KNIGHTPagkalabas ng pagkalabas niya ng kwarto ay hindi ko mapigilang hindi maluha. Para bang sa paglabas niya ay hindi na siya babalik. Hindi ko aakalaing aabot kami sa ganito. Ganito naman ata ang buhay ng tao may mga sitwasyon na hindi mo alam na hindi mo aakalain. Mahirap paniwalaan ngunit mas magandang harapin mo nalang.Maybe this is my calling.This is what I have been destined.I don't want to schedule my operation.At sana ay maintindihan ako nila mommy at daddy.I am not doing a suicide.This is not a suicide.It's my own will.Dahil kahit na ituloy ko ang operasyon ay wala paring kasiguraduhan na magiging maayos ang lahat. Baka sa kalagitnaan ng operasyon at kahit anong laban ko kung panahon na ang magpapasya ay wala akong magagawa. I want to fight but I screwed up things. Masyado ng maraming mga nangyari, masyado ng masasakit ang mga nangyayari sa buhay ni Alana and I can't let that happen anymore. And as long as I am living ay hindi namin mabibitawan ang isa't-isa. Dahil
KNIGHTMeron lamang ako dalawang araw, dalawang araw para magpasya. Kasalukuyang nagtitimpla ng kape si Alana at hindi kumikibo. Napahawak ako sa notebook at tinignan ito. "Alana," mahinang tawag ko at agad naman niya akong nilingon. Sinenyasan ko siyang lumapit sa akin at agad naman siyang tumugon na walang reklamo ngunit wala parin siyang kibo. Hindi niya ako matignan sa mga mata kaya nang makalapit na siya sa akin ay agad kong kinuha ang kanyang kamay at pinisil ito dahilan upang titigan niya ako.Kahit hirap akong magsalita dahil sa nararamdamang kirot ay pinilit ko parin. Gusto kong gawin ito para kay Alana. "Alana I want to challenge you," saad ko na ikinakunot naman ng kanyang noo.Agad niyang hinila ang kanyang kamay mula sa pagkakahawak ko ngunit agad ko naman itong kinuha ulit at ngayon ay mahigpit ko ng hinahawakan ang kanyang kamay. Kahit hinang hina pa ako ay ayokong bitawan ang kanyang kamay."Knight huwag mo ng pilitin ang sarili mo na magsalita. Kung may gusto ka ma
ASHHindi ko alam kung bakit ako naririto sa labas ng kwarto ni Knight at at piniling hindi pumasok. Mula sa aking kinatatayuan ay tanaw ko si Alana na ngayon ay nakatingin kay Knight. Mga matang punong puno ng pag-aalala at kung hindi ako nagkakamali ay punong puno rin ng pagmamahal.Umatras ako at tumalikod. Dahan dahan akong naglakad palabas ng hospital. Siguro ay ayos naman si Knight dahil alam kong hinid siya pababayaan ni Alana. Natawagan ko narin sina mommy at daddy at baka bukas ay nandirito na sila kaya dapat ay hindi na ako mag-alala."I hate that I am still hoping," mahinang sambit ko at napatingala sa langit.Ni wala akong makitang mga bituin at tila makulimlim ang langit ni buwan ay di ko maaninagan. Napangiti nalang ako ng mapait. Kapag ba kasama niya si Knight ay ganun nalang ba ako kadaling makalimutan? Di ko mailabas lahat ng kalungkutan na bumibigat sa dibdib ko. Sawa na akong umiyak wala na sigurong luha ang mailalabas pa sa mga mata ko. Bakit ko ba pinaparusahan ng
