Tahimik na pinapanood ni Rhett ang kanyang mga anak na busy sa panood ng palabas sa hawak nitong tablet. Mahina siyang napailing. Mukhang aliw na aliw ang mga ito sa pinapanood nitong palabas. He looked at his wristwatch and realized they’re about to land sooner.Hindi nagtagal ay nag-anunsyo ang kanyang piloto na mag-la-landing na sila. He didn’t use his private chopper or plane. Kinakailangan pa nilang mag-book ng public planes. Bukod sa mas convenient ‘yon, gusto niya ring maranasan ng kanyang mga anak na makihalubilo sa ibang pasahero rito.But look at them. Focus na focus sa pinapanood.The ride from Manila to Bancasi airport was just an hour. Nang ianunsyo ng piloto na nakarating na siya ay agad niyang kinuha ang kanilang hand-carry luggage. Kinalabit niya si Aurora ngunit nangunot ang kanyang noo nang hindi ito gumalaw.Sa kanyang kaba ay hinawakan niya ang balikat nito at pinaharap sa kanya. The little girl tried to lift her gaze to look at him but is too sleepy to do so. Para
Hinamig niya ang sarili. Hindi siya makatulog. He already tried all the damn positions to fall asleep, but he couldn’t. Kaya naman napagdesisyonan niya na lang na bumangon at maglakad-lakad dito sa dalampasigan.Mainam na rin ito dahil nagagawa niyang makapag-isip nang matino. Kahit papano ay kumakalma ang maingay niyang isipan.Umupo siya sa buhanginan. Sa tulong ng liwanag mula sa buwan ay tanaw na tanaw niya ang malawak na karagatan sa kanyang harapan. He took a very deep breath and lifted his gaze up to the sky.Hindi tulad ng kanyang isipan, maaliwalas ang kalangitan. Kitang-kita niya ang mga nagniningningang mga butuin sa langit. Alam niyang ano mang oras ay sisikat na ang araw ngunit tanaw na tanaw niya pa rin ang buwan. It became the source of light for him to see how captivating the scene in front of him was.Rhett didn’t know such place existed. Hindi niya nga alam na may ganitong klaseng lugar ang Pinas. Walang masyadong populasyon at hindi masyadong polluted. He can smell
“Are you okay now?”She looked at Angel and forced a smile. “Yeah. I’m good.”Tumingin siya sa pintong kanilang pinasukan. Is it just her? Was she just hallucinating? O talagang mayroon siyang batang nakita kanina at tinawag siyang mommy? Sobrang sakit ng kanyang ulo kanina na pakiramdam niya ay mabibiyak na. Too painful that she could almost faint. At dala rin ng sakit ng kanyang ulo ay nanlalabo ang kanyang paningin.Gusto niyang tumayo ngunit natatakot siya na baka makaramdam siya ng pagkahilo. She wanted to take a rest, even just for a little bit. Mabilis pa rin ang pagtibok ng kanyang dibdib ngunit medyo humuhupa na ang sakit sa kanyang ulo. Mas mainam na rin upang makapagpatuloy siya sa kung ano man ang kanyang binabalak ngayon.“Let’s go,” she said. “We need to catch them.”“Sigurado ka ba? H’wag mong pilitin ang sarili mo kung hindi mo kaya, ah. Ayokong mapahamak ka,” saad nito sa kanya at hinaplos ang kanyang likod.Pinilit ni Gail ang tumayo at humugot ng malalim na hininga.
“Where have you been?”Iyan ang bungad na tanong sa kanya ng kanyang asawa… o kung asawa niya bang talaga. Pakiramdam niya ay nawalan siya ng gana sa lahat. Lalo na sa lalaking kaharap niya ngayon. And she doesn’t know whether to smile or nod her head and don’t mind him.But she chose the first option, to smile at him.Ngumiti siya rito at humugot ng malalim na hininga. “I was just out with Angel. Hindi ko namalayan ang oras. I’m so sorry.”“You made me worry, Gail.” Masuyo siya itong hinila at hinaplos ang kanyang braso. “Why didn’t you text me? To at least let me know where you are.”“I’m sorry,” she replied and smiled tightly. “Don’t worry. It won’t happen again.”“Saan ka ba galing? Bakit ayaw mong sabihin sa ‘kin?”“I was somewhere in Magsaysay. The beach there was fine. I love the silence in there.”Kumunot ang noo nito. Mukhang marami pa itong gustong itanong ngunit pansin nitong wala siyang interest na sagutin ang kung ano man ang mga katanungan nito. Tipid na laman siyang ngu
“Mag-iingat ka roon,” she said and smiled.Lumapit si Yuen sa kanya at niyakap siya nang mahigpit. “Always turned on your location, okay? And also, always take someone with you every time you go out. I don’t want anything bad happen to you.”She hummed and hugged him back, slightly tapping his shoulders. Hindi niya pa nasasabi sa binata ang tungkol sa kanyang mga narinig. Wala siyang sapat na lakas para gawin ang bagay na ‘yon. Lalo na sa tulad niyang walang maalala ni katiting sa kanyang nakaraan.Nauna siyang kumalas sa yakap at malapad na ngumiti sa binata. “Don’t forget my pasalubong.”That made him chuckle. He nodded his head and tapped her head. “I will try to buy you some pasalubong. Don’t forget to eat on-time and drink your medicine to avoid migraines. And don’t forget to call me at night.”“I will.” Mahina siyang natawa. “Bakit parang namamaalam ka na? It’s just two days, Yuen. And I’ll be waiting for you to come home.”He smiled. Humakbang ito palapit sa kanya at hinagkan a
