“Tok, tok, tok.”Pagbukas, tumambad sa lahat ang bagong dating.“Nay, Tay!” sigaw ni Sunny, na noon ay nakaupo pa sa kandungan ni Rowan. Natigilan siya, at mabilis na tumayo.Pagpasok ng mag-asawang Fajardo, agad nilang nakita ang eksena: si Sunny nakaupo sa kandungan ni Rowan, parang naglalambingan; si Mr. Morris naman, mukhang galit na galit at gusot pa ang suot na damit.“Sunny, bakit ka nakaupo sa asawa mo? Ano’ng ginagawa mo?” tanong ni Mrs. Fajardo.Dali-daling tumayo si Sunny mula sa kandungan ni Rowan. “Ah, eh, naglalaro lang po kami.”Binitiwan niya ang pilit na ngiti, na halatang napaka-awkward.Ibinaba naman ng mag-asawang Fajardo ang mga dala nilang pasalubong, at nagtanong kay Mr. Morris. “Mr. Morris, bakit hindi po kayo nakahiga?”Tiningnan ni Mr. Morris si Sunny nang masama. Wala siyang ibang nasabi kundi, “Nagkainitan lang kami ni Sunny.”Mrs. Fajardo, na kilala ang ugali ng anak, agad na humakbang papunta kay Sunny. Sinampal niya ang likod ng anak. “Ikaw talaga! Pasaw
Si Sunny ay nataranta bigla. “Dad, matalino ako! Ikaw ang nalilito kaya mo naisip na may sira ako sa ulo!”Sagot ni Mr. Morris, “Wala namang ibang makakaisip ng kalokohang ideya na sinabi mo kundi ikaw. Hindi katalinuhan 'yun, anak.”“Matalino ako, at may buhok pa ako sa ulo!” sagot ni Sunny, nanunukso. “Ikaw, Dad, medyo manipis na buhok mo.”Biglang napahagalpak si Rowan. Kahit ang batang nurse sa gilid ay pilit pinipigil ang tawa.Ang palitan ng salita ng mag-ama ay sobrang nakakatawa.Si Rowan, na bihirang ngumiti, ay natatawa na ng malakas, hanggang sa nagkaroon ng mga guhit ng tawa sa gilid ng kanyang mga mata.Biglang nag-angat ng kumot si Mr. Morris para bumangon mula sa kama. “Anong ginagawa niyo? May dextrose pa ako at bawal akong magpagalaw-galaw!” sabi ng nurse, nag-aalala.Itinuro ni Mr. Morris si Sunny. “Sinabihan ako na kalbo daw ako. Hindi ko mapapalampas ito!”Sa isip ni Sunny, Oh no! Lagot, papaluin yata ako ni Dad!Dali-dali siyang nagtago sa likod ni Rowan. Napakabi
Ngunit ngumiti si Rowan at sinabing, “Okay lang po. Si Sunny diretso na lang po sa inyo pagkatapos ng klase niya, at ako naman ay susunod pagkatapos ng trabaho. Kung nami-miss niyo po si Sunny, tawagan niyo lang kami at dadalaw kami agad. Alam kong wala si Xiao Han sa bahay, at si Sunny lang ang kaisa-isa niyo. Siguro nahihirapan kayong biglang wala siya sa bahay kaya mas madalas naming dalhin siya rito.”Doon lamang napagtanto ni Mr. Morris na kinuha nga nila ang “nag-iisang” anak ng pamilyang Fajardo.Naalala niya kung gaano kalungkot para sa mag-asawa ang biglaang pagkawala ng anak sa kanilang tahanan.--"Oo, ayos lang, Xiao Gu, kung nami-miss mo si Xiao Nuan, pwede mo na siyang dalhin pauwi ngayon."Gusto nang paalisin ni Mr. Morris ang kanyang nakakainis na manugang. Kung magtatagal pa ito, baka hindi niya kayanin ang inis at maiyak na lang.Tumingin si Sunny sa kanyang biyenan na nakahiga sa kama ng ospital. "Dad, hindi kita iiwan sa ganitong panahon. Aalagaan ka namin ng asawa
