ASHSt. Luke's Hospital (12:30 am)FlashbackIlang araw palang ang lumilipas ngunit tila hindi ko mapangatawanan ang aking pag-alis. Hindi ko kinakaya ang araw na hindi siya makita at hindi marinig ang kanyang malalamyos na boses. Kailangan kong bumalik at tignan siya. Kahit makita lamang siya ay ayos na ako.Para akong baterya na walang enerhiya kapag hindi nakakonekta sa kanya.Para tuloy akong nakokonsensya sa hindi pagsagot sa kanyang mga text at tawag. Napakahirap din sa akin ang hindi sagutin ni isa doon ngunit kinaya ko at ngayon bawat paggalaw ng oras ay mababaliw na ako. Gabi na at mag-aalas nuebe na ng gabi nang makarating ako sa kanilang bahay. Alam ko rin kasi kung saan siya nanunuluyan simula nung gabing iyon. Agad din akong nagmessage sa daddy ni Alana na pupunta ako sa bahay nila, nahihiya man ako dahil dis oras na ng gabi ngunit kailangan ko siyang makita.Nang makarating ako sa bahay nila ay naghihintay na pala sa labas ang daddy ni Alana. "Iho ginabi ka ata," bunga
ASH"Malapit sa kanyang puso," saad ng doktor at tila ba nabingi ako sa aking narinig at ramdam ko ding tila natigilan si Alana."Sino ba sa inyo ang malapit na kamag-anak ng pasyente?" Tanong ng doktor at agad naman akong nagsalita dahil hindi ata kaya ni Alana na makipag-usap ngayon."Kapatid niya po ako doc ako nalang po ang kausapin ninyo," sagot ko at tumango naman siya and gestured me to follow him.Agad ko namang nilingon si Alana at tumango naman siya sa akin. Iginiya ko naman siyang maupo sa upuan at iniwan ang jacket na aking dala-dala."Ayos na ako dito Ash salamat. Hihintayin ko nalang na makalabas si Knight dito para mabantayan siya sa kanyang kwarto. Balitaan mo na lamang ko dahil hindi ko kakayanin pag ako ang kumausap sa doctor," saad niya at tumango naman ako.Nang makalayo na ako kay Alana ay muli ko siyang nilingon at kita ko sa kanyang mga mata ang pag-aalala sa aking kapatid.Nang makarating kami sa isang silid ay agad akong pinaupo ng doktor sa isang bakanteng up
ALANAMakalipas ang dalawang arawDalawang araw na ang nakalipas ngunit hanggang ngayon ay hindi pa nagigising si Knight. Sinabihan narin kami ni doc na normal lang raw ito sa mga pasyente na naoperahan lalo na at may komplikasyon pa. Hindi daw dapat kami mabahala dahil ayos naman daw ang lahat at lumalaban ang pasyente ngunit hindi ko parin mapigilan ang hindi mag-alala dahil hanggang ngayon ay hindi parin siya nagpapakita ng senyales o kahit konting galaw ng kanyang mga daliri. Halos hindi ako pumikit upang mabantayan ang kanyang konting paggalaw ngunit wala. Hindi rin ako umaalis sa kanyang tabi kahit anong sabihin sa akin ng aking mga magulang at nila tito at tita. Kahit si Ash ay nag-aalala na sa akin dahil halos hindi narin ako makakain ng maayos at makatulog.Hindi ko mapigilang hindi sisihin ang aking sarili sa mga nangyari. Kung sana ay hindi ako nagpadala kay Samantha ay hindi sana ito mangyayari. Napakatanga ko dahil naniwala ako sa kanya. I thought before I leave I would
