Flashback"Ang guwapo talaga ng anak mo, Karina. Halatang banyaga ang ama. Ang ganda ng mata. Alam na ba ng ama niya na may anak siya? Aba! Humingi ka na ng sustento! Malaki ang palitan ng dolyar ngayon at sa mahabang panahon na wala siyang ambag, siguradong malaki na ang makokobra mo!"Hindi ko alam kung matutuwa o masasaktan sa sinabi ni Kristine kaya pinili ko na lang na ngumiti at hindi umimik. Ibinaling ko sa anak ang tingin na ngayon ay masayang nakikipaghabulan sa alagang askal ng kapitbahay.Mabilis na lumipas ang panahon. Hindi ko namalayan na sa loob ng mahigit dalawang taon ay magagawa kong palakihin at alagaan ang anak. Salat man sa pinansiyal na aspeto, sinisigurado ko naman na nabubusog ko ang anak sa pagmamahal. Naitaguyod ko naman siya nang maayos kahit na ba nagpapakaalila na ako sa pagtatrabaho bilang chambermaid sa isang di-kalakihang hotel sa bayan sa araw at mananahi sa gabi. Nakakuha ako ng anim na buwan na skill training sa TESDA na siyang dahilan kaya nakapasok
Only now did I realize that I shouldn't blame anyone but the Asturias for all that happened to me. I didn't have to point a finger at fate because it was that evil family who did this to me just because they don't want their most prized princess to get hurt.Iba rin silang magmahal. They don't care if they have to hurt and sacrifice others for their own happiness. Wala silang pakialam kung may maapakan man silang tao.But just like them, I don't mind killing just to give justice to my loved ones. A massacre it is if the need arises. I want them to feel pain and torture and think about me all the time for causing it. I want them to keep on cursing my name for inflicting them the unendurable agony. Ymir took my father from me. His family killed my brother and Elizabeth... she murdered my son, Errol.They took everything from me. What would be the best way to take out my revenge other than to take their own kind too, right? Mata sa mata. Ngipin sa ngipin. Laman sa laman. Dugo sa dugo.
FlashbackTulala lang ako habang nakatitig sa nakakulong na si Elizabeth. Kakatapos ko lang na kunin ang anak sa punerarya at ngayon nga ay pinaglalamayan na ito sa munti naming bahay. Iniwan ko muna siya kay Kristine nang tumawag sa akin ang pulis para sabihin na kailangang akong magpunta sa presinto para magbigay ng testamento tungkol sa pangyayari. Magsasampa na rin ako ng kaso laban dito.Tumulo na naman ang mga luha ko pagkaalala sa mapait na sitwasyon ko ngayon. Parang bangungot na naman ang lahat. Sa ikatlong pagkakataon ay hindi na naman ako kinasihan ng tadhana. Nawala na naman ang pinakamamahal ko pero hindi kagaya noon na umiyak lang ako sa sulok at tinanggap ang lahat, ngayon ay determinado akong lumaban. Wala naman kasing mawawala sa akin. Kinuha na nila lahat. Wala nang natira sa akin kundi galit kaya kaysa naman humagulhol lang ako sa tabi at magmukmok, sisiguraduhin kong lalaban ako ngayon kahit na malagutan ako ng hininga. Sa gayon ay taas noo kong makikita ang anak
I woke up from my nap when I felt a warm hand brushed my cheek. I didn't move and just kept my eyes closed. His touch is like a lullaby that is dragging me back to the rainbows in my dreams. "Do you wanna go out with me on a date, wife?"I stifled a laugh when I heard him spurt the words. Without opening my eyes, I reached for his hand and landed a kiss on his palm."A date Mr. Gastrell? Let me guess. You'll try to woo me with your riches. Maybe take me to an expensive candle lit dinner. We'll dance to the tune of the orchestra, drink with a vintage wine, and then make love under the stars in your yacht. Am I right? Did I get that all right?"Nagmulat ako para masalubong ang abuhin nitong mga nangungusap na mata. He's staring down at me, a look of fondness in his eyes. Bumaba ang paningin ko sa suot nito. Iba na ang kulay ng suot nito nang magpaalam ito sa akin kaninang umaga. Pinalitan nito ng black polo long sleeves ang pinili ko na white undershirt nito. Even the pastel pants wer
