Sa gabi ng hapunan, si Hillary ang huling dumating sa mesa. Nang magsimula ang hapunan, napansin niyang karamihan sa kanila ay naghuhugas muna ng kamay bago kumuha ng pagkain. Ngunit hindi na siya nag-abala. Kinuha niya ang kanyang chopsticks at nagsimulang kumain, hindi naghihintay ng utos mula kay Mr. Joaquin Gavinski. Sa isang tabi, tahimik na nakaupo si Hugo, ngunit ramdam niyang bumibilis ang tibok ng kanyang puso. Hindi niya maintindihan kung paano nagkaroon ng ganitong epekto sa kanya si Hillary. Samantala, hindi pinalampas ni Jenny ang pagkakataong manggulo. "Hillary, alam mo ba ang tamang asal sa hapag-kainan? Dapat maghugas muna ng kamay bago kumain. Hindi ka ba tinuruan ng mga magulang mo?" malamig niyang puna. Biglang inihampas ni Hillary ang kanyang chopsticks sa mesa, dahilan upang matahimik ang lahat. Itinaas niya ang kanyang tingin at tinitigan nang diretso si Jenny. "Ate, mukhang dahil gumagaling na ang pasa mo sa mukha, nakalimutan mo na kung paano k
Si Hillary ay matatag na tumingin kay Mr. Joaquin Gavinski at walang takot na sinabi, "Ang sabi sa patakaran ng pamilya Gavinski, ang mga nakatatanda ang dapat masunod. Kung ganon, hindi ba dapat kasama roon ang mga magulang ko? Ngayon na kasal na ako kay Hugo Gavinski, may kaugnayan na rin sila sa pamilyang ito. Kahit hindi sila kasing tanda ng hipag ko, pareho sila ng henerasyon ni Papa. Ibig sabihin, dapat tawagin sila ni hipag na tiyuhin at tiyahin." Lumingon siya kay Jenny na nananatiling tahimik. "Noong bumisita ang mga magulang ko, hinarap mo sila at ipinahiya. Hindi ba iyon salungat sa patakaran ng pamilya? Kung talagang sinusunod ng pamilyang ito ang kanilang mga tuntunin, dapat siguraduhin ni hipag na tinutupad niya rin ito," dagdag niya habang ang titig niya ay nakatuon kay Mr. Joaquin. Ang mukha ng matanda ay tila naging kasing-itim ng ulap bago bumagyo. "Tama ba ako, Dad?" tanong ni Hillary, wala ni katiting na takot sa kanyang tinig. Tahimik ang buong pamilya.
Dahil gusto niyang bumili ng bahay, tiyak na may dahilan ito. Kaya muling nagtanong ang assistant, "Sir, ilang kwarto po ang gusto ninyo sa pagkakataong ito? Villa ba o modernong bahay? Para ba ito sa investment o tirahan? Mayroon bang partikular na lokasyon na nais ninyo? Ano po ang pinakamataas na halaga na maaari nating ilaan?" Mahigpit na hinawakan ni Hugo Gavinski ang cellphone at malamig na sumagot, "Nagtrabaho ka na ba sa real estate agency?" Agad na kinabahan ang kanyang assistant at mabilis na nagpaliwanag, "Hindi po, boss! Sumpa ko, lahat ng nakasulat sa resume ko ay totoo. Ngayon lang ako inutusan na bumili ng bahay para sa inyo, kaya hindi ko pa alam ang mga eksaktong gusto ninyo." Napabuntong-hininga si Hugo at naiinip nang sagot, "Villa. Malaya, walang katabing bahay. Sa labas ng lungsod. Walang limitasyon sa presyo." "Opo, boss! Aayusin ko na agad." Pagkababa ng tawag, agad siyang umakyat sa itaas. Napagtanto niya na ngayong hindi na talaga maaaring manati
