Umihip ang malamig na simoy ng hangin. Sobrang kalmado ng alon sa dagat. For a moment, she wanted to take a swim. Baka sakaling maayos ang magulo niyang utak. Baka sakaling mas makaisip siya nang tama. Baka sakaling kumalma ang puso niyang sumisikip. Why?Yan lamang ang nag-iisang tanong na naiboses niya kanina. Ngunit marami pa itong kasunod.Why did he say he’s done with her?Why is he getting married right away?Why did he make her feel those stomach fluttering butterflies if he doesn’t have any plans to make her his woman?Of all the times she decided to confess the truth… why does it has to be now?Nilalaro yata siya ng tadhana, e. Isang salita na lang at masasabi na niya ang totoo sa binata ngunit naunahan pa siya nito. Akala niya’y ito ang magugulat. Nagkamali siya. Siya pala itong magugulat at ngayon ay humihikbi na.Siguro tama na. Maybe this is the heaven’s way to tell her to stop whatever she’s planning to do. Siguro tama ang mga iniisip niya noon. Na hayaan na lang ang mg
As soon as the plane landed in Manila, she immediately went to the apartment. Wala siyang Ivory na naratnan doon. Mukhang abala ang ito. Mas mainam na rin ‘yon dahil makakapag-impake siya nang payapa.She headed to her room and locked the doors. Nanghihina siyang umupo sa kama at tinakpan ang kanyang mukha. Pinipigilan niya ang sariling humikbi. Masikip ang kanyang dibdib. Hindi pa rin maalis sa kanyang isipan ang kanilang naging huling usapan.Hinding-hindi maalis sa kanyang isipan kung paano siya tignan nang malamig ng binata. Kung paano nito sabihin hindi na siya nito kailangan. At sa tuwing bumabalik ‘yon sa kanyang isipan ay parang gusto na lang niyang umiyak nang umiyak.She wiped the tears on her cheek as soon as they fell. Napagdesisyonan na niyang magsimulang mag-impake bago pa dumating si Ivory at pupugin siya ng maraming tanong. Hindi niya alam kung paano sasagutin ang mga ‘yon kung sakali.Nagmadali siyang mag-impake. Halos hindi na niya maayos sa pagkakatupi ang mga damit
Malayo ang tingin. Ganon kung ilarawan ngayon si Rhett. Hindi niya mawari kung bakit ganitong ka blanko ang kanyang isipan. All he could ever think of was Alana. Alam niyang it was a very wrong move. Ngayon ay puro Alana lang ang laman ng kanyang isipan.And right now, he’s starting to consider going back to her. Gusto niyang magpunta rito at humingi ng tawad. He wanted her back. Sobrang miss na niya ang amoy ng dalaga. Hindi niya alam na magiging ganito kahirap ng kanyang sitwasyon ngayon sa kanyang naging desisyon.“What’s with the long face?” tanong ng kararating lang na si Kryzler. Umupo ito sa couch at dumekwatro. “Let me guess. Babae na naman?”Binalingan niya ito ng masamang tingin. “What the fuck are you even talking about?”Ngumisi lang ito sa kanya. “What do you want me to do?”“Why are you even here? I didn’t ask for you to be here,” saad niya rito at sinamaan ito ng tingin.“Don’t you need my help?” tanong nito at tinaasan siya ng kilay. “Nasabi sa ‘kin ni Alas na kailanga
Hindi alam ni Alana kung pang-ilang ikot na niya ito sa loob ng kanyang silid. She’s waiting for Ivory to fall asleep before she’ll leave. Kung matatagalan pa ang kanyang pag-alis, aalis na lang siya muna rito sa apartment na ito. Kung puputulin na rin niya ang koneksyon niya mula kay Rhett, lulubusin niya na.Her things are packed and she already booked an uber. Hindi niya na tinawagan si Yuen dahil alam niyang agad itong pupunta sa kanya kahit na malalim na ang gabi. Mukhang hindi pa nga alam ni Yuen na nakauwi na siya ng Manila, e.Nang masiguro na niyang tulog na si Ivory ay agad na niyang tinawagan ang kanyang mga nakausap kanina na tutulong sa kanya sa kanyang pag-alis. Upon confirmation, agad na siyang naghanda. She put on her sunglasses to hide her swollen and red eyes and put on a mask to hide her face better.As soon as she saw a car pulled in front of the house. Mabilis ang mga galaw ni Alana na binaba ang kanyang mga bagahe. She was very careful not to make some noises or
“Have some water,” saad ni Yuen at inabutan siya ng isang baso ng tubig. “Can you take off your sunglasses and mask?”Saglit siyang nagdalawang isip sa sinabi ng kaibigan. Natatakot siyang baka kapag nakita siya nitong parang si Dracula sa sobrang pula ng mga mata ay magalit ito at pupugin siya ng mga tanong.But well. Her luggage is an enough reason for him to ask her bunch of question. Hindi na dapat nakakabigla ang marami nitong mga katanungan sa kanya. Ang nakakabigla ay kung ano ang mga tanong na ibabato nito. Baka mahirapan siyang sagutin ‘yon. Ngunit wala na rin naman siyang magagawa pa.Alana slowly took off her mask and sunglasses. Nang mag-angat siya ng tingin sa kaibigan ay agad na nangunot ang noo nito na tila ba’y hindi nito nagustuhan ang nakikita. Hilaw siyang ngumiti rito.“What… why… Oh God. What happened to your eyes?” tanong nito at agad na lumapit. “What happened?” Hinaplos nito ang kanyang pisngi. “Have you been crying?”She bit her lower lip. Wala na rin naman si
