“Ang akala ko talaga, hindi na kita makikita pang muli, Nelia.” Madamdaming pahayag ni Mang Carlos habang mahigpit na nakakapit sa kamay ni Nanay Nelia.
“Ligtas ka na, Carlos… ayos na ang lahat. Yaman din lamang at naririto sina Temyong at Miguel ay dadalhan na lang rin kita nang pagkain dito. Bibisitahin kita araw-araw kaya magpagaling ka.”
Tama nga ang sinabi sa kanilang kwarto ni Mang Ben. Natagpuan nila ang matandang lalaki sa room 130 kung saan kasalukuyan itong nakaadmit kasama ang lima pang pasyenteng damay din sa disgrasya. Nakapatong ang nakasementong paa nito sa isang unan habang may ilang galos at tapal nang gauze pad sa ibang katawan. Pero sa kabutihang-palad, mukhang kagaya rin ni Mang Ben ay wala nang iba bang grabeng pinsala itong natamo.
Sky couldn’t help but have
So he’s finally awake. Lihim na napangiti si Sky sa naisip. Hindi na niya mapigilan ang pusong pakiwari niya ay patuloy na sa pagsisirko-sirko sa kanyang dibdib. It’s already been a day since he’s been in a deep slumber, kaya sobrang nangulila siya sa asawa. Namimiss na niya itong makausap at makakulitan. Her eyes immediately darted towards the closed door of the bathroom. This has already happened before at tila alam na niya kung nasaan ito. Marahan na siyang humakbang palapit doon making sure her footsteps made no sound. Huminga pa siya nang malalim nang tuluyan nang makarating sa labas nang pinto nang banyo. She felt a bit whimsical as she gripped the knob of the door tightly. Pigil ang tawa niya habang naiimagine ang magiging itsura nito pagkabukas niya nang pintuan.
Si Maymay na noo’y nakauniporme pa rin at galing pa sa eskwela ay nakaupo sa pagitan nang mga magulang nito. Kasama nitong dumating kani-kanina lang si Kaloy na noo’y kasalukuyang naiwan kasama nang tatay nitong mahimbing pa ring natutulog. Kanina pa pati walang imik at nakatulala lang ang dalaga habang nakahilig ang ulo sa balikat ni Mang Imo. Ang dalawang mag-asawa naman, na naunang dumating mga isa o dalawang oras na ang nakalilipas ay ganoon din at kapwa nakatitig lang sa kawalan. Si Nanay Nelia naman niya ay panaka-nakang hinahaplos ang kanyang kamay na hawak nito. Isang nakabibinging katahimikan ang bumabalot ngayon sa pagitan niya at nang mga taong kaharap. Tanging ang ingay na nagmumula sa mga pasyente at ilang kaanak nang mga ito ang pumapailanlang sa paligid. No one dared to speak up fearing that it might do more harm than good.
“Oh my god… I think we ought to report this to the authority. We should have this investigated at once. Your husband could be in danger, Sky.” Nag-aalalang pahayag ni Chiena. “Or like Jax had said, he could be the danger, himself.” Ani Julienne habang naihalamos ang sariling palad sa mukha. Katatapos lang niyang ikwento sa mga ito ang nakaraan ni Miguel. Panaka-naka ay sumisingit din si Kaloy para punan ang ibang detalyeng hindi alam ni Sky. Katulad niyong mga pangyayari bago pa sila magkakilala nang binata. “Pero nakilala niyo naman si Kuya Migz hindi ba? Sa tingin niyo ba talaga ay masamang tao siya?” Hindi nakatiis nang singit ni Maymay. Iginala pa nang dalaga ang mga mata nito sa kanila. Her eyes were watery from the tears threatening to spill. Maging ang m
Napaluhod si Sky sa nakita. In her weakened state, she slowly reached out to the bed to pull herself towards it. Kahit pa nanginginig ang mga kamay at nanlalabo ang paningin ay marahan pa rin niyang inabot ang pulang kahong nakapatong sa ibabaw nang kama. Nang kunin niya iyon ay mas lalo lang siyang napaiyak, because even without opening the box, Sky knew that it was already empty. Niyakap niya ang munting kahon. Sky tightly closed her eyes as she couldn’t help but sob uncontrollably. So, is this how it ends for them? Ganoon kadali na lang ba talagang itapon para sa binata ang mahigit sa isang taon nilang mga alaala? At papaano na lang ang mga taong tumulong dito? Did he really not care about them anymore? Siya? Paano siya? Damn it! They’re married! Ngunit muling umalingawngaw lang sa isip nang
