Heir

MULA nang magising siya at inangkin ang bagong pangalan na kaniyang dinadala ay walang ibang pumapasok sa isip niya kundi ang paghihiganti. Tinapos niya ang pag-aaral ayon sa kagustuhan ng mga taong natirang tapat sa angkan ng Servillon at nag-alaga at gumabay sa kanya pero sa bawat librong nababasa niya ay may planong nabubuo sa utak niya. Sa bawat panibagong ideya at bagay na natutunan niya ay may binabalikan siyang mga traidor at kalaban para iwala sa landas niya. Pero sa kabila ng lahat ng mga nagawa niya sa nagdaang taon ay hindi pa siya nagsisimula, hindi pa iyon ang simula... dahil ang pagtapak niya sa Académie des héritiers ay ang siya pang hudyat ng tunay na simula ng kaniyang plano para tuparin ang pangakong binitawan niya ng araw na iyon.

"Natapos nang ma-empake ang mga dadalhin mong gamit at damit, señorita. Naihatid na rin ho sa ibaba at nailagay na sa sasakyan."

Isang katulong ang bumasag sa malalim na pag-iisip ni Mavis. Tumango siya habang hindi ito nililingon at nanatili sa tinatanaw na kapaligiran ang atensyon.

"You can go now," utos niya.

Mababang yumuko ang katulong bago tumalikod para lumabas ng kaniyang silid. Napapikit siya ng marahang umihip ang hangin na humahalik sa makinis niyang balat. Napahawak siya sa railings ng balkonahe at napasinghap.

Ngayong araw ang pagtungo niya sa Académie des héritiers. Ang pagpasok niya sa academy ang kaniyang magiging unang hakbang sa kaniyang plano. She waited this for a long time. At hindi siya papayag na masisira ang lahat ng ito....

 Napapikit siya.

'Mama, papa... malapit na po. Matutupad ko na ang pangako ko. At sa oras na matatapos ko ito, babalik ako bilang tunay na ako. Babalik ako bilang nag-iisang tagapagmana ng mga Servillon, bilang nag-iisang anak niyo na si Mavis Ariestiel Servillon.'

She opened her bloodshot eyes, may luhang namumuo pero hindi naman pumapatak. At habang tumatagal ang titig niya sa tahimik na kapaligiran ay unti-unting gumuhit ang mukha ng taong naging dahilan ng lahat at laging laman ng kaniyang masamang panaginip. Ang mga kulay berdeng mga mata nito na mahahalintulad sa kalikasan ay parang nag-aalab at puno ng kasakiman at kasamaan. He'll always be her nightmare... but she's not afraid. She will hunt him... she will hunt her nightmare until it ends. Chairman Resalde, the chairman of the academy, she need to meet and kill him like how he killed her family .

Ilang minuto pa siyang nanatili roon hanggang sa sinundo na siya ni Ruzyl dahil aalis na. Sa pagbaba niya kasunod si Ruzyl ay nag-aantay na si mang Isko at aling Mara sa bulwagan. Nakahilera ang mga katulong at tauhan sa magkabilang gilid. All of them is ready and preparing to send their señorita off. With her stoic expression she hovered her gaze at them until it's stop to the old couple. Aling Mara and mang Isko is looking at her seriously. They're worried for letting her enter at the academy alone but their trust on her is dominating more than their worries.

Dapat lang... dahil wala namang makakapigil sa kanya. Even them.... Sa academy niya lang makikita ang chairman at kung gusto niyang maghiganti ay dapat lang na pasukin niya ang teritoryo nito.

Sa paghakbang niya sa gitna palabas ay magkapanabay na yumuko ang lahat sa kanya. 

"Bon et bon voyage, señorita," magkapanabay na sabi ng mga ito nang marating niya ang malaki at mataas na pintuan ng mansion. Wishing her a good and safe journey. Tahimik lang si Ruzyl sa likuran niya na hindi niya na pinagkaabalahan pang lingunin.