Malinaw na lumabas talaga si Sunny para bumili ng juice. Habang dahan-dahang umiinom ng juice, ramdam ni Mr. Morris ang emosyon. Sa kanyang tiyan, naroon pa rin ang tinapay na sinabayan niyang kainin kasama ang anak. Biglang bumalik ang alaala ni Mr. Morris sa nakaraan. Hindi niya napansin na unti-unti nang namumuo ang luha sa kanyang mga mata. --- Sa kabilang banda, hindi na kumain ng snacks si Sunny. Tahimik siyang naupo sa sofa, yakap ang isang throw pillow, at nakatitig nang walang magawa sa infusion bottle ng kanyang biyenan. Nakita ni Rowan na parang hindi komportable ang posisyon ng kanyang asawa. Kaya’t inabot niya ang mga braso para yakapin ito at hinila si Sunny palapit sa kanya. Hindi na nagpakipot pa si Sunny. Lumapit siya nang husto at tumabi sa asawa, halos nakasiksik na sa kilikili nito. “Husband, pagkatapos ng infusion ni Dad, punta tayo sa Manxianglou?” tanong niya. Ngumiti si Rowan. “Cravings ka na naman sa pagkain nila?” Tumango si Sunny nang masigla. “Oo, p
Nakikitang tila nagtataka si Rowan, agad na nagpaliwanag si Sunny: "Sabi niya, mas gusto niyang umupo sa itaas kapag may pinag-uusapan siyang seryoso. Mas masaya raw sa lobby kapag kumakain kasama ang pamilya."Tinaas ni Rowan ang kilay niya. "Hmm, mukhang maganda ‘yang idea. Subukan natin sa susunod." Hindi pa siya nakakakain sa lobby ng first floor.Napakagat ng dila si Sunny at lihim na nagsisi. Bakit ko ba sinabi ‘yun? Pero sa huli, nawala rin ang iniisip niya. Basta’t may pagkain, wala na siyang pake.Hindi nagtagal, kumalat ang balitang dumating si Rowan Morris sa Manxianglou kasama ang kanyang pamilya. At sa loob lamang ng limang minuto, may lumapit sa kanila na kunwari’y nagkataong nandoon din.Sa sobrang “pagkagulat,” binati nito si Rowan.Pagtingin sa babaeng nasa tabi ni Rowan, nagtanong ang kakilala: "Siya ba si Mrs. Morris?"Tiningnan ni Rowan ang babaeng mahigpit na nakakapit sa braso niya, may maamong ngiti at kumportable sa sitwasyon. Ipinakilala niya ito nang walang p
Namula agad ang pisngi ni Celeste, at napaso ito sa hapdi. Galit na galit siyang lumapit kay Sunny, handang gumanti. Sinubukan pa niyang itulak si Sunny mula sa ikatlong palapag ng restaurant. Pero bago pa siya makalapit, biglang tumayo si Rowan at pinigilan siya. Mariin niyang itinulak si Celeste palayo, hanggang sa sumalpok ito sa isang divider. Napahiya si Celeste at nagsimulang magpanggap na umiiyak. "Rowan, siya ang may kasalanan! Isa siyang halimaw! Huwag kang magpalinlang sa kanya!" daing ni Celeste, kunwaring kaawa-awa. Ngunit hindi pa tapos si Sunny. Lumapit siyang muli kay Celeste at sa ikalawang pagkakataon, isa pang malakas na sampal ang dumapo sa kabilang pisngi nito. Tuluyang namula ang magkabilang pisngi ni Celeste, at bakas sa palad ni Sunny ang pulang marka ng kanyang paghataw. Matapang siyang tumingin kay Celeste at sinabi, "Kung hindi mo na lang sana binanggit ang hipag ko, baka naisipan ko pang palampasin 'to. Pero ikaw pa mismo ang nagdala ng sarili mong kahi
"Ako..." Itinaas ni Rowan ang kamay sa ilong niya, bahagyang tinakpan ang labi habang mahina siyang tumawa. Tama na naman si Mr. Morris! Naiinis si Sunny kaya kinuha niya ang lahat ng karne sa harap ni Mr. Morris at inilagay sa plato niya. "Kung hindi mo ako bibigyan ng matinong sagot, hindi ka na kakain ng karne!" "Hoy! Anak ko ang bumili niyan!" "Asawa ko ang bumili niyan!" Tinuro ni Mr. Morris si Rowan at sinabing, "Ako ang nagpalaki at nagpakain diyan!" Ngumiti si Sunny at niyakap ang braso ng asawa. "Pero asawa ko siya," sagot niya habang nakatitig sa biyenan. Sabay nilang tiningnan si Rowan. Isa ang nagpapaalala, "Ako ang nagsilang at nagpalaki sa'yo." Isa naman ang nagbabantang, "Huwag mong kalimutan, asawa, ako ang magtutulak ng wheelchair mo kapag tumanda ka!" Napatingin si Rowan sa kanila. ..."Sa huli, mas mabuting makinig sa asawa." Napaisip siya—kapag pareho na silang puti ang buhok, siya’y nasa wheelchair, at si Sunny ang nagtutulak nito... Mukhang hindi naman
