Hindi alam ni Alana kung pang-ilang ikot na niya ito sa loob ng kanyang silid. She’s waiting for Ivory to fall asleep before she’ll leave. Kung matatagalan pa ang kanyang pag-alis, aalis na lang siya muna rito sa apartment na ito. Kung puputulin na rin niya ang koneksyon niya mula kay Rhett, lulubusin niya na.Her things are packed and she already booked an uber. Hindi niya na tinawagan si Yuen dahil alam niyang agad itong pupunta sa kanya kahit na malalim na ang gabi. Mukhang hindi pa nga alam ni Yuen na nakauwi na siya ng Manila, e.Nang masiguro na niyang tulog na si Ivory ay agad na niyang tinawagan ang kanyang mga nakausap kanina na tutulong sa kanya sa kanyang pag-alis. Upon confirmation, agad na siyang naghanda. She put on her sunglasses to hide her swollen and red eyes and put on a mask to hide her face better.As soon as she saw a car pulled in front of the house. Mabilis ang mga galaw ni Alana na binaba ang kanyang mga bagahe. She was very careful not to make some noises or
“Have some water,” saad ni Yuen at inabutan siya ng isang baso ng tubig. “Can you take off your sunglasses and mask?”Saglit siyang nagdalawang isip sa sinabi ng kaibigan. Natatakot siyang baka kapag nakita siya nitong parang si Dracula sa sobrang pula ng mga mata ay magalit ito at pupugin siya ng mga tanong.But well. Her luggage is an enough reason for him to ask her bunch of question. Hindi na dapat nakakabigla ang marami nitong mga katanungan sa kanya. Ang nakakabigla ay kung ano ang mga tanong na ibabato nito. Baka mahirapan siyang sagutin ‘yon. Ngunit wala na rin naman siyang magagawa pa.Alana slowly took off her mask and sunglasses. Nang mag-angat siya ng tingin sa kaibigan ay agad na nangunot ang noo nito na tila ba’y hindi nito nagustuhan ang nakikita. Hilaw siyang ngumiti rito.“What… why… Oh God. What happened to your eyes?” tanong nito at agad na lumapit. “What happened?” Hinaplos nito ang kanyang pisngi. “Have you been crying?”She bit her lower lip. Wala na rin naman si
Shocked.Ganoon niya kung ilarawan ang kanyang sarili habang nakatingin kay Yuen. Hindi niya alam kung ano ang isasagot niya rito. Mabilis ang tibok ng kanyang dibdib at pinagpapawisan siya nang malapot sa kanyang sintido at noo.Iniwas niya ang kanyang tingin at humugot ng malalim na hininga. “Yuen…”“Tell me,” he said. “I’ve been confused these past few weeks. I’m wondering why he is treating you differently among others. Are you his past lover? Then I realized… right. Ryo… he looked like him.”Mariin niyang kinagat ang ibabang labi. Mukhang wala na rin naman siyang mapagtataguan pa. When it comes to Yuen, alam niyang mahihirapan siyang lumusot. Kaya naman mahina siyang tumango sa tanong nito.“Yes, he’s the father of the twins,” she replied as she looked up at him. “Siya ang ama ng mga anak ko.”Ngunit nagulat siya nang mukhang hindi gulat ang mukha ni Yuen. She looked at him with confusion in her eyes as he nodded his head. It’s as if he’s already expecting it.“Alam ba niyang may
"What do you still want from me?" malamig niyang baling sa lalaking nakaupo ngayon sa couch niya rito sa loob ng opisina. "You're ruining my mood.""Bakit parang hindi ka masaya? Hindi ba't ito ang gusto mo? Ang makuha ang pera ng ama mo? Why are you suddenly acting like money is not what you prioritize most right now? You're finally getting what you wanted, Rhett. You should be happy."Sinamaan niya ito ng tingin. "Can you stop talking?" iritang tanong niya rito. "You're making my head ache."Mahinang natawa ang lalaki sa kanya at tinaas ang mga kamay nito na para bang sumusuko. "Alright, alright. I'll shut up."Tanging ismid lamang ang kanyang naging sagot sa kanyang kaibigan. Umupo siya sa couch at hinilot ang kanyang sintido. Sobrang gulo ng kanyang isipan ngayon at gusto niyang magpahinga.But rest isn't called rest anymore. It requires peace. And he doesn't have that. Right after Alana left her, rest is not that rest anymore. Hindi na siya nakakapagpahinga nang maaayos.It's bee
Mariing kinagat ni Alana ang ibabang labi habang panay ang tingin sa kanyang nakabukas na laptop. She’s waiting for the nanny to online. Gusto niyang makausap ang kanyang mga anak.Ganito ang naging takbo ng buhay ni Alana sa loob ng dalawang araw niyang pananatili rito sa hotel suite ni Yuen. Hindi siya lumalabas na para bang takot siyang masilayan ang araw sa labas. She refused to answer the calls from her architect, Ivory, dahil alam niyang kukulitin lang siya nito.She took a deep breath and bit her lower lip. Up til now, Rhett is still the one running inside her head. His words are echoing inside her mind and that made her chest tighten.Hindi niya maiwasang isipin… is he that heartless? Paano nito nagawang sabihin ang mga bagay na ‘yon na para bang hindi nagdadalawang-isip kung masasaktan siya o ano?Alam niya sa sarili niyang nararapat lang niyang kalimutan ang binata. Lalo na sa nalaman niya mula sa kaibigan niyang si Yuen na pinsan pala ni Rhett. And if what Yuen said was tru
