“Erich, ready ka na?” Lumapit sa akin sina Jennifer, Maica at Shane. Pareho-pareho silang nakapostura na tila pumutok ang labi sa sobrang pula. At hindi na rin sila naka-office attire, nakapang party dress na. “Kailan kayo nag-change outfit?” imbes ay tanong ko sa kanila. “Kanina bago kami pumunta rito. So, let's go?” sagot ni Shane. “’Yan na ba ang suot mo?” tanong ni Maica at tumango ako. ”Okay lang ’yan, baka gusto lang niya mag-relax. Tara na,” wika ni Jennifer. “Sabagay, wala rin naman sa iyong pretty face na iinom ka sa isang bar,” wika ni Maica. Ngumiti na lang ako sa kanila at thankful dahil naiintindihan nila ako. Sabay-sabay na kaming lumabas ng company building para magtungo sa Twister Bar. Dahil walking distance lang naman ang bar, mabilis kaming nakarating doon at napa-wow ako nang pumasok kami sa loob. Totoo nga ang kuwento nila. Mayroon ngang second floor na para sa gustong mag-inom at sumayaw while sa baba naman ay kantahan. May mini stage at naghanay na mg
Chapter 11Maaga ako bumangon at dumiretso agad sa kusina, nakita kong may malamig na kanin kaya naisipan kong gawing fried rice iyon kaya dinurog ko na. Nagsaing pala si Luke kagabi pero nakakapagtaka at wala si April. Nagkibitbaikat na lang ako at isinalang na ang kawali para magprito ng itlog at hotdog. Tig-isang piraso lang ang lulutuin ko dahil nakaalis na si Luke, kung sakaling nandito siya ipagluluto ko siya kahit pa hindi ako sigurado kung kakainin niya. Sa kalagitnaan ng pag-aalmusal ko, biglang tumunog ang cellphone ko, it was Tita Lalaine. Napakunot ang noo ko bago ito sagutin. “Hello, tita?” “[Hello, Rich, huwag ka muna pumasok today, wala naman ako schedule today kaya pahinga ka muna, okay?]” Nagtaka ako sa sinabi ni tita kaya magtatanong pa sana ako pero narinig kong may sasakyan na pumarada sa tapat ng bahay.“O-okay po,” sagot ko na lang at naputol na ang tawag. Napatingin ako sa sasakyan at nakita kong si mommy iyon. Kumaway siya bago pumasok sa loob, hindi na
Naramdaman ko na may dumamping palad sa pisngi ko. “Whay are you crying, Gaile?” tanong nito na nagpabalik sa akin sa reyalidad. Agad kong pinahid ang luha ko at doon ko lang napansin na hindi na pala siya kumakanta at nakatingin na lang sa akin. “Gaile, may problema ba?” tanong niya. Napatitig ako sa kanya at kita ko ang pag-aalala niya. Muling nangilid ang luha ko ngunit umiling ako. “Impossibleng wala, alam kong mayroon. Ano ’yon? Tell me,” sambit nito ngunit nanatili akong tahimik. “Is it about Luke?” tanong nito. Natigilan alo kaya napabuntonghininga si Lai. “I knew it.”“I’m sorry, alam ko nasasaktan ka na and this is the consequences ng ginawa natin. Sorry dahil ikaw ang nagsa-suffer,” sambit niya kaya mabilis kong pinahid ang luha ko at umiling. “No, Lai, hindi ba at sinabi kong wala kang kasalanan. Ginusto ko ’to,” saad ko. “Oo nga pero ayokong nakikita kang ganiyan. Sinasaktan ka ba niya? O nasasaktan ka na?” Hindi ako umimik sa tanong niya kaya muli siyang nagsalita.
