Kabanata 002

ISHTAR THOMPSON

“F—ck! Sagutin mo?! Where are you, Marcus?!” naiinis na sigaw ko habang dina-dial ang number ng fiancé ko. Kasalukuyan akong nagda-drive ng kotse paalis sa lugar na iyon. Pero hindi sumasagot ang fiancé at boyfriend ko for five years.

I wanted to talk to him. Siya na lang ang meron ako sa mga sitwasyon na tulad nito.

“Maybe he’s sleeping? Napagod yata sa taping.” He’s a famous actor, after all.

Or so I thought… dahil nang makarating ako sa condo niya ay nadatnan ko ang isang bag ng babae sa sofa. Agad akong lumapit sa kwarto. Mabilis ang tibok ng puso ko dahil sa mga ideyang pumapasok sa isip ko.

I hoped. Hiniling ko na sana mali ang hinala ko. Pero nang buksan ko ang pinto ng kwarto, ay bumungad sa akin ang isang nakakadiring sitwasyon.

He was f—cking my half-sister.

Mukhang napansin ni Marcus ang presensya ko dahil malakas siyang napamura at agad na bumangon. Tulad ng Lolo ko, galit na galit din ang ekspresyon niya ngayon.

“What the f—ck are you doing here, Ishtar?!”

Pero wala sa kaniya ang atensyon ko, kundi nasa babaeng dahilan ng lahat.

My grandfather betrayed me. And now, ganoon din ang fiancé ko. They betrayed me on the same day… and for the same reason: my half-sister.

“Aalis ka o kakaladkarin kita palabas?!” Nasa harap ko na siya ngayon, hubo’t-hubad at galit akong tinitignan.

I glared at him. “No need, Marcus.” Mapakla akong tumawa. “I understand that you also betrayed me for that b—tch over there.”

“We’re over Ishtar. I heard the news,” agad niyang sabi. “As someone who was forced to get involved and engaged with you because of your position in the Thompson Enterprise. I’m sick of it.” Dinuro niya ako. “I’m so sick of your ugly face and shitty sense of fashion. For someone who’s a famous celebrity like me, you are a mismatch for me.”

“At mas lalong hindi na tayo bagay, dahil wala ka ng posisyon sa kompanya. You’re nothing but a nameless bumpkin right now. Kaya umalis ka na.”

Don’t cry… don’t cry, Ishtar. Hindi niya deserve ang luha mo. Walang sinuman ang deserve na patakan mo ng luha!

Ikinuyom ko ang kamao ko. “Oh… is that so?”

Halata ang gulat sa mukha niya nang makita na hindi man lang ako umiyak sa harap niya. Muli akong bumaling sa half-sister kong mala-anghel ang mukha at tinatakpan ng kumot ang hubad na katawan.

“Do as you wish…” Matamis akong ngumiti sa kaniya. “I’m also tired of you, asshole.”

Agad ko na silang tinalikuran at malakas na sinara ang pinto.

You’re strong, Ishtar. This is nothing. All of this is nothing to you.

With a heavy heart, nilisan ko rin ang bahay ng fiancé ko—no, it should be ex-fiancé.

Sinusumpa ko na simula sa araw na ito, ay hinding-hindi na ako babalik pa sa lugar na 'to. I'll show them na hindi ko sila kailangan.

Because I am strong, and all of this is nothing to me.

— One Month Later

“Beshie! Ano na? Halika na, inom pa t-tayo!” alok ng kaibigan ko na halata namang lasing na. Halos hindi na kasi ito makaupo nang maayos ngayon. At ganoon din naman ang ilan sa mga kasama namin sa table.

Napabuntong-hininga na lang ako dahil ako na lang ang nasa katinuan pa dahil hindi pa ako umiinom.

We’re in a bar right now. Isang bagong tayong bar na dinayo pa namin mula sa outskirts, hanggang dito sa sentrong bayan ng probinsya na kinaroroonan ko ngayon.

It’s been a month… isang buwan magmula nang mangyari ang pagtataksil sa akin ng lolo at fiancé ko.

They betrayed me on the same day and for the same reason: my half-sister, Frilla.

Mahina akong natawa at saka sumandal sa kinauupuan ko ngayon. Maingay, nakakahilo na ilaw, at mga taong lasing na nagsasayawan. Iyan ang nangyayari sa paligid ko ngayon.

Ang mga kaibigan na kasama ko ngayon ay ang mga katrabaho ko rin sa convenience store na pinagtatrabahuhan ko sa outskirts.

I have money, yes. Pero hinahanap pa rin ng katawan ko ang pagtatrabaho kaya naman kahit simple lang, ay pinasukan ko pa rin.

Can you imagine that? From working as an Acting CEO of a well-known company in the Philippines to a cashier in a convenience store.

Never in my life have I imagined na ganito pala ang future na naghihintay sa akin.

Simple yet peaceful. Dahil masasabi kong naging panatag ang isip ko kahit pa grabe ang sakit at impact sa akin ng mga nangyari last month.

“Ishtar!” tawag sa akin ni Annie. Lasing na lasing na ito sa tabi ko.

“Yes?” simpleng sagot ko lang sa kaniya.

“’Ge na! Inom ka na doon!” malakas na sabi nito habang mapupungay na ang mga mata.

“Tama! Tama! Punta ka na doon!” segunda pa ni Johanna na nasa katapat na table. Habang ang katabi naman nitong si Alea ay bagsak at wala nang malay.

Dahil naiingayan na ako sa kanila, ay napilitan akong pumunta na sa counter ng bar. Agad akong umupo sa isa sa mga upuan na nasa harap. Nakakahilo pa ang mga disco lights kaya hindi ako agad nagsalita.

“What’s your drink, Miss?” tanong ng bartender sa akin.

Ngumiti ako. “Ibigay mo nga sa akin ang alak na makakatulong para pansamantalang makalimot ng problema.”

Ngumiti lang naman ito at saka ginawa na ang drinks na sinasabi ko. Hindi nagtagal ay binigay na rin niya ito sa akin. Gumuhit pa ang hapdi sa lalamunan ko dahil nang inisang inom ko ito.