“Woah. This would look gorgeous on you!” Angel exclaimed as she handed the dress to her.Wala sa sarili niya naman itong tinanggap. “Uhm, I don’t think I can wear this dress. I don’t attend any especial occasion.”Umirap ang kaibigan sa kanya. “Grabe ka naman. Malay mo naman, ‘di ba? Bigla kang ayain ng date ni Yuen. E ‘di may masusuot ka na. Hindi mo na kailangan pang mag-shopping. Sige na. Sukatin mo na.”She frowned, ngunit alam niya sa sarili niyang kapag humindi siya rito ay pipilitin pa rin siya nito Angel loves fashion so much. Yung tipong kahit sa kanto o sa comfort room ang punta ay awrang-awra pa rin ito.Tinanggap niya ang dress at humugot ng malalim na hininga. “I don’t think that kind of date is going to happen.”“What? Why?”“Alam mo naman siguro kung bakit, ‘di ba?” mahinang usal niya.Ngumuso ang kaibigan at humugot ng malalim na hininga. “Oo nga naman. I’m sorry about that. But well, kung ayaw mo sa damit, maybe we can find something else in this store. Halika, maglib
“What’s the matter? How dare you ruin my beautiful sleep?”“Charles…”“What is it all about?” Inaantok na tanong nito at umupo sa couch.He turned to him and said, “We need your help.”Ang inaantok nitong mukha ay biglang sumeryso. Tinignan siya nito at tinaasan ng kilay. “How ironic is it for you to ask for help when all you do is be friends with our enemies?”Napaiwas siya ng tingin dito. “They’re not my friends.”“You think I believe you?”“Enough.” Umalingawngaw ang malamig na tinig ni Aiden sa buong silid.Agad naman silang binalot ng nakakabinging katahimikan at wala ni isa sa kanila ang may balak na basagin ‘yon. Well, talking about being powerful. Kung hindi lang busy ang mga kumag sa kabilang linya, hindi siya lalapit sa sarili niyang organisasyon para manghingi ng tulong.Nandito sila ngayon sa Maynila. Inuwi niya muna ang kanyang mga anak dito dahil may importante pa siyang aasikasuhin. At ito ‘yon. Ang mahalaga niyang aasikasuhin. He wanted to open the case of the late mot
“Calm down for a moment, please?” pag-alo sa kanya ng kaibigan at dinaluhan siya ng tubig. “Kalmahin mo muna ang sarili mo, Gail. Nagsisimula na rin akong mataranta, e!”She bit her lower lip. Tinanggap niya ang tubig na binigay sa kanya ng kaibigan habang habol pa rin ang paghinga. Alam niya sa sarili niyang hindi siya magiging kalmado sa mga oras na ito. But for the sake of her friend, she’s trying her best to calm down.Hinahaplos ni Angel ang kanyang likod habang habol pa rin niya ang kanyang hininga. Angel is holding the photo and the letter written in a very foreign language she couldn’t even understand.“Saka ka na magsalita kapag kalmado ka na, okay?” pagpapakalmang usal sa kanya ng kaibigan.Tipid niya lang itong tinanguhan. Ininom niya ang tubig na nasa basong hawak niya. Her heart is still beating rapidly as she tried to even her breathing. Ilang minuto niya pa ‘yon ginagawa hanggang sa maramdaman niya ang pagkalma ng kanyang buong katawan.Mariin niyang kinagat ang ibabang
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may
Hindi na mabilang ni Alana kung ilang beses na siyang umikot sa harap ng salamin. The loves her fit! Mahapit ito sa katawan ngunit kahit papano ay mukha naman itong disente. Hindi niya mapigilang mapahugot ng malalim na hininga at kakagatin niya na sana ang ibabang labi nang magsalita si Joey.“Isang kagat mo pa sa labi mo at susungalngalin na kita ng kutsara,” saad nito. “Kanina pa ako retouch nang retouch sa labi mo. Ano ba kasi ang iniisip mo?”“Oo nga,” sang-ayon naman ni Angel na ngayon ay na sa kama. “Bakit parang hindi mo gusto ang hitsura mo? Mukha ka ngang Barbie na ngayon lamang pinanganak, e. Ang kinis-kinis mo nga, e.”Hilaw siyang ngumiti rito at pinasadahan ng tingin ang sarili sa harap ng salamin. “Hindi kaya. Ang ganda ng damit saka ang ganda ng makeup ko. Thank you so much for this, guys. You made me this pretty.”“Walang problema, ano ka ba?” Ngumiti sa kanya si Angel.Sakto namang pumasok ang kanyang mga anak sa loob ng kanilang silid. May malawak na ngiti sa labi n
Alora left that morning, and Alana felt the all the loneliness creeping in. Kahit na gaano pa kaingay ang bibig ng dalawang babaeng kasama niya ay hindi maiaalis sa kanya ang lungkot. Iba pa rin talaga silang dalawa ni Alora. The vibe is just different. And she wanted it back. Gusto niyang ibaalik ang lahat sa dati.“Girl, ayos ka lang?” Umupo si Joey sa pang-isahang couch at tumingin sa kanya. “Seems like that bitch said something that turned your mood like this. Care to share it with us?”She blinked her eyes several times and looked at Joey. Napaangat naman ang kanyang kilay nang dumapo ang kanyang paningin kay Angel na kakalabas pa lang ng kusina. May malapad itong ngiti sa labi habang may hawak na… cookies?“Ang sarap ng cookies niyo, ah. Kanina pa ako hindi nagsasawang kumain,” anito at naglibot ng tingin. “Huh? Nasaan ‘yung kaibigan mo, Dai? Bakit kayo na lang ng pangit ang nandito?”Agad na umismid si Joey sa sinabi ni Angel. “Sa ating dalawa, ikaw pa ang mas pangit. Kaya wala