ASH"Ash," isang mahinang boses ang tumawag sa akin dahilan upang lingonin ko ito.Nagulat ako nang malaman kong si mamay ito."Mamay?" Tanong ko na hindi makapaniwala. Kakatawag ko palang kay daddy at imposible namang nalaman niya agad."Ash, bakit ka naririto?" Tanong niya na dapat ay ako ang nagtatanong nito.Ngunit habang papalapit siya sa akin ay ngayon ko lang napagtanto na may bitbit siyang dextrose na nakakabit sa kanya."Mamay? B-bakit ka may ganyan?" Salubong ko sa kanya at inalalayan siyang maupo sa isang bakanteng upuan. Naguguluhan din ako kung bakit may isang upuan sa rooftop ngunit binalewala ko na lamang iyon. Marahil ay minsan may tumatambay rin dito tulad ko ngayon."Alam mo naman ang tumatanda iho hindi na ko bumabata," ngiting saad niya nang mapaupo ko na siya."Ba't hindi ka man lang po nagpasabi sa amin," saad ko dahil wala akong kaalam-alam na may dinaramdam na pala siyang sakit."Isang araw lang naman ito iho bukas na bukas din ay madidischarged na ako. Nakara
KNIGHTPagkalabas ng pagkalabas niya ng kwarto ay hindi ko mapigilang hindi maluha. Para bang sa paglabas niya ay hindi na siya babalik. Hindi ko aakalaing aabot kami sa ganito. Ganito naman ata ang buhay ng tao may mga sitwasyon na hindi mo alam na hindi mo aakalain. Mahirap paniwalaan ngunit mas magandang harapin mo nalang.Maybe this is my calling.This is what I have been destined.I don't want to schedule my operation.At sana ay maintindihan ako nila mommy at daddy.I am not doing a suicide.This is not a suicide.It's my own will.Dahil kahit na ituloy ko ang operasyon ay wala paring kasiguraduhan na magiging maayos ang lahat. Baka sa kalagitnaan ng operasyon at kahit anong laban ko kung panahon na ang magpapasya ay wala akong magagawa. I want to fight but I screwed up things. Masyado ng maraming mga nangyari, masyado ng masasakit ang mga nangyayari sa buhay ni Alana and I can't let that happen anymore. And as long as I am living ay hindi namin mabibitawan ang isa't-isa. Dahil
KNIGHTMeron lamang ako dalawang araw, dalawang araw para magpasya. Kasalukuyang nagtitimpla ng kape si Alana at hindi kumikibo. Napahawak ako sa notebook at tinignan ito. "Alana," mahinang tawag ko at agad naman niya akong nilingon. Sinenyasan ko siyang lumapit sa akin at agad naman siyang tumugon na walang reklamo ngunit wala parin siyang kibo. Hindi niya ako matignan sa mga mata kaya nang makalapit na siya sa akin ay agad kong kinuha ang kanyang kamay at pinisil ito dahilan upang titigan niya ako.Kahit hirap akong magsalita dahil sa nararamdamang kirot ay pinilit ko parin. Gusto kong gawin ito para kay Alana. "Alana I want to challenge you," saad ko na ikinakunot naman ng kanyang noo.Agad niyang hinila ang kanyang kamay mula sa pagkakahawak ko ngunit agad ko naman itong kinuha ulit at ngayon ay mahigpit ko ng hinahawakan ang kanyang kamay. Kahit hinang hina pa ako ay ayokong bitawan ang kanyang kamay."Knight huwag mo ng pilitin ang sarili mo na magsalita. Kung may gusto ka ma
ASHHindi ko alam kung bakit ako naririto sa labas ng kwarto ni Knight at at piniling hindi pumasok. Mula sa aking kinatatayuan ay tanaw ko si Alana na ngayon ay nakatingin kay Knight. Mga matang punong puno ng pag-aalala at kung hindi ako nagkakamali ay punong puno rin ng pagmamahal.Umatras ako at tumalikod. Dahan dahan akong naglakad palabas ng hospital. Siguro ay ayos naman si Knight dahil alam kong hinid siya pababayaan ni Alana. Natawagan ko narin sina mommy at daddy at baka bukas ay nandirito