Pagkatapos ko iayos ang schedule niya for appointments and meeting with the investors ay napatingin ako sa phone ko. May isang text doon kaya sinulyapan ko si Luke at nakita kong abala siya. Kaya kinuha ko ang cellphone at binasa ang text. Messages From: JaredHey! Where are you? Wala na agad sa work mo?Pagbasa ko. Siguro, pinuntahan ako nito sa trabaho o kaya nagtanong kina Jennifer. Speaking of Jennifer, hindi ko na pala sila nakausap mula nung huling pagkikita namin. Babawi na lang siguro ako sa next Saturday.Nagtipa ako ng reply para sa kanya at hindi ko pa man natatapos ang pagta-type, nag-ring ang telepono ng office. Agad kong sinagot dahil baka emergency iyon. “Hello po?”“Oras pa ng trabaho nagce-cellphone ka na? Pumunta ka rito. I need my schedule,” sabi sa kabilang linya. At walang iba kundi si Luke. Hindi na ako umimik at sumunod na lang. Dinala ko ang book kung saan ko isinulat ang schedule niya.“Ano’ng oras ang first meeting ko?” “Ten o’clock with Mr. Carlos,” sagot
NANGINGINIG ang mga kamay ko habang naglalakad palapit sa lalaking naghihintay sa akin sa altar. Bagamat hindi siya nakangiti pero bakas naman sa mukha nito ang kagustuhang maikasal. Pero hindi ko alam kung kakayanin ko pa bang makalapit sa kanya gayong abot-abot na kaba sa dibdib ko at ang takot na nararamdaman ko sapagkat hindi ko inisip na magagawa ko ito.Dinatnan kong umiiyak si Laila sa condo na tinitirahan niya. Ito’y matapos na makarating sa kanya na ikakasal na siya sa taong hindi niya gusto. Isa pa, wala pa sa isip niya ang pag-aasawa kaya labis na lang sama ng loob na naramdaman niya. “Ayokong magpaksal, Rich! Tulungan mo akong i-convince sila mommy na huwag ituloy ang kasal. Please,” pakiusap niya sa akin. Pinsan ko siya at malapit kami sa isa’t isa kaya kilala ko na siya. Alam ko na kapag ayaw niya, ayaw niya. Naaawa ako sa kanya at hindi ko alam kung paano siya matutulungan. “Sundin mo na lang sila, Lai. Alam mo naman na para rin iyon sa negosyo ninyo at para rin sa
PAGDATING sa bahay, nagsiupuan ang mga oldies sa sofa habang si Luke ay hindi nagpapaba rito. No one knows kung saan siya pupunta. Umupo na lang ako sa tabi ni mommy. Binabalot kami ng katahimikan hanggang sa si daddy na ang bumasag dito. “I’m sorry, Mr. and Mrs. Gonzalez. We didn’t know---” Napatigil siya nang putulin siya ni Mrs. Gonzalez. “Drop the Mr. and Mrs. thingy, balae.” Ngumiti siya at saglit ako sinulyapan. “Okay lang naman sa amin kung siya ang naging asawa ni Luke, maybe Lai is not ready for this. Your daughter is pretty, kind and good woman. I know she can love and take care my son. Ang gusto lang naman namin ni Leo ay magkaroon ng disenteng asawa itong si Luke, lalo na at tumatanda na kami. And I’m happy na si Erich iyon, I really like you for my son since the very first day,” dagdag niya.Hindi ko mapigilang ngumiti dahil sa mga narinig ko pero hindi ko rin mapigilan maging malungkot dahil sa ginawa ko, hindi iyon nagustuhan ng parents ko. At tila naramdaman ni mommy
