"Mahirap, Carmina." Nagpipigil pa rin hanggang ngayon si Enrico. Kaagad na binuksan niya ang kaniyang mga mata, at ang mga matang iyon ay namumula at punong puno ng pagnanasa kay Carmina, his voice was terribly low and rough, “But it will get harder and I’ll feel even more uncomfortable kapag nandito ka. Kaya please, Carmina I’m not that gentleman. If you continue to stay, I can’t guarantee you that I’d be able to control myself.”Halos pagmamakaawa ni Enrico at medyo nanghihina na ito. Tumango si Carmina at sabay tumalikod saka naglakad na paalis ng banyo.Ibinalik niya sa ayos ang mga damit at humiga na siya sa kama. Nakatitig lamang siya sa kisame at hindi dinadalaw ng antok.Ang lahat ng kanyang atensyon ay kay Enrico sa loob ng banyo, at pinakinggan niyang mabuti at pinapakiramdaman ang bawat galaw sa loob.Sa loob ng kalahating oras, narinig at binilang niya na tatlong beses na pinalitan ang tubig. Sa nag iinit at pagiging hindi komportable ni Enrico, dapat lamang talaga na maya
Pagkabukas pa lang ni Enrico ng pinto ay bumungad na sa kaniya si Mang Tony.Nang makita niya na galit na galit ang itsura ni Enrico ay inakala niya na dahil ito sa mabagal na paghahatid niya ng gamot, kaya inunahan na niya ito, “Sir Enrico, hindi ko po kasalanan. Hindi po ninyo nalalaman ngunit sobrang talas po ng mga mata ni Ma’am Megan na parang binabantayan ang mga kilos ko. Kaya nang mawala ako sa kaniyang paningin ay hinanap ako ng mga grupo ng guwardiya sa ibaba…kung hindi rin po ako nagmadali at lumaban ay hindi ko ito maiaabot sa into.”"Kung hindi ako sapat na matalino upang itago ang gamot sa aking sinturon, hindi ko ito maipasok lahat. Sir Enrico, kainin n’yo na ho ito, at kukuha lamang ako ng tubig." Pagpapatuloy ni Mang Tony.Malamig at matalim na tinitigan ni Enrico si Mang Tony, samantala ang buong katawan naman ni Mang Tony ay nagyelo na parang kalalabas lamang sa isang refrigerator, “What? Mayroon nang antidote, ano pa ang kailangan kong kainin?” Naguguluhang tanong
Natigilan si Carmina, ang malawak na ngiti sa kaniyang pisngi ay kaagad na naglaho, talagang hindi niya inaasahan na alam na ni Lolo ang tungkol sa pagbabalik ni Rebecca.‘Pa--paano n’yo po nalaman ang bagay na iyon, Lolo?’"Lolo, pasensya na po, hindi ko naman po sinasadyang itago ito sa inyo." Panghihinuyo ni Carmina.“Siyempre, apo, alam ko naman na ayaw mong mag-alala ako, pero ngayon na bumalik na siya, naisip mo na ba kung ano ang gagawin?” Tanong sa kaniya ni Lolo Dante.‘Gagawin? Anong gagawin?’Nais din niyang tanungin ang kaniyang sarili, ano nga ba ang gagawin niya? May dapat pa ba siyang gawin? May magagawa pa ba siya?Sa katunayan naman ay mula nang sandaling bumalik si Rebecca at nagsimulang banggitin ni Enrico ang patungkol sa kanilang diborsyo, ay nagsimula na siyang gumawa ng hakbang hanggang sa maubos na niya ang lahat ng paraan na alam niya.Sinubukan niya ito, at iningatan niya ito.But she couldn’t keep Enrico.Kapag ang isang lalaki ay nagpasya na ng hiwalayan,
Matapos i-scan ni Carmina ang QR code ng lalaki, medyo nagulat siya.Ang kanyang WeChat avatar ay nakasuot ng uniporme ng pulis, may hawak na baril sa kanyang kamay, and looks high-spirited.Pulis pala ito, no wonder kanina pa nila siya tinulungan ng ganito kasigla.Bata pa lamang siya ay mayroon na siyang espesyal na pagmamahal sa mga kapulisan. At ngayon na dalawang beses siyang tinulungan ng isa sa mga kinatawan nito ay mas lalo pang nagdadagdagan ang pagmamahal ni Carmina sa mga pulis"Na-add na kita, please pass it when you are free, at ibabalik ko rin ang pera sa iyo." Pagkatapos magsalita, hinila ni Carmina ang kaniyang maleta at umupo sa katabi ng bintana.Nang pula ang ilaw ng stoplight, agad na dumungaw si Carmina sa bintana.Sa tabing kalsada ay may nakita siyang mga naglalakad na estudyante, mga taong tinutulungan ang mga matatanda na tumawid, and a takeaway staff riding electric scooters.Seeing all this, all at once, bigla niyang naramdaman na nabuhay muli ang kaniyang b