ALANABasang-basa na ako ng ulan nang makaakyat sa kung saang kwarto si Knight. Nang malapit na ako sa kanyang kinaroroonan ay sandali akong natigilan nang makita ko siyang nakatayo at kung hindi ako nagkakamali ay tanaw niya kung saan ako galing kanina at kung sino ang kausap ko.Sinalubong ako ng kanyang mga matang malulungkot ngunit agad din naman itong napalitan ng ngiti. "Wifey," mahinang saad niya at agad naman akong tumakbo sa kanyang direksyon upang alalayan siya. Hindi pa siya dapat tumayo at maglakad dahil sa kanyang kondisyon. "Halika na pumasok na tayo sa loob maginaw na dito. Kabilin bilinan sayo ng doktor na dapat kang magpahinga hindi ka pa dapat tumayo at maglakad lakad dahil hindi pa kaya ng katawan mo huwang mong pilitin ang iyong sarili," saad ko at agad siyang inalalayan.Kailangan ko naring magpalit ng damit dahil baka ako rin ang magkasakit at hindi ko na siya maalagaan."Mahal mo siya?" tanong niya at natigilan ako. Dahan-dahan niyang binawi ang kanyang kamay
KNIGHTDahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at inilibot ang aking paningin. Hindi ko alam kung papaano ako nakabalik sa kwarto dahil ang tanging naalala ko lamang ay ang pagtatalo namin ni Alana sa labas at ang iba ay di ko na maalala. Hinanap ng mga mata ko ang bulto ni Alana subalit ibang tao ang nakikita kong umuupo sa sofa at abala sa pagtitipa ng kanyang cellphone. Tuikhim naman ako at agad naman siyang napalingon sa aking direksyon.Buong akala ko ay si Ash ang nakaupo ngunit hindi pala."Thaddeus," mahinang tawag ko hindi ako makapaniwala na makikita ko pa siya. Ilang taon narin simula nung huli kaming nagkita at sa pagkaalala ko ay nung nasa club pa kami noon at nag-iinuman. Pagkatapos nun ay hindi ko na siya nakita kailanman. Ang huling balita ko sa kanya ay ang paglabas niya ng bansa."Hey bro," ngiting saad niya at naglakad papunta sa aking direksyon. At kung hindi ako nagkakamali ay dis oras na ng gabi at alam kong hindi na tumatanggap ng bisita ang hospital. Pans
THADDEUS"It's an art of letting go Thaddeus," mahinang saad niya at tila nahihirapan sa paghinga ngunit dinig ko bawat salitang binitawan niya. Ibang-ibang Knight ang nasa harap ko ngayon. Hindi ako makapaniwala na nasasaksihan ko ang ganitong sitwasyon. Sumagi sa isip ko na mamahalin at mamahalin niya rin si Alana pero kahit kailnaman ay hindi sumagi sa isip ko na ganito ang kababagasakan niya."Art of letting go art of letting go ang sabihin mo ang arte mo. Ang dami mong drama sa buhay bro hindi kita kinakaya dahil hindi ako sanay. Hindi ako sanay na ganyan ka, hindi ganyan ang pagkakakilala ko sayo. ibang-iba ka na sa dati. Nasaan ba si Alana nang masaludohan ko naman siya ibang-iba ka na eh o baka naman may sumanib sayo bro at hanggang ngayon ay hindi pa napapaalis sa maganda mong katawan. O baka naman may nakain kang hindi maganda at hindi mo pa nailalabas sa banyo walang hiya ilang taon din palang nag stay diyan sa tiyan mo kung iisipin natin. O hindi naman kaya-" Agad naman a
ASHBumalik ako sa lugar kung saan akala ko ay maayos na ang lahat. Na akala ko sa dalawang taon at ilang buwan na ang nakalipas ay wala na ang sakit at tuluyan na siyang nakalimot ngunit napakatanga ko para isipin yun. Ang dalawang taon ay katumabas lamang ng parang dalawang buwan. Kung sana hind nalang kami tumuloy sa event na iyon ay maayos pa siguro ang lahat. Ako lang kasi ang pumilit sa kanya na magpakita na sa mga tao at isa narin sa rason ay ang makita ko ang kanyang reaksyonkapag