-KLAIRE'S POV-
HINDI ako nakatulog no'ng gabing 'yon. Hindi maalis sa isipan ko ang naging usapan namin ni Mang Danny. Malakas ang kutob ko na ipagtatapat na niya sa akin ang bagay na 'yon.
Kinabukasan ay isang masamang balita ang nabalitaan ko. Patay na raw si Mang Danny. Nilason ito ng hindi pa nakikilalang suspect. It was unbelievable dahil nakausap ko pa siya. At masiyadong masakit dahil namatay ito sa loob ng kulungan nang hindi nalilinis ang pangalan niya.
Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko noong mga oras na 'yon. Tila gumuho ang mundo ko nang makita ang bangkay ni Mang Danny. Pakiramdam ko'y nawala lahat ng pinaglalaban natin. Bakit kailangan niyang mawala? Were doing anything upang mapatunayang wala siyang sala kahit pa pinagpipilitan niyang idiin ang sarili niya sa pagkamatay ni Clarisse.
After what happened, hindi ko inaasahang si Nate ang magiging sandalan ko noong mga oras na 'yon. I j
-CALI'S POV-ISANG linggo na ang nakakalipas at patuloy pa rin sa pag-imbestiga ang kapulisan. Isinalaysay rin ni Klaire ang naging usapan nila ni Mang Danny bago ito pumanaw. Sa tulong ng Tito Oscar ni Dayne ay mas napapadali ang imbestigasyon.Hindi na muna ako nagbubukas ng social media. Hindi ko alam pero takot akong hawakan ang cellphone ko.Narito kami ngayon sa mansyon ni Dad. Dito ko na mas piniling manirahan dahil ang gusto ni Dad ay mabantayan niya ako lalo na't patuloy pa rin sa pag-imbestiga ang mga pulis.Nakakatuwa lang dahil malaya nang nakakadalaw si Dayne dito sa mansyon. Kung minsan pa ay magkasama sina Dad at Dayne na umalis sa pag-imbestiga sa kaso nina Clarisse at Mang Danny. Kung titignan ay magkasundong magkasundo talaga sila."Ito, oh!"Inabot sa akin ni Klaire ang hawak niyang chichirya na kinuha niya galing sa kusina. Umupo naman ito
-CALI'S POV-GUSTO kong lapitan si Dayne. Usto ko siyang yakapin nang mahigpit. Gusto kong sabihin sa kaniya na hindi niya kailangang umiyak at masaktan.Nang kumalas sa pagkakayakap sa akin si Patrick ay mabilis na pinunasan ni Dayne ang kaniyang luha bago sila harapin ni Patrick."Magandang gabi po, Tito Martin," magalang niyang pagbati kay Dad bago ibaling ang atensyon niya kay Dayne. "Dayne? Nandito ka rin pala.""Siya ang tumutulong sa akin sa pag-embistiga sa kaso ni Clarisse," si Dad ang sumagot.Napawi naman ang pagtataka sa mukha ni Patrick."Cali, mag-usap tayo." Isang baritonong boses ang aking narinig.Wala akong nagawa nang tawagin ako ni Dad. Bago umalis ay tinignan ko muna si Dayne at nakita ko ang pilit na ngiti at pagtango nito."Uhm, Cali. . ." tawag sa akin ni Patrick. "I know your Daddy is shocked
-CALI'S POV- ANG sabi nila, kung ano raw ang sinasabi at tinitibok ng puso mo, iyon daw ang sundin mo. Pero bakit ang hirap? Bakit sa huli, parating mayroong nasasaktan? Alam kong kasalanan ko ang lahat. Ang t*nga ko dahil hindi ko nilinaw ang tungkol sa amin ni Dayne noong una pa lang. Ang t*nga ko dahil sinaktan ko si Patrick. "Aray. . ." d***g ni Dayne. Kasalukuyan kong ginagamot ang natamo nitong sugat mula sa pagkakasuntok ni Patrick sa kaniya. Hindi ako nagsalita at nagpatuloy lang sa paggagamot sa kaniya. Walang salitang lumalabas sa bibig ko dahil hindi maalis sa isipan ko ang nangyari. "Cali. . ." Hinawakan nito ang kamay kong ginagamit sa pagdampi ng bulak sa labi nito. Napaiwas ako ng tingin nang pilit nitong binabasa ang aking mga mata. "Cali. . . I'm sorry. . ." sambit niya.