Shocked.Ganoon niya kung ilarawan ang kanyang sarili habang nakatingin kay Yuen. Hindi niya alam kung ano ang isasagot niya rito. Mabilis ang tibok ng kanyang dibdib at pinagpapawisan siya nang malapot sa kanyang sintido at noo.Iniwas niya ang kanyang tingin at humugot ng malalim na hininga. “Yuen…”“Tell me,” he said. “I’ve been confused these past few weeks. I’m wondering why he is treating you differently among others. Are you his past lover? Then I realized… right. Ryo… he looked like him.”Mariin niyang kinagat ang ibabang labi. Mukhang wala na rin naman siyang mapagtataguan pa. When it comes to Yuen, alam niyang mahihirapan siyang lumusot. Kaya naman mahina siyang tumango sa tanong nito.“Yes, he’s the father of the twins,” she replied as she looked up at him. “Siya ang ama ng mga anak ko.”Ngunit nagulat siya nang mukhang hindi gulat ang mukha ni Yuen. She looked at him with confusion in her eyes as he nodded his head. It’s as if he’s already expecting it.“Alam ba niyang may
"What do you still want from me?" malamig niyang baling sa lalaking nakaupo ngayon sa couch niya rito sa loob ng opisina. "You're ruining my mood.""Bakit parang hindi ka masaya? Hindi ba't ito ang gusto mo? Ang makuha ang pera ng ama mo? Why are you suddenly acting like money is not what you prioritize most right now? You're finally getting what you wanted, Rhett. You should be happy."Sinamaan niya ito ng tingin. "Can you stop talking?" iritang tanong niya rito. "You're making my head ache."Mahinang natawa ang lalaki sa kanya at tinaas ang mga kamay nito na para bang sumusuko. "Alright, alright. I'll shut up."Tanging ismid lamang ang kanyang naging sagot sa kanyang kaibigan. Umupo siya sa couch at hinilot ang kanyang sintido. Sobrang gulo ng kanyang isipan ngayon at gusto niyang magpahinga.But rest isn't called rest anymore. It requires peace. And he doesn't have that. Right after Alana left her, rest is not that rest anymore. Hindi na siya nakakapagpahinga nang maaayos.It's bee
Mariing kinagat ni Alana ang ibabang labi habang panay ang tingin sa kanyang nakabukas na laptop. She’s waiting for the nanny to online. Gusto niyang makausap ang kanyang mga anak.Ganito ang naging takbo ng buhay ni Alana sa loob ng dalawang araw niyang pananatili rito sa hotel suite ni Yuen. Hindi siya lumalabas na para bang takot siyang masilayan ang araw sa labas. She refused to answer the calls from her architect, Ivory, dahil alam niyang kukulitin lang siya nito.She took a deep breath and bit her lower lip. Up til now, Rhett is still the one running inside her head. His words are echoing inside her mind and that made her chest tighten.Hindi niya maiwasang isipin… is he that heartless? Paano nito nagawang sabihin ang mga bagay na ‘yon na para bang hindi nagdadalawang-isip kung masasaktan siya o ano?Alam niya sa sarili niyang nararapat lang niyang kalimutan ang binata. Lalo na sa nalaman niya mula sa kaibigan niyang si Yuen na pinsan pala ni Rhett. And if what Yuen said was tru
Months passed and Alana finally got discharged from the hospital. It wasn’t an easy kind of journey for her. Sa loob ng ilang buwan niyang pananatili sa hospital ay naramdaman niya ang kalinga ng kanyang pamilya. She haven’t seen her stepmother–– Rita, for quite some time now. Wala na rin naman siyang planong makita ito.“Bakit ka umiiyak diyan? Dress lang naman ang sinusukat, hindi wedding gown.”Wala sa sarili siyang napakurap nang marinig ang nagsalita. Nilingon niya ito at nakita si Joey na nakataas ang kilay sa kanya. Mahina siyang natawa sa behavior nito at humugot ng malalim na hininga.Speaking of Joey, naging successful din ang operation ng kanyang ina na si Lumina. Na-i-discharged nila ito at kasalukuyan nang nagpapagaling sa Amerika. Hindi niya nga alam kung anong ginagawa ng babaitang ito rito sa Pinas.“I’m not crying,” she denied and scoffed. “Sinipon lang ako.”Umismid din naman ito sa kanya. “So anong plano mo kay Yuen? Sa pagkakaalam ko, na sa basement pa rin siya han
Ramdam niya ang pamamanhid ng kanyang katawan. She wanted to open her eyes but she couldn’t. Gusto niyang igalaw ang kanyang katawan ngunit pakiramdam niya ay wala na siyang control dito. For the first time, she felt this useless.Isa-isang pumasok sa kanyang isipan ang mga nangyari bago siya humantong sa ganitong kalagayan. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at ramdam niya ang panunubig ng kanyang nakapikit na mga mata. She wanted to open her eyes but she couldn’t. Ang nagagawa niya na lang ngayon ay ang patalasin ang kanyang pandinig.And then she heard a baby’s cry. Sumikdo ang kanyang dibdib. She wanted to get up and get the baby but she couldn’t even move a limb. It’s like she’s paralyzed. At kahit tinig niya ay hindi niya mahagilap. She wanted to talk, to call for someone to help her. Ngunit hindi. Hindi niya magawa.Kaya naman wala siyang ibang choice kundi ang mahiga na lang doon, nakapikit, at parang patay na nakikiramdam lamang sa paligid. Marami siyang naririnig na mga
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may