nakita na niya uli si Knight. Napakatanga kko ngunit tila yun namna talaga ang nagagawa ng pag-ibig, ginagawa ka nitong tanga.Dito niya ako unang hinalikan sa pisngi at hanggan ngayon ay tila ramdam ko parin ang maiinit niyang mga labi na para bang kailan lang.Hindi ko din alam kung bakit pa ako bumalik dito sa bahay na ito basta nalang akong dinala ng mga paa ko dito. Tapos na akong mag-empake ng aking mga gamit at napagdesisyunan kong lumabas ng bansa. Dahil hindi rin makakatulong sa akin kapagka
ALANAUmaga na nang makarating ako sa hospital. Hanggang sa ngayong mga oras na ito ay hindi ko parin malimutan ang kanyang mga mata at tila ba naririnig ko parin ang kanyang boses.Bumili narin ako ng prutas at nagsadya sa isang malapit na foodstuff upang bilhan si Knight ng kanyang paborito na baked spag. Huminga ako ng malalim nang abot tanaw ko na ang kwarto niya.Napahawak ako sa aking dala-dalang bag na para bang andito ang buhay ko. Nang malapit na ako sa kwarto niya ay sandali akong natigilan. Nakakarinig ako ng ingay na nanggagaling sa loob at sa tingin ko ay nag-uusap usap sila.I gripped the doorknob and let myself in. At nang makapasok at maisara ko na uli ang pinto ay dahan-dahan akong lumingon kung saan naroroon si Knight. Sandali akong natigilan nang magtama ang aking mga mata sa kung sino man ang mga tao sa loob.Mga magulang niya."Uh," yun lamang ang lumabas sa aking bibig at tila nablangko na ako. Ngumiti naman silang dalawa at sinenyasan na lumapit ako."Mukhang n
KNIGHTBatanes, Rakuh a PayamanNapakaganda ng Batanes, ang mga burol ay malawak na pastulan ng mga hayop, mga kalabaw, at mga kabayo. Nag-aalok ito ng isang perpektong tanawin kung saan ang lupa, dagat, at kalangitan ay para bang malapit sa isa’t-isa. Napapikit ako ng aking mata at dinama ang sariwang hangin. Napakapayapa, tahimik at malaya. Napangiti ako at napatingin ako sa kulay bughaw na kalangitan. Hindi ko itinuloy ang pagbabagong anyo dahil na din sa mga sinabi sa akin ni Thaddeus. Ilang taon na ba ang nakalipas? Ilang taon na ba akong nagtatago? Habang buhay na ba akong ganito? Pinalitan na din ang aking pangalan sa tulong ni Thaddeus, ako na ngayon si Mason Hunter Cruz.Pakiramdam ko ay ibang tao na din ako kahit wala namang nagbago sa aking pisikal na anyo. May dala dala akong isang maliit na upuan dahil napagdesisyunan kong dito ipagpatuloy ang aking mga sulat na dapat ay para sa kanya. Mga sulat na gusto kong ibigay sa kanya araw-araw para ipakita kung gaano ko siya kam
THADDEUSWhat is love?Nakakatawang isipin na may nagtatanong sa akin kung ano ang kahulugan ng pag-ibig. Para sa akin walang kahulugan ang pag-ibig kundi puro katangahan at kagaguhan lang. Maraming naging tanga at nagpapakamatay dahil sa pag-ibig. Maraming naging miserable dahil sa lintik na pag-ibig na yan. Maraming ng niloko at higit sa lahat nasaktan. Kamasa na ako doon. Yan ang kahulugan ng pag-ibig para sa akin noon pero iba na ngayon. Ang pag-ibig ang umiba ng pananaw ko sa buhay. Siya ang dahilan kung bakit ngayon ay masaya ako at may sigla sa pagsalubong ng bawat araw. Siya ang dahilan kung bakit laging may mga ngiti sa aking labi. Sa kanya na umikot ang buhay ko."Hello my name is Heitcleff thank you sa pagpapaunlak sa akin na mainterview ka malaking tulong ito para sa akin Mr. Alcantara." "Tawagin mo na lamang akong kuya Thaddeus or kuya Thad that's okay. Mas maganda pag hindi tayo masyadong pormal para mas maganda ang daloy ng interview right?" saad ko at ngumiti naman