Napangiti siya nang bahagya habang natutulog. Napansin ito ni Rowan. Marahang ibinaba niya ang tingin sa asawa at mahina niyang tinanong, "Anong magandang panaginip 'yan?" Mahina, halos bulong lang, tumawag si Sunny sa kanya. "Hmm... Honey..." Mas lumawak ang ngiti ni Rowan. "Ako ba ang napanaginipan mo?" Hindi na sumagot si Sunny. Hindi na rin makapag-concentrate sa trabaho si Rowan. Gusto niyang malaman kung anong klaseng Rowan ang nasa panaginip ng kanyang asawa. Ibinalik niya ang phone sa bulsa at tumitig sa natutulog na mukha ni Sunny. Napakaganda niya—parang isang painting ang kanyang maayos na kilay, mahahabang pilikmata, makinis at maputing balat, at maninipis na buhok na kumikislap sa sinag ng araw. Ang kanyang mga labi—rosas, malambot, parang isang hinog na peach na kay sarap tikman. Nilaro ni Rowan ang isang hibla ng mahaba at malambot na buhok ni Sunny, iniikot ito sa pagitan ng kanyang mga daliri. Nang inilapit niya ito sa kanyang ilong, isang banayad na halimuya
Pero hindi nagdalawang-isip si Sunny. Hindi siya titigil. Samantala, ang mga lalaking estudyante ay hindi na makagalaw. Nakatitig lang sila kay Sunny, nanginginig. "Hindi ba siya ang school beauty? Ang mahinhing diyosa? Bakit parang isa siyang halimaw?"Gulo, Laban, at Isang Nakakagulat na RebelasyonItinuro ni Samuel ang mukha ni Sunny at mariing sinabi, "Lolo, matagal ko nang sinabi sa'yo, huwag kang magpapalinlang sa hitsura niya! Mukha lang siyang mahinhin, pero napakatapang niyan!"Agad siyang sinipa ni Sunny, pilit na sinasalba ang mabuting imahe niya sa harap ni Mr. Morris. "Tay, hindi naman talaga ako mainitin ang ulo! Hindi ba't mabait at tahimik ako kapag nasa bahay? Eh kasi naman, sila ang nauna! Siyempre, nagalit ako. Saka—saka sino ba ang hindi nag-iinit ang ulo kapag galit, di ba?" Sa huling bahagi ng sinabi niya, medyo nauutal siya, halatang kinakabahan.Tumango si Mr. Morris na tila iniisip ang sinabi niya, pero bigla ring kumunot ang noo. "Hmm, pero hindi tama. Ka
Si Samuel mabilis na lumingon at itinuro si Celeste Borja, "Gusto mo talagang mamatay, ha?" Kinuha niya ang tungkod mula sa kamay ng kanyang lolo, lumapit kay Celeste, at walang pag-aalinlangang inihampas iyon sa ulo niya. Punong-puno ng galit si Samuel. Isa siyang lalaki, at doble ang lakas niya kumpara sa isang babae. Buong pwersa niyang inihataw ang tungkod sa ulo ni Celeste. Agad itong nakaramdam ng hilo, parang nawalan ng malay sa sobrang sakit. Binitiwan ni Samuel ang tungkod. Wala siyang pakialam sa sinasabing "hindi nananakit ng babae ang lalaki"—para sa kanya, walang kwenta ang mga ilusyonaryong pananalitang ganun. Walang babala, sinuntok niya si Celeste sa mukha. "Samuel! Ang ate ko si Celeste Borja! Pinatulan mo ako, hindi ka ba natatakot sa tito ko—argh!" Hindi pa natatapos ni Celeste ang sinasabi nang biglang inapakan ni Samuel ang mukha niya.Nagkagulo ang buong paaralan.Nagpatawag agad ng pulis dahil hindi na mahinto ang gulong nang nag-aaway na mga estudyante. Il
