MIKAYHindi ko maiwasang mapabuntong hininga kada maaalala ko ang mga sinabi ni Mama. Makasarili ba ako? Ginawa ko lang naman ang dapat gawin. Ginagawa ko lang naman ito para maprotektahan ang sarili ko... si Dal. Pero bakit pakiramdam ko... mariin kong ipinikit ang aking mga mata. "Moma, hindi po ako makatulog."Nilapitan ako ni Dal habang pinupunasan niya ang kaniyang mga mata. "Moma, hindi ka rin po ba makatulog? May iniisip ka po ba?" Binuhat ko siya at pinaupo sa aking hita. "Okay ka lang po ba, Moma?" Hinawakan niya ang aking mukha habang titig na titig ito sa akin. "Okay lang ako. Bakit hindi ka makatulog? Maaga pa tayong pupunta sa hospital bukas para sa checkup mo." "Hindi po ako makatulog," simpleng sagot niya. Naaawa rin naman ako sa anak ko sa tuwing sinasabihan siyang walang tatay... nadudurog ang puso ko sa tuwing nakikita ko siyang malungkot."Anak, bakit hindi ka nagtatanong sa akin tungkol sa kung sino ang tatay mo?"Hindi rin naman kasi kami masyadong nakakap
DAMON"Hi," nakangiting bati ko sa anak ko.Damn! Anak. God knows how happy I am to utter that single word. Isang salita lang ito ngunit ang kasiyahan ko ay abot na hanggang langit. Mas napangiti ako nang simangutan niya ako."Why are you alone? Ayaw mo bang makipaglaro sa mga bata?" tanong ko dahil nga mag-isa lang siyang nakaupo sa pahabang upuang-kahoy.I'm just so happy that I was able to drive them here. Akala ko tatanggihan pa rin ako ni Mikael. Habang nasa sasakyan kami kanina, ginawa ko ang lahat para makapag-usap kami ngunit hindi niya ako inimikan. Naiintindihan ko naman iyon dahil nga galit talaga siya sa akin."Sabi ni Moma huwag daw po akong masyadong magpagod."Hindi ko alam kung baliw na ako sa mga mata niya, pero hindi ko talaga maiwasang mapangiti. Ibang iba ang pamamaraan ng pakikipag-usap niya sa akin ngayon kumpara noong huli ko siyang nakausap. "Kayo po? Bakit kayo nandito sa labas? Nandoon po ang mga oldy sa loob eh. Maglalaro rin po ba kayo?" Hindi ko naiwasa
MIKAY"Moma, papasok na po ba ako?" Napabalik ako sa reyalidad dahil sa naging tanong ng aking anak, kababalik lang namin at mukhang namiss niya talagang pumasok. "Paano po kung hindi na po ako with honor?"Huminga ako ng malalim. "Anak, magpahinga ka muna. Nakausap ko na rin naman ang teacher mo. At saka huwag kang mag-alala, may honor ka man o wala ikaw pa rin ang pinaka the best para sa akin." Hinalikan ko ang kaniyang noo. "Ang gusto ko lang ngayon ay mag enjoy ka, okay?""Pero Moma, ginagawa mo lahat para sa akin, syempre gagawin ko rin lahat para sa iyo."Napangiti ako lalo dahil sa sinabi niya. "Oo na sige na, basta huwag mo pa ring kakalimutang mag enjoy. Grade two ka palang anak ah.""Opo Moma. Basta tatalunin ko si Tope."Napailing na lang ako, kahit kailan talaga ang batang ito. Hindi naman ako ganito noong bata ako eh, ang ginagawa ko lang noon ay maglaro at maging pasaway, pero itong anak ko napagsasabay niya ang paglalaro at pagiging aktibo niya sa klase. Mukhang tama