"Jeah, pwede ba akong manatili rito ngayong gabi?" "Ano ka ba? Hindi lang isang gabi, kahit habambuhay okay lang!" Hinila ni Jeah si Hillary papasok sa kwarto niya. "Hillary, ano palang nangyari sa'yo? Ginugulo ka ba ng pamilya Gavinski?" Tumango at umiling si Hillary nang sabay. Sinabi ni Jeah, "Ayaw mong mag-alala si tito at tita kaya hindi mo sinasabi sa kanila, pero hindi mo dapat itago sa akin. May nang-away ba sa'yo?" "Oo, inaapi nila ako, pero lumaban ako." "Buhay ka pa ba?" "Hindi naman ako napatay." "Kung may mang-api ulit sa'yo, patayin mo na lang. Sabi ng kuya ko, ang pagtatanggol sa sarili ay hindi labag sa batas." Ngumiti si Hillary at tumango sa kaibigan. "Oo nga." Kinagabihan, dumating mula sa trabaho si Cedrick. Sinadya niyang isabit ang kanyang amerikana sa braso. May disente at maayos na itsura si Cedrick. Nagtatrabaho siya sa istasyon ng pulisya at kilala sa pagiging matuwid. Ang paraan ng kilos niya, pananalita, at gawa ay tulad ng kanyang ama—p
Tiningnan siya ni Hugo Gavinski. Kagabi, sa bugso ng damdamin, iniwan niya ang bahay at hindi na bumalik magdamag. Ngayon, gusto rin niyang malaman kung patuloy pa ring makikipagtalo si Hillary. "Hindi ko alam kung ano ang mali sa ginawa ko." Sagot ni Hillary, na hindi binigo ang inaasahan ni Hugo sa kanya. Napakatigas ng kanyang ulo. Ang sagot niya ay lalong nagpagalit kay Mr. Joaquin, na kanina pa nagtitimpi. "Kung ganoon, pumunta ka sa silid at pag-isipan mong mabuti ang ginawa mo. Lumabas ka lang kapag natutunan mo na ang pagkakamali mo," malamig na utos ni Mr. Joaquin. Tinawag niya ang butler at itinuro ang isang direksyon. "Dalhin siya roon at hayaang magnilay-nilay." Pinilit siyang kausapin ng butler, "Sir, bata pa si Hillary at bago pa lang sa pamilya natin. Baka matakot siya masyado." "Anong ibig mong sabihin? Sasalungat ka rin ba sa akin?" Matigas ang tingin ni Mr. Joaquin sa mahinahong butler. Wala nang nasabi si Arthuer Butler at wala siyang nagawa kundi sund
Nasa airport naman ngayon si Hugo, at naroon na ang apat na naghihintay sa kanya. Si Johanson ay nakasuot ng kayumangging polo at itim na kurbata. Ang kanyang mahahabang mata ay puno ng tusong ngiti nang makita ang bagong dating. "Dumating na ang bagong kasal." Kauupo pa lang ni Hugo Gavinski nang lumapit si Gabrielle. "Narinig ko kay Johanson na may bagong minamahal ka na?" Si Dave naman ay sumabat. "Talagang isa siyang lalaking nagsimula nang maghanap ng init. Hindi niya napigilan buong gabi." Tumingin si Hugo kay Dave. "Ano ang gusto mong sabihin?" Nagkibit-balikat si Dave. "Hindi ko gustong mamatay nang maaga." Napailing si Hugo at sinuntok siya sa braso. “Loko kayo.” Tsaka sinunod niya ang dalawa pang kaibigan na pinagtatawanan siya kanina. Makalipas ang isang oras, sa wakas ay nakaupo na ang lima upang uminom nang mapayapa. Nasaktan ang braso ni Dave sa suntok ni Hugo kanina. Ginamit niya ang kanang kamay para ipitin ang kanyang pulso habang tinaas ang baso gamit a
Marahil ay ikinulong siya ni Mr. Joaquin sa madilim na silid upang mailabas ang galit niya kay Jenny, o baka naman alam na ni Jenny na lilipat na si Hillary kasama si Hugo, kaya hindi na siya nag-abala pang makipagtalo ngayong gabi. "Kumain na tayo dahil nandito na ang lahat," sabi ni Mr. Joaquin, saka nagsimula nang kumain ang lahat. May mahigit sampung putahe sa mesa, ngunit dalawa lang ang tiningnan ni Hillary. Una, hindi siya masyadong gutom. Pangalawa, gusto niyang maging tahimik hangga't maaari upang hindi na siya sipain ni Jenny. Dahil paalis na rin siya, wala na siyang balak makipagtalo kay Jenny ngayong gabi. Nasa kalagitnaan sila ng pagkain nang may dumating sa bulwagan. Sunod-sunod ang maririnig na hindi pamilyar na tinig. "Tito Joaquin, nandiyan ka ba?" Malinaw na narinig ng lahat ang pagtawag. Isa-isang sumunod ang iba pang boses. Ibinaba ni Mr. Joaquin ang kanyang utensils, tumayo siya, at may bahagyang tuwa sa kanyang mukha. "Si Jojo at ang mga kasama niya