Pagkatapos niyang sabihin iyon, dahan-dahan niyang inilapag ang kanyang mamahaling bag sa mesa. Nilakihan niya pa ang kilos para siguradong mapansin ito ng lahat. "Eto, ang bag ko. Sa official website, 180,000 yuan ‘to. O ayan, may bago kayong topic na pwedeng pag-usapan. Huwag niyo nang ubusin ang oras niyo sa mga walang kwentang chismis. Pwede niyo rin pag-usapan itong bracelet ko, na nagkakahalaga ng 30 million yuan. Sige, halukayin niyo pa ang background ko, alamin niyo kung sino talaga ako at bakit ako mayaman." Nagulat ang buong klase. Tahimik silang nakatitig sa bag at bracelet niya. Hindi sila makapaniwala. Isang bag na 180,000 yuan? Isang bracelet na 30 million yuan?! Lalo pang lumawak ang mapanuksong ngiti ni Sunny. Nilibot niya ang tingin sa buong klase, at napansin niyang may isang tao na mas matindi ang galit sa kanya—si Celeste Borja. Habang nakangiti si Sunny, si Celeste naman ay halos bumutas ng mesa sa tindi ng tingin sa kanya. At nang magsalita ito, ramdam ang
Sa totoo lang, kanina pa siya nagtatampo sa asawa niya. Dahil panay ang pang-aasar nito sa kanya at panay rin ang halik nito, kaya naman nagtago siya sa gilid ng kama at niyakap ang unan. Pero sa kalagitnaan ng gabi, kahit tulog, kusa siyang bumalik sa bisig ng asawa niya. Napabangon si Rowan nang marinig ang nakakairitang tunog ng cellphone. Humarap naman si Sunny sa kanya at umungol, "Husband, woo woo, nakakainis, ikaw na sumagot." Pinulot ni Rowan ang cellphone at tiningnan ang caller. Sinagot niya ito at inilapit sa kanyang tainga. "Hello?" Sa kabilang linya, hindi agad nakapagsalita ang tumawag. Isang lalaking boses ang narinig niya mula sa cellphone ni Sunny. At sa sandaling iyon, kahit gusto niyang ipagtanggol si Sunny, hindi niya napigilan ang sariling magduda sa mga nabasa niya sa forum. Dali-dali niyang ibinaba ang tawag. Napakunot-noo si Rowan habang nakatitig sa cellphone. Dahil sa babala ni Annie, dali-daling bumalik sa sasakyan si Sunny at Samuel. Binuksan nila a
Isang Karaniwang Post, Isang Matinding EskandaloSa isang simpleng post, lumobo agad ang komento tungkol sa diumano'y pagiging "sugar baby" ni Sunny. Sa loob lamang ng tatlong oras, umabot na sa mahigit 30,000 ang mga komento sa tatlong nangungunang thread.Dahil sa dami ng taong nakikisali, bumagsak ang forum ng paaralan. Pero hindi iyon naging hadlang—may mga taong gumawa ng mahabang larawan ng buong usapan at ipinalaganap ito sa pribadong mga GC. Sa isang iglap, pumutok ang balita.Pati mga guro mula sa iba’t ibang departamento ay lihim na nagbabasa ng tsismis habang patuloy ang diskusyon ng mga estudyante sa madaling araw.Mas lalo pang lumaki ang iskandalo dahil si Sunny ay kilalang sikat sa kanilang unibersidad. Ang isyu niya ngayon ay natabunan pati ang dating eskandalo ni Celeste Borja.Isang Dilag sa DilimAlas-dos na ng madaling araw, pero gising pa rin si Celeste. Tinititigan niya ang kaniyang "obra maestra"—ang iskandalong siya mismo ang nagpasabog. Isang mapanuksong ngiti
Hapon na pala, at tila wala siyang nakita kanina.Matapos maligo, nawala na ang amoy ng snack street kay Mr. Morris. Busog na siya, pero parang may kulang pa rin. Gayunpaman, maganda ang mood niya, kaya naman bihirang pagkakataon na makipagkwentuhan siya sa anak at manugang.“Rowan, anong pangalan ng asawa mo sa phone mo?” tanong ni Mr. Morris.“Pusa.”“Ha? Kakaiba kayo. Karaniwan, ‘Asawa’ o ‘Sweetheart’ ang ginagamit ng iba, pero kayo—‘Pusa’ at ‘Malaking Tigre.’ Ang trendy niyo naman.”Napangiti si Rowan habang tiningnan ang misis niyang nakasiksik sa braso niya. “Ako pala ang Malaking Tigre?”Napakagat-labi si Sunny at nagkikindat na sumagot, “Ikaw kasi ang asawa ko. Sabi nila, ikaw ang hari ng business world. Eh, ang hari ng kagubatan, tigre, diba? Kaya~~ hehe, asawa, gusto mo ba ‘yung tawag ko sa’yo?”Tumaas ang kilay ni Rowan. “Mas gusto ko kapag tinatawag mo akong ‘Asawa.’”“Eh ‘di palitan mo rin ako sa phone mo, gawin mong ‘Asawa’~” lambing ni Sunny habang nakayakap sa braso ni
