด้วย ?”น้ำตาเม็ดโตพลันรินหยดไหลลงอาบแก้มของดารัณไหล่บอบบางสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวก่อนที่ดวงตาพร่ามัวด้วยหยาดน้ำตาจะเหลือบไปเห็นว่าดนัยลูกชายของเธอก็อยู่ที่นี่และถูกมัดไว้โดยที่สภาพไม่ได้ดีไปกว่าเธอเลยสักนิด“นัยลูก นัยตื่นเร็วๆลูก ฮือ ฮือ นัยตื่นเดี๋ยวนี้”เสียงกรีดร้องโวยวายของดารัณทำให้ดนัยที่หมดสติค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความยากลำบากแสงแดดที่สาดส่องลงมาแยงตาทำให้เขาต้องปิดตาลงอย่างฉับพลันเมื่อไม่สามารถปรับสายตาให้รับกับแสงได้อย่างกะทันหันก่อนที่เขาจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาอีกครั้งใบหน
โรงพยาบาล N“พี่ภีมขา”ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาเห็นว่าภีมวัจน์กำลังนั่งพิงพนักเตียงเหม่อมองออกไปด้านนอกเสียงสดใสก็เอ่ยเรียกเขาด้วยความดีใจก่อนที่กอหญ้าจะวิ่งเข้ามาโถมตัวเข้าใส่อ้อมกอดของภีมวัจน์อย่างลืมตัวว่าเขากำลังบาดเจ็บอยู่“อ๊ะ ซี๊ด”เสียงร้องของภีมวัจน์ทำให้ใบหน้าที่เพิ่งจะแนบติดไปกับอกแกร่งของเขาดีดออกมาแทบจะทันทีก่อนที่รอยยิ้มรู้สึกผิดจะถูกส่งไปให้ภีมวัจน์ที่กำลังทำหน้าเหยเกเมื่อรู้สึกเจ็บตรงรอยแผลผ่าตัด“ขอโทษค่ะกอหญ้าคิดถึงพี่ภีมมากเกินไปหน่อย”ภีมวัจน์ใจอ่อนยวบทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของกอหญ้าก่อนที่เขาจะดึงเธอเข้ามาโอบกอดพร้อมก้มลงจูบหน้าผากมนด้วยความรักใคร่อย่างสุดซึ้ง“หายไปเล่นสนุกที่ไหนมาคะ ?”ภีมวัจน์เอ่ยถามกอหญ้าทั้ง ๆที่เขารู้ดีอยู่แก่ใจว่าเธอหายไปไหนมา“ไปจัดการสารเลวสองแม่ลูกมาค่ะพรุ่งนี้พี่ภีมรอดูข่าวใหญ่ได้เลยขึ้นหน้าหนึ่งแน่นอน”“แฟนใครน้าทำไมถึงได้เก่งแบบนี้ หืม”ภีมวัจน์เอ่ยถามกอหญ้าเสียงอ่อนเสียงหวานก่อนที่กอหญ้าจะเงยหน้าที่ซบแผ่นอกกว้างขึ้นมาจูบคางของเขาเบาๆสายตาที่มองใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความรักใคร่อย่างสุดซึ้งไม่ต่างจากสายตาของภีมวัจน์ที่มองเธอเลย“ใครใช้ใ
เช้าวันต่อมาข่าวเรื่องที่ดนัยและดารัณวางแผนลอบฆ่าภีมวัจน์กลายเป็นข่าวใหญ่ที่โด่งดังไปทั่วประเทศสองแม่ลูกถูกนำไปทิ้งเอาไว้หน้าสถานีตำรวจพร้อมหลักฐานที่ชี้ชัดว่าทั้งคู่ได้จ้างวานให้คนลอบฆ่าภีมวัจน์มายาวนานนับสิบปีซึ่งทั้งหมดนี่คือฝีมือของกอหญ้าที่ต้องการจะส่งสองแม่ลูกเขาไปใช้ชีวิตอยู่ในห้องขังต่อให้สองแม่ลูกปฏิเสธหรือพยายามแก้ต่างอย่างไรก็ไม่สามารถทำได้เมื่อหลักฐานเพียบพร้อมไปหมดทุกอย่างส่วนทางด้านกอหญ้ากับภีมวัจน์นั้นหลังจากที่คุณตากฤษฎิ์คุณยายที่รักและน้าเก้าทัพกับน้านับดาวหอบของมาเยี่ยมมากมายกลับไปแล้วกอหญ้าก็เตรียมตัวพาภีมวัจน์ออกเดินทางไปที่สนามบินส่วนตัวของครอบครัวทันทีเมื่อเธอไปถึงก็พบกับซันนี่และผิงผิงที่มารออยู่ก่อนแล้วกำลังยืนคุยอยู่กับแม่แก้มใสของเธอด้วยท่าทีประหม่าเพราะกลัวจะเผลอหลุดพูดความลับของกอหญ้าออกไป“แม่ฝากหนูซันกับผิงผิงดูแลกอหญ้าด้วยนะลูก”แก้มใสเอ่ยฝากฝังลูกสาวกับเพื่อนสนิททั้งสองคนที่พยักหน้ารับอย่างแข็งขันราวกับว่าทั้งคู่ได้รับภารกิจที่ยิ่งใหญ่อย่างไรอย่างนั้นเลย“แม่แก้มไม่ต้องห่วงนะคะซันนี่สัญญาว่าจะดูแลพี่ภีมให้ดีที่สุดเลยค่ะ อ๊ะ เจ็บนะนังผิง”ซันนี่หันมาถล
เงาภาพของสองคนที่กำลังพัวพันกันอยู่บนเตียงปรากฏขึ้นท่ามกลางแสงจันทร์กระจ่างที่สาดส่องลงมายังหน้าต่างห้องนอนกอหญ้าที่กำลังนั่งคร่อมอยู่บนตักของภีมวัจน์ยกมือขึ้นโอบรอบคอของเขาเอาไว้พร้อมไล่ขบเม้มตั้งแต่ใบหูลงมาจนถึงริมฝีปากบางเฉียบที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมน่าลิ้มลอง เธอขบเนื้อนุ่มของเขาเบาๆเป็นการหยั่งเชิงเมื่อเห็นว่าภีมวัจน์ไม่ได้ปฏิเสธกอหญ้าจึงดึงดูดกลีบปากบางจนเกิดรอยก่อนที่เธอจะใช้ลิ้นดันไรฟันของเขาแยกออกจากกันและแทรกลิ้นของตัวเองเข้าไปควานหาความหอมหวานจากริมฝีปากของภีมวัจน์อย่างหิวกระหายท่าทางอดกลั้นของภีมวัจน์ปลุกให้ความปรารถนาของกอหญ้าลุกฮือลิ้นเล็กของเธอเกี่ยวกระหวัดรัดไล่ลิ้นของเขาอย่างไร้ซึ่งความเกรงใจมือที่โอบอยู่รอบลำคอเริ่มเลื่อนลงมาลูบไล้บริเวณหน้าอกแกร่งที่มีผ้าพันแผลเธอแตะบริเวณที่เขาถูกยิงเบาๆราวกับต้องการปลอบประโลมความเจ็บของเขาให้หายในเร็ววันก่อนที่เธอจะผละจูบออกด้วยความเสียดาย ภีมวัจน์จ้องมองริมฝีปากอวบอิ่มแดงฉ่ำของกอหญ้าตาปรอยสองมือยกขึ้นลูบไล้เอวบางภายใต้ชุดนอนที่แทบจะปกปิดความอวบอิ่มของเธอเอาไว้ไม่มิดและไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือเปล่าที่รู้สึกว่าร่างกายของกอหญ้าที่เขา
