She roamed her eyes all over the place. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na gawin ngayon. She’s confused. A lot of questions are running inside her head. Kung itatanong niya ‘yon kay Yuen ay paniguradong wala rin siyang makukuhang matinong sagot.He’s full of denial and she’s aware of that. Hindi rin siya tanga para hindi mapansin ang katotohanang may nililihim sa kanya ang binata. Mariin niyang pinikit ang mga mata at niyakap ang tuhod. Wala si Yuen sa kama nang magising siya, ngunit nandoon lang ang unan sa gitna nilang dalawa. His side of the bed was fixed as if he wasn’t there. Na para bang walang taong gumamit sa pwestong ‘yon ng kama.Kanina pa siya gising. Hindi nga siya makatulog nang maayos kakaisip sa kanyang ina na hindi niya alam kung bakit bigla na lang dumating. Hindi siya makatulog kakaisip kung paanong malaki ang galit na kanyang nararamdaman para rito.And then people would think when you forget, it means you’re forgiving everyone who hurt you. No, it’s not
She frowned. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat isagot. Diretso ang tingin nito sa kanya na para bang naghihintay sa kanya ng sagot. She looked away and bit her lower lip. Nagbaba siya ng tingin sa kanyang mga paa na para bang nandoon ang sagot sa kanyang mga katanungan.“Why?” she asked before lifting her head again to look at him. “Why are we leaving? Hindi mo ba gusto rito? This is such a beautiful place, Yuen. Why do you want to leave?”This time, ito naman ang nag-iwas ng tingin sa kanya. Kinunotan niya ito ng noo ngunit walang salitang lumalabas sa kanyang bibig. “I just want to leave this place. Don’t worry. We’re going to a place where you can still relax. May dagat pa rin dahil mukhang nagugustuhan mo na rin ang dagat.”Umiling siya rito. Hindi siya kumbinsido sa sagot ng kanyang asawa. Humugot siya ng malalim na hininga at tumingin dito. “Why do I feel like you’re hiding something from me?”“What do you mean?” He frowned.“You’re not giving me specific answers, Yuen.
Tinitigan ni Gail ang kanyang mga bagahe. She wanted to ask her husband a lot of questions, but none of them seems to make a sound. Tulala lamang siyang nakatingin dito ngunit hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na isambit sa mga oras na ito.“You’re silent,” puna ng kanyang asawa sa kanya. “What are you thinking?”“I can’t,” diretsong usal niya at tumingin dito. “I don’t want to leave this place.”“Gail…”“Yuen, I’m starting to remember everything. My past life. And I can finally recall now why my mother left me. Why she left me and my father. All I have to do now is to wait for my brain to remember every little thing I forgot, up until where I forgot my memories. I don’t want to leave this place. Besides, I can wait for you to come home. I can wait for you to come knocking on the door. Hindi naman siguro ako nagtaksil sa ‘yo noon, ‘di ba?”Hindi niya maipaliwanag kung saan galing ang confidence na kanyang nararamdamn ngayong nandito siya kaharap ang kanyang asawa. She’s too
“Why do you even bother to ask him? Alam mo namang wala kang mapapala,” saad ng kanyang bungangerang kaibigan.Hindi niya na lang ito pinansin at patuloy lamang siyang nagpapalutang sa tubig. Walang kung anong salita ang namumutawi sa kanyang bibig. O kahit sa kanyang isipan ay walang pumapasok. Just like how she floats above the water, her mind is also floating somewhere. Ang daming tanong sa kanyang isipan. Sobrang dami ngunit hindi niya alam kung sino ang makakapagsagot sa mga katanungang ‘yon. Mariin niyang pinikit ang mga mata at hinayaan ang sarilnig mapatinanod sa kung saan siya dalhin ng current.“But, Gail, are you okay?” tanong ng kanyang kaibigan. “Kanina ka pa walang imik. Baka hindi ka na humihinga, ah.”Dinilat niya ang mga mata at bumungad ang kulay bughaw na kalangitan. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga. Tumigil siya sa pagpapatihaya at tumingin sa kaibigan.Tipid siyang ngumiti rito. “To be honest, hindi ko alam kung ano ang dapa
Weeks past and everything feels like a blur. Hindi na siya lumalabas halos ng bahay. Kahit silid na tinutuluyan niya ay hindi na siya lumalabas. Paminsan-minsan siyang dinadalaw ng kanyang kaibigang si Angel ngunit hindi napapadalas.Mariin niyang pinikit ang mga mata at humugot ng malalim na hininga. Sobrang tahimik ng paligid. Wala siyang ibang makausap dito kundi ang kanyang sarili. At kung gagawin niya ‘yon ay iisipin niya ring mababaliw siya. Nababaliw na siya.She’s almost. She’s going to be mad soon.Niyakap niya ang kanyang sarili at hinaplos ang kanyang braso. She closed her eyes and looked up at the ceiling. This is the feeling of both loneliness and sadness. Masakit ang kanyang ulo ngunit wala siyang balak uminom ng gamot.“Nakakatakot ka naman,” saad nito. “Ang lungkot mo naman yata. Gusto mo ng ice cream.”Nilingon niya ang nagsalita at bumungad sa kanya si Angel. May dala itong isang tupperware ng ice cream at may malawak na ngiti sa labi. Mahina siyang napailing at ngum