Trigger Warning!!!! Suicide. Stay out of this chapter if this topic triggers you. Thank you.Flashback"Karina, kanina pa tumila ang ulan. Tara na. Bukas na lang uli natin bisitahin si Errol, okay?"Hindi ko pinansin ang pakiusap sa akin ni Kristine. Nanatili akong nakatalungko at nakatitig sa lapida ng anak habang patuloy ang pag-agos ng luha. Hindi ko iiwan ang anak ko rito. Hindi ko hahayaan na mag-isa ang anak ko lalo na at mukhang uulan pa. Ayaw pa naman nito kapag malamig ang panahon. Hindi ito nakakatulog kung hindi ako kayakap."Karina, pakiusap. Umuwi muna tayo. Magpahinga ka naman kahit saglit lang. Hindi ka kumakain. Hindi ka na rin natutulog. Ilang araw ka nang ganiyan. Hindi matutuwa ang anak mo kung makikita ka niyang pinapabayaan ang sarili mo.""Hayaan mo muna ako, Kristine. Nagluluksa pa ako. H-Hindi ko pa kayang tanggapin na wala na ang anak ko." Lumipat ang tingin ko sa dalawa pang katabi na lapida kung saan nakahimlay ang ama at kapatid ko. "W-Wala nang natira sa a
"Don't continue what you're planning, Karina. Kapag ipinagpatuloy mo pa rin iyan, ano na lang ba ang magiging kaibahan mo sa angkan na kinamumuhian mo?"I wiped off the tears on my face before glancing at the man beside me who barged into the mausoleum silently."Why do you care, Maverick? It's not like you'll be affected." I reached for my son's frame in the wall and caressed it with my fingers."It's not like you experienced the kind of loss that I have experienced for you to say that."Namulsa ang lalake at pinagmasdan ako nang matiim."Matalik na kaibigan ko si Cholo, Karina.""At kamag-anak ko naman ang pinakamamahal na asawa mo."Ibinalik ko ang larawan sa dingding at hinarap ang lalake na isa sa mga nagligtas sa akin noon. "A metal can only be fought with a metal, Maverick. Kung ano man ang binabalak ko sa mga Asturia, labas ka na roon but I can't make a promise if the same would happen to your investment in Gastrell Global Conglomerate. I warned you already never to meddle w
"Are you really sure you're not coming with me? I can wait for you."I smiled at my husband and continued tying his tie. After making a knot and pulling the hem of the tie down, I looked at his face and tiptoed to give him a kiss. "Gusto ko man pero hindi pwede. Ngayong araw ang usapan namin ng may-ari ng lupa na bibilhin ko. Though I really wanted to see how you slay in that meeting, the circumstances are not letting me."Inayos ko ang coat nito at isang beses pang hinagod ito ng isang tingin. "You should go now. Baka mahuli ka pa."Imbes na magpaalam ay hinapit ako ni Cholo sa bewang at niyakap. Itinukod nito ang baba sa balikat ko at ikiniskis ang ilong sa may leeg ko. Sinuklay ko naman ang buhok nito at pumikit. Itinatatak ko sa isip ang amoy nito dahil baka ito na ang huling pagkakataon na magiging ganito kami kalapit sa isa't isa."Parang ayoko nang magpunta sa meeting. Hindi naman iyon ganoon ka-importante. Whether I will attend or not, it's still a closed deal after all. Sa
Gabi na nang makauwi ako. I stayed the whole day with my family in the cemetery. Nakatulog din ako ng ilang oras at paggising ko ay makulimlim na. I opened my phone and found a message from Cholo asking me how's my day which I replied with 'just fine'.Pagpasok pa lang ng sasakyan ko sa driveway ay nagtaka na ako. The lights outside are switched off and the car of Cholo is not properly parked. Parang inihinto lang nito ang makina at basta-bastang lumabas. Ni hindi nito naisarado ang pinto at iniwan lang na nakabuyangyang.Naiiling na nilapitan ko ang sasakyan para isarado ito nang maagaw ang pansin ko ng isang kumikislap na bagay na nahulog sa sahig ng kotse. Yumuko at pinulot ko ito bago tuluyang inilapat ang pinto ng sasakyan. Itinaas ko ang kwintas at nanlaki ang mga mata sa nakita.The pendant of the necklace is none other than the missing pair of the cheap ring Cholo bought for the two of us. "Nasa kaniya pa rin pala ito. Akala ko ay itinapon niya na."Hinaplos ko ang singsing a
