Mag-log inShare
CHAPTER FOURTEEN
Huling Na-update:
2021-07-22 16:13:23"Really? Pumasok sa loob ng bakuran mo ang taong gustong pumatay sa'yo?" nanlalaki ang mga matang tanong ni Cynthia sa akin. Ikinuwento ko kasi sa kanila ni James ang nangyari.
Tumango ako sa kanya. "Oo. Pumasok siya sa loob ng bakuran ng bahay ko pero hindi siya pumasok sa loob ng bahay. Parang sinilip lang niya kung natutulog na ba ako o kung gising pa ba. At saka hindi ako sure kung siya nga ang taong sumakal sa akin sa loob ng aking kuwarto sa ospital. Hindi ko naman kasi nakita ang mukha ng taong iyon kasi madilim. At ang taong pumasok kagabi sa bakuran ko ay wala namang ginawang masama."
Kung nagtangkang pumasok kagabi ang taong iyon ay agad akong tatawag ng pulis. Ngunit ilang minuto na ang nakakalipas ay hindi naman siya nagtangkang pumasok sa loob ng bahay. Pagkalipas ng ilang minutong pagmamasid sa kuwarto ko ay lumabas na kaagad siya sa aking bakuran. Hindi yata naisarang maayos nina Cynthia at Ja
Kaugnay na kabanata
The Vision of Death CHAPTER FIFTHTEEN
"U-uncle Favlo, anong ginagawa mo rito?" hindi ko maintindihan ngunit kinabahan ako nang makita ko ang seryoso niyang anyo. Talagang nagbago na nga siya. Dati ay hindi naman siya nakakatakot at nakakailang kaharap na tulad ngayon. Ang bilis naman niyang magbago ng pag-uugali."Bakit? Hindi ba kita puwedeng dalawin at kamustahin?" nakapamaywang niyangg tanong sa akin "Nga pala, magmula ngayon ay dito na muna ako titira sa bahay na ito para mas matutukan kita ng mabuti."Tila iba ang naging dating sa akin ng mga sinabi niya. Parang may nais siyang ipakahulugan sa mga salitang binitiwan. Ngunit hindi na lamang aki nag-komento dahil natatakot ako na baka may masabi ako na hindi niya magustuhan."S-sige po, Uncle Favlo. Papasok na po ako sa kuwarto ko at magpapahinga," hindi pa man siya nakakasagot ay bigla ko na soyang tinalikuran. Nagmadali na akong pumasok sa loob ng aking kuwarto.Pagpasok ko sa loob
Huling Na-update : 2021-11-24The Vision of Death CHAPTER ONE
Napagod na ako sa paikot-ikot na paglalakad ng mabagal pero hindi ko pa rin matunton kung saan nakatayo ang aking mga magulang."Lauren, come here. We have a gift for you.""Hanapin mo kami ng mommy mo, Sweetheart. Hindi mo makukuha ang surprise gift namin sa'yo kapag hindi mo kami nahanap."I pouted my lips when I heard what my parents said. Binibiro ba nila ako? O baka nakalimutan nilang bulag ako at hindi ako basta-basta makakalapit kung nasaan man sila nakatayo.Yes. You heard it right. Bulag nga ako. I was blind since I'm seven years old. Nabulag ako dahil sa isang aksidente na nangyari sampung taon na ang nakalilipas.Naglalaro ako noon ng paper plane na ipinagawa ko pa kay daddy. Sa malawak na lawn ng bahay namin ako nakapuwesto kasi mahangin doon. At saka bawal talaga akong lumabas sa gate namin dahil malapit lamang ang bahay namin sa tabi ng kalsada. May paparating yata na bagyo kaya mas malakas ang hangin nang
Huling Na-update : 2021-07-18The Vision of Death CHAPTER TWO
WHEN I woke up I was already inside the hospital lying in a hospital bed with a bandage covered in my eyes. I heard two familiar voices talking near me."Paano natin sasabihin kay Lauren ang lahat? Baka hindi niya matanggap kapag nalaman niya ang nangyari.""She has the right to know what happened to her family, Ate Lina."Hindi ako nakatiis at sumabad agad ako sa pag-uusap nilang dalawa. "Tita Lina, Uncle Favlo. Ano ba ang pinag-uusapan ninyo? Bakit ako nandito sa ospital? At bakit may benda itong mga mata ko?" magkakasunud-sunod kong tanong sa dalawang taong nag-uusap. Nagulat yata sila sa biglaan kong pagsasalita kaya parehong nanahimik.Si Uncle Favlo na bunsong kapatid ni Daddy ang unang nagsalita. Tumikhim ito ng mahina para ma-alis ang tila bara sa lalamunan nito. "Lauren, huwag ka sanang mabibigla sa ipagtatapat namin sa'yo." huminto ito sa pagsasalita at huminga ng malalim. Mag-iisang minuto na yata ang nakalilipas ngunit hindi pa nito itinutuloy