“Hindi ka ba nagdadalawang isip? Are you sure about this, Gail? You can still back out,” saad ni Angel.She chuckled at that. “Bakit parang mas ikaw pa ang kinakabahan kaysa sa akin?”“Sinong hindi?” singhal nito sa labis na frustration. “Who knows what would happen to you, right? Naikwento mo na sa ‘kin kung gaano kagalit ang naramdaman mo nang makita mo siya. Paano kung biglang sumakit ang ulo mo? Paano kung bigla kang mabulagta rito kasi masakit ang ulo mo? Sinong hindi kakabahan kapag ikaw ang kasama, Gail?”Gusto niyang mapahalakhak ngunit pinipigilan niya ang kanyang sarili. Mahirap na. Baka ma-offend sa kanya ang dilag na ito. Mabilis pa namang uminit ang dugo nito lalo na’t mainit din ang panahond.She tapped Angel’s shoulder and forced a smile. “You don’t have to worry about anything at all. Buo ang loob kong gawin ang bagay na ‘to, Angel. I am fine. I am fine as long as I have someone by my side.”Umirap si Angel sa kanya ngunit may ngiti ang labi nito. “Ikaw, ah. Ang hilig
Her eyes didn’t leave her mother’s face. Gulat ang dalawang kasama niya ngayon sa mesa ngunit seryoso lamang ang kanyang tingin. This is the second the time she asked that question to the woman in front of her.Naramdaman niya ang paghawak ni Angel sa kanyang kamay sa ilalim ng mesa. Nilingon niya ito gamit ang kanyang malamig na tingin. Mahina itong umiling sa kanya at humugot ng malalim na hininga.She’s not stupid. Sa uri ng tingin sa kanya ng kaibigan ay halatang gusto na siya nitong pigilan.“Gail,” mahinang usal ni Angel.“Uhm,” tumikhim ang ginang na kanilang kaharap. “It’s fine. Naiintindihan ko naman kung bakit niya natanong ang bagay na ‘yon. Because if I were in her shoes, I’d ask too.”Hindi na siya umimik. Seryoso lang siyang nakatitig sa ina. She wanted her mother to know she’s dead serious. Dahil kahit anong gawin niya, purong galit lang ang kanyang nararamdaman para rito.Tumingin ito sa kanya at malungkot na ngumiti. “Naiintindihan kita kung sakali mang ganyan ang mai
After the lunch she shared with her mother, nagdesisyon silang maglakad-lakad muna sa isang tourist spot dito sa Adventure park. Papalubog na ang araw ngunit marami pa ring tao ang nandirito. And everyone is enjoying the beauty of this place.Mariin niyang pinikit ang mga mata at humugot ng malalim na hininga. Abala sa pagkukwentuhan si Angel at Rita. Wala siyang sapat na lakas ng loob para tawagin itong mama. She couldn’t even imagine herself calling her mother. Ganito ba talaga siya ka ma-pride? Hindi naman maipagkakaila na mag-ina sila dahil may iilang sa feature nito ang nakuha niya. Lalo na ang labi nito at hugis ng mga mata. What bother’s her is the fact that she’s so mad. Hindi sapat ang mga sagot nito sa kanyang mga katanungan para mapunan ang mga katanungan.“Oh, excuse me. I have to take this call,” usal ni Angel nang mag-ring ang phone nito. She nodded her head and smiled at her friend. “Go on. Take your time.”Tumango rin pabalik si Angel sa kanya at agad na umalis. Tumi
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may
Hindi na mabilang ni Alana kung ilang beses na siyang umikot sa harap ng salamin. The loves her fit! Mahapit ito sa katawan ngunit kahit papano ay mukha naman itong disente. Hindi niya mapigilang mapahugot ng malalim na hininga at kakagatin niya na sana ang ibabang labi nang magsalita si Joey.“Isang kagat mo pa sa labi mo at susungalngalin na kita ng kutsara,” saad nito. “Kanina pa ako retouch nang retouch sa labi mo. Ano ba kasi ang iniisip mo?”“Oo nga,” sang-ayon naman ni Angel na ngayon ay na sa kama. “Bakit parang hindi mo gusto ang hitsura mo? Mukha ka ngang Barbie na ngayon lamang pinanganak, e. Ang kinis-kinis mo nga, e.”Hilaw siyang ngumiti rito at pinasadahan ng tingin ang sarili sa harap ng salamin. “Hindi kaya. Ang ganda ng damit saka ang ganda ng makeup ko. Thank you so much for this, guys. You made me this pretty.”“Walang problema, ano ka ba?” Ngumiti sa kanya si Angel.Sakto namang pumasok ang kanyang mga anak sa loob ng kanilang silid. May malawak na ngiti sa labi n
Alora left that morning, and Alana felt the all the loneliness creeping in. Kahit na gaano pa kaingay ang bibig ng dalawang babaeng kasama niya ay hindi maiaalis sa kanya ang lungkot. Iba pa rin talaga silang dalawa ni Alora. The vibe is just different. And she wanted it back. Gusto niyang ibaalik ang lahat sa dati.“Girl, ayos ka lang?” Umupo si Joey sa pang-isahang couch at tumingin sa kanya. “Seems like that bitch said something that turned your mood like this. Care to share it with us?”She blinked her eyes several times and looked at Joey. Napaangat naman ang kanyang kilay nang dumapo ang kanyang paningin kay Angel na kakalabas pa lang ng kusina. May malapad itong ngiti sa labi habang may hawak na… cookies?“Ang sarap ng cookies niyo, ah. Kanina pa ako hindi nagsasawang kumain,” anito at naglibot ng tingin. “Huh? Nasaan ‘yung kaibigan mo, Dai? Bakit kayo na lang ng pangit ang nandito?”Agad na umismid si Joey sa sinabi ni Angel. “Sa ating dalawa, ikaw pa ang mas pangit. Kaya wala