Nanatiling nakayuko ang mga ito hanggang sa lumapit ang mag-asawa sa kanya.

"Hihintayin namin ni Mara ang tawag mo, mag-ingat kayo." seryosong sabi ni mang Isko sa kanya.

She nodded at him and smiled. She hovered her eyes at them again before she turned her back. Hinatid siya ng tanaw ng mag-asawa. Naghihintay na ang sasakyan sa harap mismo ng mansion. Pinagbuksan siya ng pinto ni Ruzyl at walang salita naman siyang pumasok. Nakasunod ang tingin niya rito ng pumihit ito patungong driver side hanggang sa nakaupo ito sa driver seat. 

Sumilip ito sa kanya at dahil sa nakamasid siya rito ay nagtama ang mga mata nila. Nagulat ito pero agad din namang nakabawi at agad na pumihit sa harap. Huminga siya ng malalim at nilipat na lang sa labas ng bintana ang tingin hanggang sa umusad na ang kotse. Sa kalagitnaan ng byahe ay pinatay niya ang bagot sa pamamagitan ng pagbabasa ng libro.

Halos isang oras ang byinahe nila patungong academy. Natapos niya lang ang librong binabasa ay hindi pa rin sila nakarating. 

Isinara niya ang libro matapos basahin ang huling pahina nito at binaba iyon sa gilid niya. Sakto namang pumasok sa kakahuyan ang kotse kaya nawala ang araw na tinakpan ng malalaking sanga ng mga puno. Malapit na sila sa academy. 

Habang pinagmamasdan niya ang mga naglalakihang puno na nadadaanan ay halo-halo ang emosyon na kaniyang nararamdaman pero mas nangingibabaw ang hindi niya maikailang pananabik na makarating sa lugar. Pananabik sa mga bagay na makikita, sa mga pangyayaring masasaksihan at pananabik na personal na makikilala ang mga taong sadya, especially the chairman.

Ilang metro na lang ang layo mula sa mataas na gate ng paaralan ng umangat siya mula sa pagkakaupo na ikinalingon ni Ruzyl sa kanya. Akmang ihihinto nito ang sasakyan ng tinapunan niya ito ng masamang tingin habang kumikilos siya palipat sa front seat.

"Keep driving," utos niya rito.

Tumango naman ito pero panaka-naka ang pagbaling sa kanya. Nang makalipat sa unahan ay bahagyang inayos niya ang nagusot na damit at sumandal sa back rest. Bumaling siya sa butler niya na kita ang pagtataka at kaguluhan sa ginawa niyang paglipat pero pinili pa rin na manahimik.

"I want you to act normal when we'll arrive in the academy."

"Miss Mavis?" Naguguluhan nitong tanong at sandaling bumaling sa kanya.

Huminga siya ng malalim at tuluyan ng humarap rito. "Sa pagpasok natin sa academy I don't want you to act as my butler. Wag mo akong pagbuksan ng pinto, ipaghila ng upuan, ipaghanda ng pagkain at inumin at wag kang lumapit kapag hindi ko sinabi," she said with her usual tone, cold and emotionless.

"Sinasabi mo ba na magpapanggap akong hindi ka kilala, miss Mavis?" Tanong nito.

Umiling siya. Tumuwid sa pagkakaupo at binalik sa harap ang tingin. Palapit na palapit na sila sa mataas na gate ng academy. Mula sa distansya na nakapagitan ay malinaw na mababasa ang pangalan ng paaralan. 'Académie des héritiers' was carved above the steel gate. It looks so old and abandoned because of the vines that sorrounded it. Kung titingnan ay aakalain mong pinabayaan na at walang katao-tao ang lugar, idagdag pa ang katahimikan na tanging ihip ng hangin at huni ng mga ibon at ng kung anong hayop ang tanging naririnig. Somehow, she remembered a fantasy movie with the gate of the academy.