Para kay Cholo Gastrell,Walang kasiguraduhan kung mapapasakamay o mababasa mo pa ito Cholo pero nagbabakasakali lang ako tutal ito na ang huling bagay na makukuha mo mula sa akin.Pasensiya ka na dahil hindi ako nakapagpaalam sa iyo. Please 'wag mong isipin na iniwan kita. Oo, aaminin ko na pinag-isipan ko noong una pero binawi ko agad kasi hindi ko pala kayang iwan ka. Naipit lang ako. Wala akong magawa. Isang hamak na babae lang ako. Kayang-kaya nila akong tirisin, hamakin, at pahirapan.Siguro may ideya ka na na may damdamin na ako para sa iyo. Alam ko naman kasing hindi ako magaling magtago ng nararamdaman ko. Minahal kita, Cholo. Sana maniwala ka at tanggapin ang pag-ibig ko kahit isang segundo lang. Wala man akong ibang pwedeng pagkomparahan ng damdamin ko pero alam ko sa sarili ko na mahal kita. Mahal na mahal kahit tuluyan mo na akong inabandona, kahit hindi mo ako pinagkaabalahan pang bigyan ng isang sulyap na para bang ang isang tulad ko ay hindi karapat-dapat na makausap ka
The sound of my six-inch Chanel stiletto echoed through the busting halls of the topmost floor of the biggest and most renowned ship building company in the whole of Asia. My black crossover halter bodycon dress clung to my body like it's my second skin as I sauntered across the long hallway. Pinaraan ko sa maikling buhok ang mga daliri at impressed na tinitigan ang bagong renovated na lugar. Tumigil ako sa harapan ng isang portrait at hindi napigil ang paghanga."Wow. I never thought I could look this good in a painting," I exclaimed when I took a closer look at it.Before me is a magnificently made painting of myself dressed in a black gown. My hair is in a loose and I had that wicked mysterious look in my eyes while looking at the apperture. The painter perfectly captured my lost self some years ago.Dahan-dahan akong pumihit para tingnan ang isa pang portrait na nasa kabilang bahagi ng hallway.Kumurap ako nang makailang beses at parang natunaw ang puso ko sa nakita. Matamis ang
I took a lot of air before I entered the mausoleum inside the private cemetery of the Alcantaras. My hand is full of flowers, of all sorts of chocolates, and toys for my son.My son. My dead son.The word brings so much pain in my heart.Pagpasok ko ay agad na bumati sa akin ang mga nakangiting mukha ni Errol na nasa mga dambuhalang frames na nakakabit sa bawat sulok. It felt like I'm looking at my childhood photos. It's his picture during his baptismal, his first birthday, and when he was I think a few days old. He's so small there... so fragile and so tiny.I stood there in the middle too overwhelmed by the feeling of love, sadness, and regret. Nanginig ang mga kamay ko at nabitawan ang mga hawak. Para ring nawalan ng lakas ang mga tuhod ko. Huminga ako nang malalim at isa-isang pinulot ang mga nasa sahig at inialay sa paanan ng altar kung saan naghihintay ang nakangiting mukha ni Errol. Umapaw na sa dami kaya inilapag ko na lang sa baba ang mga natitirang laruan at pagkain.With
It was raining hard outside. The droplets of the pouring rain created a nice soundless effect on my closed window. Tumayo ako at binuksan ang bintana at hinayaang pumasok ang lamig sa silid. Kanina pa dapat kami nakaalis pero kinailangan naming kanselahin ng ilang oras ang byahe dahil sumama ang panahon. Bumalik ako sa pamamaluktot sa kama at tumitig sa unos sa labas. Kahapon pa ako nakauwi dito sa mansiyon ng kapatid sa Monte Vega. Kahapon ko pa tuluyang tinapos ang paghihiganti na ilang taon ko ring pinaghandaan.Yesterday Zen asked me if I was contended with what I achieved. Is it enough that I left without actually doing what I planned all along?I didn't answer him because I don't know how to express what I have inside my head. I also kept asking myself if abandoning the original plan of killing Ymir and Elizabeth is what I really wanted. Only this morning did I finally have my final answer while staring at my older brother who is painfully gazing at the portrait of his once-
It has been hours since Karina's scent left me but I'm still on the floor, stuck at the same moment when she told me everything. Apparently, the Asturias killed her family, we had a son, and Elizabeth killed our little Errol and then my mother let her go. That was pure evil perpetuated by the people in my circle. They are my friends and my family, the people I've cared about. It was unacceptable to think that the people who caused this to Karina is the people I dine and I do business with.Killing innocent people is just plain evil. The killing of my son and my wife's family by my own friends is just wicked. It's immoral. It's horrible. It's making all my insides churn in disgust and abhorrence.And it happened to my wife while she's all by herself. Alone, scared, and with no one she can rely on. I can't imagine how that must have felt. While I was spending my years hating her, she endured her life living through the traumatic experience and nurturing our child and then having to go
