Chapter 2: Dumbfounded

“You need to be here early, Cecilia.” utos ng tao sa kabilang linya. Bakas sa boses niya ang pagod. Maraming pending na papers because of his absence for two days.

“Sir, kakagising ko lang po.” rason ko pa, habang nakanguso.

“Mamili ka, pupunta ka ng maaga o maghahanap ako ng bagong sekretarya?” He said seriously. So scary. Ang hirap naman ng choices niya. Chos!

“Sir iyong agahan ko,”

“I'll order for you, just come here quickly.”

“Okay, Sir. Thank you!” I don't have a choice but to say yes because he's my boss and I need to follow him. Nakakawa din minsan pero nakakainis dahil utos ng utos. ‘Yong mga bagay na hindi ko naman na dapat ginagawa ay pinapagawa niya sakin, pero ayos lang kasi minsan din ay naaawa ako doon.

Dali-dali akong naligo at nagbihis. Hindi na muna ako kakain ng breakfast, mamayang break time na. Baka magalit ang isang ‘yon kapag natagalan pa ako. Anyways, dalawang linggo na pala akong nagtatrabaho sa company nila at nagpapasalamat ako na maayos at buhay pa ako. Mabait naman si boss Keanu kahit minsan umiinit ang ulo dahil sa trabaho.

“Ma, alis na po ako.”

Nagulat pa si mama sa biglang pagsulpot ko sa harapan niya. “Jusko kang bata ka!” Hinawakan niya ang dibdib niya at hinihimas ako. “Hindi ka kumain?”

Umiling ako.

“Ede-demanda ko talaga iyang boss—”

“Ma, sa office na po ako kakain. Bye!” Tumakbo na ako palabas para hindi na marinig ang paulit-ulit niyang sermon. Halos araw-araw niya na lamang sinasabi na ipapa-barangay o ide-demanda niya si boss Keanu.

“Good morning, Miss Secretary!” Bati sakin ng guard habang papasok ako sa loob.

“Good morning din po.” I gave him the same kindness.

I was about to turn and continue to walk to my table I heared someone who's gossiping about me. At dahil curious ako at gusto ko ring maki chika, sinundan ko ang boses na iyon. Got you! Under siya sa accounting department, Melisa with Beatrice.

“She's a feelingera na akala mo ay magugustuhan ng boss natin!” Asik niya pa. Nakataas ang kabilang kilay niya. Ang aga-aga tapos ganito nila sinimulan ang araw nila?! Hindi nila ako napapansin pero ako? Kitang-kita sila. They did not notice my coming. Nice!

Nakita kong may corridor na malapit sa kanila kaya dahan-dahan akong naglalakad papunta doon para mas malinaw ang chika. Nagtago ako para hindi nila ako makita kung sakaling lumingon-lingon sila.

“Agree ako jan, Bea! Kung hindi niya naman kinulam si boss ay ikaw na ang naging sekretarya niya. ‘Di hamak na mas maganda ka sa kanya.” Sang-ayon ng isa. Parang close sila.

What did I just hear? Kinulam ko? Bakit ko naman gagawin ‘yon when I can play a game fairly? Seryoso pa nga si sir Khen sa sinabi niya tungkol sa modeling. Mga babaeng ‘to!

Kinuyom ko ang aking kamao. I started to get angry. Baka hindi ko na mapigilan ang sarili ko at sugurin sila. How dare they?!

“Tingnan lang natin kung hanggang kailan siya tatagal dito.”

“Baka bukas, makalawa wala na iyan. Kaya huwag kang mag-alala. Kung hindi man natin makuha ang boss, at sigurado naman akong hindi rin natin madadale ang pinsan niyang si sir Khen, ‘yong isa na lang, ‘yong professor.” Nakangiting sambit ni Melisa.

Whoever that professor is, I am sure na hindi din naman sila papatulan. Cheap ladies. Ang tataas ng mga pangarap pero hindi ginagawa ng maayos ang trabaho nila. How did I know? Minsan ko na ‘yan silang nakita na pinagalitan ni Miss K.

“Dapat lang talaga na mawala siya,” sabi pa ni Beatrice.

“And who said I will leave this company, I will leave my work?” Napasinghap sila ng magsalita ako. Dahan-dahan akong lumabas sa pinagtataguan ko at hinarap sila. Surprisingly, agad naman nakabawi ang mga ito. Back to kontrabida mode na naman. “Hindi ba kayo nalukungkot na sinisimulan niyo ang araw niyo ng chismisan imbes na mag trabaho?”