"Hindi, sinasabi ko na wag ipakita at ipaalam na pinagsisilbihan mo ako," she answered. "Wag kang lumapit at gumawa ng isang bagay para sa akin ng hindi ko sinasabi o inuutos sa iyo," pagpapatuloy niya habang tuwid ang tingin sa gate na dinig ang ingay ng unti-unting pagbukas nito sa paglapit ng kotse nila.

Bumaling siya kay Ruzyl na ngayon ay napatingin din sa kanya matapos sandaling ihinto ang kotse habang hinihintay ang tuluyang pagbukas ng gate.

"It's my job to serve you and I promised to be a good butler to you, miss Mavis. Ang hirap naman ng pinapagawa mo," sabi nito.

"It's my order, Alejandro. Just follow it."

"But miss Mavis—."

Tiningnan niya ito ng masama na ikinatigil nito. Napaupo ito ng tuwid at nag-iwas ng tingin sa kanya. Napatikhim ito at kahit na pasimple ay nakita niya pa rin ang bahagyang pagkamot nito sa kilay.

Bumuntong-hininga siya at binaling muli sa harap ang tingin. Tuluyan ng nakabukas ang gate kaya nagsimula na ulit sa pagmamaneho si Ruzyl papasok.

 Sinuyod niya ng tingin ang mga nadadaanan nila. Nasa loob na sila ng academy pero pakiramdam niya ay nasa kakahuyan pa rin sila dahil sa mga punong nakahilera sa bawat gilid ng malapad na kalsada, ang pinagkaiba lang ay maraming mga estudyante ang nagkalat na pare-parehong napapabaling sa pagdaan ng kotse nila. Kita din ang ilang mga sculpture at fountain sa paligid. Mga halaman na iba't iba ang hugis dahil madalas na tinitrim. Habang papalapit sa building ng paaralan ay mas dumadami ang mga estudyante na kuryosong sumusunod ang tingin sa kotse nilang dumadaan. Kita niya ang pagbubulungan ng ilan, ang pagsalubong at pagtaas ng kilay ng iba at ang mga walang pakeng tingin ng iba pa.

Mula sa mga estudyanteng nadadaanan ay umangat ang tingin niya sa building na may halong French at Greek architectural design. Tatlo ang malalaki at malalawak na building na may parehong tema at desinyo, mas magarbo nga lang ang main building na napagitnaan ng dalawa pang building. Sa gitna nito ay nakaukit ang pangalan ng paaralan ganun din ang logo nitong sulo pero imbes na apoy ay diamante ang sa tuktok. Tumaas ang isang kilay niya at kalmadong napasandal sa upuan. Ramdam niya ang pagbaling ni Ruzyl sa kanya ngunit hindi niya ito pinansin hanggang sa huminto ang kotse sa harap ng main building. 

Maraming maliliit na building maliban sa tatlong ito sa harap. The Academy was large and spacious. Hindi abot ng tingin ng isang tao dahil sa lawak. Hindi niya matantya ang sukat ng buong lugar pero kasing laki ito ng isang barangay.

"Miss Mavis—."

"Remember what I told you earlier, Ruzyl," putol niya sa sasabihin sana nito. Bumaling siya rito at kita niya ang gulat nito sa pagtawag niya rito ng pangalan nito. She raised her right eyebrow at him. "Let's act as if we're friends not as boss and butler."

"Miss Mavis—."

"Call me Mavis in front of everyone," utos niya. Umawang ang labi nito. Nakatitig pa rin sa kanya at hindi alam kung ano ang irereact at sasabihin. Sinenyasan niya itong lumabas gamit ang ulo niya. "Get out, now."

Ilang sandali pa itong nanatili bago malalim na bumuntong-huminga at kumilos palabas ng kotse. She crossed her arms on her chest while watching the lit up expressions of students, mostly girls sa paglabas ni Ruzyl. Nakakagulat pero expected na naman niya. He's the son of one of the boards anyway.

"Akala ko kung sino, si Ruzyl lang pala." I heard one of the student exclaimed. "Saan siya galing?"

"Ilang buwan ko siyang hindi nakita rito may inutos ba ang headmaster sa kanya?"

