คฤหาสน์ตระกูลพิสิฐกุลวัตรดิลก (กฤษฎิ์ พิสิฐกุลวัตรดิลก)ห้องทำงาน“คือว่าก่อนหน้านี้พอดีผมมัวแต่สะสางเรื่องโรงพยาบาลที่สาขาประเทศจีนก็เลยลืมรายงานเรื่องสำคัญกับนายไปเรื่องหนึ่งครับ”กฤษฎิ์เหลือบตาขึ้นมองใบหน้าของลูกน้องคู่ใจด้วยแววตาเฉยชาก่อนที่เขาจะดึงสายตากลับมาอ่านหนังสือพิมพ์ตรงหน้าต่อพร้อมยื่นมือไปหยิบแก้วใบเล็กขึ้นมาจิบกาแฟหอมกรุ่นด้วยความสดชื่น“เอกสารที่เดลแฮกมาจากโรงพยาบาลล่าสุดที่คุณกอหญ้าไปพบแพทย์ระบุไว้ว่าคุณหนูตั้งครรภ์ได้ 7 สัปดาห์แล้วครับ”พรวดแค่ก แค่ก แค่กกาแฟที่เพิ่งดื่มเข้าไปพุ่งใส่หน้าหนังสือพิมพ์จนเลอะไปหมดกฤษฎิ์สำลักกาแฟไอจนหน้าดำหน้าแดงทำให้เรียวที่ยืนอยู่ด้านข้างรีบขยับตัวไปหยิบน้ำเปล่ามารินใส่แก้วยื่นให้ผู้เป็นนายด้วยท่าทีลนลานเมื่ออาการตอบสนองของผู้เป็นนายนั้นทำเกินความหมายของเขา ตั้งแต่เจ้านายของเขามีลูกสาวที่เฟียร์สถอดแบบมาทุกกระเบียดนิ้วเรียวคิดว่าเจ้านายของเขาทำใจยอมรับได้กับทุกๆเรื่องแล้วคิดไม่ถึงว่าเรื่องที่คุณหนูกอหญ้าตั้งครรภ์จะทำให้เจ้านายของเขาตกใจมากขนาดนี้“แล้วทำไมเพิ่งมาบอก”หลังจากที่หายไอกลับมาเป็นปกติแล้วกฤษฎิ์ก็หันไปถลึงตาใส่เรียวด้วยความโ
คฤหาสน์พิสิฐกุลวัตรดิลก (แก้มใส พิสิฐกุลวัตรดิลก)เสียงรถที่แล่นมาจอดหน้าบ้านทำให้แก้มใสที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ชะงักไปเล็กน้อยดวงตากลมโตเหลือบมองสามีที่นั่งอยู่ข้างๆที่ยังคงสุขุมเยือกเย็นก็นึกหมั่นไส้ใช้ศอกกระทุ้งหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเต็มแรงทำเอาวายุที่กำลังนั่งดูรายงานการผ่าตัดถึงกับหลุดเสียงร้องซี๊ดออกมาด้วยความงุนงงวายุ “_” นี่เขาทำอะไรผิดกันเมียตัวน้อยของเขาถึงได้ออกอาการหงุดหงิดแบบนี้วันนี้วันดีไม่ใช่หรืออย่างไรทำไมใบหน้างดงามที่เขาชอบมองอยู่ทุกวี่ทุกวันถึงได้บูดเหมือนตูดลิงอย่างนั้น“เป็นอะไรไปคะ ? ทำไมหน้าถึงได้บูดไม่น่ามองแบบนี้”วายุวางไอแพดที่อยู่ในมือลงบนโต๊ะก่อนจะยื่นมือไปหยิกแก้มภรรยาเบาๆด้วยความเอ็นดูพร้อมหัวเราะออกมาด้วยความขบขันเมื่อรับรู้ได้ถึงความผิดปกติทางอารมณ์ของแก้มใสซึ่งมีสาเหตุมาจากกอหญ้า“หวงลูกสาวค่ะเพิ่งอยู่ด้วยแค่ไม่กี่ปีอีกไม่นานก็ต้องแต่งงานไปอยู่ในอ้อมกอดของเจ้าภีมแล้ว”น้ำเสียงที่ใกล้เคียงการหาเรื่องเอาแต่ใจที่วายุคุ้นเคยทำให้หัวใจของเขาอ่อนยวบเขารู้ดีว่าภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่แข็งนอกอ่อนในภายนอกอาจจะดูเหมือนคนที่เย็นชาหยาบกระด้างจนดูคล้
