Ngumiti si Rowan, “Sinabi ko na naman nung nakaalis na yung doktor. Hindi nakakahiya. Tayo lang nakakaalam.”Pagkasabi noon, sinara niya ang pinto at hinabol ang doktor para tanungin ang kalagayan ng ama.Sa kwarto, si Sunny ay naiinip. Tumayo siya at inisa-isang tingnan at hawakan ang mga bulaklak sa paligid.Siguro, alam ni Rowan na maiinip ang asawa kaya pagbalik niya, may dala siyang dalawang bag ng mga snacks—lahat ay paborito ng mga bata.Pagkakita ni Sunny, tinanong niya, “Asawa, para kanino yan?”“Hindi ko yan kakainin, at hindi rin pwedeng kainin ni Papa. Sino pa bang nandito sa kwarto?” sagot ni Rowan.Agad na sumilay ang ngiti sa mukha ni Sunny. Mabilis niyang kinuha ang mga dala ni Rowan at ngumiti nang matamis. “Asawa ko, salamat!”Na-imagine na ni Sunny kung paano pumili si Rowan ng mga snacks para sa kanya habang nakasuot ng suit.Sa halip na magsabi ng salamat, gusto niya sanang halikan ang asawa, pero nahiya siya.Hinaplos ni Rowan ang ulo niya at umupo sa sofa.“Asaw
Nagtatalon ang dila ni Mr. Morris sa loob ng kanyang bibig, parang langgam sa mainit na kaldero. Tumulo pa ang luha niya sa sobrang init.Napatigil si Sunny nang makita ang reaksyon ng kanyang biyenan. Hindi niya alam ang gagawin. “Dad, dad! Anong gagawin ko? Hindi ko alam ang gagawin ko!”Habang si Mr. Morris ay hirap pa ring magsalita dahil sa init, tumakbo si Rowan para kumuha ng tissue at inilagay sa ilalim ng bibig ng kanyang ama. “Dad, idura mo na.”Idinura ni Mr. Morris ang lugaw sa kamay ng kanyang anak. Sa wakas, nailigtas ang kanyang bibig.Huminga nang malalim si Mr. Morris. “Sunny, magpahinga ka na lang muna. Matanda na si dad. Hindi ako guinea pig mo.”Napayuko si Sunny sa kahihiyan. Alam niyang nagkamali na naman siya.“Sige, asawa ko na lang ang magpapakain sa ‘yo, dad,” sabi niya habang pasimpleng tumingin kay Rowan.Pumunta si Rowan sa banyo para hugasan ang kanyang kamay, tapos lumabas at umupo sa tabi ng kama. Kinuha niya ang mangkok mula sa asawa.Kahit si Mr. Morr
“Tok, tok, tok.”Pagbukas, tumambad sa lahat ang bagong dating.“Nay, Tay!” sigaw ni Sunny, na noon ay nakaupo pa sa kandungan ni Rowan. Natigilan siya, at mabilis na tumayo.Pagpasok ng mag-asawang Fajardo, agad nilang nakita ang eksena: si Sunny nakaupo sa kandungan ni Rowan, parang naglalambingan; si Mr. Morris naman, mukhang galit na galit at gusot pa ang suot na damit.“Sunny, bakit ka nakaupo sa asawa mo? Ano’ng ginagawa mo?” tanong ni Mrs. Fajardo.Dali-daling tumayo si Sunny mula sa kandungan ni Rowan. “Ah, eh, naglalaro lang po kami.”Binitiwan niya ang pilit na ngiti, na halatang napaka-awkward.Ibinaba naman ng mag-asawang Fajardo ang mga dala nilang pasalubong, at nagtanong kay Mr. Morris. “Mr. Morris, bakit hindi po kayo nakahiga?”Tiningnan ni Mr. Morris si Sunny nang masama. Wala siyang ibang nasabi kundi, “Nagkainitan lang kami ni Sunny.”Mrs. Fajardo, na kilala ang ugali ng anak, agad na humakbang papunta kay Sunny. Sinampal niya ang likod ng anak. “Ikaw talaga! Pasaw
