SA SINABI NI Giovanni ay hindi naging kuntento si Gavin doon. Hindi iyon ang gusto niyang marinig sa Governor. Iba ang gusto niyang sabihin nito. Matanda na ito kaya para sa kanya, matalas dapat ang isip, ngunit binigo siya nito. Hindi nito nagawang ibigay ang sagot na kanyang hinihintay kanila pa mula rito.“Kahit anong gawin kong iwas sa kanya lalo na sa ganung sitwasyon na ang lahat ay halos down sa mga biglaang pangyayari. I comforted her. Muli akong nahumaling sa kanya. Ganunpaman ay totoong minahal ko ang kapatid mo. Hindi lang ang katawan niya ang habol ko. Sadya lang na nagkaroon ng malaking problema—”“Huwag mong akong gawing tanga, Governor Bianchi! Hindi mo siya minahal! Huwag mong ipagpilitang minahal mo si Briel dahil kung mahal mo talaga siya, kahit anong problema hindi mo siya bibitawan. Hindi kayo maghihiwalay. Kung ang isa sa inyo ay sumusuko, ang isa ay lumalaban dahil ayaw niyong maghiwalay! Anong ginawa niyo? Bagkus na magkasama niyong labanan ang problema gaya nam
LINGID SA KAALAMAN ng nagbubugbugang dalawang lalaki ay pinuntahan si Donya Livia ng secretary ni Giovanni dahil hindi sila nito makayang awatin kanina. Si Giovanni ang unang tumigil at bumitaw sa mahigpit na pagkakahawak kay Gavin nang marinig niya ang malakas na boses at sigaw ng ina. Napaayos na siya ng tayo lalo pa at nakita niyang galit na ang sumalubong na mukha ng Donya. Dinuro pa sila ng matanda ng kanyang dalang tungkod habang salit-salitang pinanliliitan ng mga mata. Nanghihingi na rin ito ng explanation ng mga nangyayari.“Sumagot kayo! Gusto niyo ba ng armas, ha? Bibigyan k0 kayo ng tig-isa!” Patuloy pa ng Donya na halatang umiinit na ang ulo sa kanilang dalawa.“Ano bang nangyayari sa inyo? Bakit kayo halos magpatayan?!” Walang humarap sa dalawang lalaki sa matanda. Diretsong tiningnan ni Giovanni si Gavin sa kanyang mga mata. Hindi naman siya iniwasan ni Gavin. Nilabanan nito ang nanlilisik na mga tingin ng Gobernador. At ngumisi pa siya.“Sa ibang araw na lang tayo ma
MULA KAY DONYA Livia ay lumipad na ang mas nanlisik na mga mata ni Gavin kay Giovanni nang marinig niya ang ang naging katwiran nito. Kung wala lang ang matanda sa kanilang harapan, kanina niya pa ito ulit inundayan. Pasalamat ang Gobernador at naroon ang kanyang ina dahil kung wala ay paniguradong nasuntok na naman niya ito.“Oo, matagal ng tapos pero ikaw ang dahilan kung bakit siya naglayas sa mansion ng dalawang taon! Hindi mo pa rin ba ma-gets kung bakit? O ni katiting ay hindi ka man lang ba naging curious kung ano ang dahilan niya doon?” Gulantang na binalingan na naman ng matanda ang asawa ng kanyang apo sa panibagong rebelasyon nito.“Hijo, naglayas ang kapatid mo sa mansion niyo at itong si Giovanni ko ang dahilan niya?” Hindi inaasahan ng Donya na aaminin iyon ng kanyang anak na wala namang naging matinong karelasyon noon. Hindi lang iyon, lumayas ang bunsong anak ng mga Dankworth dahil lang nasaktan ito sa kanyang anak? Paano iyon nangyari? Medyo magulo. Sanga-sanga. Hin
HINDI MAGAWANG MAKAMPANTE ni Briel sa kaalamang nasa Baguio ng mga sandaling iyon ang kapatid at paniguradong kinu-kompronta na nito si Giovanni. Ginulo na niya ang buhok habang nauupo ng sofa at karga ang kanyang anak. Panay ang tingin niya sa pintuan dahil umaasa siyang darating na ang kapatid. Ilang beses sinubukan ni Bethany na pakalmahin siya, ngunit hindi niya magawa dahil patuloy ang panic ni Briel nang dahil kay Gavin. Nakapasok na sa paaralan si Gabe, inihatid na ito ng kanyang ina habang naiwan naman sila ni Brian. Ni hindi niya nagalaw ang almusal niya dapat na nakahain sa kanilang lamesa. Sa mga nangyari, wala siyang ganang kumain. Paano siya magkakaroon ng gana kung ganun ang kapatid?“Hindi mo ba pwedeng tawagan ang Lola mo, Bethany? Kumustahin mo lang. Baka kung ano na ang nangyari sa kanilang dalawa. Basagulero iyon si Kuya Gav, alam kong alam mo ‘yun at nakita mo ‘yun noong nagsuntukan sila ni Albert habang nasa hospital pa ang madrasta mo na kakamatay lang ng Papa Be