Ipinasok niya ang braso sa baywang ni Hugo at inalalayan siya papunta sa kama. "Matutulog muna ako sa sofa sandali. Ikaw na sa kama." Mahinang sagot ni Hillary, "Masyadong maliit ang sofa, hindi ka kasya roon. Kapag nahulog ka sa gitna ng gabi, hindi kita matutulungan. Mas mabuti pang humiga ka sa kama... aray, tumagilid ka, nadaganan mo ang kamay ko." Inalalayan niya si Hugo upang hindi ito matumba habang naglalakad, ngunit nang ihiga niya ito sa kama, nadala rin siya pabagsak dito. Ang likod ni Hugo ay dumagan sa kanyang braso. Napahiga si Hillary sa tabi niya, ngunit naiwan sa ilalim ng katawan ng lalaki ang kanyang kaliwang braso. Napabuntong-hininga siya, "Hugo, tumagilid ka, nadaganan mo ang braso ko, alam mo ba iyon?" Bagamat lasing, bahagyang may malay pa si Hugo. Naramdaman niyang may nakasiksik sa kanyang likuran, kaya lumingon siya pakanan. Sa kanan niya, nakahiga si Hillary. Walang babala, ngunit bigla na lang may "bundok" na dumagan sa katawan niya. Kasabay
Maagang-maaga pa lang ay nakasuot na ng sportswear sina Jackson at Hugo habang tumatakbo sa oval sa loob ng kanilang bakuran."Alis ako ng ilang araw. Ikaw na muna ang bahala sa mga gawain sa paaralan. Kapag sumibat ka pa ulit, pagbalik mo, babaliin ko mga binti mo." Pananakot ni Hugo.Napalunok ng laway si Jackson na agad nangako, “Promise!”Muling nagsalita si Hugo, "I -report mo rin sa akin araw-araw kung anong ginagawa ni Hillary.""Ayoko. Gusto mo pa akong maging espiya sa tabi niya."Pagkasabi pa lang nito, tinapik agad ni Hugo ang likod ng ulo ng pamangkin niya."Sinasabi ko sa'yo, bantayan mo siya!"Napangiwi si Jackson habang hawak ang batok niya, "Hindi na kailangan bantayan ng asawa mo. Mas okay pa ngang siya ang magbantay sa akin.""Wala ka talagang silbi.” Panunukso ni Hugo.Makalipas ang ilang ikot, umuwi na silang dalawa.Nagising si Hillary at naka-pajama pang hinanap ang asawa niya sa buong bahay."Nasaan ang asawa ko?"Sumagot ang kasambahay, "Nasa likod mo po."Pagha
Tinakpan ng makakapal na ulap ang luha ng buwan. Tahimik na nag-upo ang mag-aama sa loob ng mahabang oras bago sila naghiwa-hiwalay.Pagbalik ni Hugo sa kwarto, nakita niya ang kanyang pusa na nakahiga sa kama—mainit tulad ng araw, at muli siyang nakaramdam ng pagiging konektado. Ang pamilya na nabuo niya kasama si Hillary ang siyang nagbibigay sa kanya ng pakiramdam ng saya at kapanatagan.Bumalik siya sa kanyang pwesto, marahang inangat ang ulo ng babae, at inakbayan ito. Masyado na itong antok at hindi na namalayang muli siyang hinalikan nito.Sa panaginip niya, ibinuka niya ang kanyang bibig at kinagat ang labi ng asawa niya."Mm, ang sarap~" Biglang ungol ni Hillary.Nagitla si Hugo at bahagyang natawa. "Ano na namang pagkain ang napanaginipan mo?"Sa panaginip ni Hillary, tinawag niya ang asawa, "Asawa ko... hmm, ang sarap mo.."Muling natawa si Hugo at mahina niyang sinabi, "Ibig sabihin, napanaginipan mong kinakain mo ang asawa mo."Napailing si Hugo na hinalikan ng pisnge nito