na sila kaya dapat ay hindi na ako mag-alala."I hate that I am still hoping," mahinang sambit ko at napatingala sa langit.Ni wala akong makitang mga bituin at tila makulimlim ang langit ni buwan ay di ko maaninagan. Napangiti nalang ako ng mapait. Kapag ba kasama niya si Knight ay ganun nalang ba ako kadaling makalimutan? Di ko mailabas lahat ng kalungkutan na bumibigat sa dibdib ko. Sawa na akong umiyak wala na sigurong luha ang mailalabas pa sa mga mata ko. Bakit ko ba pinaparusahan ng
ALANABasang-basa na ako ng ulan nang makaakyat sa kung saang kwarto si Knight. Nang malapit na ako sa kanyang kinaroroonan ay sandali akong natigilan nang makita ko siyang nakatayo at kung hindi ako nagkakamali ay tanaw niya kung saan ako galing kanina at kung sino ang kausap ko.Sinalubong ako ng kanyang mga matang malulungkot ngunit agad din naman itong napalitan ng ngiti. "Wifey," mahinang saad niya at agad naman akong tumakbo sa kanyang direksyon upang alalayan siya. Hindi pa siya dapat tumayo at maglakad dahil sa kanyang kondisyon. "Halika na pumasok na tayo sa loob maginaw na dito. Kabilin bilinan sayo ng doktor na dapat kang magpahinga hindi ka pa dapat tumayo at maglakad lakad dahil hindi pa kaya ng katawan mo huwang mong pilitin ang iyong sarili," saad ko at agad siyang inalalayan.Kailangan ko naring magpalit ng damit dahil baka ako rin ang magkasakit at hindi ko na siya maalagaan."Mahal mo siya?" tanong niya at natigilan ako. Dahan-dahan niyang binawi ang kanyang kamay
KNIGHTBatanes, Rakuh a PayamanNapakaganda ng Batanes, ang mga burol ay malawak na pastulan ng mga hayop, mga kalabaw, at mga kabayo. Nag-aalok ito ng isang perpektong tanawin kung saan ang lupa, dagat, at kalangitan ay para bang malapit sa isa’t-isa. Napapikit ako ng aking mata at dinama ang sariwang hangin. Napakapayapa, tahimik at malaya. Napangiti ako at napatingin ako sa kulay bughaw na kalangitan. Hindi ko itinuloy ang pagbabagong anyo dahil na din sa mga sinabi sa akin ni Thaddeus. Ilang taon na ba ang nakalipas? Ilang taon na ba akong nagtatago? Habang buhay na ba akong ganito? Pinalitan na din ang aking pangalan sa tulong ni Thaddeus, ako na ngayon si Mason Hunter Cruz.Pakiramdam ko ay ibang tao na din ako kahit wala namang nagbago sa aking pisikal na anyo. May dala dala akong isang maliit na upuan dahil napagdesisyunan kong dito ipagpatuloy ang aking mga sulat na dapat ay para sa kanya. Mga sulat na gusto kong ibigay sa kanya araw-araw para ipakita kung gaano ko siya kam
THADDEUSWhat is love?Nakakatawang isipin na may nagtatanong sa akin kung ano ang kahulugan ng pag-ibig. Para sa akin walang kahulugan ang pag-ibig kundi puro katangahan at kagaguhan lang. Maraming naging tanga at nagpapakamatay dahil sa pag-ibig. Maraming naging miserable dahil sa lintik na pag-ibig na yan. Maraming ng niloko at higit sa lahat nasaktan. Kamasa na ako doon. Yan ang kahulugan ng pag-ibig para sa akin noon pero iba na ngayon. Ang pag-ibig ang umiba ng pananaw ko sa buhay. Siya ang dahilan kung bakit ngayon ay masaya ako at may sigla sa pagsalubong ng bawat araw. Siya ang dahilan kung bakit laging may mga ngiti sa aking labi. Sa kanya na umikot ang buhay ko."Hello my name is Heitcleff thank you sa pagpapaunlak sa akin na mainterview ka malaking tulong ito para sa akin Mr. Alcantara." "Tawagin mo na lamang akong kuya Thaddeus or kuya Thad that's okay. Mas maganda pag hindi tayo masyadong pormal para mas maganda ang daloy ng interview right?" saad ko at ngumiti naman