เกาะมัลดีฟส์ภีมวัจน์ : นี่เตชินทร์อาทิตย์หน้าฉันจะแต่งงานแล้วนะเตชินทร์ : เจ้านายว่าอะไรนะครับ ?เตชินทร์ถามภีมวัจน์อีกครั้งราวกับไม่แน่ใจในสิ่งที่ตัวเองได้ยินนี่เจ้านายของเขาบอกว่ากำลังจะแต่งงานอาทิตย์หน้าไม่จริงน้าเพิ่งจะผ่านพ้นเรื่องเลือกท่านประธานไปไม่ทันไรเจ้านายของเขาจะใจร้อนหน้ามืดจัดงานแต่งงานได้อย่างไรอีกอย่างใช่ว่าอยากจะแต่งก็แต่งได้เลยที่ไหนกันแม่ยายของเจ้านายเขาดุจะตายนี่เพิ่งคบกันได้ไม่กี่เดือนแล้วแต่งแบบนี้แม่ยายของเจ้านายเขาต้องโวยวายอาละวาดบ้านแตกแน่นอนภีมวัจน์ : นายได้ยินไม่ผิดหรอกฉันกับคุณกอหญ้ากำลังจะแต่งงานกันอาทิตย์หน้าจริงๆตุ๊บครั้งนี้เตชินทร์ทำมือถือหลุดมือร่วงลงบนพื้นแล้วจริงๆนี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันทำไมจู่ ๆท่านประธานของเขาถึงได้ตัดสินใจแต่งงานสายฟ้าแล่บแบบนี้ หมับ เตชินทร์รีบก้มลงหยิบมือถือที่หล่นอยู่บนพื้นขึ้นมาแนบหูด้วยอาการลนลานก่อนที่เขาจะเอ่ยถามภีมวัจน์ด้วยน้ำเสียงที่ยังคงไม่คลายจากอาการตกใจเตชินทร์ : กะ เกิดอะไรขึ้นครับทำไม ? อยู่ ๆเจ้านายถึงได้อยากแต่งงานขึ้นมากะทันหันแล้วครอบครัวของคุณกอหญ้าเห็นด้วยไหมครับ ?ภีมวัจน์หัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อเตชินท
โรงพยาบาล K“ไปดื่มด้วยกันหน่อยไหมคะ ?”ฝีเท้าของคุณหมอหนุ่มที่กำลังก้าวเดินไปยังลานจอดรถของโรงพยาบาลพลันชะงักเล็กน้อยเขาเหลือบมองสาวสวยที่อยู่ในชุดเดรสรัดรูปเพียงแวบเดียวก่อนที่จะดึงสายตากลับมาคืนและเดินไปยังรถ Rolls-Royce รุ่นล่าสุดที่ผลิตเพียงห้าคันในโลกโดยที่ไม่ตอบคำถามของสาวสวยที่มาดักรอพบเพื่อพูดคุยกับเขาแต่อย่างใดทำให้หญิงสาวที่หวังจะได้รับความสนใจจากคุณหมอหนุ่มได้แต่กระทืบเท้าด้วยความเจ็บใจ“หึ ฝากเอาไว้ก่อนเถอะราฟสักวันฉันจะทำให้คุณยอมสยบแทบเท้าฉันให้ได้”เรน่าได้แต่หมายหมาดอยู่ในใจก่อนที่เธอจะหมุนตัวเดินกลับไปขึ้นรถหรูราคาแพงและขับออกไปจากโรงพยาบาลทันทีVictoria PubRolls-Royce ที่ขับออกมาจากโรงพยาบาลอันดับหนึ่งของประเทศอิตาลีค่อยๆเลี้ยวเข้ามายังผับประจำที่เขาชอบมานั่งดื่มหลังจากที่เหน็ดเหนื่อยจากการผ่าตัดมาทั้งคืนก่อนที่ร่างสูงจะเปิดประตูและโยนกุญแจรถให้พนักงานภายในผับอย่างสนิทสนมคุ้นเคยและเดินเข้าไปภายในผับทันทีเสียงเพลงที่เปิดเบาๆคลอไปกับบรรยากาศที่ชวนให้รู้สึกผ่อนคลายทำให้ลำคอของรามสูรแห้งผากอย่างบอกไม่ถูกเป็นเวลาหลายวันแล้วที่เขายุ่งอยู่กับการผ่าตัดจนแทบไม่มีเวลามาพักผ