ASHWhat is love?Noon ay hirap na hirap akong sagutin ang isang pinaka simpleng tanong na ito. At ngayon tila alam ko na ang ibig sabihin ng pag-ibig para sa akin.Nakaupo ang isang babae sa aking harapan na may hawak hawak na notebook at ballpen habang naka de kwatro. Sa tingin ko din ay isa siyang estudyante at bata pa. Nandirito siya para sa kanyang research tungkol sa kanyang librong isusulat and I find it amusing and cute."Hello my name is Heitcleff. Thank you sa pagpapaunlak sa akin na mainterview ka malaking tulong ito para sa akin Mr.?""Call me Ash or kuya Ash. Well I'm honored din kasi isa ako sa mga napili mong interviewhin so ibig sabihin niyan kasali ako sa isusulat mong libro. Pag pumatok yan dapat ilibre mo ako o magpaparty ka at iinvite mo ako ha," saad ko at natawa naman siya at tumango tango."Oo naman kuya Ash iinvite kita pag pumatok ang libro ko ano ka ba. So para hindi na ako magtagal pa kasi may pupuntahan pa ako eh kaya simulan na natin ha. Okay first questio
ALANAWhat is love?Hindi ko mapigilang hindi mapangiti at tumingin sa babaeng nasa aking harapan. Sa kanyang edad ang tantiya ko ay isa pa siyang estudyante at sa kanyang itsura at postura tiyak ko din na galing siya sa isang mayamang pamilya. "Hello my name is Heitcleff at nandito po ako para sa aking research at kayo po ang nakita ko agad. Kasi parang may sinasabi po ang mga mata niyo eh kaya bigla akong nahatak papunta dito...ngayon sa harapan niyo. Is that okay with you Miss?" "Alana, please call me Alana at kasal na ako at may dalawang anak," saad ko na may mga ngiti sa aking labi. Nagulat naman siya at napahawak sa kanyang bibig at hindi ko mapigilang hindi makyutan sa kanya. "Ow hindi po halata ate Alana, can I call you ate Alana nalang? Para naman may respeto alam mo na student lang ako at mas matanda ka kaysa sa akin. Kasal na po pala kayo at may dalawang anak and you are blooming with love kaya siguro madali lang sa inyo itong mga katanungan ko. Huwag po kayong mag-alala
KNIGHTWhat is love?The ocean breeze whispers like a lover. Naririto ako ngayon sa labas at may isang estudyante na may ginagawang research about love. Hindi ko mapigilang mapaisip kung bakit yun pa ang gusto niyang iresearch. Kita ko din sa suot niyang uniporme na mula siya sa sang elite school. Nag-iisa lang siya at hindi ko alam kung papaano siya nakapasok dito sa bahay ko. I think I need to hire securities kung ganoon. I need my private life ngunit wala na akong magagawa dahil nandirito na siya."Hi Mr?" tanong niya na komportableng nakaupo sa upuan na para bang hindi siya bisita. "Call me Knight," tipid kong sagot gusto ko sana siyang singhalan dahil sa napaka presko niyang dating ngunit babae parin siya. Sasagutin ko na agad ang kanyang mga tanong para tuluyan na siyang makaalis."Okay Knight, my name is Heictleff sounds weird right? Isa akong estudyante and kasalukuyan akong nagsusulat ng libro so I have to do my research and dahil nakita kita kaya ikaw agad ang natarget ko.