Sky breathed in deeply as she entered the front door of the cabin. The remaining illumination brought by the twilight was now fading fast. Ayaw sana niyang buksan ang ilaw ngunit alam niyang malaki ang tsansang ikakatalisod niya iyon. The soft light coming from the overhead fluorescent flooded the living room and reached some parts of the kitchen as she turned on the switch. Hayon at nagkalat pa sa sahig ang ilang mga kagamitang hindi pa niya natatapos balutin. Only two days are left before she leaves this place ngunit halos hindi pa rin siya nangangalahati sa pagliligpit. Because everytime she did so, pakiramdam niya’y kahit simpleng kutsara lang ay tila isang sakong bigas na ang bigat. It has already been more than a month since Miguel had gone missing. After the night when she and her friends discovered that the cabin was ransacked and Miguel’s pictu
Mahihinang katok sa pintuan ang naulinigan ni Sky. Ibinalik na lang muna niya ang mga damit na dapat sana’y kukunin sa loob nang cabinet. For whatever sort of miracle that’s happened, natapos na niya halos lahat nang dapat ligpitin sa loob nang bahay. Yesterday, Sky almost lost it. She was in a very dark place full of resentment towards the only man she ever loved. And she’d be lying kung sasabihin niyang just because of the talk she had with Ethan ay ayos na siya. The truth is, sobrang masakit pa rin. But it somehow brought her enlightenment. ‘Yun bang pagkatapos niyang magwala ay masasabi niyang gumaan nang kaunti ang dinadala niya. Heto nga’t mga damit at ilang gamit na lang ni Miguel ang natitirang dapat niyang ligpitin. Iniwan na muna iyon nang dalaga at tinungo na ang pintuan. Nang buksan iyon ay nabungaran niya si Tatay Temyong. The old man still
“Pasensya na, iha. Kung hindi sana kita itinulak kay Miguel… hindi ka na sana nasasaktan nang ganito ngayon. Mas naging maganda at payapa sana ang pananatili mo rito sa baryo namin.” Umiiyak pang nakahawak-kamay sa dalaga si Nanay Nelia. Pinahid na rin ni Sky ang ilang butil nang luhang naglalandas ngayon sa kanyang pisngi. Mapait siyang napangiti rito. “Nay… parehas lang kayo ni Tatay at ni Ethan. Walang may kasalanan, okay? Choice ko rin namang ibigin siya… at alam ko ang pinasok ko nang mahalin ko siya. Isa pa’y wala naman din akong pinagsisisihan sa mga nangyari. Masakit, oo, pero alam ko namang minahal namin ang isa’t isa.” Naulinigan na nila ang pagsasara ni Ethan sa likurang bahagi nang pintuan nang sasakyan nito. He had just finished loading her bags inside the car at ngayon ay naglakad na ito palapit kina Tatay Temyong. Kasama nang matanda sina Aling
Napalunok pa si Sky habang tila nababaliw na sa kaiisip. Iginala pa niya ang mga mata sa paligid para lang masigurong hindi siya pinagtitinginan nang mga tao dahil sa ekspresyong nakalarawan ngayon sa kanyang mukha. She knew her eyes were almost bulging out of their sockets. And it was all because of this freakin’ letter! This was clearly made to torment and haunt her! Huminga muna siya nang sobrang lalim… mas malalim pa yata sa balon ni Sadako bago muling ipinagpatuloy ang pababasa. Don’t you dare forget me, Sky Isabelle. We’re married and you’re mine alone! I don’t know how I’ll be able to do it… but I’ll find you… I promise I’ll come back to you. Every beat of my heart is yours, remember? Forever and always still stands, My Love. So don’t you ever dare love another man other than me.