MIKAY Two weeks later... "Anong ginagawa mo rito?" Sa halip na sagutin niya ako ay basta na lamang ito pumasok sa aking bahay na akala mo ay pag mamay-ari niya ito. Inilapag niya ang kaniyang mga gamit sa lapag bago pa lamang niya akong binalingan ng tingin saka ito ngumiti sa akin na akala mo sobrang saya niya. Mas lalong kumunot ang aking noo at alam kong hindi na maipinta pa ang aking mukha dahil sa pagkaaburido nito. "Aren't you happy to see me?" Mas lalong tumalim ang tingin ko sa kaniya at bago pa man maubos ang pasensiya ko ay kinuha ko ang mga gamit niya saka ako lumabas ng bahay at walang pagdadalawang isip na ibinato ko sa labas ang mga gamit niya. "What the..." Hindi niya nagawang ituloy ang sasabihin niya nang mas lalong sumama ang tingin ko sa kaniya. "Hindi kami tumatanggap ng boarders," malamig na saad ko. "Wife..." "At huwag na huwag mo akong tatawaging ganiyan dahil nakakasuka!"singhal ko sa kaniya saka ko sinipa ang mga bag niya bago ko siya padabog na pina
MIKAY"Moma, nandito na naman po si Doc," ani Dal na nakasilip sa may bintana. "Papasukin ko po ba? Kanina pa po siya tao po nang tao po, mukha na po siyang tanga," dagdag pa nito.Marahas akong napabuntong hininga saka ako tumayo mula sa aking kinauupuan. Lumabas ako ng bahay para paalisin na naman ang damuhong wala talagang balak na tantanan kaming mag-ina. Ang kulit ng lahi niya. Akala mo naman natutuwa ako sa tuwing nakikita ko siya."Pansit. Paborito mo," nakangiting saad niya saka niya pa ipinakita sa akin ang paper bag na hawak niya.Nagtaas ang aking kilay. "Pan-shit gusto mo?" iritableng tanong ko saka ko pa ipinakita ang aking kamao."Wife naman. Lagi ka na lang galit," pagmamaktol niya saka pa siya nagpacute sa akin.Kadiri. "Anong gusto mo matuwa ako?""Oo, katulad ng dati. Di ba dati kada makikita mo ang mukha ko nagliliwanag na ang paligid mo?" Ngiting-ngiti pa ito na akala mo ang ganda ng sinabi niya."Dati. Pero ngayon kada makikita kita nagdidilim na ang paningin ko."
MIKAY"Hi Wife. P'wedeng sumabay?"Tiningnan ko lang siya ng masama. Akala ko senyales na iyon para umalis siya pero ang gago umupo pa rin sa tapat ko. Ugh! Nakakagigil talaga ang lalaking ito! "Sa sobrang dami ng mesa rito sa karinderya, dito pa talaga sa puwesto ko ang napili mo.""Ikaw lang naman ang kakilala ko rito."Ngumiti ito na akala mo naman kinagwapo niya. Ang sarap alisin ng kasiyahan sa kaniyang mukha sa totoo lang. Wala talagang paltos ang pag-iirita niya sa akin. Jusmiyo naman!"Huh? Kilala? Sino ka na nga ulit?" sarkastikong tanong ko."Wife naman. Lagi mo na lang akong sinasaktan."Hindi makapaniwalang tiningnan ko siya dahil sa kaniyang sinabi. Kita mo nga naman ang lalaking ito ooh! Siya pa talaga ang may lakas ng loob na sabihin iyan."Huh? Talaga ba? Gusto mo isa-isahin ko ang mga ginawa mo?"Ako pa talaga ang hinamon niya ah."Wife naman."Ngayon, ngunguso-nguso siya na parang isang bibe? Huwag ako! Hindi niya ako makukuha sa ganiyan niya. Tsk."At saka hindi ka
MIKAY"Natutulog na siya. Ikaw, hindi ka pa ba aalis?"Tinabihan ko siya na nakatayo sa may balkonahe. Akala ko naman umalis na siya kanina dahil bigla siyang nawala eh.Hindi naman gano'n kasama ang ugali ko para balewalain ang kaarawan niya. Kahit gaano ko naman siya kaayaw, kahit gaano man ako kagalit sa kaniya... may parte pa rin sa puso ko na... hays! Ano na naman ba itong sinasabi ko?"Salamat."Saglit akong napatigil nang makita ko ang paglandas ng luha sa kaniyang pisngi. Hindi naman ito ang unang pagkakataon na makita ko siyang umiyak, pero bakit... Huminga ako ng malalim. "This is the happiest birthday of my life. Our daughter called me 'Papa', you prepared my favorite foods..." Hindi niya magawang ituloy ang sasabihin niya dahil sa pag-agos ng kaniyang luha.Tila may kung anong kumuryente sa akin nang hawakan niya ang kamay ko kasabay ng pagluhod niya."I'm sorry for what I did. I'm sorry for leaving you. I'm sorry for choosing Caitlyn instead of you. I'm sorry for hurting