Huling Na-update : 2021-07-18The Vision of Death CHAPTER THREE
Dahan-dahan lamang ang ginawa kong pagmulat sa aking mga mata. Nang tuluyan kong naimulat ang dalawa kong mga mata ay nabigla ako sa aking natuklasan. Nakakakita na ako!"Doktor? Uncle Favlo? Nakakakita na ako. Nakakakita na akong muli, Uncle Favlo!" tuwang-tuwa na pagbabalita ko sa dalawang lalaki na parehong hindi makapagsalita."Totoo ba ang narinig ko? Nakakakita ka nang muli, Lauren?" hindi makapaniwalang tanong ni Tita Lina na kapapasok pa lamang sa nakabukas na pintuan ng kuwarto. Halatado sa hitsura niya ang labis na pagkagulat subalit may halong kasiyahan.Bumaba ako sa ibabaw ng kama at patakbo ko siyang niyakap. "Nakakakita na akong muli,Tita. Hindi na ako bulag!"Napaiyak ako sa sobrang kasiyahan; nakakakita na akong muli. Ten long years that I lived in the dark. Gano'n katagal akong namuhay na puro kadiliman lamang ang aking nakikita. And now, my suffering was finally over.Ku
Huling Na-update : 2021-07-21The Vision of Death CHAPTER FOUR
Ang lakas ng tibok ng puso ko habang nakatitig sa kulay abuhing mga mata ng lalaking tumulong sa akin para hindi ako tuluyang matumba. He has a pair of beautiful gray eyes. It's my first time to see a person who own a pair of gray eyes. Kahit no'ng hindi pa ako nabubulag ay hindi rin ako nakakita pa ng mga matang katulad ng lalaking may hawak sa akin. For me, it was really amazing and pleasant to my eyesight. Maybe it's the reason why I couldn't speak while staring at his eyes. I've got mesmerized by his gray eyes. Tinalo ng abuhin niyang mga mata ang kulay dark chocolate kong mga mata."Are you okay, Miss?"may pag-aalalang tanong sa akin ng lalaki. Katulad ko ay hindi rin niya maalis-alis sa aking mukha ang kanyang paningin. Hindi ko alam kung nagagandahan siya sa akin o nagtataka lang kung bakit hindi ako nagsasalita at nananatiling nakatunganga lamang sa kanya. "Hey, Miss? Are you okay?"Medyo napalakas na ang kanyang boses kaya bigla a
Huling Na-update : 2021-07-21The Vision of Death CHAPTER FIVE
It's almost three months since my parents both died. At tatlong buwan na rin na nagkukulong lamang ako sa kuwarto ko. Wala akong ginawa kundi ang umiyak, matulog, at alalahanin ang mga masasayang sandali na kasama ko sila. Hirap na hirap talaga akong makapag move on. I missed my parents so much. Pakiramdam ko ay mababaliw na ako sa sobrang pagka-missed ko sa kanila.Magtatatlong buwan naman na hindi na ako nagkaroon ng vision. Maybe, my Tita Lina was right. My vision was not true. That Nana Violy's death and the one I saw in my mind were just a coincidence.Magtatatlong buwan na rin na pabalik-balik si Tita Lina dito sa bahay ko. Yes. This house was already mine. I don't know how did it happened but my parents already had a will and testament ready. As if they already knew that they were gonna die early so they already transfered all their properties to my name including this house. In other words, I'm a multi-millionaire now, 'cause I inh
Huling Na-update : 2021-07-21The Vision of Death CHAPTER SIX