"I missed him... ilang buwan ko rin siyang hindi nakita rito sa academy kasama sina Wallace."

Ilan lang sa mga bulungan na naririnig niya.

Napabaling siya kay Ruzyl na bahagyang iginala ang tingin sa mga estudyanteng nakamasid rito na akala mo ay nakakita ng artista. Napalingon ito sa kanya na kahit tinted naman ang kotse ay natagpuan pa rin ang mga mata niya. Kita ang pagtataka nito sa hindi pa rin niya paglabas at bago pa ito pumihit sa direksyon niya para pagbuksan siya ng pinto ay umusod na siya palapit sa pinto at tinulak iyon pabukas. Mula kay Ruzyl ay agad na bumaling sa pagbukas ng pinto ang mga mata ng mga tao. Halos sabay-sabay na nag-iba ang ekspresyon ng mga ito sa paglabas niya. 

A gentle wind was blowing her long wavy hair, kahit ang puting bestidang suot niya ay bahagya ding nilipad ng hangin. Isinara niya ang pinto at tinapunan ng malamig na tingin ang mga kuryoso at nagtatakang tingin ng mga tao sa kanya. Magkaiba ang ekspresyon ng bawat isa, may humahanga, may naiinis, may mapanghusga, may kuryoso at mayroon din namang walang pakialam.

"Who's she?" Dinig kong bulong ng isang babae sa kasama nito malapit sa akin.

"Ruzyl's new girlfriend?"

"What? How about Lexi? Hindi ba sila na?"

"Yeah, but I heard that Ruzyl was arranged to be married to a girl from a well-known clan kaya naghiwalay sila ni Lexi. Siya ata ang babaeng iyon."

Tumaas ang isang kilay niya sa narinig at napabaling kay Ruzyl na napakamot sa kilay at nag-iwas ng tingin sa kanya. Mukhang narinig din nito ang bulungan. What's this? May tinakasan atang gulo ito rito at ngayon ay mukhang madadamay pa siya. 

"Ms. Mavis Salvatore welcome to the Académie des héritiers."

Awtomatikong umangat ang tingin niya sa taong bumanggit ng pangalan niya. Bumungad sa kaniya ang lalaking mga nasa singkwenta na ang edad at malawak ang ngiti sa kanya. Naglalakad ito palapit sa kanya habang sumusunod naman ang mga mukhang guro at may katungkulan sa paaralang ito. Sinuyod niya ang tingin sa mga ito hinahanap ang taong pinakasadya, pero katulad ng inaasahan ay wala si Chairman Resalde.

Mukhang mahihirapan siyang makita o makaharap man lang ito. But it's okay, hindi niya naman gusto na bigla na lang siya mawala sa huwisyo kapag makita niya ito at bigla na lang itong sugurin at patayin dahil sa galit at poot niya.

Dinig na dinig niya ang pagsinghap ng halos lahat sa pagkarinig ng pangalan niya. She remained her cold expression, hindi natinag sa gulat na tingin ng karamihan matapos marinig ang pangalan niya at makilala siya. Hindi niya naisip na nakakarating ang pangalan niya rito but she's a well-known heiress of Salvatore's empire. Walang nakakagulat kung kilala nga siya, the empire is on top anyway, dapat lang na kilalanin ng lahat ang tagapagmana nito.

"Papa," sambit ni Ruzyl.

Bumaling si Mr.. Alejandro kay Ruzyl at tiningnan ito ng makahulugan. Tumango ng marahan si Ruzyl rito at bumaling sa kanya. Seryoso niya itong tiningnan, napatikhim ito at yumuko bago nag-iwas ng tingin sa kanya. Bumaling siya sa mga bagong dumating na tuluyan ng nakalapit sa kinaroroonan niya.

"We were glad for having you at our Academy, Ms. Salvatore. I am Russell Alejandro, the academy's headmaster," ani ni Mr. Alejandro kasabay ng paglahad ng kamay sa kanya. 