“พี่รามของยาย”ทันทีที่เห็นหน้าหลานชายที่รักก็รีบวิ่งเข้าไปกอดรามสูรด้วยความดีใจใบหน้าของเธอในยามนี้แย้มยิ้มด้วยความยินดีเพราะเป็นเวลากว่าครึ่งปีแล้วที่รามสูรไม่ได้กลับมาเมืองไทย“พี่รามเองก็คิดถึงคุณยายมากเหมือนกันครับ”รามสูรเอ่ยบอกผู้เป็นยายด้วยน้ำเสียงออดอ้อนทำให้กอหญ้าที่เดินตามหลังเข้ามาทันได้ยินประโยคนี้เข้าพอดีถึงกับเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ทีกับเธอไม่เห็นว่าพี่ชายจะพูดจาออดอ้อนแบบนี้บ้างเลยเขานี่มันสองมาตรฐานชัดๆ“ปากบอกว่าคิดถึงแต่ตัวไม่ยอมกลับมาหายายบ้างเลยนะเราหรือว่าเดี๋ยวนี้พอมีสาวแล้วก็เลยลืมยาย”คำว่า มีสาวแล้ว ของที่รักทำให้รามสูรที่ไม่เคยคิดจะมีความรักพลันรีบส่ายหน้าปฏิเสธสุดชีวิตทันทีต่อให้เขาจะชอบมีความสัมพันธ์ข้ามคืนกับสาวๆมากหน้าหลายตาแต่เรื่องความรักก็ไม่เคยอยู่ในหัวของเขาหรอกนะ ฮึ้ย คิดถึงเรื่องความรักแล้วขนลุกชะมัด“มีสาวที่ไหนกันคะคุณยายปากดีไม่มีใครเกินแบบนี้จะมีสาวที่ไหนมาชายตามองกันล่ะคะ ? ”กอหญ้าที่เดินไปนั่งลงข้างๆกฤษฎิ์อดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้นในขณะที่รามสูรได้แต่หันขวับกลับไปถลึงตาใส่น้องสาวที่ลอยหน้าลอยตาหยิบองุ่นส่งเข้าปากด้วยความเอร็ดอร่อยทั้งๆที่เพิ่งพูด
เช้าวันต่อมารามสูรค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความยากลำบากทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองคล้ายกำลังถูกบางสิ่งบางอย่างทับอยู่ร่างสูงจึงลุกขึ้นพรวดด้วยความตกใจทำให้กอหญ้าที่ปีนขึ้นมานอนบนตัวของพี่ชายราวกับเด็กน้อยลื่นไถลลงบนที่นอนทันทีทำเอาคนขี้เซาถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจเช่นกัน ดวงตาคู่งามกระพริบปริบๆด้วยความงุนงงก่อนที่จะสบเข้ากับดวงตาที่ดูไม่สบอารมณ์ของรามสูรทันใดนั้นกอหญ้าก็ตื่นเต็มตาทันทีในใจพลันมีลางสังหรณ์ไม่ดีเธอจึงรีบขยับตัวออกห่างจากพี่ชายอย่างเนียนๆแต่ก็ช้ากว่ารามสูรที่ยื่นขามาถีบก้นของกอหญ้าเบาๆคนทั้งคนก็ถลาล้มลงไปนอนราบบนเตียงอย่างหมดสภาพ็ช้ากสวว่รมสรท“เมื่อไหร่จะเลิกนิสัยปีนขึ้นมานอนบนตัวคนอื่นแล้วนอนน้ำลายไหลยืดสักที”น้ำเสียงดุดันที่แฝงไปด้วยความเอือมระอาเล็กน้อยทำให้กอหญ้าที่ล้มลงบนที่นอนรีบดีดตัวเองลุกขึ้นนั่งและจ้องหน้ารามสูรกลับคืนอย่างดุดันไม่แพ้กัน“พี่รามบ้าถีบมาได้กอหญ้าโตแล้วนะ”น้ำเสียงไม่สบอารมณ์ต่อว่ารามสูรพร้อมถีบขารัวๆไปทางเขาที่กระโดดลงจากเตียงหลบฝ่าเท้าของน้องสาวได้อย่างหวุดหวิด“โตแล้วก็ควรจะเลิกปีนขึ้นมานอนน้ำลายไหลยืดบนตัวพี่รามสักทีเหอ