Sky’s P.O.V.Sky couldn’t believe her eyes as she stared at the man in front of her. No wonder he looked somewhat familiar! Because the more she stared at him, the more she realized the similarities he had with Alessandro. Both men clearly shared the same proud and pointed nose. At tulad ng binata ay nagtataglay din ito ng mga matang nangungusap at mamula-mulang malahugis-pusong labi. Are all men born from Vontillon lineage this perfect? But didn’t they say he’s over mid-fifties or something? Bakit tila yata nasa kwarenta pa lang ang edad nito? No! In fact, he could even pass for someone who’s in his late thirties! Hindi tuloy niya mapigilang mapatitig dito ng matagal. Ikiniling naman ng lalaki ang ulo nito habang halata sa anyo ang pag-aalala. “Is there something wrong, Ms. Bustamante? Nahihilo ka na naman ba?”Napakurapkurap naman siya habang pilit na ibinabalik sa tamang huwisyo ang isipan. Maagap din niyang tinanggap ang nakalahad pa rin nitong kamay subalit dahil sa pagmamadal
Sky’s P.O.V. Sky could feel her eyes shimmer as she stared at the last piece of the strawberry shortcake. She was already in for her second round of dessert at ngayon ay napupusuan niyang subukan sana ang naturang cake. It was supposed to be her first choice a while ago ngunit naagaw ang kanyang atensyon ng mga macaroons na naroon kaya iyon na muna ang inuna niya. Tutal naman kanina lang ng tingnan niya iyon ay mayroon pang tatlong cake ang nakahain kaya’t naisip niyang balikan na lamang ang mga iyon. Subalit heto nga’t nag-iisang slice na lamang pala ang natitira and she wasn’t sure if there was another refill for it. She was about to reach for the cake spatula ng may isang kamay ang naunang umabot niyon at mab
Sky’s P.O.V. Tigalgal na napatitig si Sky sa kanyang ama. She must’ve misheard him, right? Surely her father has not yet gone senile! Sa laki ba naman ng pagod at paghihirap na pinagdaanan ng kanilang kompanya para lang makuha ang mga naglalakihang kontrata mula mula sa Vontillon Corp, hindi siya makapaniwalang ganoon at ganoon na lang ito papakawalan ng kanyang ama!“W-What do you mean, Dad? W-Why would you want to cut ties with the largest company in the country?” Puno ng pagkalitong tanong niya.Her father had a hard look on his face as he stared at her. Wari ba may kung anong mabigat na alalahanin ang nasa isip nito at tila maigi pa nitong pinag-iisipan kung sasagutin ba siya nito o hindi. Bandang huli ay napabuga na lang ito ng isang malalim na buntong-hininga bago tumuwid muli ng tayo.“I no longer see any reason why we should still continue our partnership with them.” Maikli lamang ang tugon nitong iyon ngunit bakas mula sa bawat katagang binitawan ng kanyang ama ang pinalida
Sky’s P.O.V.“What are you doing? Did I not tell you not to leave my side?” Matigas ngunit mahinang turan kaagad ng kanyang ama ng harapin siya. The volume of his voice was enough for just the two of them to hear. Kasalukuyan na sila nitong nasa kabilang bahagi ng malawak na bulwagan, malayo na mula sa kinaroroonan kanina nila Alessandro. Ilan lang din ang mga bisitang nasa ibayo nila dahil bahagyang nasa sulok na iyon ng venue. Sky let out a soft sigh. “Dad, I did try to find you a while ago but I couldn’t. Ikaw ang bigla-bigla na lang nawawala at ‘di mahagilap. Where have you been all this time?” In truth, she did look for her father after she went to the lady’s room. She even strained her eyes looking around for him pero hindi talaga niya ito makita. Sa pagkakataong iyon naman din saktong nagtama ang mga mata nila ni Alessandro, and although she did not expect it, nilapitan at kinausap siya ng binata. Kahit pa para sa kanya ay nahahati ang kalooban niya sa saya at sakit sa muli
