Only now did I realize that I shouldn't blame anyone but the Asturias for all that happened to me. I didn't have to point a finger at fate because it was that evil family who did this to me just because they don't want their most prized princess to get hurt.Iba rin silang magmahal. They don't care if they have to hurt and sacrifice others for their own happiness. Wala silang pakialam kung may maapakan man silang tao.But just like them, I don't mind killing just to give justice to my loved ones. A massacre it is if the need arises. I want them to feel pain and torture and think about me all the time for causing it. I want them to keep on cursing my name for inflicting them the unendurable agony. Ymir took my father from me. His family killed my brother and Elizabeth... she murdered my son, Errol.They took everything from me. What would be the best way to take out my revenge other than to take their own kind too, right? Mata sa mata. Ngipin sa ngipin. Laman sa laman. Dugo sa dugo.
FlashbackTulala lang ako habang nakatitig sa nakakulong na si Elizabeth. Kakatapos ko lang na kunin ang anak sa punerarya at ngayon nga ay pinaglalamayan na ito sa munti naming bahay. Iniwan ko muna siya kay Kristine nang tumawag sa akin ang pulis para sabihin na kailangang akong magpunta sa presinto para magbigay ng testamento tungkol sa pangyayari. Magsasampa na rin ako ng kaso laban dito.Tumulo na naman ang mga luha ko pagkaalala sa mapait na sitwasyon ko ngayon. Parang bangungot na naman ang lahat. Sa ikatlong pagkakataon ay hindi na naman ako kinasihan ng tadhana. Nawala na naman ang pinakamamahal ko pero hindi kagaya noon na umiyak lang ako sa sulok at tinanggap ang lahat, ngayon ay determinado akong lumaban. Wala naman kasing mawawala sa akin. Kinuha na nila lahat. Wala nang natira sa akin kundi galit kaya kaysa naman humagulhol lang ako sa tabi at magmukmok, sisiguraduhin kong lalaban ako ngayon kahit na malagutan ako ng hininga. Sa gayon ay taas noo kong makikita ang anak
I woke up from my nap when I felt a warm hand brushed my cheek. I didn't move and just kept my eyes closed. His touch is like a lullaby that is dragging me back to the rainbows in my dreams. "Do you wanna go out with me on a date, wife?"I stifled a laugh when I heard him spurt the words. Without opening my eyes, I reached for his hand and landed a kiss on his palm."A date Mr. Gastrell? Let me guess. You'll try to woo me with your riches. Maybe take me to an expensive candle lit dinner. We'll dance to the tune of the orchestra, drink with a vintage wine, and then make love under the stars in your yacht. Am I right? Did I get that all right?"Nagmulat ako para masalubong ang abuhin nitong mga nangungusap na mata. He's staring down at me, a look of fondness in his eyes. Bumaba ang paningin ko sa suot nito. Iba na ang kulay ng suot nito nang magpaalam ito sa akin kaninang umaga. Pinalitan nito ng black polo long sleeves ang pinili ko na white undershirt nito. Even the pastel pants wer
Trigger Warning!!!! Suicide. Stay out of this chapter if this topic triggers you. Thank you.Flashback"Karina, kanina pa tumila ang ulan. Tara na. Bukas na lang uli natin bisitahin si Errol, okay?"Hindi ko pinansin ang pakiusap sa akin ni Kristine. Nanatili akong nakatalungko at nakatitig sa lapida ng anak habang patuloy ang pag-agos ng luha. Hindi ko iiwan ang anak ko rito. Hindi ko hahayaan na mag-isa ang anak ko lalo na at mukhang uulan pa. Ayaw pa naman nito kapag malamig ang panahon. Hindi ito nakakatulog kung hindi ako kayakap."Karina, pakiusap. Umuwi muna tayo. Magpahinga ka naman kahit saglit lang. Hindi ka kumakain. Hindi ka na rin natutulog. Ilang araw ka nang ganiyan. Hindi matutuwa ang anak mo kung makikita ka niyang pinapabayaan ang sarili mo.""Hayaan mo muna ako, Kristine. Nagluluksa pa ako. H-Hindi ko pa kayang tanggapin na wala na ang anak ko." Lumipat ang tingin ko sa dalawa pang katabi na lapida kung saan nakahimlay ang ama at kapatid ko. "W-Wala nang natira sa a
