LOGINShare
Kabanata 5
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
The Tommorow's Gone Kabanata 6
Bumigat ang batok ko hanggang sa mapadukdok na lamang ako sa aking tuhod, gusto ko ng mapagod para sa aking dalawa, pero mas nangingibabaw sa akin ang ipaglaban ang bukas naming dalawa. Nang dahil sa sinabi niya kanina ay pakiramdam ko ay nawasak ako ng pinong pino, sa milyon milyong piraso at hindi ko alam kung paano pa ako mabubuo, Davin? Hanggang kailan ba tayong ganito? Hanggang kailan, huh?Ang bagsak kong balikat ay unti unting yumugyog at lumakas ang aking pag iyak, sunod sunod na bumagsak ang maiinit na luha sa aking pisngi. Hindi ko kaya, hindi ko kayang pakawalan siya. Tawagin na nila akong makasarili ngunit hindi ko kayang bitawan siya.Natatakot akong kapag bumitaw ako sa mga kamay niya ay wala na ulit akong pagkakataong hawakan itong muli, ayokong humantong ako sa ganoong estado, yung ako na iyong walang karapatan sa kanya kahit sa papel. Wala ng karapatang umiyak, wala ng karapatang humiling, wala ng karapatan sa lahat... Mas masakit iyon hindi ba?Hanggat kaya ko pang k
The Tommorow's Gone Kabanata 7
Kakaiba ang boses ni Davin, talagang mahuhulog ang puso mo sa kanya kapag narinig mo ang kanyang boses, sobrang lamig nito at tila kapatid niya ang musika dahil sa galing niya dito. Dahil ata dito sa gitarang ito kaya ako nabihag ni Davin. Wala ako sa sariling tumatawa dahil sa naalala. Kaya hindi na ako mag tataka kung bakit sobrang sikat na niyang artista ngayon, kung bakit maraming humahanga sa lalaking iyon. Kakaiba siya sa stage, tila nag niningning siya. Hindi rin maitatangging magaling din siya sa pag arte sa harap ng kamera.Sinimulan kong kalabitin ito. Napangiti na lang ako noong marinig ang tunog nito na nanunuot sa aking tainga. "Come here! May ipaparinig ako sayo Amara!" sigaw ni Davin mula sa labas, nandoon siya sa damuhan habang nakaupo at may bagogitara na naka kandong sa kanyang mahabang hita. Kulay itim ito at tila kumikintab ito sa t'wing nasisinagan ng araw. "Sige! " sigaw ko pabalik sa kanya. Tumakbo ako papunta sa gawi niya at umupo sa kanyang tabi.Tiningnan k
The Tommorow's Gone Kabanata 8
Pagkatapos ng tabing iyon ay bumalik na naman kami sa dating sitwasyon. Uuwi siya ng madaling araw, at ako? Parang tangang naghihintay sa kanya.Pumunta ako sa kusina upang tumingin ng pwedeng lutuin. Ilang araw na rin akong bagot na bagot sa bahay. Paulit ulit lang ang sistema ko, paulit ulit lang rin ang sakit. Nang matapos akong magluto ay inilagay ko na ito sa tupperware. Bumuga ako ng hangin dahil sa pagod. Noong matapos na akong mag ayos ng aking sarili ay sumakay na ako ng kotse. Habang binabaybay ko ang kalagitnaan ng EDSA ay may natanaw akong billboard ni Davin at ni... Inna. Nasa likod ni Inna si Davin habang nakayakap ang lalaki sa likod niya. Mukha silang masaya sa litrato at mukhang mahal na mahal ang isa't isa. Mga artista talaga. Agad kong iniiwas ang aking paningin doon. Sa litrato pa lamang ay nasasaktan na ako. Dapat ba akong makaramdam ng inggit kay Inna? Dapat ba? Dahil nagagawa ni Davin sa kanya ang dapat sa akin. Ang sakit lang isipin na kayang gawin ni Davin
The Tommorow's Gone Kabanata 9