-DAYNE'S POV-HINDI ko na mabilang kung ilang araw ko na bang pinupuntahan nang palihim sa mansiyon nila. Pero hindi ko siya palaging naaabutan o nakikita. Kulang na lang ay matulog ako sa labas ng mansyon nila para lang makita ulit siya.Pero siguro nga ay tama si Cali. Kaya siguro hindi ko siya maabutan o makita dahil mismong tadhana na ang naglalayo sa amin. Noong mismong gabi na humiling sa akin si Cali, alam kong hindi ko kakayanin iyon. Pero nirerespeto ko siya dahil mahal mo siya. Alam kong hindi lang ako ang nahihirapan sa sitwasyon naming ito, kundi pati na rin siya.Bumilis ang tibok ng puso ko nang makita ko si Cali na lumabas mula sa mansyon nila. Ilang segundo lang ay diniligan nito ang mga halaman sa garden nila.Hindi ko mapigilang mapangiti nang makita ko ang napakaamo nitong mukha. I coudn't help but love her even more at habang magkalayo kami, I am afraid that she'll find someone be
-DAYNE'S POV-"CALI was pregnant when you left her!"Halos mabaliw ako dahil sa paulit-ulit kong naririnig ang mga salitang iyon!Nakunan si Cali noong iwanan ko siya? Anong klase akong tao? Akala ko noon, masamang tao lang ako. Hindi ko akalaing mas higit pa pala ako roon! Ni hindi ko inalam kung ano ba talaga ang nangyari sa kaniya noong mga oras na iniwan ko siya. At ang lakas pa ng loob kong magpakita at bumalik sa kaniya.Habang nagmamaneho, ay tinawagan ko si Nathan. I want to know more about what happened to Cali."Dayne?""Are you busy?" I asked."Kakarating ko lang galing interview, eh. Bakit?""See me at the bar.""Ano? Bakit? Hindi tayo talo, dude!"Napasama ang tingin ko."Gusto ko lang magtanong tungkol kay Cali," I explained.
-CALI'S POV-HATING gabi na ngunit hindi pa rin ako makatulog. Magpapahangin sana ako ngunit nakita ko si Dayne na kausap ni Klaire.Agad akong nagtago sa likod ng aking binatana nang biglang itong tumingin sa gawi ko. Napalunok ako nang ilang ulit. Anong ginagawa niya rito ng ganitong oras? Isa pa, anong pinag-uusapan nilang dalawa?Mayamaya lamang ay umalis na si Dayne at pumasok na si Klaire sa loob. Dahan-dahan akong bumaba. Gusto kong itanong kay Klaire kung anong ginawa ni Dayne rito. Ngunit agad din akong nagtago nang marinig ko ang usapan nina Nathan at Klaire."Hindi ko alam kung paano niya nalaman pero bigla na lang niya akong tinanong kung nagkaroon ba sila ng anak ni Cali.""What? What did you say?!""Eh, 'di sinabi ko ang totoo.""Oh my God, Nathan! Baka magalit si Cali!""Makinig ka sa akin, Klaire
-CALI'S POV-NGAYON lang yata ako nagising nang may ngiti sa aking labi. Masaya akong maayos na kami ni Patrick. Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko.Ilang minuto ang pinalipas ko nang magpasya akong bumaba na. Agad kong hinanap sina Klaire at Nate upang ibalita sa kanila ang pagkakaayos namin ni Patrick. Ngunit nailibot ko na yata ang buong mansiyon ay hindi ko pa rin sila mahanap."Manang, sina Klaire at Nate po?" tanong ko nang makita ko si Manang."Hindi pa rin po sila umuuwi magmula kahapon, Ma'am, eh."Tumango ako. "Gano'n po ba?""Opo, Ma'am. Ipaghahanda ko na po ba kayo ng umagahan ninyo, Ma'am?"Umiling ako."Huwag na po, Manang. May pupuntahan din po kasi ako.""Pero, Ma'am, delikado po sa labas. Baka mapagalitan po ako ni Sir Martin kung malaman niyang aalis kayo."