KINABUKASAN maaga kaming bumyahe patungo sa lilipatan naming bahay. Isa iyong village na pagmamay-ari ng pamilya nila Luke at walking distance lang naman sa bahay nila. Kaya hindi rin siguro ako malulungkot kasi baka bumisita sila sa akin. Tahimik lang ako sa kotse ni Luke at kaming dalawa lang ang nakasakay rito. Si mommy at daddy ay susunod na lang daw at ganoon din sina Tita Alice at Tito Leo. Sinulypan ko siya at seryoso lang siyang nagmamaneho. “Stop looking at me. It irritates me,” singhal niya kaya mabilis akong napalingon sa labas ng bintana. Pumikit na lang ako nang binilisan niya ang pagmamaneho. At pagpreno niya’y muntik pa akong sumubsob, buti at naka-seatbelt ako. Agad siyang bumaba ng sasakyan nang hindi ako pinagbubuksan. Well, ano pa nga ba ang aasahan ko? Napabuntong-hininga na lang ako bago bumaba ng sasakyan. Ibinaba ko na rin ang gamit ko dahil alam kong hindi niya ako tutulungan. Pero napatigil ako dahil napansin kong ang aliwalas ng paligid. Pagpasok kasi ng
Mabilis na lumipas ang oras dahil nang sumapit ang hapon ay naggayak na si mommy pauwi dahil madaling araw daw ang flight nila.“Oh, paano ’yan, pag-uwi na namin ulit kita mabibisita but we can talk through video call. If naiinip ka rito at gusto mo ng trabaho pwede ka pumunta sa company natin para may pagkaabalahan ka, your Tita Lalaine will assist you dahil siya muna ang mag-manage ng company natin. Or you can also go to your husband company, siya ang iniwanan ng parents niya to manage” saad niya. Napatitig ako sa kanya nang marinig ko ang pangalan ni Tita Lalaine, alam ko na masama rin loob niya sa akin. Hays!“Mom, Tita Lalaine is mad at me?” mahinahon kong tanong. Ngumiti si mom at hinaplos ang buhok ko. “Hmm. No, nagtatampo lang ’yon pero I'm sure magiging okay rin kayo. Don’t overthink too much, baka ma-stress ka. Basta, tandaan mo that everything will be okay, alright?” aniya. Tumango ako. “Okay, mauuna na ako. Sana magustuhan mo ang mga librong binili ko para sa ’yo,” wika
Pagkatapos ko iayos ang schedule niya for appointments and meeting with the investors ay napatingin ako sa phone ko. May isang text doon kaya sinulyapan ko si Luke at nakita kong abala siya. Kaya kinuha ko ang cellphone at binasa ang text. Messages From: JaredHey! Where are you? Wala na agad sa work mo?Pagbasa ko. Siguro, pinuntahan ako nito sa trabaho o kaya nagtanong kina Jennifer. Speaking of Jennifer, hindi ko na pala sila nakausap mula nung huling pagkikita namin. Babawi na lang siguro ako sa next Saturday.Nagtipa ako ng reply para sa kanya at hindi ko pa man natatapos ang pagta-type, nag-ring ang telepono ng office. Agad kong sinagot dahil baka emergency iyon. “Hello po?”“Oras pa ng trabaho nagce-cellphone ka na? Pumunta ka rito. I need my schedule,” sabi sa kabilang linya. At walang iba kundi si Luke. Hindi na ako umimik at sumunod na lang. Dinala ko ang book kung saan ko isinulat ang schedule niya.“Ano’ng oras ang first meeting ko?” “Ten o’clock with Mr. Carlos,” sagot
Naramdaman ko na may dumamping palad sa pisngi ko. “Whay are you crying, Gaile?” tanong nito na nagpabalik sa akin sa reyalidad. Agad kong pinahid ang luha ko at doon ko lang napansin na hindi na pala siya kumakanta at nakatingin na lang sa akin. “Gaile, may problema ba?” tanong niya. Napatitig ako sa kanya at kita ko ang pag-aalala niya. Muling nangilid ang luha ko ngunit umiling ako. “Impossibleng wala, alam kong mayroon. Ano ’yon? Tell me,” sambit nito ngunit nanatili akong tahimik. “Is it about Luke?” tanong nito. Natigilan alo kaya napabuntonghininga si Lai. “I knew it.”“I’m sorry, alam ko nasasaktan ka na and this is the consequences ng ginawa natin. Sorry dahil ikaw ang nagsa-suffer,” sambit niya kaya mabilis kong pinahid ang luha ko at umiling. “No, Lai, hindi ba at sinabi kong wala kang kasalanan. Ginusto ko ’to,” saad ko. “Oo nga pero ayokong nakikita kang ganiyan. Sinasaktan ka ba niya? O nasasaktan ka na?” Hindi ako umimik sa tanong niya kaya muli siyang nagsalita.