"Are you ready to go, Lauren?" mula sa labas ng aking kuwarto ay narinig ko ang tanong na iyon ni Uncle Favlo."Opo, Uncle. Ready na po ako," malakas kong sagot kay Uncle Favlo. Bago ako tuluyang lumabas ng aking silid ay muli kong pinasadahan ang hitsura ko sa mahabang salamin na nasa gilid ng aking kama. Napangiti ako nang makita kong maayos na ang aking hitsura. Mabilis kong kinuha ang aking bag at nagmamadali na akong lumabas."Hurry, Lauren. You should not be late on your first day of school," sermon niya sa akin habang papasok ako sa kanyang kotse. Ihahatid niya kasi ako sa school. Pero kung ako ang masusunod ay mas gusto kong mag-commute na lang papunta sa school kaysa ang magpahatid kay Uncle.Napasimangot ako. Ito ang unang araw ko sa school pero inuunahan na ng panenermon ni Uncle. Uncle Favlo became my legal guardian after my arents death. I really can't understand why the court chose to gave the custody of me t
Huling Na-update : 2021-07-21The Vision of Death CHAPTER SEVEN
It was my fourth day in school and I'm still happy. I met and talked a lot of friends inside our classroom. Mababait ang aking mga kaklase kaya lahat sila'y naging kaibigan ko agad kahit na bago pa lang ako dito sa school. At natutuwa rin ako dahil hindi na ulit ako nagkaroon pang muli ng masamang pangitain. At mukhang hindi naman nagkatotoo ang aking naging pangitain kay Sarhento dahil hanggang ngayon ay wala pa rin akong nababalitaan na may masamang nangyari sa kanya. Pero nagtataka ako kung bakit hindi na siya bumalik no'ng araw na nagpunta siya sa bahay ko. Ang sabi niya'y may mahalagang bagay siyang sasabihin sa akin. Pero hindi naman siya bumalik."Hoy! Lauren!" panggugulat sa akin ni Cynthia. "Bakit nakatulala ka yata d'yan?"Umiling ako. Hindi ko pinansin ang kanyang panggugulat dahil hindi naman ako nagulat. "Ang tagal n'yo matapos ni James sa pagsagot ng test question. Nagugutom na tuloy ako sa kahihintay sa inyong dalawa."
Huling Na-update : 2021-07-21
Pinakabagong kabanata
The Vision of Death CHAPTER FIFTHTEEN
"U-uncle Favlo, anong ginagawa mo rito?" hindi ko maintindihan ngunit kinabahan ako nang makita ko ang seryoso niyang anyo. Talagang nagbago na nga siya. Dati ay hindi naman siya nakakatakot at nakakailang kaharap na tulad ngayon. Ang bilis naman niyang magbago ng pag-uugali."Bakit? Hindi ba kita puwedeng dalawin at kamustahin?" nakapamaywang niyangg tanong sa akin "Nga pala, magmula ngayon ay dito na muna ako titira sa bahay na ito para mas matutukan kita ng mabuti."Tila iba ang naging dating sa akin ng mga sinabi niya. Parang may nais siyang ipakahulugan sa mga salitang binitiwan. Ngunit hindi na lamang aki nag-komento dahil natatakot ako na baka may masabi ako na hindi niya magustuhan."S-sige po, Uncle Favlo. Papasok na po ako sa kuwarto ko at magpapahinga," hindi pa man siya nakakasagot ay bigla ko na soyang tinalikuran. Nagmadali na akong pumasok sa loob ng aking kuwarto.Pagpasok ko sa loob
The Vision of Death CHAPTER FOURTEEN
"Really? Pumasok sa loob ng bakuran mo ang taong gustong pumatay sa'yo?" nanlalaki ang mga matang tanong ni Cynthia sa akin. Ikinuwento ko kasi sa kanila ni James ang nangyari. Tumango ako sa kanya. "Oo. Pumasok siya sa loob ng bakuran ng bahay ko pero hindi siya pumasok sa loob ng bahay. Parang sinilip lang niya kung natutulog na ba ako o kung gising pa ba. At saka hindi ako sure kung siya nga ang taong sumakal sa akin sa loob ng aking kuwarto sa ospital. Hindi ko naman kasi nakita ang mukha ng taong iyon kasi madilim. At ang taong pumasok kagabi sa bakuran ko ay wala namang ginawang masama." Kung nagtangkang pumasok kagabi ang taong iyon ay agad akong tatawag ng pulis. Ngunit ilang minuto na ang nakakalipas ay hindi naman siya nagtangkang pumasok sa loob ng bahay. Pagkalipas ng ilang minutong pagmamasid sa kuwarto ko ay lumabas na kaagad siya sa aking bakuran. Hindi yata naisarang maayos nina Cynthia at Ja