Ilang segundo muna kaming nagtitigan bago ko siya nakitaan ng reaksiyon. Ang dating mga mata na puno ng simpatiya ay napalitan ng pagkabigla at pagkamangha na kalaunan ay naging larawan ng isang taong animo ay pinagsakluban ng langit at lupa. His face turned pale, his palms formed into fists, and his eyes burned in tears."What did you say?" he whispered while piercing me with his red eyes."Nagkaanak tayo."Kumurap ito ng ilang beses na parang pinoproseso pa rin ang narinig. Yumuko ito at sinapo ang ulo. Nang mag-angat ito ng mukha sa akin ay muntikan na akong mapaatras dahil sa kakaibang lamig na nagmumula rito. Yanig pa rin ang mukha na mabilis itong tumayo at naglakad papunta sa akin. He gently held my face in his cold hands and asked again in a trembling voice."We have a child, Karina?"Dahan-dahan akong tumango. "Had is a better term. We had a son, Cholo.""W-What?"I blinked the tears away. "E-Errol. Our little boy's name is Errol. He's almost two years old. He's very bubb
Mabibilis ang galaw ng kamay ko sa ibabaw ng teklado ng piano. Sumasabay ang bawat pagbitiw ng nota sa sakunang ilang taon nang namamahay sa loob ko.Pumapailanlang sa ere ang mabigat at mabilis na musika. Pumikit ako at itinaas ang mukha habang ang mga daliri ay patuloy sa paghahabulan.I'm sorry.Umaalingawngaw sa isip ko ang mga sinabi ng donya kanina.Bakit ba ang hilig nilang magsabi ng sorry na para bang mabubura ng salitang iyon ang lahat ng pait at sakit na pinagdaanan ko sa kanila. Sorry? Her sorry doesn't even make me feel a bit alright. It just made me feel worse because their apologies only prove how I let them trampled all over me. It reminded me of my losses, of how I just yielded onto them without a fight. I just resigned to my fucking fate wholeheartedly and didn't even put up a fight. Tinanggap ko lang ang lahat ng iyon ng walang reklamo.Ni hindi ako lumaban kahit kaunti. If only I'm stronger enough then they wouldn't have done that to me which is why I will never
"Don't talk, Vishen. Kahit ano pa man ang sasabihin mo sa akin, it will not bear any weight about my decision."Iniiwas ng lalaki ang tingin sa akin at nagbuntunghininga. Itinuloy nito ang pagbubuhos ng alak sa kopita at ibinigay sa akin."I'm sorry for making you feel uncomfortable, Ms. Karina.""Thank you." Inabot ko ang baso at diretsong tinungga. Nakatulong ang init na hatid ng alak para pigilin ang pag-iinit ng mga mata ko. Inagaw ko na ang buong bote at doon uminom. Isa, dalawang buong lagok hanggang sa mapangalahati ko na ito.I released a sigh when I calmed down a bit."So we're finally in the last stage of this circus, huh." Nagbuga ako ng hangin at nginitian si Vishen habang yakap ang bote sa kandungan. "Ngayong araw ko na tatapusin ang lahat. Hindi ko na kaya, eh. Kapagod na. Pagod na akong kimkimin lang ang lahat sa loob ko. The years of suffering... I need them to end it all here, Vish. Pagod na akong maging matapang sa labas habang unti-unti akong nalulusaw sa loob. P
Pagpatak ng alas-tres y medya ng umaga ay bumangon na ako at naligo. I hummed while putting my make-up on and dressing up for the day. Matapos mag-ayos ng sarili ay bumaba na ako sa kusina at pakanta-kanta pa rin na nagsimulang magluto. Habang naghihintay sa pinapakuluang karne ay nagbasa muna ako ng balita online.As expected, parang apoy na kumalat sa buong bansa ang eskandalo. Number top trending agad sa mga sites ang mga nangyari. Wala na ring nagawa ang mga Asturias para pigilan pa ang paglabas ng mga balita kaya ngayon ay pinagpipiyestahan na ng mga mamamayan ang videos nito. Some are even digging up the unseen man in the video but I made sure that I buried the original video. Ilang milyon din ang ibinayad ko sa editor. I might hated the sight of my husband enjoying Elizabeth's mouth but I won't let the nation know that.Akin na lang iyon.The family threatened to sue the people behind it pero good luck na lang sa kanila. Mas dapat nilang pagtuunan ng pansin ngayon ang napakala