Si Sunny ay nataranta bigla. “Dad, matalino ako! Ikaw ang nalilito kaya mo naisip na may sira ako sa ulo!”Sagot ni Mr. Morris, “Wala namang ibang makakaisip ng kalokohang ideya na sinabi mo kundi ikaw. Hindi katalinuhan 'yun, anak.”“Matalino ako, at may buhok pa ako sa ulo!” sagot ni Sunny, nanunukso. “Ikaw, Dad, medyo manipis na buhok mo.”Biglang napahagalpak si Rowan. Kahit ang batang nurse sa gilid ay pilit pinipigil ang tawa.Ang palitan ng salita ng mag-ama ay sobrang nakakatawa.Si Rowan, na bihirang ngumiti, ay natatawa na ng malakas, hanggang sa nagkaroon ng mga guhit ng tawa sa gilid ng kanyang mga mata.Biglang nag-angat ng kumot si Mr. Morris para bumangon mula sa kama. “Anong ginagawa niyo? May dextrose pa ako at bawal akong magpagalaw-galaw!” sabi ng nurse, nag-aalala.Itinuro ni Mr. Morris si Sunny. “Sinabihan ako na kalbo daw ako. Hindi ko mapapalampas ito!”Sa isip ni Sunny, Oh no! Lagot, papaluin yata ako ni Dad!Dali-dali siyang nagtago sa likod ni Rowan. Napakabi
Ngunit ngumiti si Rowan at sinabing, “Okay lang po. Si Sunny diretso na lang po sa inyo pagkatapos ng klase niya, at ako naman ay susunod pagkatapos ng trabaho. Kung nami-miss niyo po si Sunny, tawagan niyo lang kami at dadalaw kami agad. Alam kong wala si Xiao Han sa bahay, at si Sunny lang ang kaisa-isa niyo. Siguro nahihirapan kayong biglang wala siya sa bahay kaya mas madalas naming dalhin siya rito.”Doon lamang napagtanto ni Mr. Morris na kinuha nga nila ang “nag-iisang” anak ng pamilyang Fajardo.Naalala niya kung gaano kalungkot para sa mag-asawa ang biglaang pagkawala ng anak sa kanilang tahanan.--"Oo, ayos lang, Xiao Gu, kung nami-miss mo si Xiao Nuan, pwede mo na siyang dalhin pauwi ngayon."Gusto nang paalisin ni Mr. Morris ang kanyang nakakainis na manugang. Kung magtatagal pa ito, baka hindi niya kayanin ang inis at maiyak na lang.Tumingin si Sunny sa kanyang biyenan na nakahiga sa kama ng ospital. "Dad, hindi kita iiwan sa ganitong panahon. Aalagaan ka namin ng asawa
Malinaw na lumabas talaga si Sunny para bumili ng juice. Habang dahan-dahang umiinom ng juice, ramdam ni Mr. Morris ang emosyon. Sa kanyang tiyan, naroon pa rin ang tinapay na sinabayan niyang kainin kasama ang anak. Biglang bumalik ang alaala ni Mr. Morris sa nakaraan. Hindi niya napansin na unti-unti nang namumuo ang luha sa kanyang mga mata. --- Sa kabilang banda, hindi na kumain ng snacks si Sunny. Tahimik siyang naupo sa sofa, yakap ang isang throw pillow, at nakatitig nang walang magawa sa infusion bottle ng kanyang biyenan. Nakita ni Rowan na parang hindi komportable ang posisyon ng kanyang asawa. Kaya’t inabot niya ang mga braso para yakapin ito at hinila si Sunny palapit sa kanya. Hindi na nagpakipot pa si Sunny. Lumapit siya nang husto at tumabi sa asawa, halos nakasiksik na sa kilikili nito. “Husband, pagkatapos ng infusion ni Dad, punta tayo sa Manxianglou?” tanong niya. Ngumiti si Rowan. “Cravings ka na naman sa pagkain nila?” Tumango si Sunny nang masigla. “Oo, p
Nakikitang tila nagtataka si Rowan, agad na nagpaliwanag si Sunny: "Sabi niya, mas gusto niyang umupo sa itaas kapag may pinag-uusapan siyang seryoso. Mas masaya raw sa lobby kapag kumakain kasama ang pamilya."Tinaas ni Rowan ang kilay niya. "Hmm, mukhang maganda ‘yang idea. Subukan natin sa susunod." Hindi pa siya nakakakain sa lobby ng first floor.Napakagat ng dila si Sunny at lihim na nagsisi. Bakit ko ba sinabi ‘yun? Pero sa huli, nawala rin ang iniisip niya. Basta’t may pagkain, wala na siyang pake.Hindi nagtagal, kumalat ang balitang dumating si Rowan Morris sa Manxianglou kasama ang kanyang pamilya. At sa loob lamang ng limang minuto, may lumapit sa kanila na kunwari’y nagkataong nandoon din.Sa sobrang “pagkagulat,” binati nito si Rowan.Pagtingin sa babaeng nasa tabi ni Rowan, nagtanong ang kakilala: "Siya ba si Mrs. Morris?"Tiningnan ni Rowan ang babaeng mahigpit na nakakapit sa braso niya, may maamong ngiti at kumportable sa sitwasyon. Ipinakilala niya ito nang walang p