"Don't continue what you're planning, Karina. Kapag ipinagpatuloy mo pa rin iyan, ano na lang ba ang magiging kaibahan mo sa angkan na kinamumuhian mo?"I wiped off the tears on my face before glancing at the man beside me who barged into the mausoleum silently."Why do you care, Maverick? It's not like you'll be affected." I reached for my son's frame in the wall and caressed it with my fingers."It's not like you experienced the kind of loss that I have experienced for you to say that."Namulsa ang lalake at pinagmasdan ako nang matiim."Matalik na kaibigan ko si Cholo, Karina.""At kamag-anak ko naman ang pinakamamahal na asawa mo."Ibinalik ko ang larawan sa dingding at hinarap ang lalake na isa sa mga nagligtas sa akin noon. "A metal can only be fought with a metal, Maverick. Kung ano man ang binabalak ko sa mga Asturia, labas ka na roon but I can't make a promise if the same would happen to your investment in Gastrell Global Conglomerate. I warned you already never to meddle w
"Are you really sure you're not coming with me? I can wait for you."I smiled at my husband and continued tying his tie. After making a knot and pulling the hem of the tie down, I looked at his face and tiptoed to give him a kiss. "Gusto ko man pero hindi pwede. Ngayong araw ang usapan namin ng may-ari ng lupa na bibilhin ko. Though I really wanted to see how you slay in that meeting, the circumstances are not letting me."Inayos ko ang coat nito at isang beses pang hinagod ito ng isang tingin. "You should go now. Baka mahuli ka pa."Imbes na magpaalam ay hinapit ako ni Cholo sa bewang at niyakap. Itinukod nito ang baba sa balikat ko at ikiniskis ang ilong sa may leeg ko. Sinuklay ko naman ang buhok nito at pumikit. Itinatatak ko sa isip ang amoy nito dahil baka ito na ang huling pagkakataon na magiging ganito kami kalapit sa isa't isa."Parang ayoko nang magpunta sa meeting. Hindi naman iyon ganoon ka-importante. Whether I will attend or not, it's still a closed deal after all. Sa
Gabi na nang makauwi ako. I stayed the whole day with my family in the cemetery. Nakatulog din ako ng ilang oras at paggising ko ay makulimlim na. I opened my phone and found a message from Cholo asking me how's my day which I replied with 'just fine'.Pagpasok pa lang ng sasakyan ko sa driveway ay nagtaka na ako. The lights outside are switched off and the car of Cholo is not properly parked. Parang inihinto lang nito ang makina at basta-bastang lumabas. Ni hindi nito naisarado ang pinto at iniwan lang na nakabuyangyang.Naiiling na nilapitan ko ang sasakyan para isarado ito nang maagaw ang pansin ko ng isang kumikislap na bagay na nahulog sa sahig ng kotse. Yumuko at pinulot ko ito bago tuluyang inilapat ang pinto ng sasakyan. Itinaas ko ang kwintas at nanlaki ang mga mata sa nakita.The pendant of the necklace is none other than the missing pair of the cheap ring Cholo bought for the two of us. "Nasa kaniya pa rin pala ito. Akala ko ay itinapon niya na."Hinaplos ko ang singsing a
Kanina ko pa namalayan na lumabas si Karina sa silid pero hindi ako tuminag sa pagkakahiga sa kama. Akala siguro nito na natutulog na ako.It has always been like this for the past weeks that we have been together in the same room. Tatabihan niya ako sa kama at magpapanggap na matutulog. Kapag nakita niya akong pantay na ang paghinga ay hahalikan niya ako sa noo saka ito lalabas para matulog sa sofa sa sala. Babalik ito nang bandang mga alas-kwatro ng umaga na parang walang nangyari at yayakapin ako at magkukunwaring tulog para hindi ako maghinala.I thought it's just because she's not used to having someone in bed with her. I only began to suspect that there is more to it when I woke up in the middle of the night without her by my side. I searched for her in the whole house to only find her in the garden silently crying and drinking. She kept on kissing her necklace while staring at the skies.Hindi ko maipaliwag noon ang nararamdaman ko. It's like someone punched me in the gut repe