Sandaling nag-alinlangan si Quincy bago nagawang makapagsalita. “Well, walang nangyari sa kaniya. Ang teacher niya kasi…. B-binugbog niya ang teacher niya.”Huminga nang malalim si Maisie at lumingon kay Nolan. “Narinig mo yan? Anak mo yun. Anong gagawin mo tungkol dito?”Tumikhim si Nolan at tumango. “Oo, kasalanan ko. Paparusahan ko siya mamaya.”Nang makarating sina Maisie at Nolan sa school, pinapagalitan sina Colton at Daisie sa opisina ng school.Walang sugat si Colton. Sa halip, nalaman nilang may pasa sa mukha ang middle-aged teacher na binugbog nito, at mayroon din marka ng kagat sa likod ng kamay nito.Nang makita ni Daisie si Maisie, tumakbo siya palapit at nakasimagot na nagsalita, “Mommy!”Niyakap niya nang mahigpit si Daisie at nag-aalalang nagtanong, “Pwede mo bang sabihin sa akin kung anong nangyari sa inyong dalawa ni Colton?”Sigurado siyang hindi basta-basta mananakit ng teacher sina Colton at Daisie. Siguradong mayroong dahilan o hindi pagkakaintindihan.Nan
Walang ekspresyon ang itsura ni Nolan, ngunit matalim at nakamamatay ang emosyon na bumubugso sa ilalim ng mga mata niya. “Dinampi mo ba ang mga daliri mo sa anak ko?”“H…Hindi. Hindi lang ito pagkakaintindihan, sir. Gusto ko lang bigyan ng extra lessons si Daisie. Sadyang medyo sobra lang ang batang yan.” Sinubukan ipagtanggol ni Hunter ang sarili.Madilim ang mga mata ni Nolan, at wala siyang sinasabi habang tinititigan si Hunter, pero sapat na yun para kilabutan si Hunter.Malamig na suminghal si Colton. “Malinaw na binubully niyo si Daisie!”Pinakalma ni Hunter ang sarili. “Colton, sinisiraan mo ako sa sinasabi mo, teacher mo ako!”Pagkatapos subukan ni Hunter ang lahat para ipagtanggol ang sarili, si Maisie na nananahimik ay biglang tumawa. “Sa tingin ko ay hindi ito pagkakaintindihan.”Sinubukan ni Hunter na pagtakpan ang sarili. “Madam, kailangan niyo ng ebidensya kapag sinabi niyo yan.”“Hindi sa wala akong ebidensya. Hindi ba’t nakita na kita sa back garden noong nakara
‘Pinangako niya man na maingat na iimbestigahan ang insidente, pero kung hindi dumating si Joe ngayon, alam kong hahanap siya ng paraan para pagtakpan ulit ang nangyari.’Matagal na itong napansin ni Nolan, pero tumayo na siya dahil nangako na sa kaniya ang principal. “Kung ganoon, hihintayin ko na mabigyan ako ng maayos na sagot ng school.”Yumuko ang principal at tumango, basa na ang kaniyang damit sa pawis. “Huwag kayong mag-alala, Mr. Goldmann. Pagkatapos nito ay aasikasuhin ko yun agad.”Nagpa-iwan si Nolan para pag-usapan ang insidente habang nauna namang nilabas ni Maisie ang mga bata sa principal’s office.Walang tigil ang reklamo ni Colton tungkol sa teacher, kaya hinipo ni Maisie ang ulo nito. “Masayang-masaya si mommy na naprotektahan mo ang kapatid mo, pero hindi tamang gawain ang saktan mo ang teacher mo.”Pagkasabi nito, lumapit siya, tinitigan ang bata, at pinitik ang noo nito. “At hindi mo lang siya sinaktan, pero pinakalat mo ang insidente sa buong school. Alam na
Nagulat si Ryleigh nang malaman na hindi na nagpa-practice ng medicine si Joe at naging isa ng English teacher. “Nagbago siya ng career path?”Pinaikot ni Maisie ang hawak na pen. “Kamakailan ko lang din nalaman.”Sumandal si Ryleigh sa couch, “Matagal na simula ng huli kong makausap si Joe. Bakit hindi tayo maghanda ng date at oras para magkita-kita tayong tatlo?”Tumingin sa kaniya si Ryleigh. “Kung ganoon, kailangan muna nating ayusin ang isyu mo. Hindi ba’t nabanggit mo na may bagong ebidensya na nahanap si Louis?”Pagkasabi nito, kinuha ni Ryleigh ang unan at niyakap ito. “Oo, may nahanap siya.”Pinatong ni Maisie ang baba sa kaniyang kamay at napangiti. “Kung ganoon, kailangan ipakita mo sa kaniya na nagpapasalamat ka. Ikot siya nang ikot at nag-iimbestiga para sa iyo, kaya sa totoo lang, hindi ako maniniwala kapag may nagsabi na wala siyang nararamdaman para sa iyo.”Kakaiba ang ekspresyon ni Ryleigh. “May nararamdaman ba siya sa akin? Joke ba yan?”‘Bakit ako magugustuha