Namula agad ang pisngi ni Celeste, at napaso ito sa hapdi. Galit na galit siyang lumapit kay Sunny, handang gumanti. Sinubukan pa niyang itulak si Sunny mula sa ikatlong palapag ng restaurant. Pero bago pa siya makalapit, biglang tumayo si Rowan at pinigilan siya. Mariin niyang itinulak si Celeste palayo, hanggang sa sumalpok ito sa isang divider. Napahiya si Celeste at nagsimulang magpanggap na umiiyak. "Rowan, siya ang may kasalanan! Isa siyang halimaw! Huwag kang magpalinlang sa kanya!" daing ni Celeste, kunwaring kaawa-awa. Ngunit hindi pa tapos si Sunny. Lumapit siyang muli kay Celeste at sa ikalawang pagkakataon, isa pang malakas na sampal ang dumapo sa kabilang pisngi nito. Tuluyang namula ang magkabilang pisngi ni Celeste, at bakas sa palad ni Sunny ang pulang marka ng kanyang paghataw. Matapang siyang tumingin kay Celeste at sinabi, "Kung hindi mo na lang sana binanggit ang hipag ko, baka naisipan ko pang palampasin 'to. Pero ikaw pa mismo ang nagdala ng sarili mong kahi
"‘Yung uncle kanina, kasing-edad lang ng tatay natin. Pwede mo siyang pagalitan kung gusto mo, pero hinagisan mo pa siya ng papel. Hindi mo man lang ba naisip ang mararamdaman niya? Paano kung nakita ‘yon ng mga anak niya? Siguradong magagalit sila sa’yo! Kung may gumawa niyan sa tatay ko, hindi ko palalampasin."Napakunot ang noo ni Rowan Morris. So iniisip pala ni Sunny ang tatay niya habang pinapanood siya kanina."Ang tatay natin ay chairman ng Fajardo Group. Wala namang maglalakas-loob na galitin siya."Ngayon, siya na rin ang biyenan nito. Lahat gustong bumango sa pangalan nito, kaya walang sinumang susubok na harangin ito.Pero hindi nagpatinag si Sunny. "Husband, bakit hindi mo maintindihan ang punto ko? Ikaw ang walang respeto sa tao!""Hindi siya nagtatrabaho nang maayos. Binabayaran ko siya nang mataas na sweldo...""Porke ba mataas ang sahod niya, pwede mo na siyang hiyain?"Huminga nang malalim si Rowan, pinipigil ang inis na kanina pa niya gustong bitawan. "Sunny, makini
hinila ni Rowan si Sunny papalapit at niyakap siya nang mahigpit.Inabot niya ang unan sa tabi at itinapon ito sa dulo ng kama. Ginamit niya ang kanyang braso bilang unan para kay Sunny. "Matulog ka na.""Oh." Napakasuwerte niya, may pinakamahal na "unan" sa mundo.Pero hindi siya komportable—dahil yakap na naman siya ng asawa niya.Tumingala siya kay Rowan, na nakapikit na at mukhang nagpapahinga. Parang may gusto siyang sabihin, pero pinigilan niya ang sarili.Hindi pa siya antok. Kaninang umaga pa siya natulog nang matagal.Samantala, patuloy lang ang mahinhing paghinga ni Rowan.Matagal ang lumipas bago siya naglakas-loob na bulungan ito. "Honey, gising ka pa?""Sabihin mo."Napalunok si Sunny. Yumakap siya sa dibdib ng asawa at mahinang bumuntong-hininga. "Sorry, honey, may ginawa akong mali."Agad dumilat si Rowan at lumingon sa kanya, halatang nag-alala. "Ano ‘yun?""Kasi... kasi... hindi talaga ako nakasabay sa elevator kanina. Ang totoo, lihim akong gumamit ng... special elev
