As soon as they landed at the Ninoy Aquino International Airport, a man in a security guard uniform fetched them. Ito ang naghatid sa kanila sa apartment na titirhan nila. Nakakabigla nga dahil sa sa isang exclusive villa pa talaga sila pinapatuloy.“Wow,” saad ni Ivory. “That Matson Willy is really rich. How can he afford to let us stay here? Damn. This place is beyong comfortable!”Tipid siyang ngumiti at tumango. Yes, they’re in a very exclusive villa. Alam niya namang mayaman si Matson Willy ngunit bakit tila’y sumusobra na ‘to? This is too much.“Anyway, can I have a little rest, Miss Alana?” pagpapaalam ni Architect Salas.She nodded her head. “Go on.”Matamis itong ngumiti sa kanya at agad na umalis. She took a very deep breath and sat on the couch. Now that she’s in the Philippines, what now? Nagbabalik siya sa bansang tinakbuhan niya ilang taon na ang nakakaraan.And while staring into the horizon, one thing came up inside her mind. At ‘yon ay ang makita ang puntod ng kanyang
Hindi alam ni Alana kung paano niya nalulunok ang kinakain niyang ngayon. Pakiramdam niya ay may bumabara sa kanyang lalamunan. Pinipilit na nga niyang lumunok kahit pakiramdam niya ay gusto niyang isuka ang pagkain.But the food is damn delicious! How could she throw it away?“Calm down,” mahinang usal ng lalaking kanyang kaharap.Nag-angat siya ng tingin dito. Sinubukan niyang makipagtagisan ng tingin dito ngunit masyadong nakakapanghina ang mga mata ng binata. His eyes are like telling her to obey what he wanted her to do.Binaba niya ang hawak na kutsara at nag-iwas ng tingin. “How do you know me?”“Stop beating around the bush,” malamig nitong usal dahilan para mapatingin siya rito. His cold eyes looked at her and that made her knees wobble out of fear. “You knew who I am.”Nagkaroon ng bikig sa kanyang lalamunan bigla at agad siyang nabulunan. She immediately covered her mouth as she started coughing. Naglapag ang binata ng baso sa kanyang harapan ngunit patuloy lamang siya sa p
Inayos niya ang kanyang buhok at humugot ng malalim na hininga. She feels so excited about this project, and at the same time, nervous. Kasi na sa Pilipinas siya. Who knows right? Na baka habang papunta siya sa kanyang pinagtatrabahuan ay makatagpo niya ng landas ang kanyang stepmother at stepsister?She took another deep breath. Pinasadahan niya ng tingin ang kanyang buong kabuoan at mariing kinuyom ang kamao. Hanggang ngayon ay hindi pa rin maalis sa kanyang isipang ang sandaling engkwento nila ni Rhett Fuentabella sa paborito nilang restaurant ng kanyang ama kagabi.And he just ruined it.She wanted to savor the time she has while she’s still here!But why did he approached her? Sa restaurant pa talaga? Maniniwala na sana siyang coincidence lang ang lahat ngunit nagtanong na ito tungkol sa nangyari tatlong taon ang nakakaraan… hindi kaya’y alam na nito ang totoo?Paano kung alam na nitong may anak silang dalawa? Paano kung kunin nito ang mga bata?She’s scared. Magmula nang ipangan
Mariing kinagat ni Alana ang ibabang labi habang pilit na kinakalma ang kanyang sarili. Kanina niya pa napapansin ang panay na paninitig sa kanya ng lalaking kanilang kaharap ngunit pinipilit niyang maging kalmado.“I see,” sambit ni Architect Ivory. “Do you want me to sketch something for you today so I and Miss Sandoval can plan out the designs?”Umiling si Rhett at malamig na bumaling ng tingin sa kanya. “I never said you and your boss will be in the same project.”Wala sa sarili siyang nagkatinginan ng kanyang arkitekto. She looked at Rhett Fuentabella and asked, “What do you mean we’re not in the same project? Saan ba ako naka-assign?”“There’s a house I owned in Pampanga that I want you to design,” he said. “I trust your skills. I don’t think Miss Shaira Buenavie will send someone who doesn’t have the skills, right?”Ramdam na ramdam ni Emory ang panunuya sa tono ng boses ng binata na pilit niyang binabalewala. She took a very deep breath forced a smile. May ibang choice pa ba s
Seryosong pinagmamasdan ni Rhett si Alana na abala sa paghahanap ng scroll sa tablet nito. She’s looking for a design that will fit his ideas. Sa totoo lang ay wala siyang pakialam kung anong gagawin nitong desenyo sa bahay na pinatayo niya sa Pampanga. Ngunit gusto niya itong pahirapan. “Maybe you would love this idea,” sambit nito at nilahad sa kanya ang tablet na hawak nito. Tinanggap niya naman ito at tinignan. Umangat ang kanyang kilay at hindi niya maiwasang makaramdam ng paghanga para rito. Lahat ng na sa tablet ng dalaga ay magaganda at detalyadong-detalyado. “It’s a minimalist style specifically for people who doesn’t like having a lot of things around,” sambit nito at ngumiti. “Mostly teens and people who are in their mid-twenties and thirties prefers this kind of designs. Bukod sa maespasyo tignan, it’s cozy and it can calm your noisy mind.” He gave him a deadpan look. “It’s too simple.” Yes, he’s definitely giving her a hard time. At natutuwa siyang makita itong ganito