Maulan nang sumunod na raw.Umiihip ang malamig na hangin ng autumn sa mga bintana ng sasakyan habang tumutulo ang mga patak ng ulan sa mahamog na bintana, dahilan para lumabo ang tanawin sa labas.Nakaparada ang sasakyan sa labas ng hospital entrance, at lumabas ng sasakyan si Maisie dala ang payong bago ito buksan. “Tito Kennedy.”“Pasensya na at inabala kita na sunduin ako ngayong maulan ang panahon.” Kinuha ni Kennedy ang payong sa kamay ni Maisie.“Maliit na bagay lang ito.” Tiningnan ni Maisie ang kaniyang relo. “Nagpa-reserve na ako ng private room sa isang restaurant para sa inyo, at baka nandun na si Tita Samantha.”Tumango si Kennedy at sumakay na sa kotse.Nang makarating sila sa restaurant, dinala sila ng waiter sa private room at pinagbuksan sila ng pinto. Nakaupo na doon si Samantha at naghihintay sa kanila.Lumapit si Maisie. “Tita Samantha, pasensya na at pinaghintay namin kayo.”Dahan-dahang tumayo si Samantha at nakangiting sumagot. “Madulas ang kalsada ngayon
Tiningnan ni Eugene si Kennedy na nakaupo sa tabi ni Samantha, at saka nang-insulto, “Oh, sa tingin mo ay mayroong ibang lalaki na tatanggap sa iyo pagkatapos ng divorce mo?”Nagbago ang ekspresyon ni Kennedy nang marinig ang bastos na komento ni Eugene. “Mr. Boucher, kahit na ex-wife niyo si Ms. Green, ang insultuhin siya ay hindi gawain ng isang lalaki. Ganito ba ang pagpapalaki sa iyo ng mga Boucher?”Nainis si Eugene sa sarcasm ni Kennedy. “Sino ka sa tingin mo? Bakit mo ako hinuhusgahan?”Alam na ni Samantha ang ugali ni Eugene at nag-aalala na baka talagang sugurin nito si Kennedy. “Eugene Boucher, kung ang balak mo ay gumawa ng gulo, lumabas ka na at sa ibang lugar mo yan gawin.”“Oh, pinagtatanggol mo na siya ngayon?”Hindi sumuko si Eugene. Lumapit siya kay Kennedy at kinwelyuhan ito. “Kung gusto mong ipagtanggol ang babaeng yan, kailangan mo munang makita kung anong kakayahan ang mayroon ka.”Hindi natinag si Kennedy habang nakatitig kay Eugene. “Sinasabi mo bang gusto
Huminga nang malalim si Eugene. Hindi na makakabuti sa kaniya ngayon ang mag padalos-dalos lalo na't nandito na si Helios. "Hindi naman ako naghahanap ng gulo sa kanila.""Eh bakit mo dinala itong mga tao rito?" Tinuro ni Francisco ang mga bodyguards. "Anong ginagawa niyong mga sira-ulo kayo? Bitawan mo siya! Walang gagalaw sa inyo sa kwartong ito!"Nahihiya ang ekspresyon ng mga bodyguards na nakatingin kay Eugene. Naiinip na iwinagayway ni Eugene ang kamay niya, sinasabi sa kanila na umatras.Masamang tiningnan ni Eugene si Francisco, at madilim ang ekspresyon niya. "Ikaw, sumama ka sa akin."Nakahalukipkip si Francisco at mukhang magrereklamo na siya tungkol sa ginagawa ng kaniyang tatay. "Talagang sasama ako sayo. Sasabihin ko kay lolo lahat ng nangyari ngayon." "Ikaw…"Hindi siya pinansin ni Francisco at naglakad sa tabi ni Helios. "Bro, iiwan ko muna si mom sayo."Tumango si Helios.Tumingin si Francisco kay Maisie at kumaway siya ng may ngiti nang naglakad siya
Sa nursing home…Tumulo ang ilang patak ng tubig na mula sa halaman na nasa windowsill. Nakaupo si Anthony sa couch, tinitingnan ang photo album at sobrang nalulungkot.Nagkasakit ang anak niya at matagal ng coma. Isang dekada na niya itong binabantayan at wala na siyang ideya kung gaano ito tatagal.Nakatayo si Louis sa labas ng pinto at kumatok, na naging dahilan para ibaba ni Anthony ang photo album. "Sino ka? Tanong niya na namamaos ang boses."Ako si Louis Lucas.""Mr. Lucas? Naguguluhan si Anthony. "Bakit niyo naman ako pupuntahan, Mr. Lucas?"Tumingin si Louis sa taong nakahiga sa kama at nagpaliwanag. "Mayroon akong kasama na pumunta ngayon dito."Hindi naintindihan ni Anthony ang ibig sabihin niya kaya tumayo lang siya at tiningnan si Louis na inuutusan ang mga bodyguard niya na ipasok ang tao.Matando iyon na mga 60s na hindi naman niya kilala.Tinanong ni Anthony, "Siya si?"Sumagot si Louis, "Dati siyang security guard ng University of Northway, pero nag