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปยามเช้าที่อากาศสดใสภีมวัจน์ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความยากลำบากความเหนื่อยล้าจากการที่ถูกกอหญ้าทรมานมาแทบทั้งคืนทำให้เปลือกตาของเขาหนักอึ้งจนแทบเปิดไม่ขึ้นแต่สุดท้ายเขาก็ฝืนลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าเวลาไม่เช้าแล้วภีมวัจน์ค่อยๆดึงมือที่ให้กอหญ้าหนุนนอนแทนหมอนออกมาอย่างเบามือก่อนที่จะขยับตัวลงจากเตียงฝีเท้าแผ่วเบาเพื่อไม่ให้รบกวนการนอนหลับพักผ่อนของกอหญ้า ตั้งแต่วันนั้นที่เขาและกอหญ้าร่วมรักกันอย่างเร่าร้อนจนเกือบเช้าวันต่อๆมาเขาก็พบว่าความร้อนแรงของกอหญ้านั้นเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวทำให้เขาที่เคยเป็นฝ่ายรุกถึงกับตอบสนองไม่ทันต่อท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของเธอเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์แล้วที่กอหญ้ารังแกเขาจนแทบไม่ได้พักผ่อนกว่าเขาจะได้นอนนาฬิกาก็บอกเวลาว่าเลยเที่ยงคืนไปแล้วทำให้การฟื้นตัวของบาดแผลที่เดิมทีใกล้จะหายดีกลับกลายเป็นว่าตอนนี้ยังหลงเหลือร่องรอยของความเจ็บปวดอยู่เล็กน้อยแต่นั่นกลับไม่ใช่ปัญหาเพราะปัญหาที่เขาใช้สมองขบคิดมาหลายวันแต่ยังขบไม่แตกสักทีคือความต้องการเรื่องบนเตียงของกอหญ้าที่เพิ่มขึ้นต่างหาก นี่เมียตัวน้อยของเขาไม่ได้กินยาผิดไปใช่ไหมถึงได้กลายร่างเป็นแม
คฤหาสน์ตระกูลพิสิฐกุลวัตรดิลก (กฤษฎิ์ พิสิฐกุลวัตรดิลก)ห้องทำงาน“คือว่าก่อนหน้านี้พอดีผมมัวแต่สะสางเรื่องโรงพยาบาลที่สาขาประเทศจีนก็เลยลืมรายงานเรื่องสำคัญกับนายไปเรื่องหนึ่งครับ”กฤษฎิ์เหลือบตาขึ้นมองใบหน้าของลูกน้องคู่ใจด้วยแววตาเฉยชาก่อนที่เขาจะดึงสายตากลับมาอ่านหนังสือพิมพ์ตรงหน้าต่อพร้อมยื่นมือไปหยิบแก้วใบเล็กขึ้นมาจิบกาแฟหอมกรุ่นด้วยความสดชื่น“เอกสารที่เดลแฮกมาจากโรงพยาบาลล่าสุดที่คุณกอหญ้าไปพบแพทย์ระบุไว้ว่าคุณหนูตั้งครรภ์ได้ 7 สัปดาห์แล้วครับ”พรวดแค่ก แค่ก แค่กกาแฟที่เพิ่งดื่มเข้าไปพุ่งใส่หน้าหนังสือพิมพ์จนเลอะไปหมดกฤษฎิ์สำลักกาแฟไอจนหน้าดำหน้าแดงทำให้เรียวที่ยืนอยู่ด้านข้างรีบขยับตัวไปหยิบน้ำเปล่ามารินใส่แก้วยื่นให้ผู้เป็นนายด้วยท่าทีลนลานเมื่ออาการตอบสนองของผู้เป็นนายนั้นทำเกินความหมายของเขา ตั้งแต่เจ้านายของเขามีลูกสาวที่เฟียร์สถอดแบบมาทุกกระเบียดนิ้วเรียวคิดว่าเจ้านายของเขาทำใจยอมรับได้กับทุกๆเรื่องแล้วคิดไม่ถึงว่าเรื่องที่คุณหนูกอหญ้าตั้งครรภ์จะทำให้เจ้านายของเขาตกใจมากขนาดนี้“แล้วทำไมเพิ่งมาบอก”หลังจากที่หายไอกลับมาเป็นปกติแล้วกฤษฎิ์ก็หันไปถลึงตาใส่เรียวด้วยความโ
