Kabanata 003

ISHTAR THOMPSON

Nice… mukhang effective nga. Or so I thought… dahil sa pang-apat na baso ko, ay mas lalo ko lang namang naalala ang hirap na pinagdaanan ko noon.

Napahalumbaba na lang ako’t humi-hiccup pa. Naiiyak dahil sa sakit, nang may bigla na lang umupo sa katabi kong upuan at kung saan side ako nakaharap.

My eyes widened in shock. Nakainom man ako ngayon, pero hindi pa nanlalabo ang paningin ko kaya namumukhaan ko ang lalaking dumating at kasalukuyang nag-oorder ng alak.

“Killian… Stanislav,” tila ay kinakapos ang hiningang sambit ko sa pangalan niya.

Napalunok ako nang magtama ang paningin naming dalawa. Tila bumalik sa akin ang lahat ng alaala noong nasa business world pa ako. I know this man. He’s the greatest enemy of Thompson Enterprise. The business tycoon who’ve conquered the top within just a year.

“Miss Thomp… I mean, Ishtar. I didn’t expect to see you here.”

Hearing what he just said, mukhang alam niya na ang nangyari last month. I mean, mas weird kung hindi niya alam. Since binalita sa T.V. ang pag-alis ko sa kompanya at pagpapakilala ng bagong CEO ng Thompson Enterprise.

Killian Stanislav. My rival.

“Stanislav…” sambit ko sa surname niya. Ang surname niyang halata namang pang-Russian.

“What happened? Biglaan ang pag-alis mo sa kompanya. They have replaced you, huh?”

Malakas na natawa ako dahil sa tanong niya sa akin. Para bang may kung anong nagtutulak sa loob ko na magkwento sa lalaking ‘to ngayon.

Well… it’s not like magkikita pa kami bukas. Maybe it’s fine… malakas ang loob ko dahil na rin siguro sa tama ng alak.

“That damn company ruined my life. Imagine? For the first time in my life, ngayon lang ako nakatapak sa bar… at nakainom ng alak.” Mapupungay na ang mga mata ko habang nakatingin ako sa kaniya.

“I have worked so hard for so many years. I’ve never experienced normal things that people enjoy. Why?” Mapakla akong natawa. “Because all I thought and cared about for my entire life up until last month… was that damned company which I thought was going to be mine.”

My head’s become foggy. Kung ano-ano na lang ang lumalabas sa bibig ko. Pero nawalan na ako ng pakialam dahil ito ang kailangan ko. I needed to vent out my feelings.

Tumitig ako sa mga mata ni Killian—he was staring at me too.

“But look at me now. It’s as if nobody values or cares about anything that I’ve done. My grandfather betrayed me, and so did my fiancé. They threw me away, just for someone… just for someone… who’s much prettier, has a better taste in fashion—” Hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko dahil naramdaman kong tumulo na ang luha ko. Nanlalabo rin ang paningin ko dahil dito.

I cried. I cried in public and in front of the man whom I had viewed as my rival for so long.

Umiiyak na tumawa ako kalaunan. “Ang dramatic ng buhay ko, don’t you think?” tanong ko pa kay Killian.

“Stop crying, they don’t deserve your tears.” Inabot niya ang pisngi ko’t pinunasan ang luha.

“What should I do then? I can’t stop it… the memories of their betrayal kept flashing back inside my head.” Sabi ko habang nakaturo pa ako sa ulo ko.

Parang tumalon ang puso ko dahil sa biglaang pagdukwang palapit sa akin toni Killian. Halos isang inch na lang ang layo ng mukha niya sa mukha ko.

“Hmm… I know something we can do so you can forget everything, Ishtar,” he seductively said.

“Really? Then let’s do it now… Killian,“ sabi ko gamit ang naghahamon na tono. “Show me what you got, Mr. Stanislav.”

—

“Uhm... ahh...” Kumakawala ang mumunting ungol mula sa labi ko dahil sa ginagawang paghalik ni Killian sa leeg ko.

Sobrang bilis ng pangyayari. Namalayan ko na lang na nasa loob ng kami ng isang kwarto after ko siyang ayain na gawin ang sinasabi niya.

I didn't expect it to be like this. Pero dahil sa kalasingan, ay wala na yata ako sa tamang pagiisip dahil wala akong planong pigilan siya sa ginagawa niya.

All I wanted was to teased him too. But now, my body was burning hot as he brushes his lips against the skin of my neck. Nakaupo siya sa kama at bahagyang nakasandal sa headboard. Habang ako naman ay nakapatong sa kaniya habang nakakapit naman ang dalawang kamay sa balikat niya.

“Are you sure about this, Ishtar?” tanong niya nang huminto siya sa paghalik sa leeg ko't nakipagtitigan sa akin.

I can't even focus at his face. Dahil sa impluwensya ng alak ay mas nakatuon ang atensyon ko sa biglaang pag-init ng katawan ko.

It was burning hot! Gustong-gusto ko nang hubarin ang simpleng t-shirt na suot ko. It's kind of weird... but I wanted him to do something. I know that I need his help.

“If you're going to regret it... then we should—”

“Shut up, Killian,” pagputol ko sa sasabihin niya't mapupungay ang mga matang kinuha ang kaliwang kamay niya na kanina ay nakahawak sa bewang ko. Inilagay ko ito sa dibdib ko, bilang sagot sa itinatanong niya.

“Don't you regret it either!” dugtong ko pa sa sinabi ko kanina.

As if it was a cue, Killian immediately reached for my lips. Hinalikan niya ako, isang malalim na halik na tinugon ko rin.

This is not the first time that I've kissed someone. But this is the first time that I felt something like this. Something... something that felt so good.