Bumaba ang tingin niya sa nakalahad nitong kamay. Nag-angat siya ng tingin rito at deretso itong tiningnan sa mga mata. The headmaster smiled at her but she just remained her cold expression, didn't even mind to smile back.

"Mavis Salvatore, Salvatore clan's heiress. I am thrilled to finally meet you Mr. Alejandro," tanggap niya sa pakikipagkamay nito. Still not showing any emotion.

Mr. Alejandro smiled wider. "Let's continue our discussion to my office, Ms. Salvatore."

She nodded at him. Sandaling bumaling ito sa mga estudyanteng nakamasid bago iginiya sa kanya ang daan patungo sa office nito.

"This way." He said and lead the way.

Lumingon siya kay Ruzyl na nakatingin din sa kanya. Tumango siya rito at sumunod na sa headmaster. Sumunod din si Ruzyl, tanging tatlo na lang sila ang naglalakad papasok sa main building. Naiwan ang mga kasama kanina ni Mr. Alejandro sa labas. 

Nakasunod ang tingin ng lahat sa kanila sa kanilang paglalakad sa corridor. Halos lahat ay bakas ang tuwa at bigla ng makita si Ruzyl pero kapag lilipat ang tingin sa kanya ay napapalitan ng kuryosidad ang ekspresyon ng mga ito na hindi niya pinagtutuunan ng pansin dahil abala siya sa pagmamasid sa arkitektura ng lugar. Kahit sa bawat lilok ng haligi at dingding ng lugar ay masyadong inspired ng Greek and French architecture. Sa malaking chandelier at mga lanterns maging sa mga paintings at maging sa mga sculpture. The place was really made for all the heirs and successors of wealthy families. Everything screamed wealth and power.

Huminto sila sa harap ng double doors. Tinulak iyon ni Mr. Alejandro pabukas. Lumingon ito sa kanya at nilahad ang pintuan. Nauna siyang pumasok sa mga ito at agad na ginala niya ang tingin. There were elevated shelves that are full of books. Sa harap ng malaking bintana ay naroroon ang mesang gawa sa matigas at matibay na kahoy. The other part of the room is the living area with a coffee table at the center.

Tumungo si Mr. Alejandro sa table nito. Huminto naman sa gilid niya si Ruzyl na tahimik lang na nakatingin sa ama nito. 

"This is your student card, Ms. Salvatore. Maaari mo itong gamitin sa lahat ng kakailanganin mo rito sa academy including your foods, this will also serve as your key card to your room."

Lumapit siya sa mesa nito at kinuha niya ang nilahad nitong kulay asul na card. Pinasadahan niya ito ng tingin. It has her name and a student number. Sa gilid ng card ay logo ng academy. May tinulak itong papel palapit sa kanya kaya agad na nalipat ang tingin niya rito.

"This will be your class schedule. Ikaw ang pinakabagong estudyante na tinanggap ng academy sa taong ito. Enrollment was already done months ago at wala na sana kaming balak na tumanggap pa ng late enrollee dahil puno na ang slot but of course you're a Salvatore, we can make an exception since it was your clan's empire who's on top today. it would be our pleasure to have you here at the Académie des héritiers."

Kinuha niya ang papel at binasa iyon. Ramdam niya ang paglapit ni Ruzyl sa kanya na nakitingin rin sa schedule niya. Napabaling siya rito. Napatikhim naman ito at bahagyang lumayo kasabay ng pasimpleng pag-iwas ng tingin. Binalik niya ang tingin sa pagbabasa ng schedule niya.

"Isn't it too early for you to come here at the academy, Ms. Salvatore?"

Early? She already late... dapat nga ay matagal na niyang pinasok ang academy na ito.