Kumatok si Hugo sa pinto. "Dad, labas ka muna sandali."Masama ang timpla ni Mr. Joaquin at sumagot, "Tulog pa ako.""Bibigyan kita ng limang minuto, pumunta ka sa opisina ko." Pagkasabi nito, umalis na si Hugo.Napamura si Mr. Joaquin, “Panira naman ‘to si Hugo."Pero, makalipas ang limang minuto, nagtungo rin siya sa opisina ng kanyang bunsong anak na may masamang mukha. "Ano bang problema?"Nasa loob din si Harry, nakaupo sa opisina ng kapatid niya.Isinara ni Hugo ang pinto, umupo siya sa gilid at seryosong sinabi sa kanyang ama at kuya, "Nakita ko yata si Amelia."Pagkasabi ni Hugo, napansin ni Mr. Joaquin ang bigat ng sinabi ng anak, kaya pala pinatawag sila sa opisina.Nang marinig ang sensitibong pangalan, agad na nanlamig ang paligid. Hindi agad nakapagsalita si Mr. Joaquin. Nakaramdam siya ng isang matinding kaba na hindi niya maipaliwanag kung takot ba ito o tuwa.Tinanong siya ni Harry, "Sigurado ka bang hindi ka lang namalik-mata? Labinlimang taon na ang lumipas, baka hind
Ang mga reklamo ni Hillary ay nauwi sa mga impit na ungol.Wala nang matakbuhan ang kanyang dila sa bibig, at dahil sa halik ay nawalan siya ng ulirat, hindi na niya napansin na may dalawang malalaking kamay na dahan-dahang pumapasok sa kanyang bewang.Hanggang sa dahan-dahang umakyat ang mga kamay na iyon.Napakislot si Hillary at mabilis na itinulak ang kamay ng kanyang asawa mula sa kanyang katawan. “Mmm, mahal, ikaw talaga.”Lasing na lasing si Hugo sa halik kaya halos ipadapa niya ang kanyang misis sa mesa at tuksuhin ito sa ilalim niya. Isang halik lang, muntik nang mauwi sa kung ano pa.Pagbalik nila sa kwarto, dumiretso si Hugo sa banyo para maligo. Samantalang si Hillary ay gumulong sa kama at tinakpan ang sarili ng kumot.Napapikit si Hugo habang tumatagaktak ang tubig sa kanyang mukha. Noong binata pa siya, wala siyang interes sa ganoong bagay. Pero ngayon na may asawa na siya, nag-iba na ang takbo ng kanyang utak. Dati, ayaw niya ng laman. Ngayon, gustong-gusto niya.Parang
"Hillary, huwag ka nang pupunta sa lugar kung saan kayo nagpunta kahapon."Kagat-labing hindi sumagot si Hillary.Sabi ni Hugo, "Pagkatapos ng klase, manatili ka na lang sa bahay at maghintay sa akin na umuwi.”Tahimik lang si Hillary.Ang dali lang para sa asawa niyang sabihin na manatili siya sa bahay eh lakwatsera siyang babae. Kahit saan-saan nalang din siya napapadpad at naglilibot sa mga hindi alam na lugar, tsaka paborito niyang libangan ang billiards pero paminsan-minsan lang siya na maglaro kapag magkasama sila ni Jackson.Sa loob ng kwarto, nagkwento naman si Hugo ng matagal tungkol sa masasamang epekto ng billiards at iba pang competitions. Nagkunwari si Hillary na nakikinig. Pero sa loob-loob niya, iniisip lang niya na gusto lang siyang ilayo ng asawa sa kanyang mga libangan at ilihis ang atensyon niya rito."Hillary, ano ang sinabi ko kanina?"Napatulala si Hillary na hinypnotize ng sarili niya. Patay! Hindi niya alam na may pa-quiz pala! Wala siyang narinig!Kita ni Hugo
Bumalik si Hugo noong hapon. Nakauwi na rin mula sa paaralan sina Hillary at Jackson.Pagkakita kay Hugo na dumating, agad na tumakbo si Hillary papalapit sa kanya. “Asawa ko, andito ka na.”Nakita ni Hugo ang pag-iingat sa kilos ng asawa, kaya niyakap niya ito saglit.Pagkatapos, agad niyang binitiwan si Hillary at sinabi, “Behave ka muna, may aasikasuhin lang ako.”Lumapit naman si Hugo kay Jackson na nakaupo sa sofa habang naglalaro sa cellphone. Nang marinig ang tawag ng tiyuhin, itinapon niya ang sandalan, tumayo, at sumunod kay Hugo paakyat sa study room.“Uncle, kung paparusahan mo ako, sabihin mo na agad para hindi ako kabahan.”Halos kusa nang pumasok si Jackson sa "kulungan" para parusahan. “Hindi ko alam kung ano ang pinaggagagawa mo, pero sinasabi ko na ngayon pa lang, kapag may nangyari kay Hillary, ikaw ang sisingilin ko. Huwag na huwag kang babalik sa gano’ng klaseng lugar.”“Rinig mo ba ako?” tanong ni Hugo, seryoso ang tono.Hindi sumagot si Jackson. Dahil kung sasang
