Nagising siya sa isang mabangong amoy ng pagkain na mukhang kakahain pa lang. Dahan-dahan niyang dinilat ang kanilang mga mata at bumangon sa kama. She squinted her eyes to adjust her sight from the brightness of the surrounding.Bumungad sa kanyang paningin ang binata na abala sa paglalagay ng pagkain sa mesa. Mukhang kakatapos lang nitong maluto. Agad namang lumingon sa kanya ang binata na napansin ang kanyang pagbangon.“Hey,” he greeted with a smile. “Good morning.”Her heart skipped a beat.Naninibago siyang makita ito. After three months, the man standing in front of her feels like a very different person. All smile ito na hindi nito laging ginagawa. There’s a hint of gentleness in his eyes the way he looked at her.What changed? May nangyari ba? Is she hallucinating?Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na gawin. Kung ngingiti ba siya pabalik dito o iiwas ng tingin. At sa huli, pinili ni Alana na tipid itong ngitian at umiwas ng tingin. Inalis niya ang pagkakabalot ng com
Inayos niya ang kanyang magulong buhok at nilingon ang pinto ng banyo kung saan siya galing kanina. Her whole body is still tingling from the sensation she felt a while ago. Nanginginig pa rin ang kanyang buong katawan at ang gusto niya na lang gawin ngayon ay magpahinga.But how is she going to rest when she has an appointment to attend to this day? Kung alam niya lang na uuwi si Rhett, kahit buong linggo pa ang bakantehin niya.Bumaling siya sa vanity mirror sa kanyang harapan at humugot ng malalim na hininga. Suot niya ang isang summer dress na lantad na lantad ang likod. Hindi naman siya mahilig sa ganitong klaseng damit ngunit dahil ito na ang damit na napili niya kagabi para isuot.Pinaresan niya ito ng isang putting sandals, her go-to sandals. She doesn’t mind wearing the same shoes. Paborito niya kaya ‘to.Naglagay siya ng kaunting kalorete sa mukha para kahit papano ay matakpan ang kanyang matang parang kinulang sa tulog. Nilagyan niya rin ng concealer ang kiss marks na iniwan
Tinitigan ni Rhett ang malawak na karagatan sa kanyang harapan. Ang magulo niyang isipan ay mas lalo pang nagulo dahil sa nasaksihan niya kanina. As much as he wanted to make her stay, he couldn’t stop her from leaving and going out with that stupid architect of his.Sisiguraduhin niyang wala ng trabahong babalikan ang lalaking ‘yon. He already warned everyone to stay away from his woman. At mukhang hindi ito nakuha ng bobong arkitektong ‘yon.Is he really testing me?Narinig niya ang nagkatok ng pinto. Agad siyang nagtungo rito at binuksan ang pinto. Bumungad sa kanya ang kaibigang si Stone. Nakakunot ang noo nito na lagi naman nitong ginagawa.He rolled his eyes in a very manly way before turning his back. Naglakad siya pabalik sa pwesto kung saan siya kanina. He sat on the chair and crossed his legs. Naramdaman niya naman ang pagsunod ni Stone sa kanya at umupo rin ito sa isang upuan sa kanyang harapan.“What a boring place to stay,” sambit nito.“It’s never boring with her,” he re
“Ano? Pagod ka na?”Nag-angat siya ng tingin kay Jonas at tipid na ngumiti rito. Inabot nito sa kanya ang isang lata ng beer. Agad niya naman itong tinanggap saka ito umupo rin sa buhanginan, katabi niya.“Hindi naman,” she replied. “Ikaw ba?”“Hindi rin.” Ngumiti ito sa kanya. “Kanina ka pa tulala sa dagat. Ayaw mo bang magtungo roon para maligo?”Umiling siya sa sinabi nito at tipid na ngumiti. “Hindi ako naliligo sa dagat.”Mukhang nagulat ito sa kanyang sinabi. “Is it because you think it’s a huge wet graveyard? Alana, hindi lahat ng dagat may patay na nilibing. Sobrang linaw ng dagat oh. At saka, masarap kaya maligo sa dagat kaysa sa swimming pool.”Inangatan niya lang ito ng kilay at humugot ng malalim na hininga. “No. I prefer pool than the ocean.”“Ganoon ba? Grabeng disappointment naman ‘yan para sa dagat. Hindi naman lahat ng dagat ay ginawang libingan.” Mahina itong natawa. “Maganda pa naman lumangoy sa dagat.”“None of your words could convince me to take a swim in the oce
“How was your date?”Napatigil siya sa paglalakad at wala sa sariling nilingon ang couch. Nandoon nakaupo si Rhett. May sinisimsim itong wine mula sa wine goblet at nag-angat ng tingin sa kanya. She bit her lower lip and smiled.“Uhm, it was good.” Nagkibit balikat siya. “Why are you still awake?”“I can’t sleep,” he replied. “I thought you wont come home tonight.”Ramdam ni Alana ang mabilis na pagtibok ng kanyang dibdib. Humugot siya ng malalim na hininga para kalmahin ang sarili at pilit na ngumiti. “I will always come home. Regardless how late it is.”Narinig niya ang mahinang pagtawa nito na para bang isa itong nakakatawang kaalaman. She bit her lower lip to stop herself from asking a very ridiculous question. Umiwas na lang siya ng tingin dito at humugot ng malalim na hininga.“Are you okay?” mahina niyang tanong dito. “Uhm, nevermind. I’ll go and change.”Dumiretso siya sa closet at kinuha ang kanyang pantulog na lagi niyang hinahanda tuwing umaga. She then went to the bathroom