“ฮึก คุณปู่ขา ฮือ ฮือ”กอหญ้าโผเข้าสู่อ้อมกอดของเรียวอิจิที่อ้าแขนกว้างโอบรั้งหลานสาวเข้าสู่อ้อมกอดด้วยความคิดถึงสุดหัวใจฝ่ามือใหญ่ที่คอยอุ้มชูเธอมาตั้งแต่เด็กค่อยๆลูบหลังที่สะสั่นท้านด้วยแรงสะอื้นอย่างปลอบโยนในขณะที่กอหญ้ารีบยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลด้วยความดีใจอย่างลวกๆยังดีที่เครื่องสำอางที่ช่างใช้แต่งหน้าให้เธอคือชนิดกันน้ำไม่อย่างนั้นใบหน้าของเธอคงเลอะไปด้วยคราบเครื่องสำอางอย่างแน่นอน“ไม่ร้องนะคนเก่งของปู่วันนี้หนูสวยมากๆขืนร้องไห้อีกคนสวยของปู่คงได้กลายเป็นคนขี้เหร่แน่ ๆ”น้ำเสียงอ่อนโยนของเรียวอิจิเอ่ยชมหลานสาวด้วยภาษาญี่ปุ่นที่เขามักจะใช้พูดคุยกับหลานสาวเป็นประจำเพราะว่าเรียวอิจิอยากให้กอหญ้าเรียนรู้ภาษาญี่ปุ่นตั้งแต่เด็กๆเขาจึงมักจะใช้ภาษาญี่ปุ่นพูดคุยสนทนากับหลานสาวอยู่เสมอจนกระทั่งกอหญ้าค่อยๆซึมซับภาษาญี่ปุ่นทีละน้อยจนกลายเป็นว่าสามารถพูดได้คล่องในที่สุด“กอหญ้าแค่ดีใจมากไปหน่อยน่ะค่ะก็เลยกลั้นไว้ไม่อยู่ว่าแต่คุณปู่มาได้ยังไงคะเนี่ย ?”“เฮอะ แต่งงานทั้งทีก็ไม่คิดจะส่งข่าวไปบอกปู่บ้างเลยนะเรา”เรียวอิจิแค่นเสียงเฮอะขึ้นจมูกพร้อมตอบกลับหลานสาวด้วยน้ำเสียงแง่งอนทำให้กอหญ้าได้แ
เมื่อขบวนเจ้าบ่าวมาถึงทุกคนถึงกับรู้สึกตาพร่าไปชั่วขณะกับด่านประตูเงินประตูทองที่ดูเหมือนเป็นด่านศูนย์รวมคนหน้าตาดีที่หน้าตาหล่อเหลาคมคายยิ่งกว่าดาราชื่อดังเสียอีกสาวๆที่มากับขบวนแห่ขันหมากต่างพากันหน้าแดงหัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นจนกระทั่งเริ่มด่านประตูเงินประตูทองด่านแรกสาวๆที่หน้าแดงก่อนหน้านี้พลันยิ้มไม่ออกในทันทีเมื่อเงื่อนไขของการผ่านด่านนั้นยากจนเกินไปรามสูร : จะถอยก็ได้นะถ้าสู้ไม่ไหวน้ำเสียงของรามสูรฟังดูเนือยๆก็จริงแต่สายตาที่เขากำลังมองไปที่ภีมวัจน์กลับทำให้เจ้าตัวรู้สึกชาวาบที่หนังศีรษะในใจพลันลอบคิดว่านี่เป็นการมองข่มขู่อย่างไรสุ้มเสียงและไม่ยอมให้เขาปฏิเสธซึ่งภีมวัจน์เองก็ไม่คิดที่จะเอ่ยปฏิเสธแต่อย่างใดนี่คืองานแต่งของเขาเชียวน้ากว่าจะเดินทางมาถึงวันนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยเรื่องอะไรที่เขาจะต้องยอมถอยขนาดด่านทดสอบความแข็งแกร่งของแม่แก้มใสเขายังผ่านมาได้เลยนับประสาอะไรกับแค่ด่านประตูเงินประตูทองด่านแรกที่เขาต้องกินอาหารตรงหน้าให้หมดภาสกร : หลานจะกินหมดนี่จริงๆเหรอ ?ภาสกรที่ยืนอยู่ข้างๆภีมวัจน์เอ่ยถามด้วยความกังวลระคนห่วงใยเมื่อเห็นเมนูอาหารที่อยู่ตรงหน้าซึ่งรสชาติอย่าใ