Chapter 11Maaga ako bumangon at dumiretso agad sa kusina, nakita kong may malamig na kanin kaya naisipan kong gawing fried rice iyon kaya dinurog ko na. Nagsaing pala si Luke kagabi pero nakakapagtaka at wala si April. Nagkibitbaikat na lang ako at isinalang na ang kawali para magprito ng itlog at hotdog. Tig-isang piraso lang ang lulutuin ko dahil nakaalis na si Luke, kung sakaling nandito siya ipagluluto ko siya kahit pa hindi ako sigurado kung kakainin niya. Sa kalagitnaan ng pag-aalmusal ko, biglang tumunog ang cellphone ko, it was Tita Lalaine. Napakunot ang noo ko bago ito sagutin. “Hello, tita?” “[Hello, Rich, huwag ka muna pumasok today, wala naman ako schedule today kaya pahinga ka muna, okay?]” Nagtaka ako sa sinabi ni tita kaya magtatanong pa sana ako pero narinig kong may sasakyan na pumarada sa tapat ng bahay.“O-okay po,” sagot ko na lang at naputol na ang tawag. Napatingin ako sa sasakyan at nakita kong si mommy iyon. Kumaway siya bago pumasok sa loob, hindi na
“Erich, ready ka na?” Lumapit sa akin sina Jennifer, Maica at Shane. Pareho-pareho silang nakapostura na tila pumutok ang labi sa sobrang pula. At hindi na rin sila naka-office attire, nakapang party dress na. “Kailan kayo nag-change outfit?” imbes ay tanong ko sa kanila. “Kanina bago kami pumunta rito. So, let's go?” sagot ni Shane. “’Yan na ba ang suot mo?” tanong ni Maica at tumango ako. ”Okay lang ’yan, baka gusto lang niya mag-relax. Tara na,” wika ni Jennifer. “Sabagay, wala rin naman sa iyong pretty face na iinom ka sa isang bar,” wika ni Maica. Ngumiti na lang ako sa kanila at thankful dahil naiintindihan nila ako. Sabay-sabay na kaming lumabas ng company building para magtungo sa Twister Bar. Dahil walking distance lang naman ang bar, mabilis kaming nakarating doon at napa-wow ako nang pumasok kami sa loob. Totoo nga ang kuwento nila. Mayroon ngang second floor na para sa gustong mag-inom at sumayaw while sa baba naman ay kantahan. May mini stage at naghanay na mg
“[Hey, saan nagwo-work ang cousin ko?]” bungad na tanong ni Lai nang sagutin ang tawag ko. Kauuwi ko lang ng bahay at nanibago akong hindi ko dinatnan si Luke, maybe he's with that girl again. At maaaring nagde-date sila or something na hindi ko alam—“[Rich, still there?]” Nabalik ako sa reyalidad nang magsalita si Lai. Muntik ko nang makalinutan na kausap ko nga pala siya. “Yeah, I’m working mom and dad's company. I'm the secretary of your mom,” sagot ko. “[Si mommy?]”“Yes, nasa out of town kasi sina mommy kaya siya muna binilinan to manage the company,” sambit ko pero natahimik siya. Akala ko hindi na siya magsasalita.“[ How's my mom? Okay lang ba siya? I miss her, Lai.]” Ramdam ko ang lungkot sa boses niya kaya napangiti ako. Hindi dahil malungkot siya kundi ito na ang tamang oras para magkaayos sila. “She’s fine. And you know what, miss ka na rin niya. She feel sorry for what they’ve done to you. Lai, baka ito na rin ang oras para kausapin sila dahil wala naman mangyayari
Pag-uwi ko, nag-message agad ako kay Lai to text me when she read it. Gusto kong ipaalam ang napag-usapan namin ni Tita Lalaine pero gumaan na rin ang pakiramdam niya. Hindi na ako nag-abalang magluto dahil wala namang kakain, nagpa-deliver na lang ako ng pagkain na para sa akin. Hindi na rin ako nag-abala na alamin kung nakauwi na ba si Luke o hindi pa, this what he wants kaya ibibigay ko. Nang dumating ang order ko, kumain na agad ako para mas maaga ako makapahinga. First day ko bukas sa trabaho kaya ayokong ma-late. Pagkatapos ko kumain, nag-half bath lang ako at sinubukan kong matulog pero hindi ako makatulog kaya lumabas ako ng kwarto at nagtungo sa sala. Binuksan ko ang tv para manood, magpapaantok na lang siguro ako. Nang makahanap ng magandang palabas ay humiga ako sa sofa. NAALIMPUNGATAN ako nang masilaw ako sa sikat ng araw, ihinarang ko ang kamay ko sinag at tumingin sa wall clock. Nanlaki ang mga mata ko at napabalikwas ng bangon nang makitang alas otso na. Lagot, late