TITIG NA TITIG kay Briel ang mga mata ni Gavin na agad umiling sa mga paratang nito sa kanya.“Hindi, Briel. Hindi ko sinabi sa kanya ang tungkol sa anak niyo kahit na gustong-gusto ko.”Galaiti pa ‘rin ang mukha ni Briel na hindi man lang nagbago kahit pa sinabi nitong hindi niya naman sinabi ang tungkol sa kanilang anak. To the fact na biglang sinugod niya si Giovanni doon sa Baguio, turn off na ‘yun kay Briel para sa kanyang kapatid.“Thank you ha? Dapat pa ba akong magpasalamat dahil hindi mo sinabi sa kanya? Sa tingin mo pipirmi na lang iyon na binugbog mo siya? Pinadapo mo ang kamao mo sa kanya, Kuya Gav!” hiyaw pa rin ni Briel na animo ay hindi siya nito kayang marinig. “At ano ang dahilan mo para gawin iyon? Dahil nagkaroon kami ng relasyon na matagal naman ng tapos? Bobo ka ba? Sa tingin mo papaniwalaan ka noon na iyon lang ang mabigat na dahilan mo ha? Alam kong matalino ka pero hindi Governor iyon si Giovanni kung wala siyang taglay na katalinuhan!”Pinanliitan ni Gavin ng
NAPALINGON NA SI Briel sa may pintuan ng silid nang maramdaman na may mga yabag na lumalapit doon. Ang nakangiting mukha ni Bethany ang tumambad sa kanya pagkaraan ng ilang segundo. Ginantihan niya ito ng magaang ngiti. Kapagdaka ay muling ibinaling na ang kanyang mga mata sa anak na nakahiga pa at kakatapos lang na bihisan.“Ready na kayo? Nasa ibaba na si Gavin. Huwag kang mag-alala, sasama naman ako papuntang mansion. Magiging back up mo ako doon just in case lang. Nasa likod mo lang ako.” anito na humakbang na papalapit sa kanila ni Brian. Kinarga na ni Bethany ang kanyang anak na hindi naman umiyak. Dinampot na ni Briel ang mga gamit nilang mag-ina. Sumunod na siya sa ginawang paglabas ni Bethany sa silid habang karga pa rin nito ang kanyang anak.“Tingin mo Bethany, saglit lang ang magiging galit nina Mommy at Daddy sa akin? Pwede naman kasing hindi na lang kami pumunta ni Brian at—”Natigil na si Briel sa sasabihin pa sana nang humarap na sa kanya si Bethany. Ilang segundo siy
BAGO PA MAN makapag-react ang Ginang ay tinalikuran na sila ng malamig pa rin ang tingin na si Mr. Dankworth. Bakas na bakas sa gawi nito ang pagiging dismayado sa naging kapalaran at desisyon ng kanilang anak na bunso. Nagpatiuna na itong pumasok sa loob ng mansion na walang lingon sa mga nakatungangang anak. Natataranta namang sinundan siya agad ng Ginang upang masinsinang kausapin matapos na lingunin na rin ang tahimik pa rin na mga anak na nakatayo sa parking lot na para bang nagpapakiramdaman kung ano ang susunod na gagawing hakbang. Kanina pa gustong i-comfort at yakapin ng Ginang nang mahigpit ang bunsong anak, ngunit hindi niya iyon magawa. Ang kailangan niya munang pag-ukulan ng pansin ay ang kanyang asawa na alam niyang labis na nasaktan sa nalaman niya.“Sumunod kayo sa amin ng Daddy niyo. Sa loob tayo mag-usap. Unawain niyo rin sana ang reaction niya. Maging responsable tayo sa mga desisyon natin at huwag maging balat-sibuyas. Ginusto natin ito, matuto tayong tanggapin ang
NAMAYANI ANG LABIS na katahimikan sa kanilang pagitan pagkatapos na seryosong sabihin ang litanyang iyon ni Mr. Dankworth. Natuod na si Briel sa kanyang kinauupuan. Habang lulan kanina ng sasakyan ay ilang beses na niyang prinaktis sa kanyang isipan ang isasagot sa mga posibleng katanungan ng kanyang mga magulang. Ngunit ngayong nasa pagkakataon na silang iyon, para bang naglaho ang kanyang mga hinabing salita ng explanation. Wala siyang nagawa kundi ang mapatungo at mahulog ang mga mata sa kanyang dalawang palad na para bang kapag ginawa niya iyon ay makikita niya ang kasagutan sa tanong ng kanyang ama. Hindi siya takot, pero nahihiya siya.“Sana man lang ay isinama mo siya dito, Gabriella.” dagdag pa ng amang inip na hinihintay ang sagot ng anak. Ilang beses niyang nilingon si Gavin, ang asawa at maging ang manugang niyang si Bethany na para bang alam nila ang sagot ng bunso niyang anak. Ngunit nanatiling tikom ang bibig nila na tila ba naghihintay din ng explanation. Nabaling na