Hindi na mabilang ni Alana kung ilang beses na niyang pinunasan ang luha sa nahuhulog mula sa kanyang mga mata. As sure as she can be, her makeup was already ruined. At okay lang naman ‘yon sa kanya. Wala pa rin naman siyang balak na tumayo rito dahil tinatamad pa siya. At isa pa, wala rin masyadong tao rito.In other words, this is only place in this country that could calm her mind like this.And because of this, she was planning to transfer her father’s grave in France. Alam niyang magigingi mahirap ang proseso and she’s working on it. Gusto niyang laging nakikita at nadadalaw ang puntod ng kanyang ama, at hindi niya magagawa ang bagay na ‘yon kapag nandito angp puntod nito sa Pinas. Kasi sa oras na makaalis siya rito, she would sure leave this place for good and she will never look back. Fvck that “never lumingon sa pinanggalingan” phrase. Talagang hindi na siya lilingon.Tumingin siya sa kanyang pambisig na relo at humugot ng malalim na hininga. Muli siyang tumingin sa puntod ng
Inayos ni Rhett ang unan nito habang mahimbing pa rin ang pagkakatulog nito. Hindi niya maiwasang makaramdam ng tuwa sa isiping… may hawak na siya sa dalaga. He now have the rights to decline the wedding. Dahil may sapat na siyang dahilan. Not even his father can stop him from doing what he was planning to do.But… why?Bakit parang laging may hadlang sa kanilang dalawa? Hindi ba panig sa kanila ang tadhana? Hindi ba sila para sa isa’t isa? But… how?“Rhett…” she mumbled. “I’m so sorry…”Kung noon, magtataka pa siya kung bakit ito humihingi ng paumanhin. She once mumbled sorry for him while she was sleeping. Ngayon ay alam na niya kung bakit. Hindi na siya magtataka.Ngunit ang natatanging katanungan niya ay kung bakit ito humihingi ng tawad. Is she that guilty? Kung guilty ito, bakit hindi nito inamin sa kanya ang totoo? She had all the time in the world to tell him the truth. But she didn’t.So why tell him sorry in her dreams?Humugot siya ng malalim na hininga at hinaplos ang pisn
Her lips parted. Hindi niya alam kung ano ang kanyang isasagot sa binata. Mabilis ang pagkabog ng kanyang dibdib. At sa uri ng pagtingin ni Rhett sa kanya, mukhang alam na nito. He already knows. Mukhang confirmation lang niya ang nais ng binata.Rhett sat on the couch and looked at her. Iminuwestra nito ang upuan na bakante at tinaasan siya ng kilay. “If you don’t want to have breakfast, then have a morning talk with me.” Sumeryoso bigla ang titig nito. “I have a lot of question to ask you.”Mariin niyang kinagat ang ibabang labi. Humigpit din ang kanyang hawak sa dala niyang sling bag at nagsimulang humakbang palapit sa couch. Ramdam niya ang maninitig ng binata ngunit hindi niya ito nilingon. She’s busy looking down. Bahagya ring kumikirot ang kanyang sintido dahil sa hangover niya kagabi.Saktong pagkaupo niya ay ang paglapag ni Rhett ng envelope sa mesa. Wala sa sarili siyang nag-angat ng tingin sa binata at nakita niya kung gaano kaseryoso ang mga mata nito habang nakatingin sa
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may
Hindi na mabilang ni Alana kung ilang beses na siyang umikot sa harap ng salamin. The loves her fit! Mahapit ito sa katawan ngunit kahit papano ay mukha naman itong disente. Hindi niya mapigilang mapahugot ng malalim na hininga at kakagatin niya na sana ang ibabang labi nang magsalita si Joey.“Isang kagat mo pa sa labi mo at susungalngalin na kita ng kutsara,” saad nito. “Kanina pa ako retouch nang retouch sa labi mo. Ano ba kasi ang iniisip mo?”“Oo nga,” sang-ayon naman ni Angel na ngayon ay na sa kama. “Bakit parang hindi mo gusto ang hitsura mo? Mukha ka ngang Barbie na ngayon lamang pinanganak, e. Ang kinis-kinis mo nga, e.”Hilaw siyang ngumiti rito at pinasadahan ng tingin ang sarili sa harap ng salamin. “Hindi kaya. Ang ganda ng damit saka ang ganda ng makeup ko. Thank you so much for this, guys. You made me this pretty.”“Walang problema, ano ka ba?” Ngumiti sa kanya si Angel.Sakto namang pumasok ang kanyang mga anak sa loob ng kanilang silid. May malawak na ngiti sa labi n
Alora left that morning, and Alana felt the all the loneliness creeping in. Kahit na gaano pa kaingay ang bibig ng dalawang babaeng kasama niya ay hindi maiaalis sa kanya ang lungkot. Iba pa rin talaga silang dalawa ni Alora. The vibe is just different. And she wanted it back. Gusto niyang ibaalik ang lahat sa dati.“Girl, ayos ka lang?” Umupo si Joey sa pang-isahang couch at tumingin sa kanya. “Seems like that bitch said something that turned your mood like this. Care to share it with us?”She blinked her eyes several times and looked at Joey. Napaangat naman ang kanyang kilay nang dumapo ang kanyang paningin kay Angel na kakalabas pa lang ng kusina. May malapad itong ngiti sa labi habang may hawak na… cookies?“Ang sarap ng cookies niyo, ah. Kanina pa ako hindi nagsasawang kumain,” anito at naglibot ng tingin. “Huh? Nasaan ‘yung kaibigan mo, Dai? Bakit kayo na lang ng pangit ang nandito?”Agad na umismid si Joey sa sinabi ni Angel. “Sa ating dalawa, ikaw pa ang mas pangit. Kaya wala