Alessandro’s P.O.V.“Up until this point, nothing suspicious had been detected.” Pabulong na wika sa kanya ni Ethan.Katatapos lang nitong kausapin si Max na noon ay nakapwesto sa ikalawang palapag kung saan overlooking ang venue. Alessandro could also clearly see the man from where they were standing. Nakatayo ito habang nakakapit sa railings at tinatanaw ang mga nangyayari sa kanila sa ibaba.“Do you think Hector backed out last minute seeing there are too many of our men surrounding the venue?” He heard Ethan ask. Balisa pa nitong palihim na iginala ang pangin sa mga panauhin.Siya naman ay marahang napabitaw nang kanina pa kinikimkim na buntong-hininga. He didn’t like any of these at all. Masyadong tahimik. Masyadong kalmado ang lahat. Biglang bumalik sa isip niya ang dalawang babalang nakasulat sa puting tarhetang nakaipit sa palaso. First, it warned him to be wary with the deliveries coming in and out of the hotel. Hence, Ethan made sure to secure the entrance, exits, and all th
Dear Valued Readers, Hello po ulit sa inyong lahat! Kamusta mustasa aking mga readers? Long time no read sa aking monthly Author's Note. Hehehe well ayun, you're all probably wondering bakit pautay-utay na 'yung pag-a-update ko. Sorry na po... huhuhu busy lang po sa aking other side hustles. Struggle is real pero go lang nang go. Rest assured na tatapusin ko po talaga ang novel na ito. Hehehe excited din akong mapiece together na 'yung mga pangyayari. Alam kong marami rin kayong mga katanungan at masasagot lahat nang iyan sa buwan nang jaraaaaaaaan: HULYO! HAHAHAHAHA omg omg siguro hate niyo na ako... 'wag naman hahaha peace mga kapatid! Sabi nga ni Sky diba, "Kapit lang!" So ayun na nga... give me time and space and the Milkyway charot hahaha nakakapressure and at the same time, nakakachallenge palang isulat ang ending. But I still hope you all like it :) See you soon! Love lots! ~Luna King
Alessandro’s P.O.V.Sinubukan pa niyang tumikhim upang muling ibalik sa dating tono ang boses. Damn it! Umayos ka, Alessandro!“I heard from your father his assistant couldn’t make it.” Sabi na lang niya.Marahang napatango naman ang dalaga. “Yes. Something came up last minute kaya hindi siya makapunta rito. May kinailangan kasi siyang asikasuhin sa Batangas and apparently, it’s one thing that can’t be postponed.”Natigilan naman si Alessandro. He suddenly remembered the property Señor Heneroso owned in Batangas. Sa pagkakatanda niya, may malaking farm doon ang mga manugang nang namayapa nitong asawa. He initial
Ethan’s P.O.V. Ethan felt the sound of the blood running through his veins and the loud thumping of his heart drowned the noise around him. His muddled mind tried its best to remember the background investigation he had once conducted on Sky. How come he didn’t notice it before?! Subalit bigla rin niyang naalalang hindi rin naman kasi siya nagtagal sa naturang paaralan. Siguro ay dalawang taon lang din ang iginugol niya roon dahil iyon nga’t nagtransfer na siya sa isang specialized military school. Kaya siguro hindi na rin iyon pinansin pa nang kanyang isipan… because it was just a minor detail in her past anyway. Isa pa’y ang siniguro niya noon ay kung anong pinagkakaabalahan nang dalaga at pati na rin ang tungkol sa kompanya nang pamilya nito. After all, the Poderoso did fail to get the business
Ethan’s P.O.V.Kaagad namang gumuhit ang ngiti sa kanyang labi. Halos sabay din silang kumilos nang kaibigan upang tawirin ang munting espasyo sa pagitan nila upang saglit na magyakapan.“I didn’t know you were home! Ang akala ko nga hindi na kita makikita pa kasi roon sa Canada ka na lang maglalagi.” Aniya rito nang bumitaw na.Mavie laughed at his remark. “Grabe ka naman. Umuwi kaya ako rito three years ago. Sadly, kayo naman ni Alessandro ang hindi ko mahagilap. Nagpunta pa nga ako sa mansyon pero si Nana Leticia lang ang nakausap ko. Sabi pa niya, nasa US daw kayong lahat…”Bigla namang natigilan si Ethan. ‘Di yata’t ang tinutukoy nito ay noong panahong nagpapagaling pa si Alessandro. At natur