THADDEUSAng nakaraan...Madilim, maingay, mainit, mausok at masakit sa mga mata ang paiba-iba ng mga ilaw sa loob ng bar. Pinagmasadan ko si Knight na ngayon ay walang tigil sa pagbuga ng usok ng kanyang sigarilyo. Walang tigil din sa paglagok nga lak ang kanyang lalamunan at napapasuklay ng buhok.Yan ang mukha ng isang miserableng lalaki ngunit kung para sa aking pananaw ay hindi naman siya miserable sa mga kamay ni Alana na ilang taon na niyang asawa. Maganda, maasikasuhin, mabait at halos package na si Alana kung sino mang lalaki ang tatanungin. Kung siguro ay hindi naging duwag si ash sa kanyang nararamdaman para sa kanya ay siguro sila ang ikinasal ni Alana at hindi si Knight.Hindi ko rin masisisi si Alana dahil marami ng nahulog na mga babae sa kanya at isa na siya doon ang pinagkaiba lang ay nagawa ni Alana na maikasal sa kanya kahit labag sa loob ni Knight. Isang malaking pagkakamali dahil alam ko kung ano ang magiging buhay ni Alana sa mga kamay n Knight, buhay na hindi a
SAMANTHAChains to Good Jail Ilang taon na ba ang nakalipas? Ilang taon na ba akong naririto? Napangiti ako habang nakaupong mag-isa sa sementong upuan. Papalubog na naman ang araw at madaragdagan na naman ang araw ng nilalagi ko dito. Ngunit hindi naman ako nagsisisi at mas maigi narin ito dahil sa malaking kasalanang nagawa ko na hindi nararapat bigyan ng kapatawaran.At kahit ilang taon pa akong manatili sa bilangguang ito ay hindi maibabalik ang buhay na aking kinuha. Hanggang ngayon ay hindi parin ako makapaniwala sa pagkawala ni Knight. Dalawang tao na ang napatay ko at hindi pa sapat ang mga taong inilagi ko dito dapat ay mas matagal pa.Bahagya akong napangiti nang biglang maalala si Constantine. Kahit hindi ko siya kadugo at kahit hindi ko siya anak ay minahal ko nadin siya nung sandaling nahawakan ko siya at nayakap. Napalapit agad siya sa puso ko. Binata na siguro siya ngayon at ni isang beses ay hindi ko na siya nakita simula nung araw na iyon. Ganito pala ang napapala ng
KNIGHT"Anong pabor na naman yan ha?" tanong ni Thaddeus habang naka krus ang kanyang mga kamay."Palabasin mong patay ako," diritsang saad ko at natigilan naman siya at napatitig lang sa akin ng halos ilang segundo.Namayani ang katahimikan sa amin ng ilang minuto bago niya binasag ang katahimikan."Knight nasisiraan ka na ng ulo o mali lang ako ng narinig sayo?" Tila nababaliw siyang napasuklay sa kanyang buhok.Alam kong napakalaking pabor, isang katangahan at alam kong pagsisisihan ko din ito sa bandang huli ngunit ito lang ang naiisip kong paraan para maging masaya siya. Paraan upang maging malaya kaming dalawa. Isang paraan para hindi na namin masaktan ang isa't-isa. Alam kong pagsisisihan ko din ito sa huli ngunit alam ko din na magiging maganda din ang kalabasan nito. Ang hindi ko lang ay alam ay kung magiging successful ba ang operasyon ko at mapagpapatuloy ba ang aking pabor. "I'm serious Thaddeus," seryosong saad ko at napaface palm naman siya ng wala sa oras."So sa tingi
Somewhere in MalaysiaTHADDEUSLumilipas ang panahon na tumatagal ay nagiging taon. Lumilipas ang segundo na tumatagal ay nagiging oras. Maraming maaaring mangyayari sa mga segundong tumatakbo sa orasan. At sa mga mangyayari maaari itong makalimutan at maging sekreto na lamang. Nagulat ako nang may pumulupot sa aking bewang at nang tingnan ko ay napangiti na lamang ako. The love of my life."Astrid," mahinang saad ko at sinakop ang kanyang mga labi dahilan upang mapaungol siya.Habol hiningang pinakawalan ko ang kanyang mga labi. Sabihin na nating naaadik na ako at masyado ng baliw sa kanya. She's my life.She's my antidote.She is my happiness."Sweetheart, okay ka lang ba dito? May pupuntahan sana ako," saad ko at tila alam niya kung saan ako tutungo."Kikitain at kakausapin mo na naman ba siya?" tanong niya at tumango naman ako."Okay I guess you should. Mag-ingat ka sa pagmamaneho okay? Alam kong kaskasero kang ugok ka at pag may nangyari sayo wala ka talagang mahihita sa akin t