คฤหาสน์พิสิฐกุลวัตรดิลก (แก้มใส พิสิฐกุลวัตรดิลก)เสียงรถที่แล่นมาจอดหน้าบ้านทำให้แก้มใสที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ชะงักไปเล็กน้อยดวงตากลมโตเหลือบมองสามีที่นั่งอยู่ข้างๆที่ยังคงสุขุมเยือกเย็นก็นึกหมั่นไส้ใช้ศอกกระทุ้งหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเต็มแรงทำเอาวายุที่กำลังนั่งดูรายงานการผ่าตัดถึงกับหลุดเสียงร้องซี๊ดออกมาด้วยความงุนงงวายุ “_” นี่เขาทำอะไรผิดกันเมียตัวน้อยของเขาถึงได้ออกอาการหงุดหงิดแบบนี้วันนี้วันดีไม่ใช่หรืออย่างไรทำไมใบหน้างดงามที่เขาชอบมองอยู่ทุกวี่ทุกวันถึงได้บูดเหมือนตูดลิงอย่างนั้น“เป็นอะไรไปคะ ? ทำไมหน้าถึงได้บูดไม่น่ามองแบบนี้”วายุวางไอแพดที่อยู่ในมือลงบนโต๊ะก่อนจะยื่นมือไปหยิกแก้มภรรยาเบาๆด้วยความเอ็นดูพร้อมหัวเราะออกมาด้วยความขบขันเมื่อรับรู้ได้ถึงความผิดปกติทางอารมณ์ของแก้มใสซึ่งมีสาเหตุมาจากกอหญ้า“หวงลูกสาวค่ะเพิ่งอยู่ด้วยแค่ไม่กี่ปีอีกไม่นานก็ต้องแต่งงานไปอยู่ในอ้อมกอดของเจ้าภีมแล้ว”น้ำเสียงที่ใกล้เคียงการหาเรื่องเอาแต่ใจที่วายุคุ้นเคยทำให้หัวใจของเขาอ่อนยวบเขารู้ดีว่าภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่แข็งนอกอ่อนในภายนอกอาจจะดูเหมือนคนที่เย็นชาหยาบกระด้างจนดูคล้
เกาะมัลดีฟส์ภีมวัจน์ : นี่เตชินทร์อาทิตย์หน้าฉันจะแต่งงานแล้วนะเตชินทร์ : เจ้านายว่าอะไรนะครับ ?เตชินทร์ถามภีมวัจน์อีกครั้งราวกับไม่แน่ใจในสิ่งที่ตัวเองได้ยินนี่เจ้านายของเขาบอกว่ากำลังจะแต่งงานอาทิตย์หน้าไม่จริงน้าเพิ่งจะผ่านพ้นเรื่องเลือกท่านประธานไปไม่ทันไรเจ้านายของเขาจะใจร้อนหน้ามืดจัดงานแต่งงานได้อย่างไรอีกอย่างใช่ว่าอยากจะแต่งก็แต่งได้เลยที่ไหนกันแม่ยายของเจ้านายเขาดุจะตายนี่เพิ่งคบกันได้ไม่กี่เดือนแล้วแต่งแบบนี้แม่ยายของเจ้านายเขาต้องโวยวายอาละวาดบ้านแตกแน่นอนภีมวัจน์ : นายได้ยินไม่ผิดหรอกฉันกับคุณกอหญ้ากำลังจะแต่งงานกันอาทิตย์หน้าจริงๆตุ๊บครั้งนี้เตชินทร์ทำมือถือหลุดมือร่วงลงบนพื้นแล้วจริงๆนี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันทำไมจู่ ๆท่านประธานของเขาถึงได้ตัดสินใจแต่งงานสายฟ้าแล่บแบบนี้ หมับ เตชินทร์รีบก้มลงหยิบมือถือที่หล่นอยู่บนพื้นขึ้นมาแนบหูด้วยอาการลนลานก่อนที่เขาจะเอ่ยถามภีมวัจน์ด้วยน้ำเสียงที่ยังคงไม่คลายจากอาการตกใจเตชินทร์ : กะ เกิดอะไรขึ้นครับทำไม ? อยู่ ๆเจ้านายถึงได้อยากแต่งงานขึ้นมากะทันหันแล้วครอบครัวของคุณกอหญ้าเห็นด้วยไหมครับ ?ภีมวัจน์หัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อเตชินท