"What?!" Gulat na tanong ni Carmina. Natigilan siya dahil pakiramdam niya ay mali siya ng pagkakarinig.‘Ano?! Sasakay ako ng kotse? Kotse ng hindi ko naman kilala? Oo nga at pulis siya, pero?!’Gayunpaman, bago pa siya makapag-react muli, itinulak na siya ni Jacques sa loob ng kotse.Pagkasakay sa kotse, tulala pa rin si Carmina.Sa oras na ito, ngumiti din ang isang masigasig na batang lalaki sa harap at sinabi: "Ano’ng nangyayari, Boss? Hahahaha hindi ka pa naging malapit sa isang babae for a thousand years, ah? Hindi naman maaaring hipag mo siya?” Pang-aasar nito kay Jacques."Talk out." Ungol ng lalaki.Agad namang tumahimik ang batang nasa harapan.Matapos nito ay katahimikan ang bumalot sa loob ng sasakyan. Walang ibang nagsalita at ang tanging maririnig mo lamang ay ang tunog ng makina. Mula pagsakay hanggang kasalukuyan ay tulala pa rin si Carmina. Marahil ay dahilan na rin sa nararamdaman niya sa tainga, sa umiikot na sikmura, and the thought na may kasama siyang ibang lalak
Pagdating niya sa banyo, sumuka kaagad si Carmina nang sunod sunod na duwal.Bukod sa sobrang pagod na niya sa paglalakad sa pamimili ng ilang oras, at ngayon na sumusuka siya ng ganito ay halos mawalan na ng lakas ang buong katawan ni Carmina.Nang matapos siyang sumuka ay naramdaman na niya ang masakit at mahapdi na ang kaniyang lalamunan at nangangasim na rin ang kaniyang sikmura dahil wala na itong mailabas. Maya maya lamang any may nag-abot na sa kaniya ng isang papel.Walang tingin-tingin at ito ay kaagad ni inabot ni Carmina at sinabing, “Thank you.” Gamit ang kaniyang mahinang boses.Nang bahagya niyang pinunasan ang kaniyang bibig, saka lamang siya tumingala at lumingon at nakita niya ang mukha ni Rebecca kaya natigilan siyang saglit, “Ikaw?”“Nag aalala si Enrico para sa’yo, napansin niyang parang maputla ang mukha mo at sinabi sa’kin. Hinayaan niya akong pumunta rito para tingnan ka.” Paliwanag naman ni Rebecca."Talaga?" Ngumisi si Carmina.Kung talaga ngang nagmamalasakit
Nang sandali na maglalapat na sana ang kanilang mga labi dahilan upang magkahalikan sila, sa isang saglit ay may narinig silang kalabog. Si Rebecca ay nahulog mula sa kaniyang wheelchair!Sabay silang napalingon dito at si Enrico ay muling tumingin kay Carmina, “Babalik ako ngayong gabi, hintayin mo lang ako sa bahay, okay?”Matapos magsalita ni Enrico sa kaniyang tenga ay marahan siya nitong itinulak at tumakbo patungo sa direksyon ni Rebecca upang tulungan itong tumayo, “Does it hurt, Rebecca? Is there any injury?” Tanong nito habang chini-check kung may iba pa bang pinsala kay Rebecca.“Ang s--sakit ng paa ko, Enrico.” Daing nito habang hinahawakan ang kaniyang paa. Rebecca looke soft and weeping as of this moment.Niyakap siya ni Enrico at pinaupo sa kaniyang wheelchair, pagkatapos ay yumuko ito hanggang maging kapantay na ni Enrico ang mga binti ni Rebecca upang imasahe ang kaniyang mga paa.Such a picture, how loving!Kung may ibang tao na makakakita ng posisyon ngayon ni Enrico
Ang lugar na kanilang kinatatayuan ay parang isang makitid na daan para sa mga kaaway, makikita mo sila sa kahit na saan.Sa pagsulyap niya kay Enrico at Rebecca sa may pinto ay medyo sumama ang kaniyang loob.‘Andito na ako, eh. Nauna ako rito. Akala ko pa naman relaxing ang ambiance pero bakit ang bilis naman ata akong sundan ng stress? Hays.’Pagtingin sa masasarap na pagkain sa mesa, biglang nawalan ng ganang kumain si Carmina. Ngunit hindi pwedeng ang kaniyang sarili lamang ang dapat niyang isipin, sa pag-aalaala tungkol sa sanggol sa kaniyang tiyan, wala siyang ibang magawa kundi ang kumain pa rin ng marami.Lalo na ang mga masusustansyang tulad ng hipon at isda. Bagama't medyo malansa ay kinain pa rin niya ang mga ito at mukha naman nasiyahan ang loob ng kaniyang tiyan.Pagkatapos naman niya kumain, tumingin si Carmina sa lalaking nasa tapat niya, “Mang Tony, pwede ko bang tanungin kung gaano mo na siya katagal na nakakasama?”“Uhm, ibig n’yo po bang sabihin ay si Sir Enrico?”