Habang kumakain, hindi mapakali si Sunny.Ni hindi niya napansin nang kumuha si Rowan ng pagkain para sa kanya."Ano bang iniisip mo?" tanong nito, nakamasid sa kanya.Nag-alinlangan si Sunny bago sumagot. "Natatakot akong hindi mo magustuhan kapag sinabi ko."Hindi na siya pinilit ni Rowan. Iginagalang niya ang desisyon ng kanyang batang asawa.--Pagkatapos kumain, kinuha ni Rowan ang sarili niyang tasa at nilagyan ito ng maligamgam na tubig para sa asawa. "Dala mo ba 'yung gamot?"Umiling si Sunny. Alam niyang tinutukoy nito ang painkillers.Naintindihan ni Rowan at itinuro ang kanyang lounge. "Pumasok ka muna at humiga. Bibilhan kita ng gamot.""Hindi na kailangan, mahal. Hindi na masakit ang tiyan ko."Hindi siya pinaniwalaan ng lalaki.Ipinaliwanag ni Sunny, "Lagi lang sumasakit ang tiyan ko sa unang araw at gabi, tapos nawawala na. Kung maghihirap ako nang pitong araw sa isang buwan, baka wala na akong gana sa buhay."Tinitigan ni Rowan ang mukha ng asawa at napilitang maniwala
Tinaas ni Sunny ang kamay at mahinang kumatok. "Pasok." Ang boses ni Rowan ay puno ng kaligayahan, sa isip isip niya ay alam niya na kung sino ang kumatok. Pumasok si Sunny at ipinakita ang kanyang maliit na mukha, sabay bati sa kanyang gwapong asawa na nakaupo sa upuan ng boss, "Hi, husband~" "Bakit ka nandito? Nakapagpahinga ka na ba?" Tumayo si Rowan upang salubungin siya. Pumasok si Sunny sa loob at isinara ang pinto. Sa labas ng pinto, nagkagulo ang mga sekretarya. Isa isa silang nag tinginan sa pintuan na nakasara at hindi napigilang makichismis sa mga ganap. "Ang bait ng misis ngayon." "Oo, parang ganun nga. Noong huling dumaan siya dito, sinabihan pa ang presidente, baka mapatanggal tayo kung maririnig pa natin yun." "Nandito ba siya para mag-apologize? Parang may ibang tono siya ngayon, parang pinapaboran ang presidente." "Posible." Marami silang pinag-uusapan sa labas ng pinto. Samantalang sa loob, puno ng init ang atmosphere. Umakyat si Sunny sa sof
Patuloy na hinagod ni Rowan ang tiyan ng asawa habang ito’y nakahiga. Sa kanyang pag-aalaga, nakatulog agad si Sunny sa kama. Habang natutulog, natural na gumalaw si Sunny, paharap kay Rowan, at sumiksik sa kanyang bisig. Napangiti si Rowan sa kilos ng asawa kahit nasa mahimbing na pagtulog ito. Dahil sa pagkaantala ng kanyang trabaho kahapon, kailangan niyang bumawi ngayon. Dahan-dahan siyang bumangon, inayos ang kumot ng asawa, at tahimik na lumabas ng kwarto. --- Tanghali nang magising si Sunny. Walang bakas ng asawa sa tabi niya. Agad siyang bumangon, isinuot ang kanyang tsinelas, at diretso sa study room ni Rowan. Ngunit pagpasok niya, malinis at maayos ang kwarto—wala ang taong hinahanap niya. "Honey?" Walang sumagot. Bumaba siya ng hagdan at sinalubong ng mga kasambahay. Yumuko ang mga ito bilang pagbati. "Madam, kakain na po ba kayo?" Hindi sumagot si Sunny at sa halip, inilagay ang mga kamay sa kanyang bewang. "May nakakita ba sa asawa ko? Paggising ko, wal
Kinabukasan, maagang dumating sina Evelyn Morris at Mayor Morris sa ospital. Ginising nila si Sunny, na nakatulog sa sofa, at sinabihan silang mag-asawa na umuwi na para makapagpahinga nang maayos.Dumating din si Samuel.Tiningnan niya ang maputlang mukha ni Sunny. “Grabe naman, gaano ka ba napagod kagabi? Mukha kang lantang gulay.”Ramdam na naman ni Sunny ang sakit sa tiyan niya. Wala na ang bisa ng gamot, at nagsimula na namang sumakit ang puson niya.Umupo si Rowan sa tabi niya at pinagtanggol siya, “Masama ang pakiramdam ng tita mo kagabi.”Tumingin si Samuel sa kanya nang may pag-aalala. “Hala, may sakit ka ba?”Umiling si Sunny at mahina pero pabiro niyang sinabi, “Nagdadaan sa pagsubok.”Agad naintindihan ni Samuel ang ibig niyang sabihin at tumango. “Ahh, gets! Mental support lang meron ako sayo ngayon, kaya mo 'yan!” sabay taas ng kamao na parang cheerleader.Napatingin si Rowan sa kanilang dalawa, nakakunot ang noo. Paano naintindihan ni Samuel agad ang ibig sabihin ng kan