Pwede bang mag laho na lamang ako? Kasi pakiramdam ko ay wala akong kwenta, walang kwenta ang isang Amara. Buong pag iyak ko lamang ang maririnig sa buong kabahayan. Kaya pala... kaya pala ilang araw siyang wala dahil nasa ibang bansa siya, kaya pala walang dumadating na Davin sa t'wing naghihintay ako. Hindi niya ba naisip na mag aalala ako sa kanya? Kahit anong suksok ko sa aking isipan na wala silang relasyon na dalawa ay kinokontra pa rin ako ng sarili kong kutob na mayroon dahil sa tinginan nila. Masaya ba siya? Masaya ba siya kay Inna? Mas lalong lumakas ang aking pag iyak, hindi ko na alam ang gagawin ko... Davin, paano naman ako? Paano ako? Please... litong lito na ako. Pwede bang mag pahinga muna ako sa sakit kahit isang araw man lang? Kasi napapagod na rin ako pero supling bumitaw. Ayokong bumitaw kasi mahal na mahal ko siya. Umabot na ako sa puntong hindi ko na mahal ang sarili ko dahil nasa kanya na lahat lahat. Handa akong ibigay ang sarili ko sa kanya dahil mahal k
The Tommorow's Gone Kabanata 10
Sa kalagitnaan ng kanyang pag akyat ay huminto siya. Nabuhayan ako nang pag asa na bakasakaling sumabay siya sa akin na kumain. Lumingon siya sa akin, walang emosyon ang kanyang mga mata."Kung nagpapakaasawa ka, tigilan mo na." Nag patuloy siya sa kanyang pag akyat.Napaiwas ako ng paningin sa kanya. Mali ba? Mali bang dapat kong gawin ang nararapat kong gawin?"D-Davin teka lang..." pagpigil ko sa kanya. Gusto kong tanungin ang tungkol sa kanila ni Inna. Tumigil siya ngunit hindi tumingin sa akin. "T-Totoo bang nag dedate na k-kayo ni Inna?" ka'y lakas ng tibok ng puso ko, pakiramdam ko ay kakapusin ako ng hininga. "Oo... " Para akong tinakasan ng lakas dahil sa sinabi niya. Walang emosyon ang kanyang boses. Nanlalabo ang aking paningin habang nakatanaw sa kanyang nag papatuloy na naglalakad.Napahawak ako sa sofa at napaupo. Sila na?Hinawi ko ang aking mga luha sa aking mata. Pinilit kong kumalma. Noong umagang iyon ay umalis na naman si Davin, noong tinanong ko kung saan siya p
The Tommorow's Gone Kabanata 11
Pakiramdam ko ay malalagutan ako ng hininga dahil sa narinig. M-May nangyayari sa kanila? Gusto kong sabunutan ang aking sarili. Malamang Amara! Kung kayang mambabae ni Davin, kaya niya 'ding gawing babae si Inna! Pinilit kong buhatin ang aking paa upang humakbang paatras kahit na hindi ko na maramdaman pa ang aking mga binti. Nang matagumpayan kong makagalaw ay hindi ko na napansin pang tumatakbo na pala ako. Gusto kong umalis sa lugar na ito, gusto kong tumakas sa sakit. Wala ako sa sariling pumasok sa aking sasakyan at napakapit ako ng mahigpit sa aking manibela at napadukdok doon. Habol habol ko ang aking hininga, nanunuot ang sakit sa aking dibdib.Inalis ko ang pag kakadukdok ko sa manibela at inihilamos ang aking kamay sa aking mukha. Nanginginig pa rin ang aking kamay noong binuhay ko ang makina ng aking sasakyan. Hindi ko alam kung saan ako pupunta, kung saan ako patungo, kung anong daan na ba ang aking tinatahak. Basta ang alam ko lamang ay gusto kong makatakas sa sakit. T
The Tommorow's Gone Kabanata 12
Ito ata ang kauna unahang pag kakataon na hindi ako nakaramdam ng lungkot sa gabi. Payapa ang dibdib at utak ko at ayoko munang isipin kung anong ginagawa ni Davin ngayon dahil baka masaktan lamang ako. Matiwasay akong naka tulog nang gabing iyon. Kinabukasan ay maaga akong nagising upang mag bake ng mga samples na ipapatikim ko kay Miss Zapanta, ang tinawagan ko kahapon. Kahit pawis na pawis ako noong natapos ako ay hindi ako nakaramdam ng pagod. Agad akong gumayak at inilagay sa kotse ang mga cake. Sumakay ako doon at binuhay ang makina.Tinext na sa akin ni miss Zapanta kung saan ko siya pwedeng imeet at sa isang five star hotel. Pag karating ko doon ay nagulat na lamang ako dahil naka abang si Gottfred sa parking lot. Bumaba ako ng sasakyan at nilapitan niya ako. "Kanina pa ko nag hihintay dito. Alam kong marami kang bibitbitin. Tulungan na kita." aniya at binuksan ang likod ng kotse ko at kinuha ang mga kahon ng cake doon. "Thankyou, Gott." Ngumiti ako sa kanya at kinuha an