The Vision of Death CHAPTER THIRTEEN
"Lauren, my gosh! Ano ba ang nangyari sa'yo at na-ospital ka? Kumusta" tanong ni Cynthia matapos humahangos na pumasok sa loob ng silid na kinaroroonan ko. Sa likuran nito ay sina James at Sancho na parehong bakas din ang pag-aalala sa mukha para sa akin.Sa mabilis na pagkukuwento ay nasabi ko sa kanila mula umpisa sa pagliligtas ko sa buhay ni Luke hanggang sa taong nagtangkang pumatay sa akin dito sa loob ng ospital. Nasa mukha ng tatlo ang hindi pagkapaniwala matapos nilang marinig ang aking kuwento."Ikaw ang may kasalan ng lahat ng ito," galit na bulyaw ni James kay Luke. Pagkatapos ay walang sabi-sabi na inundayan nito ng suntok sa mukha ang nabiglang si Luke. "Kung naniwala ka lamang kay Lauren umpisa pa lang nang sabihin niya sa'yo ang tungkol sa pangitain niya ay hindi na sana siya nasaksak ng lalaking iyon dahil sa pagliligtas sa buhay mo. At kung hindi siya nasaksak ay hindi siya maoospital at magagawang pagtangkaan
The Vision of Death CHAPTER TWELVE
"Lauren, please be safe. Hindi ko kakayanin kong mawawala ka nang dahil sa akin. Because of my stupidity for not believing in you. I'm sorry, Lauren. I'm sorry."Dinig na dinig ko ang mga pinagsasasabi ni Luke sa akin dahil bigla akong nagkamalay habang nakahiga ako sa stretcher na de-gulong at itinutulak ng mga doktor papasok sa emergency room yata. Kahit na nakakaramdam ako ng sakit sa aking sugat at pagkahilo dahil sa dami ng dugong nawala sa akin ay nakuha ko pang magsaya. Masaya ako dahil sa aking mga narinig mula sa mga labi ni Luke. Bago ako muling nawalan ng ulirat ay nagawa ko pang pisilin ang kamay niya na nakahawak sa aking kamay.Nang muli akong pagbalikan ng aking malay ay nasa loob na ako ng isang private room ng ospital. Agad kong tinawag si Luke na nakatayo at inaayos ang mga prutas na mukhang bagong bili pa lamang."Lauren, gising ka na. May masakit ba sa'yo? Tell me and I wil
The Vision of Death CHAPTER ELEVEN
Hindi ako mapakali sa araw na ito. Hindi ko maintindihan kung bakit tila kinakabahan ako. Hindi tuloy ako makapag-focus sa itinuturo sa amin ng aming teacher. At hanggang sa natapos ang kalahating araw ng pasok namin ay walang pumasok sa isip ko ni isang aralin na itinuro sa amin ng mga teachers namin."May sakit ka ba, Lauren? Kanina pa namin napapansin na wala sa itinuturong leksiyon ng mga teachers natin ang isip mo," nag-aalalang tanong sa akin ni Cynthia nang lunchtime na."Hindi ko alam kung bakit, Cynthia. Pero kinakabahan ako. Na para bang may masamang mangyayari sa araw na ito," hindi mapakaling sagot ko. Mayamaya'y biglang pumasok sa isip ko si Luke. "Pumasok ba ngayon si Luke?""Si Luke na naman? Lagi na lang ang lalaking iyon ang nasa isip mo, Lauren. Wala naman siyang ginagawang mabuti sa'yo, eh," inis ang tono ng boses na wika ni James. Pabagsak na naupo ito sa upuang katab
The Vision of Death CHAPTER TEN