Alam niyang walang pakialam si Sunny sa menstrual cramps niya tuwing buwan. Ang hilig pa niyang kumain ng maaanghang, uminom ng malamig, at sumubok ng kung anu-anong pagkain na nagdudulot ng mas matinding sakit tuwing may regla. Pero hindi niya inaasahan na dito pa sa ospital mangyayari ito. Huminga nang malalim si Sunny, kinagat ang labi, at mukhang naiiyak na. Sa pa-baby niyang boses, nagreklamo siya: "Huhu, hindi na ako kakain ng ice cream, spicy foods, malamig na beer, potato chips, at chocolate!" Napatitig si Rowan sa maliit na katawan niyang nakayakap sa sarili. Ramdam niya ang awa. Nakita niyang patuloy na hawak ni Sunny ang kanyang puson, kaya't inabot niya ito at marahang pinatong ang palad sa may tiyan niya. Napatingala si Sunny, namamasa ang mga mata—mukha siyang batang umiiyak sa sakit. "Honey?" Agad na binawi ni Rowan ang kamay niya, tila naalangan. Kinuha niya ang unan at inilagay sa tabi niya. "Saglit lang, lalabas ako sandali." Sa labas ng kwarto, binuksan ni Ro
Isang Masayang Gabi sa Pamilya MorrisSunny ay walang kontrol sa sarili at tila naakit nang husto sa lalaking nasa harapan niya."Uy, Sunny, ano pang tinatayo-tayo mo diyan? Bilisan mo at idikit mo na 'yan. Tapos, maglalaro pa tayo ng dalawa pang round!" masayang sabi ni Mr. Morris, na gustong ipagpatuloy ang laro. Hindi niya namalayang ang kanyang manugang ay natulala sa kanyang anak.Bata pa si Sunny, kaya nang mapansin siya ni Rowan, wala na siyang kawala."Nasiyahan ka na ba sa kakatingin?" malambing na tanong ni Rowan, ang tinig niya ay malalim pero magaan sa pandinig, may kasamang ngiti na parang simoy ng hangin sa tagsibol.Napakurap si Sunny at kinikimkim ang pagkapahiya. Diyos ko, natulala lang naman ako sa asawa ko, nakakahiya kung aaminin ko 'yon!Wala sa sarili niyang dinikit ang papel sa mukha ni Rowan at bumalik sa pwesto niya na may bahagyang namumulang pisngi. Inumpisahan niyang kumain ng rice crust habang patuloy ang laro."Three pairs," sabi ni Rowan na siyang dealer
"Mahal, ang galing mo mag-shuffle ng baraha! Madalas ka bang nag-shuffle para sa iba?" tanong ni Sunny habang nakatitig sa maliksi at sanay na kamay ni Rowan. Kitang-kita sa kanyang mga mata ang paghanga, tila ba mesmerized siya sa ginagawa ng asawa.Napangiti si Rowan at, para lalong ipakita ang husay niya, inulit niya ang pag-shuffle ng baraha, mas mabilis at mas maayos pa sa unang beses."Mahal, turuan mo naman ako! Ang astig mong tingnan habang ginagawa mo 'yan."Itinaas ni Rowan ang isang kilay, bahagyang nakangisi. "Astig?" tanong niya, tila may interes sa komento ng asawa.Tumango si Sunny, nakangiti habang patuloy na nakatitig sa kanya. "Oo, lahat ng ginagawa mo, astig. Kaya turuan mo ako?"Walang pag-aalinlangan, kinawayan siya ni Rowan. "Halika rito. Sundan mo ako, ituturo ko sa’yo nang dahan-dahan."Pero bago pa sila makapagsimula, biglang sumingit si Ginoong Morris na tila nawalan na ng pasensya. "Teka, teka! Andito ba kayo para samahan ako o para maglandian?!" Inis itong