sumobra na yata si pareng Rhett huhu
“Are you off to somewhere?” Ivory asked her in confusion.She nodded her head and forced a smile. “Yes. We’ll be heading to a place in Pampanga to view the building he wanted me to design.”Umupo si Ivory sa couch at parang lantang gulay na humiga sa couch. “Mr. Matson Willy is so handsome. Don’t you agree, Miss Alana?”Alana hummed and shrugged off her shoulders. “I don’t know? I think? But, he’s not Mr. Matson Willy. He’s Rhett Fuentabella.”Kumunot ang noo nito sa kanya at bumangon. Ang mga mata nitong nagtataka ay tumingin sa kanya. “Are you sure about that? But… why did he introduce himself as Mr. Matson Willy?”“I conducted a research about Matson Willy. But I couldn’t find anything but a deceased old man,” sambit niya at humugot ng malalim na hininga. “I thought it was odd so I was thinking twice of coming here.”“Woah,” sambit nito at muling humiga sa couch. “But he’s so handsome! Je me demande ce que ressent sa femme lorsque toutes les filles l'envient à ce point.” [translati
Tinapos na ni Alana ang pag-iimpake ng mga gamit sa kanyang mga gamit para sa isang araw na trip na ‘yon. Malawak naman ang bahay na ito rito sa Maynila at parang ginawa talaga para sa kanya dahil may drawing table pa sa gilid.Ngunit sa gitna ng kanyang pagliligpit ay hindi pa rin naaalis sa kanyang isipan ang sinabi ni Ivory sa kanya. Wife? Ibig sabihin ay may asawa na si Rhett? Kung may asawa na ‘tong tao, why the hell is he still flirting with her?Yes, flirting! Kasi sino ba namang kliyente na magpapatawag sa trabahante niya gamit ang first name basis? Wala, ‘di ba? Unless they’re an old good friend or someone with past. But even with those people who once shared past, they still address each other professionally after meeting in years!‘O baka naman friendly lang talaga si Rhett? Ikaw lang itong delusional para isiping hinaharot ka niya?’ sambit ng isang maliit na tinig sa loob ng kanyang isipan.Naiinis niyang binitiwan ang isang sunscreen at hinilot ang kanyang sintido. Mukhan
“Hop on,” he said.Ngunit hindi siya nagalaw sa kanyang kinatatayuan. She’s just looking at him as if he already lost his mind. Sino ba naman kasi ang aangkas sa big bike niya gayong nakasuot siya ng dress? She doesn’t know how to freaking how to ride one.Tumingin siya sa binata na naghihintay sa kanyang paggalaw. Mahina siyang umiling at nakita niya kung paano umirap ang binata. Tumaas naman agad ang kanyang kilay at humugot ng malalim na hininga. Muli itong bumaba sa big bike at hinarap siya.At dahil nga mas matangkad ito sa kanya kinakailangan niya pang tumingala para makita ang mukha nito. Medyo hirap pa nga siya dahil mabigat ang helmet na kanyang suot ngayon.Rhett gave her a deadpan look. Bago pa man siya makaimik ay binuhat na siya nito at halos mahigit niya ang kanyang hininga nang maramdaman niya ang pagdampi ng kanyang pang-upo sa upuan ng motor nito. She looked at him and found him looking at her.“Stay still,” he said.Sinunod niya naamn ang sinabi nito. Sa totoo lang a
Sinuot ni Alana ang kanyang sunglasses at tumingin sa harap ng salamin. Ngayon ang biyahe nila patungong Pampanga and to be honest, she’s excited. She’s never been to any places in Luzon before. It’s always Siargao, Boracay, and Bohol. But never the places in Luzon. Kakatapos lang nilang mag-usap ni Selim para magpaalam dito na baka wala siyang internet connection sa kanyang pupuntahan. She has to tell him in advance dahil baka mag-alala sa kanya ang kanyang mga anak. Lalo na si Aurora na namana yata sa kanya ang pagiging paranoid. Alana picked up her purse and went to her mini luggage. Muli siyang sumulyap sa harap ng salamin bago siya lumabas ng silid. Namataan niya si Architect Ivory na chill lamang sa baba at nanonood lang ng palabas. “Are you off for today, Miss?” she genuinely asked. Bumangon ito sa pagkakahiga at tumingin sa kanya. She nodded her head and smiled. “Don’t forget to lock your doors, okay?” Agad na sumaludo sa kanya ang kanyang arkitekto at nakangiting tumango.