“Hillary, magpaliwanag ka ngayon sa akin!”Galit na sigaw ni Hugo habang nakatayo sa harap ng kanyang asawa. Mula nang ikasal sila, hindi naging maayos agad ang pagsasama nila. Ngunit kalaunan, si Hillary ay parang batang inalagaan at pinahalagahan ni Hugo. Kaya't nang bigla niya itong sigawan, ikinagulat iyon ng lahat.Nasa loob sila ng opisina ni Hugo sa mansyon. Nakatayo si Hillary sa gitna ng silid, at doon na siya napaiyak. Tumulo ang luha niya at hindi siya tumigil sa paghikbi. Para siyang batang pinagalitan ng magulang, at hindi niya alam ang gagawin.Paulit-ulit niyang pinupunasan ang kanyang luha gamit ang manggas ng suot niya.Nainis si Hugo sa sarili. Napakuyom siya ng kamao at padabog na lumapit sa kanyang umiiyak na asawa. Hinawakan niya ito sa magkabilang balikat.“Hillary, sabihin mo na sa akin kung bakit ka nakipaglaro sa mga siraulong lalaki doon?” mariin niyang sambit.Hindi na halos makita ni Hillary ang paligid dahil sa luha. Hindi na niya alam kung anong isasagot.
Habang si Hugo ay balisa na mabilis na nagmamaneho, hinahanap ang kanyang nawawalang asawa. Tinawagan niya ang kanyang biyenan upang alamin kung nasaan ang kanyang asawa. Nang malaman nina Harold at Lucille na nawawala ang kanilang anak na si Hillary, agad nilang tinawagan si Jeah, ngunit walang sumasagot."Hugo, hindi ko makontak si Hillary, Jackson, at Jeah. Paano kung tawagan na natin ang pulis?" mungkahi ni Lucille.Nakapagitan si Hugo. Binaba niya ang tawag sa kanyang mga biyenan at tinawagan si Denmark, isang kaibigan na kilala sa pagiging madaldal. "Denmark, nawawala na naman ang asawa ko. Kailangan ko ng tulong mo para hanapin siya."Hindi nagtagal, naging aktibo muli ang grupo ng limang magkakaibigan. Desperadong tinawag ni Johanson si Hugo sa group chat, "Hugo, may problema ba kayo ng asawa mo? Bakit siya nawawala tuwing kailan lang? Hindi ba't kamakailan lang ay nagpadala kayo ng rosas para ipakita ang pagmamahalan ninyo?"Alam din ni Dave ang tungkol sa pagkawala ng asawa n
“Pasensiya ka na kung naiinggit ka. May asawa ako, eh. Wala akong magagawa ro’n. Kung naiinggit ka sa pagmamahal na natatanggap ko, kapag natalo ka mamaya, hahanap ako ng lalaking maglalagay ng love mark sa leeg mo para hindi ka na malungkot.”Tahimik ang paligid matapos bigkasin ni Hillary ang mga salitang iyon. Parang lumamig ang hangin sa loob ng venue. Ang mga tagahanga ni Dexter na kanina’y todo hiyaw, ngayon ay natigilan, napaatras, habang ang ilan ay napanganga sa tapang ng sinabi ni Hillary.Natural na bagay sa mundo na ang babae ay may asawa, at walang masama ro’n. Pero ang suhestiyon ni Hillary na dapat maghanap ng asawa ang kalaban ay isang insulto sa tinatawag na dragon master na si Dexter. Hindi nagpigil si Hillary sa pagkamuhi niya—bumanat siya agad. Nilait siya kanina, kaya huwag siyang sisihin kung may kagat ang mga salita niya ngayon.Kung sumasapol si Hillary, palaging sa puso. Para siyang kutsilyong dumudulas sa kalamnan—hindi siya marunong magpakahinahon sa salita.