MIKAY"Kanina ka pa tutok na tutok diyan sa laptop mo. Ano ba kasi iyang binabasa mo?" aburidong tanong ni Rita na tumabi na sa akin para makiusyoso sa kung ano ang binabasa ko. "Lintik! Seryoso ba talaga siya?"Marahas akong napabuntong hininga. Hindi ko akalain na darating ang ganitong sitwasyon sa aming dalawa. Hindi ako makapaniwala na gagawin niya ang bagay na ganito."Ngayon ko talaga napatunayan na g*go siya. Ipapaabot pa talaga niya sa ganito?" Nanghihimutok na sa galit si Rita samantalang ako ay hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. "El, ano na? Magpapatalo ka ba sa kaniya?"Nag file ng child outside si Damon, at hindi ko lubos akalain na papasok ang ganito sa isip niya. He is so impossible! How could he even think something like this? Buong akala ko ay tatantanan na niya kaming mag-ina, ngunit ulit nagkamali ako."Aba! Hindi naman p'wedeng makuha niya si Dal. Ang kapal na lang talaga ng mukha niya."Wala akong makitang magandang rason para gawin niya ito. Oo, anak ni
MIKAYNagmahal at nasaktan. Tumawa at umiyak. Nagalit at nagpatawad.Muntikang sumuko ngunit lumaban upang maabot ang gusto.Natakot ngunit sumugal ulit.Ilan lang iyan sa mga natutunan ko sa buhay... sa buhay pag-ibig. Sobrang hirap magtiwala lalo pa't nasaktan ka na. Sobrang hirap sumugal lalo pa't minsan ay natalo ka na. Sobrang hirap magmahal lalo pa't minsan ka ng naloko. Sobrang hirap makahanap ng taong mananatili sa buhay mo... ngunit nakahanap ako. Nahanap ko si Damon at nahanap niya rin ako.Ang pagmamahalan man namin ay nag-umpisa sa arrange marriage, ngunit alam namin na magtatapos ito sa totoohang pagmamahalan. Dati naman ang gusto ko lang sa buhay ay yumaman, wala sa isip ko ang mag-asawa dahil sabi ko... hindi naman ako marunong mag-alaga, sarili ko nga hindi ko maalagaan, ibang tao pa kaya? Pero akalain mo iyon... sobrang mapang-asar talaga ang tadhana kasi nagawa niyang ibahin ang isip at puso ko. Si Damon? Sobrang sungit niya. Lahat na ata ng kasungitan sa mundo ay
MIKAY4 years later..."Moma!"Nagising ako sa sigaw ni Dal na akala mo may gulo na namang nangyayari."Moma!"Kahit ayoko pa sanang bumangon dahil antok na antok at pagod na pagod pa ako, kumakatok na sa pintuan si Dal. Bumungon ako at pinulit ang aking mga damit. Maaga na namang umalis ang lalaking iyon, at hindi man lang niya ako ginising. Mabilis akong nagpalit, at hindi na ako naghilamos pa.Pagkabukas na pagkabukas ko ng pintuan ay agad nagsumbong sa akin si Dal na akala mo stress na stress na naman sa nangyayari. Puting puti ang buhok niya maging ang mukha nito. "Moma, nakakainis po! Kanina ko pa po sila pinipigilan na huwag maglaro sa kitchen, pero hindi po sila nakikinig."Huminga ako ng malalim. Sumunod naman ako kay Dal na patuloy na nagsusumbong sa akin."Sabi ko ako na lang ang mag b-bake, pero ayaw po nilang magpaawat. Pati nga po si Yaya ay nastress na."Nabaling ang tingin ko sa tatlo na nakasilip sa may veranda."Labas," maotoridad na saad ko.Hindi ko naman napigila