Lumipas ang mga araw na palaging nasa bahay namin si April, hindi ko alam kung ano ang alam niya pero at kung may relasyon ba sila ni Luke dahil kung makalingkis siya sa asawa ko’y akala mo kanya. Tulad ngayon sabado at wala sa office si Luke, siguro ay wala siyang masiyadong trabaho ngayon. Magkasama sila at tila may pupuntahan. Naroon sila sa garden habang pinagmamasdan ko lang sila mula rito sa sala habang nagtutupi ng mga damit. Tumayo si Luke pero hinila siya nang babaeng iyon kaya naman halos magdikit ang nguso nila, hindi ako umiwas ng tingin. Tiningnan ko kung hahalikan siya ni Luke pero umiwas siya at tuluyang lumayo, naglakad siya papasok sa loob. Nagkunwari akong abala sa ginagawa ko kaya hindi ko namalayan ang pagsunod ni April sa kanya na ngayon ay nakatayo na sa harapan ko.“Do you think na hindi ka lolokohin o iiwanan ni David?” tanong nito. Tumigil ako sa ginagawa ko at nag-angat ng tingin sa kanya. Nakasuot siya ng black fitted sleeveless dress. She's like fitted, hu
Nanatili pa ako ng ilang minuto sa labas bago nagpasyang pumasok sa loob. Madilim na sala ang dinatnan ko ng pumasok ako at tanging sa kusina lang may liwanag. Nagpakawala ako ng buntong-hininga, hindi ko inaasahan na ganito pala kalungkot ang magiging buhay ko kapag nag-asawa ako. Akala ko noong bata ako, kapag pinili mong pakasalan ang taong mahal mo’y magiging masaya ka pero hindi pala. Dumiretso na ako sa kwarto ko at saka kinuha ang phone, dead batt na pala kaya isinaksak ko na lang. Bukas ko na lang siguro i-message si mom. Pabagsak akong humiga sa kama at tumitig sa kisame hanggang sa hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. Naalimpungatan lang ako dahil sa malakas na tunog ng alarm clock. Pakiramdam ko inaantok pa ako pero bumangon na ako at naupo sa kama, hinugot ko ang cellphone at agad binuksan. Saktong nag-ring at nakita kong si mommy iyon. “Hello, mommy.”“[Hello, anak, hindi ba sinabi sa ’yo ni Luke na tumawag kami?]” “Sinabi po, dead batt po phone ko kagabi kay
Dumating ako sa café at nakita ko si Lai sa bandang dulo, sa part na natatakpan siya ng mga halaman. Nakaupo siya habang nagi-scroll sa phone niya at nakakunot pa ang noo. Nakangiti lang akong pinagmamasdan siya dahil na-miss ko talaga siya. Nang mag-angat siya ng tingin at magtagpo ang mga tingin namin, sumenyas siyang lumapit ako kaya kumaway ako at naglakad palapit sa kanya. Uupo na sana ako dahil mukhang importante ang sasabihin niya pero hinila niya ang braso ko at niyakap ako ng mahigpit.“I missed you, Gaile. I am really, really, re—” Mabilis akong humiwalay sa yakap para takpan ang bibig niya. “It’s okay, huwag natin ’yan pag-usapan. Sinabi ko naman sa ’yo na wala kang kasalanan. I missed you. All I want is to be with you like before,“ sambit ko. Tumango lang siya. Bago kami magkuwentuhan, nag-order muna kami. “How are you? Saan ka nag-stay ngayon? ” tanong ko. “Sa Cavite ako pansamantalang nagi-stay, sa isang old friend. Okay lang ako, balak ko sana mag-out of town last w