The Tommorow's Gone Simula
Sumisilaw ang liwanag mula sa aking bintana at tumatama ito sa aking mukha. Marahan akong dumilat at iniharang ang aking palad sa liwanag dahil nakakasilaw ito. Napangiti ako ng mapait habang pinagmamasdan ang aking kamay na nakaharang sa liwanag na pumapasok sa aking bintana. Bagong bukas, bagong umaga... ngunit hanggang saan nga ba ako? Hanggang saan ang relasyon naming dalawa ni Davin? Hanggang saan aabot ang bukas namin? Hindi ko alam ang nangyari sa aming dalawa.Hindi ko alam kung anong nangyari sa kanya.Wala na akong naiintindihan pa.Dahan dahang humapdi ang aking mga mata dahil sa nag babadyang mga luha. Natagpuan ko na lamang ang aking sarili na pumapatak na ang aking mga luha. Anong nangyari? Ito ang lagi kong tanong sa aking sarili. Anong nangyari sa aming dalawa? At lumayo siya sa akin? Masakit makita at maramdaman na malayo na sa iyo ang taong mahal mo.Alam ko naman ang dahilan, alam na alam ko. Kaya mas nasasaktan ako sa kadahilanang iyon. Bakit Davin? Bakit ka b
Latest chapter
The Tommorow's Gone Kabanata 12
Ito ata ang kauna unahang pag kakataon na hindi ako nakaramdam ng lungkot sa gabi. Payapa ang dibdib at utak ko at ayoko munang isipin kung anong ginagawa ni Davin ngayon dahil baka masaktan lamang ako. Matiwasay akong naka tulog nang gabing iyon. Kinabukasan ay maaga akong nagising upang mag bake ng mga samples na ipapatikim ko kay Miss Zapanta, ang tinawagan ko kahapon. Kahit pawis na pawis ako noong natapos ako ay hindi ako nakaramdam ng pagod. Agad akong gumayak at inilagay sa kotse ang mga cake. Sumakay ako doon at binuhay ang makina.Tinext na sa akin ni miss Zapanta kung saan ko siya pwedeng imeet at sa isang five star hotel. Pag karating ko doon ay nagulat na lamang ako dahil naka abang si Gottfred sa parking lot. Bumaba ako ng sasakyan at nilapitan niya ako. "Kanina pa ko nag hihintay dito. Alam kong marami kang bibitbitin. Tulungan na kita." aniya at binuksan ang likod ng kotse ko at kinuha ang mga kahon ng cake doon. "Thankyou, Gott." Ngumiti ako sa kanya at kinuha an
The Tommorow's Gone Kabanata 11
Pakiramdam ko ay malalagutan ako ng hininga dahil sa narinig. M-May nangyayari sa kanila? Gusto kong sabunutan ang aking sarili. Malamang Amara! Kung kayang mambabae ni Davin, kaya niya 'ding gawing babae si Inna! Pinilit kong buhatin ang aking paa upang humakbang paatras kahit na hindi ko na maramdaman pa ang aking mga binti. Nang matagumpayan kong makagalaw ay hindi ko na napansin pang tumatakbo na pala ako. Gusto kong umalis sa lugar na ito, gusto kong tumakas sa sakit. Wala ako sa sariling pumasok sa aking sasakyan at napakapit ako ng mahigpit sa aking manibela at napadukdok doon. Habol habol ko ang aking hininga, nanunuot ang sakit sa aking dibdib.Inalis ko ang pag kakadukdok ko sa manibela at inihilamos ang aking kamay sa aking mukha. Nanginginig pa rin ang aking kamay noong binuhay ko ang makina ng aking sasakyan. Hindi ko alam kung saan ako pupunta, kung saan ako patungo, kung anong daan na ba ang aking tinatahak. Basta ang alam ko lamang ay gusto kong makatakas sa sakit. T
The Tommorow's Gone Kabanata 10