I almost laughed at their reaction, sabay pa silang nagtaas ng kilay sakin. Akala siguro nila masisindak nila ako.

“Hindi kami nalulungkot lalo na kapag ikaw ang pag-uusapan namin.” Saad niya. And she has this guts, huh? “Ikaw lang naman kasi ang epal sa plano naming dalawa ni Beatrice.” Saad ni Melisa.

“Right! ‘Tsaka ikaw, anong ginagawa mo dito? Hindi ba't kanina ka pa hinahanap ng boss sa taas. May trabaho ka rin pero guess what? Nandito ka at binabantayan kami dahil guilty ka! Totoo naman kasi ang sinabi namin na you're a witch. Kinulam mo si boss para lang makapasok diyan sa pwesto na ‘yan!”

Hindi talaga tayo matatapos sa kulam kulam issue na ito? Sige,

“Oh, Is that so? Pasensya na, ha? May pinakuha kasi ang boss sa akin doon,” I pointed out the way to the mini kitchen. “At nagkataon na chinichika niyo pala ako. Sino nga bang hindi nakakarinig ng usapan niyo na sa corridor pa lang, narinig na. Secondly, I did not use any magical spell para lang kulamin si boss. Natanggap ako dahil deserve ko naman. At kung naiinggit kayo doon, wala akong pakialam. Siguro ang maganda niyong gawin para may mabuti ring dumating sa inyo ay ang magtrabaho ng maayos at bawas-bawasan ang paninira sa kapwa.” I smiled and teased them even more.

No one dares to talk so I grabbed the opportunity to take a step out from that place, pero hindi pa ako naka ilang hakbang ng napatigil na naman ako dahil sa sinabi ng dalawa.

“You win this time. Pero kapag si Prof na naman ang lalandiin mo, malilintikan ka na sa amin. Huwag mong gagalawin ang propesor ko!”

“Sure! Sayong-sayo na ‘yan. Hindi ko naman siya kilala. Pero sana sa susunod bago mo angkinin, siguraduhin mong pipiliin ka, ha? Para hindi ka naman mag mukhang baliw at tanga.”

I left them dumbfounded.

Pero kung anong kinatibay ko kanina siya namang kinahina ko ngayon lalo na at papalapit na ako sa opisina ni boss. Tinitigan ko muna ang pintuan sa harapan ko ng ilang segundo bago i-angat ang kamao ko at kumatok ng ilang beses dito bago pumasok.

“I told you to come early, Cicilia,” pikon na boses niya kaagad ang sumalubong sakin. Nakasandal siya sa headboard ng chair niya. Maayos naman ang suot, he's wearing a long sleeve plain black shirt paired with gray pants. Kahit pagod ay nakaayos na ang buhok. He's not my boss if he is not like that. May pakialam pa iyan sa buhok niya kesa sa health.

I walked slowly. I am not scared nor nervous. Na-gi-guilty lang ako dahil dapat nasa trabaho ako tapos inuna ko ang makinig sa usapan ng may usapan at sumagot-sagot pa doon. Kung dumeritso lang sana ako dito ay may nagawa na ako.

“Sorry po,” nakayuko kong sagot habang pinagdikit ko ang kamay ko.

“I already told you to drop the ‘po’ when you are talking to me, Cecilia.”

Sorry na naman, nakalimot lang.

“Okay, Sir.”

“Now, come here. Para kang may atraso diyan sa ginagawa mo.” Napailing siya ng tingnan niya ulit ako. Paano ba naman? Isang metro ang layo ko sa kanya. “Cecilia?” medyo naiinis na siya dahil hindi ako lumapit kaagad.

“Lalapit na,” kumapit ako sa kanya at tumayo sa gilid niya.

“Ihatid mo ito kay K after mong kumain,” sabi niya sabay abot sa akin ng mga folders.

“Yes, sir.” Tinanggap ko ito at inayos sa mga kamay ko. May karamihan din ang mga ito kaya medyo mabigat.

“After mong kumain. Naiintindihan mo ako?”

Hindi niya ako nilingon dahil busy siya sa binabasa niya pero seryosong-seryoso siya sa sinabi niya sakin.

“Noted.”