-CALI'S POV-"CHEERS!"Sabay-sabay naming itinaas ang beer in can na hawak namin at nag-toss."So double celebration tayo ngayon! Ang pagiging successful ng movie ni Nate at ang tuluyang pag-aayos nina Dayne at Cali!" masayang wika ni Klaire at saka ininom ang hawak nitong beer in can."Ate Jeca, isang order pa nga po ulit ng sisig!" sigaw ni Nate na agad namang sinunod ng tindera."I can't believe na pwede pa lang uminom dito," hindi makapaniwalang saad ni Dayne."Lahat pwedeng gawin dito! Kaya't magpasalamat na lang kayo sa akin dahil nakahanap na tayo ng tambayan natin! Tuwing gabi nga lang." Sabay halakhak nito."Tambayan nga pero masikip at mainit naman. Pwede naman akong magpatayo ng sarili nating—""Dayne..." I cut him off. Napangiti naman siya nang hawakan ko ang kamay niya."Yes, Ca
-CALI'S POV- MONTHS had passed, bago kami tuluyang ikasal ni Dayne, ay isang mabigat na desisyon ang aking gagawin. Isang desisyon na alam kong makakapagpagaan sa puso ko. Nagpasya akong magtungo sa presinto, kung nasaan si Patrick. Tumulo ang luha ko nang makita ko siya habang papalapit sa gawi namin. "K-kumusta ka na?" tanong ko rito ngunit hindi ito nag-abalang sumagot. "Ito, oh. Kumain ka muna, Patrick," saad ko at isa-isang nilapag ang mga pagkain nasa tupperware. Ako pa mismo ang nagluto nito para sa kaniya. "Alam ko, walang kapatawaran ang ginawa mo sa kakambal ko," umpisa ko. "Buhay niya ang kinuha mo, eh. At wala kang karapatan upang alisin iyon sa kaniya." Pinunasan ko ang luhang lumandas sa aking pisngi. Masyadong mabigat ang nararamdaman ko. Masyadong masakit habang sinasabi ko ang mga bagay na 'to. "Pero sino nga ba ako upang hindi ma
-DAYNE CERVANTEZ- 5 YEARS LATER: TANDANG-TANDA ko pa rin kung paano kami nagkakilala ni Cali. Isang gabing tila wala ng pag-asa para sa aming dalawa. Then I saw her, alone. Hanggang sa pagkaguluhan siya ng mga tao. Akala ko noon, sa telebisyon lang makikita ang gano’ng klaseng pangyayari. Isang estrangherong lalaki ang maglalakas loob na yayaing magpakasal sa isang babaeng hindi naman kilala. Bigla akong napangiti nang maalala lahat ng iyon. Sa lahat ng posibleng mangyari sa mundo, I met her like it was destiny. “Are you ready, Dayne?” Tumango ako at ingat na ingat na inayos ang aking buhok. Ilang minuto pa ang nakalipas nang tuluyan na akong tawagin sa stage. Napangiti ako nang magpalapakan ang mga tao. Ramdam na ramdam ko pa rin ang suporta nilang lahat sa kabila ng pag-give up ko noon bilang isang artista. “Welcome, Dayne
-KLAIRE'S POV- Ganito pala ang pakiramdam na makita si Cali sa ganiyang kalagayan. Ang bigat. Masyadong mabigat sa dibdib. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala. Hindi ko akalaing magagawa ni Patrick ang lahat ng bagay na ‘to. Katulad ni Dayne, masyado rin akong nabulag sa pagmamahal kay Patrick. Nagpapasalamat na lang ako dahil agad na naputol ‘yon. Inaamin kong, nasasaktan ako. Hindi lang si Dayne ang niloko nila, kundi pati na rin ako. Gusto kong maiyak dahil sa sitwasyon ngayon. Sa tuwing nakikita ko si Cali na nakahiga sa kamang ‘yan, naiisip ko na hindi niya dapat ito pinagdadaanan. Hindi niya deserve ang lahat ng bagay na ‘to. Napatalikod ako bigla nang biglang pumasok si Dayne. Ang sabi ng Doctor, stable na rin daw ang kondisyon ni Cali, pero hindi pa rin naming maiwasang mag-alala dahil three days na ang nakalipas ngunit hindi pa rin siya nagigising.
-THIRD PERSON'S POV- -FLASHBACK- ILANG oras nang naghihintay si Dayne. Kanina pa niya tinitignan ang kaniyang orasan. Hindi maalis sa isipan niya kung saan nga ba nagpunta si Clarisse. Sino ang kasama nito? At bakit dis-oras na ng gabi ay wala pa rin siya. Napatayo agad siya nang bumukas ang pinto sa kanilang kwarto. Niluwa nito si Clarisse na lasing na lasing. Gulo-gulo ang kaniyang buhok at mahahalatang kakagaling lang nito sa pag-iyak. "Clarisse?" nag-aalalang sambit ni Dayne habang inaalalayan niya ang babae. "Where have you been? At bakit lasing na lasing ka?" "Nothing, Dayne. I just enjoy this beautiful night," she laughed. Namuo ang pagtataka sa isipan ni Dayne. Wala soyang makitang dahilan kung bakit nagpakalasing ang fiancée nito. Nag-away ba sila? Hindi. Nagkaroon ba sila ng hindi pagkakaunawaan? Wala. Kumuha ng ma
-CALI'S POV- “P-Patrick?" saad ko nang tuluyan na siyang makalapit. Anong ibig sabihin nito? Bakit siya nandito? “Cali. Bakit ganyan ang mukha mo? Bakit tila takot na takot ka?” Umupo ito sa aking harapan at sinilip ang aking mukha. “Cali.” Hinawi nito ang aking buhok kaya’t agad akong umiwas. Biglang nagbago ang ekspresyon nito dahil sa ginawa kong iyon. Mula sa pagiging kampante, napalitan ito nang galit na galit na mukha! “P-Patrick. . .” saad ko. Natatakot ako! Natatakot ako sa pwede niyang gawin! Hindi. . . Hindi si Patrick ito. . . Gusto kong paniwalain ang sarili ko na hindi siya ang kaharap ko ngayon. Pero hindi. Si Patrick talaga ang nasa harapan ko ngayon! “I-Ikaw b-ba ang—” Napatigil ako nang bigla itong tumawa! Nakakatakot ang tawang iyon. “Finally! Nakuha mo rin!”