Nahinto ang pagbabasa niya at agad na nag-angat ang malamig niyang tingin kay Mr. Alejandro. Kahit si Ruzyl ay napabaling rin sa ama nito. She smirked without any emotions visible in her eyes. Wala na ang nakangiti at maaliwalas na mukha nito ng salubungin siya nito kanina at magpakilala sa kanya. Seryoso ang ekspresyon nito habang nakatitig sa kanya at sinusuri siya. She was right all along, huh. Wala pa siyang ginagawa ay napatunayan na agad ang duda niya sa mga Alejandrong ito na mahilig magpain sa kanya pero ang mga ito naman ang nahuhuli sa halip na siya. 

"Isn't it too nosy for you to asked, Mr. Alejandro?" She coldly snapped back. Binaba niya ang binabasang papel at deretso itong tiningnan. "Dapat ay matuwa ka sa pagdating ko rito."

Naningkit ang mga mata nito ngunit bago pa ito makapagsalita ay inunahan na niya. Itinaas niya ang papel at card na binigay nito. 

"Thank you for the warm welcome. I appreciate it," she said and turned her back. "I'll see you soon."

Nakailang hakbang pa lang siya ng mapahinto siya. Nilingon niya si Ruzyl na nanatiling nakatingin sa ama nito, tila naghihintay ng kung anong utos o sasabihin nito.

"And Mr. Alejandro...," sabay na bumaling ang mag-ama sa kanya ngunit nanatili kay Ruzyl ang mga mata niya. "I owned your heir now," bumaling siya sa matandang Alejandro. "Pinapaalala ko lang," sabi niya at bumaling muli kay Ruzyl. "Let's go," malamig niyang utos rito. Nagmamadali naman itong sumunod sa kanya pero palingon-lingon ito sa ama.

Pinagbuksan siya nito ng pinto at sabay silang lumabas ng headmaster's office. Nang maisara nito ang pinto ay napatingin ito sa kanya.

"Ituro mo sa akin ang magiging silid ko," utos niya na mabilis nitong ikinatango.

Magkasabay silang naglalakad sa corridor katulad kanina ay nakasunod pa rin ang kuryosong tingin ng mga estudyante sa kanila. There are an obvious unsaid questions at their faces while staring at them.  

Nang mapaliko sila sa bahagi ng corridor ng walang masyadong tao ay unti-unting bumagal ang paghakbang ni Ruzyl hanggang sa tuluyan na itong mapahinto na ikinahinto niya rin sa paghakbang. Napalingon siya rito. She raised her eyebrow at him.

"Gaano kadami ang alam mo tungkol sa akin?" Tanong nito.

Napatitig siya rito. At katulad ng unang pagtagpo ng mga mata nila ay muli niyang nakita ang mga emosyon nito. Mga emosyon na madalas makikita lang sa mga taong tinalikuran at inabandona. Weak and lost at naghahanap ng magkakalinga.

"Madami na masyadong nakakapagod pag-ilalahad ko lahat," walang bakas na kahit anong emosyon na sabi niya habang nanatiling nakamasid rito.

"Dapat ko bang ipagpasalamat iyon?" He asked her, a little bit uncomfortable. Titig na titig sa kanya.

"You should," balewalang sagot niya at tumalikod na. Balak ng tapusin ang pagtatanong nito dahil masyadong sayang sa oras. "Let's go, I need to take rest. I'm not in the mood to feed up all your questions," malamig niyang sabi.

Ang akmang paghakbang niya ay naantala sa pag-angat niya ng tingin. Five set of eyes was on them. Nagsalubong ang kilay niya habang tinitingnan ang limang lalaki na nakamasid sa kanila pero ang higit na nagpakuha ng atensyon niya ay ang isa sa mga ito. Ang pamilyar na lalaki na tuwid ang tingin sa kanya. Nahinto ang tingin niya rito. Nagtagpo ang mga mata nilang dalawa. Kunot ang noo nito habang nakatingin sa kanya, puno ng kuryosidad at pagtataka ang mga mata nito. She slightly raised her brow.

Kahit kailan ay hindi dumaan sa isip niya na muling makikita niya ang lalaking iyon na naligaw sa teritoryo niya noong nakaraan. And it looks like he came from a wealthy clan too. Another heir.