She doesn’t know what to say. Parang may kung anong bumikig sa kanyang lalamunan nang marinig ang mga katagang ‘yon mula kay Rhett. Unti-unting nabubura ang pilit na ngiti sa kanyang labi at tumingin dito.“W-what… how…”“We should stop this,” sambit nito. His eyes are looking at her coldly. “You can go back to your country. I don’t need you anymore.”Doon na tuluyang napaawang ang kanyang bibig. Kumunot ang kanyang noo at nakita niya ang pag-iwas ng tingin ni Rhett sa kanya. “What do you mean you don’t need me anymore? You and I both know that I can’t go back. I can’t breach the contract. At saka, n-nagagawa ko naman nang maayos ang mga trabaho ko, ‘di ba? To be honest, I already have the−”“I’ll be the one to pay the breach of contract.” Tumayo ito at nagtungo sa kama.Sinundan niya naman ito ng tingin at kumunot ang kanyang noo nang mapansin niya ang pagkuha nito ng cheque. Pinunit nito at tumingin sa kanya. He handed her the check.“What…” She’s speechless. “Why are you… why are y
Umihip ang malamig na simoy ng hangin. Sobrang kalmado ng alon sa dagat. For a moment, she wanted to take a swim. Baka sakaling maayos ang magulo niyang utak. Baka sakaling mas makaisip siya nang tama. Baka sakaling kumalma ang puso niyang sumisikip. Why?Yan lamang ang nag-iisang tanong na naiboses niya kanina. Ngunit marami pa itong kasunod.Why did he say he’s done with her?Why is he getting married right away?Why did he make her feel those stomach fluttering butterflies if he doesn’t have any plans to make her his woman?Of all the times she decided to confess the truth… why does it has to be now?Nilalaro yata siya ng tadhana, e. Isang salita na lang at masasabi na niya ang totoo sa binata ngunit naunahan pa siya nito. Akala niya’y ito ang magugulat. Nagkamali siya. Siya pala itong magugulat at ngayon ay humihikbi na.Siguro tama na. Maybe this is the heaven’s way to tell her to stop whatever she’s planning to do. Siguro tama ang mga iniisip niya noon. Na hayaan na lang ang mg
As soon as the plane landed in Manila, she immediately went to the apartment. Wala siyang Ivory na naratnan doon. Mukhang abala ang ito. Mas mainam na rin ‘yon dahil makakapag-impake siya nang payapa.She headed to her room and locked the doors. Nanghihina siyang umupo sa kama at tinakpan ang kanyang mukha. Pinipigilan niya ang sariling humikbi. Masikip ang kanyang dibdib. Hindi pa rin maalis sa kanyang isipan ang kanilang naging huling usapan.Hinding-hindi maalis sa kanyang isipan kung paano siya tignan nang malamig ng binata. Kung paano nito sabihin hindi na siya nito kailangan. At sa tuwing bumabalik ‘yon sa kanyang isipan ay parang gusto na lang niyang umiyak nang umiyak.She wiped the tears on her cheek as soon as they fell. Napagdesisyonan na niyang magsimulang mag-impake bago pa dumating si Ivory at pupugin siya ng maraming tanong. Hindi niya alam kung paano sasagutin ang mga ‘yon kung sakali.Nagmadali siyang mag-impake. Halos hindi na niya maayos sa pagkakatupi ang mga damit
Months passed and Alana finally got discharged from the hospital. It wasn’t an easy kind of journey for her. Sa loob ng ilang buwan niyang pananatili sa hospital ay naramdaman niya ang kalinga ng kanyang pamilya. She haven’t seen her stepmother–– Rita, for quite some time now. Wala na rin naman siyang planong makita ito.“Bakit ka umiiyak diyan? Dress lang naman ang sinusukat, hindi wedding gown.”Wala sa sarili siyang napakurap nang marinig ang nagsalita. Nilingon niya ito at nakita si Joey na nakataas ang kilay sa kanya. Mahina siyang natawa sa behavior nito at humugot ng malalim na hininga.Speaking of Joey, naging successful din ang operation ng kanyang ina na si Lumina. Na-i-discharged nila ito at kasalukuyan nang nagpapagaling sa Amerika. Hindi niya nga alam kung anong ginagawa ng babaitang ito rito sa Pinas.“I’m not crying,” she denied and scoffed. “Sinipon lang ako.”Umismid din naman ito sa kanya. “So anong plano mo kay Yuen? Sa pagkakaalam ko, na sa basement pa rin siya han
Ramdam niya ang pamamanhid ng kanyang katawan. She wanted to open her eyes but she couldn’t. Gusto niyang igalaw ang kanyang katawan ngunit pakiramdam niya ay wala na siyang control dito. For the first time, she felt this useless.Isa-isang pumasok sa kanyang isipan ang mga nangyari bago siya humantong sa ganitong kalagayan. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at ramdam niya ang panunubig ng kanyang nakapikit na mga mata. She wanted to open her eyes but she couldn’t. Ang nagagawa niya na lang ngayon ay ang patalasin ang kanyang pandinig.And then she heard a baby’s cry. Sumikdo ang kanyang dibdib. She wanted to get up and get the baby but she couldn’t even move a limb. It’s like she’s paralyzed. At kahit tinig niya ay hindi niya mahagilap. She wanted to talk, to call for someone to help her. Ngunit hindi. Hindi niya magawa.Kaya naman wala siyang ibang choice kundi ang mahiga na lang doon, nakapikit, at parang patay na nakikiramdam lamang sa paligid. Marami siyang naririnig na mga
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may