Sa kalagitnaan ng kanyang pag akyat ay huminto siya. Nabuhayan ako nang pag asa na bakasakaling sumabay siya sa akin na kumain. Lumingon siya sa akin, walang emosyon ang kanyang mga mata."Kung nagpapakaasawa ka, tigilan mo na." Nag patuloy siya sa kanyang pag akyat.Napaiwas ako ng paningin sa kanya. Mali ba? Mali bang dapat kong gawin ang nararapat kong gawin?"D-Davin teka lang..." pagpigil ko sa kanya. Gusto kong tanungin ang tungkol sa kanila ni Inna. Tumigil siya ngunit hindi tumingin sa akin. "T-Totoo bang nag dedate na k-kayo ni Inna?" ka'y lakas ng tibok ng puso ko, pakiramdam ko ay kakapusin ako ng hininga. "Oo... " Para akong tinakasan ng lakas dahil sa sinabi niya. Walang emosyon ang kanyang boses. Nanlalabo ang aking paningin habang nakatanaw sa kanyang nag papatuloy na naglalakad.Napahawak ako sa sofa at napaupo. Sila na?Hinawi ko ang aking mga luha sa aking mata. Pinilit kong kumalma. Noong umagang iyon ay umalis na naman si Davin, noong tinanong ko kung saan siya p
The Tommorow's Gone Kabanata 9
Pwede bang mag laho na lamang ako? Kasi pakiramdam ko ay wala akong kwenta, walang kwenta ang isang Amara. Buong pag iyak ko lamang ang maririnig sa buong kabahayan. Kaya pala... kaya pala ilang araw siyang wala dahil nasa ibang bansa siya, kaya pala walang dumadating na Davin sa t'wing naghihintay ako. Hindi niya ba naisip na mag aalala ako sa kanya? Kahit anong suksok ko sa aking isipan na wala silang relasyon na dalawa ay kinokontra pa rin ako ng sarili kong kutob na mayroon dahil sa tinginan nila. Masaya ba siya? Masaya ba siya kay Inna? Mas lalong lumakas ang aking pag iyak, hindi ko na alam ang gagawin ko... Davin, paano naman ako? Paano ako? Please... litong lito na ako. Pwede bang mag pahinga muna ako sa sakit kahit isang araw man lang? Kasi napapagod na rin ako pero supling bumitaw. Ayokong bumitaw kasi mahal na mahal ko siya. Umabot na ako sa puntong hindi ko na mahal ang sarili ko dahil nasa kanya na lahat lahat. Handa akong ibigay ang sarili ko sa kanya dahil mahal k
The Tommorow's Gone Kabanata 8
Pagkatapos ng tabing iyon ay bumalik na naman kami sa dating sitwasyon. Uuwi siya ng madaling araw, at ako? Parang tangang naghihintay sa kanya.Pumunta ako sa kusina upang tumingin ng pwedeng lutuin. Ilang araw na rin akong bagot na bagot sa bahay. Paulit ulit lang ang sistema ko, paulit ulit lang rin ang sakit. Nang matapos akong magluto ay inilagay ko na ito sa tupperware. Bumuga ako ng hangin dahil sa pagod. Noong matapos na akong mag ayos ng aking sarili ay sumakay na ako ng kotse. Habang binabaybay ko ang kalagitnaan ng EDSA ay may natanaw akong billboard ni Davin at ni... Inna. Nasa likod ni Inna si Davin habang nakayakap ang lalaki sa likod niya. Mukha silang masaya sa litrato at mukhang mahal na mahal ang isa't isa. Mga artista talaga. Agad kong iniiwas ang aking paningin doon. Sa litrato pa lamang ay nasasaktan na ako. Dapat ba akong makaramdam ng inggit kay Inna? Dapat ba? Dahil nagagawa ni Davin sa kanya ang dapat sa akin. Ang sakit lang isipin na kayang gawin ni Davin
The Tommorow's Gone Kabanata 7
Kakaiba ang boses ni Davin, talagang mahuhulog ang puso mo sa kanya kapag narinig mo ang kanyang boses, sobrang lamig nito at tila kapatid niya ang musika dahil sa galing niya dito. Dahil ata dito sa gitarang ito kaya ako nabihag ni Davin. Wala ako sa sariling tumatawa dahil sa naalala. Kaya hindi na ako mag tataka kung bakit sobrang sikat na niyang artista ngayon, kung bakit maraming humahanga sa lalaking iyon. Kakaiba siya sa stage, tila nag niningning siya. Hindi rin maitatangging magaling din siya sa pag arte sa harap ng kamera.Sinimulan kong kalabitin ito. Napangiti na lang ako noong marinig ang tunog nito na nanunuot sa aking tainga. "Come here! May ipaparinig ako sayo Amara!" sigaw ni Davin mula sa labas, nandoon siya sa damuhan habang nakaupo at may bagogitara na naka kandong sa kanyang mahabang hita. Kulay itim ito at tila kumikintab ito sa t'wing nasisinagan ng araw. "Sige! " sigaw ko pabalik sa kanya. Tumakbo ako papunta sa gawi niya at umupo sa kanyang tabi.Tiningnan k