MIKAYHindi madali ang lahat ng pinagdaanan namin. Paulit-ulit kaming sinubok. Paulit-ulit kaming nasaktan, natakot, at umiyak. Ni hindi ko talaga lubos maisip kung paano namin nagawang lampasan at harapin ang lahat ng iyon."I love you, Wife."Sobrang sarap sa pakiramdam na sa tuwing paggising mo sa umga katabi mo ang lalaking nagbigay sa iyo ng pag-asa. Yung gigising ka sa umaga at agad niyang ipaparamdam sa iyo na ikaw ang pinakamagandang nangyayari sa buhay niya."I love you more, Hubby."Buong akala ko hindi ko na ulit mararamdaman ang ganitong pagmamahal, na hindi darating sa buhay ko ang ganitong klaseng pag-ibig. Sino ba kasing mag-aakala na ang tatanga-tangang ako makakabinggit ng isang matalinong tao na iintindi sa lahat ng kabobohan ko?Si Damon ang nagturo sa akin na kahit na anong pagsubok ang dumating, kailangang harapin iyon ng walang takot."Moma, lalabas na po ba sila baby?"Si Dal ang isa rin sa nagpatatag at nagpatibay sa akin. Kung hindi dahil sa kaniya ay baka hin
MIKAYHalos hindi ko na alam kung saan ako tutungo nang makarating kami sa hospital. Nakaalalay lang sa akin ang mga kaibigan ko na nagpunta kanina sa bahay ni Lolo nang malaman nila ang nangyayari."Kaya wala talaga akong tiwala sa higad na iyon eh!""Makita ko lang talaga siya ako na ang papatay sa kaniya!"Habang sila ay galit na galit, ako naman ay sobrang nag-aalala. Nang makita ko si Damon na nakaupo sa labas ng operating room hinanap ko agad si Dal... nasaan siya? Ramdam ko na ang pag init ng mata ko at paghaharumentado ng puso ko.Nakuha na namin ang atensyon ni Damon. Bumaba ang tingin ko sa kaniyang mga kamay na nababalot ng dugo. Tumayo siya at naglakad palapit sa akin. Nakangiti siya sa akin, pero kitang-kita ko ang lungkot sa kaniyang mga mata."Nasaan si D-Dal?" nanginginig na tanong ko. "She's fine. She's inside the emergency room right now...""Moma!"Agad na hinanap ng aking mga mata ang tumawag sa akin. Bumuhos na ang aking luha. Tumatakbo palapit sa amin si Dal. Lu
MIKAYPara akong pinagbagsakan ng langit at lupa sa naririnig ko, agad na bumuhos ang aking luha. Sobrang lakas ng kabog ng aking puso na tila ba kakawala na ito sa akin. Kanina pa kausap ng Damon ang mga pulis, kalmado ito ngunit ramdam ko ang galit niya maging ang pag-aalala nito."Do everything you can."Hindi ko alam kung ano ang nangyari o kung paano ito nangyari... pakiramdam ko ay sobrang sama kong ina para pabayaan ang anak ko. Kung sana naging mas maaga lang ako ay hindi ito mangyayari."Wife, stop crying. Mahahahanap natin siya."Kahit gaano ako kalmahin ni Damon ay hindi ito umeepekto sa akin. "Kasalanan ko ito."Muling nag init ang aking mga mata. "No it's not your fault." Inilapit niya ako sa kaniya saka hinalikan sa noo. Gabi na ngunit wala pa rin kaming balita sa anak namin. Ang sabi ng teacher kanina ay may sumundo raw sa kaniya, nakita na rin namin ang CCTV ngunit hindi masyadong kita kung sino ang kumuha sa anak namin, sumakay sila sa black na kotse na ng tingnan
MIKAYLumipas ang ilang linggo walang paramdam si Caitlyn, hindi ko alam kung matutuwa ako o matatakot ako kasi unusual ito eh. Hindi kasi siya iyong tipo ng tao na bigla na lang hindi magpaparamdam. Nang malaman ni Damon na nakipagkita nga ako sa kaniya at nakita niya rin na namumula ang pisngi ko, galit na galit siya."Moma, may star po ako."Tinatanong ko naman si Dal kung pumapasok si Demi, ang sagot naman niya sa akin ay oo. "Wow very good naman ang baby ko.""Stem Moma, mana ako kay Papa."Pinanliitan ko siya ng mata."Syempre pati po sa inyo."Humagikgik pa ito. Agad napakunot ang noo ko nang mapansin ko ang siko niya. "Ano ang nangyari rito?" May sugat kasi sa siko niya at halatang ngayon lang ito nangyari. "Ah ito po ba Moma? Nadapa po. Naglalaro po kasi kami kanina," saad niya nang hindi tumitingin sa aking mga mata. "Dal, sabihin mo ang totoo." "Moma, iyon po ang totoo."Hindi pa rin siya nakatingin sa akin, nanatili siyang nakayuko."Moma, mag s-shower na po ako."Ma