HINDI alam ni Alana kung ano ang kanyang gagawin. Kung mananatili lang ba siyang tahimik o makipag-usap sa binata. She’s scared to talk to him. Paano kung madulas siya’t masabi niya ang tungkol sa mga bata? E ‘di siya lang mismo ang maghuhukay ng sarili niyang libingan niyan?“Are you hungry?”Napatingin siya kay Rhett nang magsalita ito. She bit her lower lip and slowly shook her head. “Uhm, hindi naman. Ikaw? Are you hungry?”“The drive is going to take for an hour. Are you sure you wouldn’t eat anything?” tanong nito.She shook her head. “Ayos lang po ako. If you’re hungry, pwede tayong dumaan sa drive thru para may makain ka habang nagmamaneho.”Hindi ito sumagot sa kanyang suhistyon. Ngunit nang makakita sila ng isang drive thru fast food ay agad na lumiko ang binata. She looked outside the window and can’t help but reminisce the good things that happened to her before when life was still good.“What do you want to eat?” he asked.Sa tanong nito ay wala sa sarili siyang napatingin
Panay ang pagsulyap niya sa kanyang katabi na busy sa pagmamaneho. She wanted to talk to him but he looks so unapproachable. Humugot siya ng malalim na hininga at binaling ang tingin sa labas ng bintana. She wanted to have a little conversation with him ngunit tipid nman itong sumagot.She let out a huff and started eating her cheese burger. Alana is not fond of cheese at all but she doesn’t have any choice. Nagpapalibre na nga lang siya tapos siya pa itong may ganang magreklamo? She’s not that thick-faced woman.Sumulyap siya sa binata at pansing hindi man lang nito nagagalaw ang pagkain na ini-order nito. Kaya naman hindi niya na mapigilang magtaka. She looked at him and asked. “Why are you not touching your food? H-hindi mo po ba gusto ang pagkain?”Rhett glanced at her before turning back his gaze to the road. “I’m driving.”Wala sa sarili siyang napatango. May point nga naman ito. Hindi niya alam kung ano ang susunod niyang sasabihin kaya naman pinili niya na lang na manahimik at
Tumayo siya nang tuwid habang hawak sa kanyang kanang kamay ang isang payong. Sobrang taas ng sikat ng araw at masakit ito sa balat. Mabuti na lang talaga at may dala siyang payong at mayroon siyang gamit na sunscreen. Hindi masyadong masama ang tama ng araw sa kanyang balat.Tumingin siya sa malawak na lote na kanilang binabaybay. Na sa may dulo nito ang isang bahay na under construction pa lang ngunit pwede na itong pasukan. Nakasunod siya kay Rhett na ngayon ay walang imik na naglalakad na para bang walang nakasunod rito.“Uhm, Mr. Fuentabella, wait po,” mahinang utas niya.Paano ba naman kasi, isang hakbang ng binata, tatlong hakbang niya na. Dagdag pang sobrang bilis ng paglalakad nito na para bang laging may hinahabol. Kaya naman halos maglakad-takbo na siya sa sitwasyong ito.And oh, did she forget to mention that she’s also carrying a luggage? Yes, she’s carrying a luggage and a purse! And he didn’t even bother to offer any help.Biglang tumigil sa paglalakad ang binata at hin
Panay ang kanyang tango sa bawat salitang lumalabas sa bibig ni Rhett. Sa totoo lang ay maganda ang mga naiisip nitong mga plano para sa renovation sa bahay na ito and to be honest, she’s excited to start drafting her designs for the renovation for this house. Ito ang pinakaunang pagkakataon niyang mag-design ng bahay na may kalumaan na.“I want a pool, spacious pool, one huge master bedroom, and three rooms for three kids,” saad nito.Tahimik siyang tumango. She’s very curious. Gusto niyang magtanong dito tungkol sa sumagi s kanyang isipan kanina ngunit hindi niya ito magawang sabihin o itanong sa binata dahil baka uminit na naman ang ulo nito at hindi na naman umimik.Mahirap na.“Gusto niyo pa po bang mag-ikot sa buong bahay?” tanong ng babaeng kanina niya pa kasama.She turned to the woman and smiled. Umiling siya rito. “Hindi na po. Okay na po ako rito. Pwede niyo na po akong iwan dito.”Umiling ang babae sa kanya. “Hindi ka po ba nagugutom, Miss? Baka gusto niyo po ng maiinom? K
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may
Hindi na mabilang ni Alana kung ilang beses na siyang umikot sa harap ng salamin. The loves her fit! Mahapit ito sa katawan ngunit kahit papano ay mukha naman itong disente. Hindi niya mapigilang mapahugot ng malalim na hininga at kakagatin niya na sana ang ibabang labi nang magsalita si Joey.“Isang kagat mo pa sa labi mo at susungalngalin na kita ng kutsara,” saad nito. “Kanina pa ako retouch nang retouch sa labi mo. Ano ba kasi ang iniisip mo?”“Oo nga,” sang-ayon naman ni Angel na ngayon ay na sa kama. “Bakit parang hindi mo gusto ang hitsura mo? Mukha ka ngang Barbie na ngayon lamang pinanganak, e. Ang kinis-kinis mo nga, e.”Hilaw siyang ngumiti rito at pinasadahan ng tingin ang sarili sa harap ng salamin. “Hindi kaya. Ang ganda ng damit saka ang ganda ng makeup ko. Thank you so much for this, guys. You made me this pretty.”“Walang problema, ano ka ba?” Ngumiti sa kanya si Angel.Sakto namang pumasok ang kanyang mga anak sa loob ng kanilang silid. May malawak na ngiti sa labi n
Alora left that morning, and Alana felt the all the loneliness creeping in. Kahit na gaano pa kaingay ang bibig ng dalawang babaeng kasama niya ay hindi maiaalis sa kanya ang lungkot. Iba pa rin talaga silang dalawa ni Alora. The vibe is just different. And she wanted it back. Gusto niyang ibaalik ang lahat sa dati.“Girl, ayos ka lang?” Umupo si Joey sa pang-isahang couch at tumingin sa kanya. “Seems like that bitch said something that turned your mood like this. Care to share it with us?”She blinked her eyes several times and looked at Joey. Napaangat naman ang kanyang kilay nang dumapo ang kanyang paningin kay Angel na kakalabas pa lang ng kusina. May malapad itong ngiti sa labi habang may hawak na… cookies?“Ang sarap ng cookies niyo, ah. Kanina pa ako hindi nagsasawang kumain,” anito at naglibot ng tingin. “Huh? Nasaan ‘yung kaibigan mo, Dai? Bakit kayo na lang ng pangit ang nandito?”Agad na umismid si Joey sa sinabi ni Angel. “Sa ating dalawa, ikaw pa ang mas pangit. Kaya wala