ASHWhat is love?Noon ay hirap na hirap akong sagutin ang isang pinaka simpleng tanong na ito. At ngayon tila alam ko na ang ibig sabihin ng pag-ibig para sa akin.Nakaupo ang isang babae sa aking harapan na may hawak hawak na notebook at ballpen habang naka de kwatro. Sa tingin ko din ay isa siyang estudyante at bata pa. Nandirito siya para sa kanyang research tungkol sa kanyang librong isusulat and I find it amusing and cute."Hello my name is Heitcleff. Thank you sa pagpapaunlak sa akin na mainterview ka malaking tulong ito para sa akin Mr.?""Call me Ash or kuya Ash. Well I'm honored din kasi isa ako sa mga napili mong interviewhin so ibig sabihin niyan kasali ako sa isusulat mong libro. Pag pumatok yan dapat ilibre mo ako o magpaparty ka at iinvite mo ako ha," saad ko at natawa naman siya at tumango tango."Oo naman kuya Ash iinvite kita pag pumatok ang libro ko ano ka ba. So para hindi na ako magtagal pa kasi may pupuntahan pa ako eh kaya simulan na natin ha. Okay first questio
ALANAWhat is love?Hindi ko mapigilang hindi mapangiti at tumingin sa babaeng nasa aking harapan. Sa kanyang edad ang tantiya ko ay isa pa siyang estudyante at sa kanyang itsura at postura tiyak ko din na galing siya sa isang mayamang pamilya. "Hello my name is Heitcleff at nandito po ako para sa aking research at kayo po ang nakita ko agad. Kasi parang may sinasabi po ang mga mata niyo eh kaya bigla akong nahatak papunta dito...ngayon sa harapan niyo. Is that okay with you Miss?" "Alana, please call me Alana at kasal na ako at may dalawang anak," saad ko na may mga ngiti sa aking labi. Nagulat naman siya at napahawak sa kanyang bibig at hindi ko mapigilang hindi makyutan sa kanya. "Ow hindi po halata ate Alana, can I call you ate Alana nalang? Para naman may respeto alam mo na student lang ako at mas matanda ka kaysa sa akin. Kasal na po pala kayo at may dalawang anak and you are blooming with love kaya siguro madali lang sa inyo itong mga katanungan ko. Huwag po kayong mag-alala
KNIGHTWhat is love?The ocean breeze whispers like a lover. Naririto ako ngayon sa labas at may isang estudyante na may ginagawang research about love. Hindi ko mapigilang mapaisip kung bakit yun pa ang gusto niyang iresearch. Kita ko din sa suot niyang uniporme na mula siya sa sang elite school. Nag-iisa lang siya at hindi ko alam kung papaano siya nakapasok dito sa bahay ko. I think I need to hire securities kung ganoon. I need my private life ngunit wala na akong magagawa dahil nandirito na siya."Hi Mr?" tanong niya na komportableng nakaupo sa upuan na para bang hindi siya bisita. "Call me Knight," tipid kong sagot gusto ko sana siyang singhalan dahil sa napaka presko niyang dating ngunit babae parin siya. Sasagutin ko na agad ang kanyang mga tanong para tuluyan na siyang makaalis."Okay Knight, my name is Heictleff sounds weird right? Isa akong estudyante and kasalukuyan akong nagsusulat ng libro so I have to do my research and dahil nakita kita kaya ikaw agad ang natarget ko.