MIKAYSinabi sa akin ni Damon ang tungkol kay Caitlyn. Hindi ko akalain na nagawa niyang magsinungaling ng gano'n para lamang makuha niya ang gusto niya. I did give her a chance, but she choose to waste it."I really can't believe her."Kanina pa nagmamaktol si Damon na tila ba isang bata. Siguro gano'n na talaga siya at hindi iyon magbabago pa. Nakakainis lang dahil buong akala ko ay nasa matinong pag-iisip na siya, pero mukhang mas lumala pa ata ang pagiging siraulo niya."Hayaan mo na, at least ngayon alam na natin na plinano niya ang lahat."Hinawakan ko ang kamay niya."Buti na lang hanggang maaga pa ay nalaman na natin ang intensyon niya at hindi na siya gumawa pa ng mas malala." Nag release na rin ng statement si Damon tungkol sa litrato at video na kumakalat, sabi ko naman sa kaniya kung ano man ang maungkat haharapin namin iyong dalawa. Hindi naman ako papayag na siya lang ang aako ng lahat ng ito, gaya ng sabi ko hati kami."Moma!" Nakuha ni Dal ang atensyon namin, may ha
MIKAYKapag chismis talaga ang usapan, sobrang bilis nitong kumalat na akala mo isa itong virus. Kalat na kalat pa rin ang mga pictures at videos online lalo na yung halikang nangyari sa kanilang dalawa kahit na tatlong araw na ang nakakalipas. Alam ko naman na hindi iyon sinasadya kaya lang sa mga mata ng iba, alam kong iba ang tingin nila."You should fix this as soon as possible, Damon."Nandito kami ngayon sa bahay ni Lolo, at meron din ang loli ni Damon, at as usual sinasabon na naman nila si Damon."Lo, wala naman pong kasalanan si Damon sa nangyari. At saka, kung bibigyan natin ng malisya ang nangyari mas lalo lang itong lalala. At saka kiss lang naman iyon...""Kahit kiss man iyon o hindi, wala akong pakealam. Nababasa mo ba ang mga articles tungkol sa kanila? Can be a happy family? Sweet family?"Hinilot ni Lolo ang sentido niya. "Tama si Nico. Kahit alam ng lahat na kayo naman talaga, hindi pa rin natin maiiwasan na iba ang sabihin ng media makakuha lang sila ng magandang s
MIKAYHindi ko maiwasang magtaas ng kilay habang nakatingin kay Damon at Caitlyn. Seryosong-seryoso kasi silang nag-uusap sa hindi kalayuan sa akin, pagkakwa'y ngumingiti si Caitlyn kapag sasagot si Damon sa kaniya."Lapitan mo! Tanggalin mo yung mata," ani Juday na hindi ko namalayan ang pagdating.Nandito ako ngayon sa event na ginawa ng hospital, para officially ipakilala sa lahat si Damon, ang bagong chairman ng hospital. "Alam mo, todo ang pag-aaligid ng linta na iyan sa asawa mo. Jusko! Ako na iyong naiimbyerna talaga," ani Tina na umirap pa ng bongga.Huminga ako ng malalim."Nag-uusap lang naman sila," saad ko. "Nag-uusap? Eh tingnan mo yung linta, kulang na lang dumikit siya sa asawa mo. May nag-uusap ba na lapit nang lapit ng boobs?" Mas naging iritable silang dalawa."O yung kamay niya! Tingnan mo tingnan mo. Wala ka bang gagawin? Hindi ka ba lalapit sa kanila?"Maliban kay Caitlyn, may iba pa naman silang kausap, at alam kong importante ang pinag-uusapan nila ngayon, ew