“Are you off to somewhere?” Ivory asked her in confusion.She nodded her head and forced a smile. “Yes. We’ll be heading to a place in Pampanga to view the building he wanted me to design.”Umupo si Ivory sa couch at parang lantang gulay na humiga sa couch. “Mr. Matson Willy is so handsome. Don’t you agree, Miss Alana?”Alana hummed and shrugged off her shoulders. “I don’t know? I think? But, he’s not Mr. Matson Willy. He’s Rhett Fuentabella.”Kumunot ang noo nito sa kanya at bumangon. Ang mga mata nitong nagtataka ay tumingin sa kanya. “Are you sure about that? But… why did he introduce himself as Mr. Matson Willy?”“I conducted a research about Matson Willy. But I couldn’t find anything but a deceased old man,” sambit niya at humugot ng malalim na hininga. “I thought it was odd so I was thinking twice of coming here.”“Woah,” sambit nito at muling humiga sa couch. “But he’s so handsome! Je me demande ce que ressent sa femme lorsque toutes les filles l'envient à ce point.” [translati
Tinapos na ni Alana ang pag-iimpake ng mga gamit sa kanyang mga gamit para sa isang araw na trip na ‘yon. Malawak naman ang bahay na ito rito sa Maynila at parang ginawa talaga para sa kanya dahil may drawing table pa sa gilid.Ngunit sa gitna ng kanyang pagliligpit ay hindi pa rin naaalis sa kanyang isipan ang sinabi ni Ivory sa kanya. Wife? Ibig sabihin ay may asawa na si Rhett? Kung may asawa na ‘tong tao, why the hell is he still flirting with her?Yes, flirting! Kasi sino ba namang kliyente na magpapatawag sa trabahante niya gamit ang first name basis? Wala, ‘di ba? Unless they’re an old good friend or someone with past. But even with those people who once shared past, they still address each other professionally after meeting in years!‘O baka naman friendly lang talaga si Rhett? Ikaw lang itong delusional para isiping hinaharot ka niya?’ sambit ng isang maliit na tinig sa loob ng kanyang isipan.Naiinis niyang binitiwan ang isang sunscreen at hinilot ang kanyang sintido. Mukhan
“Hop on,” he said.Ngunit hindi siya nagalaw sa kanyang kinatatayuan. She’s just looking at him as if he already lost his mind. Sino ba naman kasi ang aangkas sa big bike niya gayong nakasuot siya ng dress? She doesn’t know how to freaking how to ride one.Tumingin siya sa binata na naghihintay sa kanyang paggalaw. Mahina siyang umiling at nakita niya kung paano umirap ang binata. Tumaas naman agad ang kanyang kilay at humugot ng malalim na hininga. Muli itong bumaba sa big bike at hinarap siya.At dahil nga mas matangkad ito sa kanya kinakailangan niya pang tumingala para makita ang mukha nito. Medyo hirap pa nga siya dahil mabigat ang helmet na kanyang suot ngayon.Rhett gave her a deadpan look. Bago pa man siya makaimik ay binuhat na siya nito at halos mahigit niya ang kanyang hininga nang maramdaman niya ang pagdampi ng kanyang pang-upo sa upuan ng motor nito. She looked at him and found him looking at her.“Stay still,” he said.Sinunod niya naamn ang sinabi nito. Sa totoo lang a
Months passed and Alana finally got discharged from the hospital. It wasn’t an easy kind of journey for her. Sa loob ng ilang buwan niyang pananatili sa hospital ay naramdaman niya ang kalinga ng kanyang pamilya. She haven’t seen her stepmother–– Rita, for quite some time now. Wala na rin naman siyang planong makita ito.“Bakit ka umiiyak diyan? Dress lang naman ang sinusukat, hindi wedding gown.”Wala sa sarili siyang napakurap nang marinig ang nagsalita. Nilingon niya ito at nakita si Joey na nakataas ang kilay sa kanya. Mahina siyang natawa sa behavior nito at humugot ng malalim na hininga.Speaking of Joey, naging successful din ang operation ng kanyang ina na si Lumina. Na-i-discharged nila ito at kasalukuyan nang nagpapagaling sa Amerika. Hindi niya nga alam kung anong ginagawa ng babaitang ito rito sa Pinas.“I’m not crying,” she denied and scoffed. “Sinipon lang ako.”Umismid din naman ito sa kanya. “So anong plano mo kay Yuen? Sa pagkakaalam ko, na sa basement pa rin siya han
Ramdam niya ang pamamanhid ng kanyang katawan. She wanted to open her eyes but she couldn’t. Gusto niyang igalaw ang kanyang katawan ngunit pakiramdam niya ay wala na siyang control dito. For the first time, she felt this useless.Isa-isang pumasok sa kanyang isipan ang mga nangyari bago siya humantong sa ganitong kalagayan. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at ramdam niya ang panunubig ng kanyang nakapikit na mga mata. She wanted to open her eyes but she couldn’t. Ang nagagawa niya na lang ngayon ay ang patalasin ang kanyang pandinig.And then she heard a baby’s cry. Sumikdo ang kanyang dibdib. She wanted to get up and get the baby but she couldn’t even move a limb. It’s like she’s paralyzed. At kahit tinig niya ay hindi niya mahagilap. She wanted to talk, to call for someone to help her. Ngunit hindi. Hindi niya magawa.Kaya naman wala siyang ibang choice kundi ang mahiga na lang doon, nakapikit, at parang patay na nakikiramdam lamang sa paligid. Marami siyang naririnig na mga
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may