The Tommorow's Gone Kabanata 6
Bumigat ang batok ko hanggang sa mapadukdok na lamang ako sa aking tuhod, gusto ko ng mapagod para sa aking dalawa, pero mas nangingibabaw sa akin ang ipaglaban ang bukas naming dalawa. Nang dahil sa sinabi niya kanina ay pakiramdam ko ay nawasak ako ng pinong pino, sa milyon milyong piraso at hindi ko alam kung paano pa ako mabubuo, Davin? Hanggang kailan ba tayong ganito? Hanggang kailan, huh?Ang bagsak kong balikat ay unti unting yumugyog at lumakas ang aking pag iyak, sunod sunod na bumagsak ang maiinit na luha sa aking pisngi. Hindi ko kaya, hindi ko kayang pakawalan siya. Tawagin na nila akong makasarili ngunit hindi ko kayang bitawan siya.Natatakot akong kapag bumitaw ako sa mga kamay niya ay wala na ulit akong pagkakataong hawakan itong muli, ayokong humantong ako sa ganoong estado, yung ako na iyong walang karapatan sa kanya kahit sa papel. Wala ng karapatang umiyak, wala ng karapatang humiling, wala ng karapatan sa lahat... Mas masakit iyon hindi ba?Hanggat kaya ko pang k
The Tommorow's Gone Kabanata 5
Dahan-dahan at buong kabang inilalapit ko ang aking kaliwang kamay sa kabinet na iyon. Hindi ko alam kung bakit ako nakakaramdam ng ganito, pakiramdam ko ay may kailangan akong makita doon. Dinadagundong ng kaba ang aking dibdib.Rinig na rinig ko ang mabilis at malakas na tibok ng aking puso. Bakit ganito ang nararamdaman ko? Ano ba ang nasa loob ng kabinet na ito at ganito ang nararamdaman ko? Anong mayroon dito Davin? Anong itinatago mo dito? O sadyang praning lamang ako at kung ano ano ang iniisip ko?Matunog akong napalunok noong dumampi ang aking balat sa saraduhan nito. Ramdam ko ang panginginig ng aking mga daliri at ang pagpapawis ng aking palad. Nilalamon ng kaba at ng curiousity ang pag katao ko.Dahan-dahan kong binuksan iyon at ang tunog na nanggagaling doon ay mas lalong nagpapalakas sa akin, bawat langingit nito ay tila tumatalon sa kaba ang puso ko.Nakagat ko ang aking pang ibabang labi noong dumungaw ako upang makita kung ano ang laman niyon. Kusang kumunot ang aking
The Tommorow's Gone Kabanata 4
Pagkaparada ko sa harap ng cafe kung saan ko kikitain si Kyla ay bumaba na agad ako sa aking sasakyan. Natanaw ko na agad siya sa loob na nakaupo habang nag ce-cellphone. Napangiti ako ng wala sa sarili. Kahit walang preno ang bibig ni Kyla ay sobrang mahal ko ang babaeng 'yan.Pumasok na ako sa cafe at agad na lumapit sa kanya at niyakap."I miss you, Kyla." anya ko at mas lalong hinigpitan ang pagkayakap. Hindi kami laging nagkikita dahil flight attendant and babae. "I miss you, too." ani ni Kyla na puno ng galak.Umupo ako sa harapang upuan at tinawag ang waiter. Pagkatapos kong umorder ay bigla niyang hinawakan ang aking kamay na nasa ibabaw ng mesa. "Im so sorry, Amara." punong-puno ng pagsisisi ang kanyang boses. "Its okay, kalimutan na natin iyon. At hindi na rin natin mababago ang ginagawa ni Davin." Nakangiti ang aking labi ngunit malungkot ang aking boses.Bumuntong hininga siya. "Bakit ka ba kasi nagtitiis sa kanya? You're beautiful Amara. Marami pang magkakandarapang la