“Your food is already on your table. Ubusin mo ‘yon kasi mahal ‘yon.” Sabi niya pa.

Bakit sinabi ko bang bilhan ako ng mamahaling pagkain? Ayos lang naman ako sa nilagang itlog, ah? Tapos siya pa mag-de-demand na ubosin ko.

“Sisikapin kong maubos sir dahil nga MAHAL ANG FOOD NA BINILI NIYO.” Diniinan ko ang pagbigkas ng huling linya. I emphasized the food.

“Good.”

“May ipag-uutos pa kayo?”

“Pagkatapos mong ihatid ang mga iyan kay K, bumalik ka dito sa loob. Baka makalimutan kong tumawag mamaya.” Aniya pa sabay hilot sa ulo niya.

“Copy, boss.”

Lumabas na agad ako at sinarado ng maayos ang pinto. Nasa gilid lang ng opisina niya ang maliit kong opisina. May office po ako, at sila ang may gusto non, syempre pabor din sa akin kasi kung minsan tapos ko na ang mga dapat kong gawin pwede na akong umidlip.

In fairness, masarap din itong pagkain na binili sa akin ni boss kaya napangiti ako. Pagkatapos ko namang kumain ay agad kong hinatid kay miss K ‘yong mga folders at bumalik agad sa office ni boss. Pinapaayos niya sa akin ang sched niya at kung ano-ano pang pinapagawa sa akin. Halos mahilo na ako sa pabalik-balik dito sa taas at baba.

Nang malapit ng gumabi, pinauwi na ako una ni Sir. Nag insist pa nga sana ako kasi hindi ko pa tapos ang last na pinagawa niya, sinimulan ko pa lang, pero makulit siya. Pagod na din ako kaya hindi na ako komontra.

Kinabukasan, habang nag sasakay ako ng taxi, nabigla ako ng bigla itong himinto kung saan.

“Anong nangyari, manong?” Taka kong tanong. Nabalisa din si manong. Siguro ay may problema ang kanyang taxi. Paulit-ulit niyang pinapaandar ito ngunit hindi siya gumagana hanggang sa lumabas na siya ng taxi at tiningnan sa likod kung anong problema. Lumabas na rin ako na hindi mapigilang mag-alala sa trabaho ko at kay manong.

Late na nga ako nagising dahil sa pagod ko kahapon tapos ganito pa ang mangyayari ngayon. Wala bang swerte diyan?

Nilapitan ko si manong na sinusuri ang mga makina. Nakatingin rin ako para namang may alam ako tungkol dito. “Anong problema, manong?”

“Sira na po ata ang pyesa, ma'am. Pasensya na talaga.” Laylay ang balikat niya ng tingnan muli ang mga makina.

“Hindi naman po natin inaasahan na mangyayari ito. Maghahanap na lang po ako ng ibang taxi kasi may trabaho pa ako.” Inabot ko sa kanya ang dalawang daan. “Tanggapin niyo na po, pandagdag sa pampaayos niyo.”

Nag alangab ito at tiningnan lamang ang pera na nasa kanyang harapan. “Sige na po,”

“Eh, ma'am, ‘wag na po.” Napakamot siya sa kanyang ulo. Kinuha ko na ang kamay niya at pinatong ang pera dito bago ngumiti.

“Ingat po kayo sa pamamasada, manong.”

“Maraming salamat talaga, ma'am. Hindu niyo naman dapat ito ginagawa. Kaya hahanapan ko na lamang kayo ng masasakyan naiba.”

“Ayos lang po ako manong. Huwag po kayong mag-alala sa akin. Ipaayos niyo na lang muna po iyan para madaling matapos at makabalik kayo sa pamamasada niyo. Mauuna na po ako.” Sabi ko at naglakad papalayo.

Naku! Sobrang layo pa ng opisina, hindi ko kayang lakarin! Tumigil muna ako sa paglalakad. Grabe ang exercise ‘to, marami ng fats ang nababawas sa akin dahil sa paglalakad ko.

“Hmmp—!” Napapikit ako ng may kumabig sa akin at tinakpan ng panyo ang bibig ko, masakit sa ulo ang amoy, napakatibay nito. Dahan-dahan akong nakaramdam ng pagkahilo at nawalan ng lakas. Naramdaman ko na lang na merong bisig na nakahawak sa akin hanggang sa parang inakay ako at tuloyang mawalan ng malay.