-THIRD PERSON'S POV- -FLASHBACK- WALANG pagsidlan ang kaligayahang nararamdaman ni Dayne. Dumating na kasi ang pinaka espesyal na araw para sa kanila ni Clarisse. Muli niyang tinignan ang kaniyang sarili sa salamin at inayos ang neck tie nito. Bagay na bagay sa kaniya ang suot niyang tuxedo na tinernuhan ng kulay pula na neck tie. "Handa na ba ang lahat, Klaire?" masayang tanong niya sa dalaga. "Oo naman, Dayne. Ikaw? Handa ka na ba?" Huminga ito nang malalim at ngumiti. Hindi maitatanggi ang kabang nararamdaman nito. Sino ba naman ang hindi makakaramdam ng kaba kung dumating na ang araw na magpo-propose ito sa kaniyang minamahal? "Oo, Klaire. At excited na akong maging fiancée siya." "How can you be so sure, Dayne?" mapagbirong tanong ni Klaire. "Of course, I am sure, Klaire." H
-KLAIRE'S POV- "HAVE you seen, Cali, Nate?" tanong ko agad kay Nate matapos niyang maligo. "Hindi. Hindi ba't magkasama kayong nanunuod dito sa sala?" nagtatakang tanong niya. "Yeah, pero nagpaalam siya na hihintayin niya si Dayne sa may garden. Pero no'ng tignan ko naman siya ay wala na siya roon!" Nag-aalala na ako. Kanina pa ako nanginginig sa kaba. Nilibot ko na ang buong mansyon pero hindi ko pa rin makita si Cali. I tried to call her pero naiwan niya rin ang cell phone niya. "Hindi kaya nagpunta siya ulit sa Peter na 'yon?" si Nate. "Hindi maaari, Nate. Hindi ugali ni Cali ang umalis sa mansiyon." "Pero nagawa na niya, 'di ba?" "Y-yeah... P-pero... Hindi iyon aalis nang hindi sinasabi sa akin." Mababakas na rin ang pag-aalala kay Nate. "Ang mabuti pa
-KLAIRE'S POV- "AKALA ko ba ay may mall show kayo?" tanong ko kay Nate na kalalabas lang. Nakapambahay pa rin kasi ito hanggang ngayon. Kasalukuyan kaming narito sa may garden area. Pagkagising ko ay dito agad ako nagpunta. Gusto ko kasing magpahangin at mag-relax. "Hindi na ako pupunta. Nakiusap kasi si Dayne na bantayan kayong dalawa ni Cali," sagot niya. I rolled my eyes. "Para saan pa? Huwag kayong mag-alala. Hinding-hindi na kami babalik ni Cali doon. Isa pa, asa ka namang gusto ko pang bumalik doon 'no!" Hindi ko alam pero hanggang ngayon ay kinikilabutan pa rin ako sa lalaking 'yon! Nagsisisi ako dahil nagpunta pa kami ni Cali doon. Sana pala ay hindi ko na lang siya pinayagan noonv mga oras na 'yon. Hindi na siya sumagot. Akala ko ay umalis na ito ngunit naramdaman ko ang biglaang pagyakap niya mula sa likuran ko. "N
-DAYNE'S POV- NILAPAG ko ang bulaklak sa may puntod at sinindihan ang kandilang kulay puti. Pilit akong ngumiti. “Malapit na nating mapalitan ang pangalan mo, Clarisse. Malapit na ring mabigyan ng hustisya ang pagkamatay mo. Bigyan mo lang ako ng kaunting panahon.” I wiped my teary eyes then continue. “I’m sorry if it’s too late, Clarisse. Hanggang ngayon ay sinisisi ko pa rin ang sarili ko. Sorry kung hindi kita naprotektahan nung gabing ‘yon.” -FLASHBACK- “Sir, nandito na po si Ma’am Clarisse.” Napangiti ako nang marinig ko iyon. I’m currently in the rooftop, waiting for Clarisse. Inayos ko ang lugar na ito para sa aming dalawa, for the most important happening in our lives. Napatayo ako nang makita ko siya. She’s wearing black slightly off shoulder dress. Walang pinagbago. Napakaganda pa rin niya sa paningin ko. &