Biglang tumunog ang cellphone niya.Pagkakita sa caller ID, natawa siya. "Uncle, yung asawa mong nasa klase, tumatawag sakin."Napatingin si Rowan sa kanya. "Sagot mo, hands-free."Pinindot ni Samuel ang sagot at inilagay sa speaker."Hello? Ano yun?""Xiao Su! Wag kang umuwi ng maaga! Wag na wag! Maghanap ka ng milk tea o kumain ka ng skewers, kahit ano!" Mabilis at tarantang sabi ni Sunny."Busy sa trabaho ang asawa ko, pero kapag nauna kang umuwi tapos ako wala pa, siguradong magtatanong siya! Baka mahuli ako!"Tiningnan ni Samuel ang tiyuhin niya. Nagloloko sa labas ang asawa niya nang hindi nagpapaalam, pero bakit mukhang ang saya-saya pa rin niya?"Hello? Xiao Su? Samuel?" tawag ni Sunny sa kabilang linya. "Narinig mo ba ako?"Hindi pa siya sumasagot kaya nagtanong ulit si Sunny, "Nasaan ka?""Ah, narinig kita. Wala pa ako sa bahay," sagot ni Samuel."Okay, siguradohin mong huwag kang umuwi agad, ha."Napatingin si Rowan kay Samuel at tumango.Gets na ni Samuel ang ibig sabihin
Masiglang itinuro ni Samuel ang bintana, parang doon mismo pupunta si Sunny. “Ate, kailan ka pa nakakita ng tindero sa snack street na nagbibigay ng resibo? At isa pa, nakalimutan mo na bang pumunta ka roon nang palihim at hindi mo sinabi kay Uncle? May lakas ng loob ka bang hingin sa kanya ang bayad?”“...” Hindi nakaimik si Sunny.Biglang pumalakpak si Annie sa mesa habang tumatawa. “Nuan, mukhang ikaw ang lugi rito.”Pakiramdam ni Samuel ay sobrang talino niya, kaya hindi na siya sumama. Kaya pagkatapos ng klase, naghiwa-hiwalay sila sa tatlong direksyon.Si Sunny, bitbit ang kanyang bag, ay mabilis na lumabas sa west gate. Pagdating niya sa labas, napansin niya ang isang matandang lalaking nakatayo doon—maayos ang pananamit, puti na ang buhok pero puno ng sigla.Nakapamulsa ang mga kamay nito habang pinagmamasdan ang tanawin sa labas ng Z University.Habang dumadaan ang mga estudyante, ngumiti siya nang may kasiyahan. “Lahat ng ‘to ay mga kaklase ni Nuan ko. Ang tatangkad, ang huh
Kapag may social event si Rowan Morris, palagi siyang tumatawag kay Sunny para sabihing, "Huwag mo na akong hintayin sa hapunan ngayong gabi. May dinner meeting ako."At tuwing umuuwi siya, tulog na ang maliit na asawa niya sa kama, pero laging may ilaw sa kwarto, parang palaging may naghihintay sa kanya.Lumipas ang mahigit isang buwan simula nang pumasok si Sunny sa eskwelahan, at unti-unti na niyang itinuring ang tahanan ng Morris family bilang sarili niyang tahanan. Wala na ang distansyang naramdaman niya noon.Sa tagal niyang nakatira roon, napagtanto niyang lahat ng nasa pamilya Morris ay nakakatuwa sa kanya-kanyang paraan.Noong una, inisip niyang si Mr. Morris ay seryoso, tradisyonal, at mahigpit. Pero habang tumatagal, natuklasan niyang isa lang pala siyang matandang bata—mas tumatanda, mas nagiging makulit. Madalas silang maglaro ng baraha, kumain ng meryenda, at magtsismisan ng kung ano-ano.Si Samuel noon ay parang siga sa bahay, pero simula nang lumipat si Rowan at Sunny