THADDEUSAng nakaraan...Madilim, maingay, mainit, mausok at masakit sa mga mata ang paiba-iba ng mga ilaw sa loob ng bar. Pinagmasadan ko si Knight na ngayon ay walang tigil sa pagbuga ng usok ng kanyang sigarilyo. Walang tigil din sa paglagok nga lak ang kanyang lalamunan at napapasuklay ng buhok.Yan ang mukha ng isang miserableng lalaki ngunit kung para sa aking pananaw ay hindi naman siya miserable sa mga kamay ni Alana na ilang taon na niyang asawa. Maganda, maasikasuhin, mabait at halos package na si Alana kung sino mang lalaki ang tatanungin. Kung siguro ay hindi naging duwag si ash sa kanyang nararamdaman para sa kanya ay siguro sila ang ikinasal ni Alana at hindi si Knight.Hindi ko rin masisisi si Alana dahil marami ng nahulog na mga babae sa kanya at isa na siya doon ang pinagkaiba lang ay nagawa ni Alana na maikasal sa kanya kahit labag sa loob ni Knight. Isang malaking pagkakamali dahil alam ko kung ano ang magiging buhay ni Alana sa mga kamay n Knight, buhay na hindi a
SAMANTHAChains to Good Jail Ilang taon na ba ang nakalipas? Ilang taon na ba akong naririto? Napangiti ako habang nakaupong mag-isa sa sementong upuan. Papalubog na naman ang araw at madaragdagan na naman ang araw ng nilalagi ko dito. Ngunit hindi naman ako nagsisisi at mas maigi narin ito dahil sa malaking kasalanang nagawa ko na hindi nararapat bigyan ng kapatawaran.At kahit ilang taon pa akong manatili sa bilangguang ito ay hindi maibabalik ang buhay na aking kinuha. Hanggang ngayon ay hindi parin ako makapaniwala sa pagkawala ni Knight. Dalawang tao na ang napatay ko at hindi pa sapat ang mga taong inilagi ko dito dapat ay mas matagal pa.Bahagya akong napangiti nang biglang maalala si Constantine. Kahit hindi ko siya kadugo at kahit hindi ko siya anak ay minahal ko nadin siya nung sandaling nahawakan ko siya at nayakap. Napalapit agad siya sa puso ko. Binata na siguro siya ngayon at ni isang beses ay hindi ko na siya nakita simula nung araw na iyon. Ganito pala ang napapala ng
KNIGHT"Anong pabor na naman yan ha?" tanong ni Thaddeus habang naka krus ang kanyang mga kamay."Palabasin mong patay ako," diritsang saad ko at natigilan naman siya at napatitig lang sa akin ng halos ilang segundo.Namayani ang katahimikan sa amin ng ilang minuto bago niya binasag ang katahimikan."Knight nasisiraan ka na ng ulo o mali lang ako ng narinig sayo?" Tila nababaliw siyang napasuklay sa kanyang buhok.Alam kong napakalaking pabor, isang katangahan at alam kong pagsisisihan ko din ito sa bandang huli ngunit ito lang ang naiisip kong paraan para maging masaya siya. Paraan upang maging malaya kaming dalawa. Isang paraan para hindi na namin masaktan ang isa't-isa. Alam kong pagsisisihan ko din ito sa huli ngunit alam ko din na magiging maganda din ang kalabasan nito. Ang hindi ko lang ay alam ay kung magiging successful ba ang operasyon ko at mapagpapatuloy ba ang aking pabor. "I'm serious Thaddeus," seryosong saad ko at napaface palm naman siya ng wala sa oras."So sa tingi
Somewhere in MalaysiaTHADDEUSLumilipas ang panahon na tumatagal ay nagiging taon. Lumilipas ang segundo na tumatagal ay nagiging oras. Maraming maaaring mangyayari sa mga segundong tumatakbo sa orasan. At sa mga mangyayari maaari itong makalimutan at maging sekreto na lamang. Nagulat ako nang may pumulupot sa aking bewang at nang tingnan ko ay napangiti na lamang ako. The love of my life."Astrid," mahinang saad ko at sinakop ang kanyang mga labi dahilan upang mapaungol siya.Habol hiningang pinakawalan ko ang kanyang mga labi. Sabihin na nating naaadik na ako at masyado ng baliw sa kanya. She's my life.She's my antidote.She is my happiness."Sweetheart, okay ka lang ba dito? May pupuntahan sana ako," saad ko at tila alam niya kung saan ako tutungo."Kikitain at kakausapin mo na naman ba siya?" tanong niya at tumango naman ako."Okay I guess you should. Mag-ingat ka sa pagmamaneho okay? Alam kong kaskasero kang ugok ka at pag may nangyari sayo wala ka talagang mahihita sa akin t