Malayo pa ako sa gate ng school namin ay natatanaw ko na ang pigura ni Erika sa labas ng gate kasama ang dalawang alipores. Nakapamaywang ang babae sa labas at nanghahaba ang leeg na tila may hinihintay na dumating. At nahuhulaan kong ako ang hinihintay niya. Siguradong nakarating sa kanya ang tungkol sa nangyari kahapon. Absent kasi siya kahapon dahil kung nandito siya kahapon ay malamang na sinugod na niya ako.Ipinarada ko na lamang ang kotse ko sa gilid ng gate. Hindi pa nga ako nakakababa ng sasakyan ay nandito na si Erika at na parang susugod sa giyera ang hitsura."Lauren, bumaba ka diyan," narinig kong sigaw ni Erika habang kinakatok niya ng malakas ang salamin ng aking kotse.Inis na bumaba ako para kausapin siya. "Kahit hindi mo sabihin ay lalabas naman talaga ako. Paano naman ako makakapasok sa klase kung magtatago lamang ako sa loob ng kotse?" pilosopong wika ko sa kanya pagkalabas ko ng sasakyan ko
The Vision of Death CHAPTER NINE
"Kanina pa tayo naghihintay dito sa may gate, Lauren. Mukhang hindi yata papasok ngayong araw si Luke," naiinip ang boses na sabi ni Cynthia.Nang umagang iyon ay agad kong sinabi sa dalawa kong kaibigan ang tungkol sa naging pangitain ko sa magiging kamatayan ni Luke. At agad din akong nagpasama sa kanila na maghintay kay Luke sa harapan ng gate para siguradong makausap ko siya sa oras na pumasok na siya. Pero ilang minutes na lamang ang natitira at mag-uumpisa na ang lesson para sa first subject namin ay hindi pa rin dumarating ang aking hinihintay."Baka naman may masama nang nangyari kay Luke, Cynthia. Baka nangyari na kaagad sa kanya ang naging pangitain ko kahapon," nag-aalalang sabi ko sa kanya."Ano ka ba naman, Lauren. Huwag kang mag-isip ng ganyan," sansala ni Cynthia sa hindi magandang ideya na tumatakbo sa aking utak."Sabihin na nating nasabi mo nga kay Luke ang tungkol sa masamang pangitain mo tungko
The Vision of Death CHAPTER EIGHT
Mauuna na akong umalis sa'yo, Lauren. My father just called me to remind me not to be late in our family gathering," paalam ni Cynthia sa akin habang inililigpit niya ang kanyang mga gamit sa ibabaw ng kanyang desk.Binigyan ko siya ng nanunuksong ngiti. "Baka naman may date kayo ni James kaya pareho kayong maagang uuwi ngayon?" Si James kasi'y nauna nang umalis kanina at nagpaalam din sa kanya na may family gathering din daw itong pupuntahan.Cynthia rolled her eyes. "Almost one month na tayong tatlo na palaging magkasama rito sa school at hanggang ngayon ay hindi mo para nahahalata kung sino ang gusto ni James?""Bakit? Sino ba ang gusto niya? Kilala ko ba?" curious kong tanong."Ask yourself, Lauren. Are you sure that you really don't know who is the girl that James like?"Umiling ako. "Hindi, eh.""Manhid," mahinang bulong ni Cynthia pero umabot pa rin sa aking pandini
The Vision of Death CHAPTER SEVEN
It was my fourth day in school and I'm still happy. I met and talked a lot of friends inside our classroom. Mababait ang aking mga kaklase kaya lahat sila'y naging kaibigan ko agad kahit na bago pa lang ako dito sa school. At natutuwa rin ako dahil hindi na ulit ako nagkaroon pang muli ng masamang pangitain. At mukhang hindi naman nagkatotoo ang aking naging pangitain kay Sarhento dahil hanggang ngayon ay wala pa rin akong nababalitaan na may masamang nangyari sa kanya. Pero nagtataka ako kung bakit hindi na siya bumalik no'ng araw na nagpunta siya sa bahay ko. Ang sabi niya'y may mahalagang bagay siyang sasabihin sa akin. Pero hindi naman siya bumalik."Hoy! Lauren!" panggugulat sa akin ni Cynthia. "Bakit nakatulala ka yata d'yan?"Umiling ako. Hindi ko pinansin ang kanyang panggugulat dahil hindi naman ako nagulat. "Ang tagal n'yo matapos ni James sa pagsagot ng test question. Nagugutom na tuloy ako sa kahihintay sa inyong dalawa."