PAGKATAPOS NIYANG MALIGO ay nahiga na si Giovanni sa kama sa pag-asang makakatulog na siya agad. Ilang beses niyang tiningnan ang larawan ni Briel sa kanyang cellphone bago niya ipikit ang mga mata. Pakiramdam niya mula nang may nangyari sa kanila ay hindi niya na kayang gumalaw pa ng babae dahil sa isipan niya ay nagtataksil siya kay Gabrielle. Nagtataksil kahit na alam naman niya sa kanyang sarili na wala silang relasyon. Nasa tamang hulog pa ba ang isip niya? Ganun siya binaliw ng isang Gabriella Dankworth.“You need to stop this fantasy, Giovanni. Ano na lang ang sasabihin ng mga taong nakakakilala sa iyo? Ng kanyang pamilya? Ng pamilya mo? Siguradong may comment sila. Saka sigurado ka na gusto mo ang spoiled brat na iyon ng mga Dankworth? Liberated din iyon, kaya nga siya magaling sa kama. Alam na alam niya kung paano niya papaligayahin ang biktima niya. Hindi mo alam kung ila na rin ang nakatalik niya.”Sinubukan niyang lasunin ang isipan ng mga bagay na negatibo patungkol kay B
BINUHAY NA NI Giovanni ang makina ng kanyang sasakyan upang lisanin na ang lugar at bumalik na ng hotel suite. Kagaya ng kanyang inaasahan na magiging reaction ng mga tinakasan niya, naabutan niya ang mga bodyguard at ang kanyang secretary na hagas na hagas at sobrang nag-aalala sa pagkawala niya. Ang akala nila ay kung saan na siya pumunta. Ni hindi nila magawang tawagan ang phone niyang iniwan dito. Nakahinga lang sila nang maluwag ng makita nila ang pagbabalik ng Gobernador sa loob ng hotel suite. “Bakit mag-isa kang lumabas, Governor Bianchi? Paano kung may ibang nangyari sa’yo?” Tahimik na naupo sa sofa si Giovanni. Kung kanina ay mukhang pagod siya, ngayon ay pagod na pagod na ang hitsura niya. Marahil ay nang dahil iyon sa pag–iisip na ginawa niya habang papauwi tungkol kay Briel at doon sa babae na matagal na niyang hinahanap. Hindi niya makuha kung bakit pamilyar ang dalawa. “Wala namang masamang nangyari kung kaya kumalma ka na. Mabilis ka niyang tatanda.” mahinang sambit
NAKIPAGLABAN PA NG titigan si Briel kay Giovanni na hindi pa rin napapalis ang matingkad na ngiti sa kanyang labi. Hindi niya alam kung ano ang sumilid sa kanyang isipan ng sandaling iyon para mas titigan pa ang mukha ng Gobernador. Habang tumatagal mas lalo pang nagiging magandang lalaki ito sa kanya.‘Crush mo lang siya oo, pero ang mas lumalim doon hindi na pwede! Gumising ka nga, Gabriella!’Nailang na si Giovanni sa paninitig na ginagawa sa kanya ng kapatid ng asawa ng kanyang pamangkin. Siya na ang unang nagbawi doon at ibinaling na ang sa iba. Alam na alam niya ang mga titig na iyon ng isang babae. Maraming babae na ang ginawa iyon sa kanya kung kaya naman hindi na iyon bago pa sa kanya. Ang isipin na may pagnanasa sa kanya ang bunsong anak ng mga Dankworth, parang kinikilabutan siya.“It's getting late, Gabriella. I'll take you home. Baka rin hinahanap ka na ng mga magulang mo sa inyo.”Wala ng mukha si Briel para magsalita pa at mangatwiran upang manatili pa sa lugar dahil na
KIBIT-BALIKAT NA INIIWAS ni Briel ang kanyang mga mata kay Giovanni na hindi na niya matagalan. Para siyang napapaso ng mga titig nito kahit na malamang ay siya lang naman ang nag-iisip ng bagay na iyon. Hindi niya alam kung paano ipapaliwanag sa mga salita na sa panlasa niya ay masarap iyon. Masyadong malayo ang agwat ng edad nila kaya hindi na ito kataka-taka na hindi pasado sa panlasa ng Gobernador ang inuming iyon. Ayaw naman niyang maging bastos na para bang pinapamukha niya sa lalaki ang edad. Sa ibang pagkakataon, ni-realtalk na niya ito ngunit hindi niya kaya. Ayaw niyang mawalan siya ng respeto sa kanya at saulain ang sagot. Sumugat na sa kakaibang ngiti ang labi ni Briel nang harapin na ni Giovanni ang kanyang secretary na kinuha na ang atensyon niya habang may tinuturo ito sa hawak na cellphone.“May mga bisita po kayo, Governor Bianchi. Nag-send ng message. Papapasukin ko pa po ba o re-schedule?” alanganin nitong tanong na bahagyang sumulyap kay Briel gamit ang gilid ng mg
BAHAGYANG NATIGILAN SA tanong niya si Giovanni. Ang buong akala ng Gobernador ay nasagot na niya ang tanong ni Briel kanina kaya nagtataka siya na bumalik sila doon ngayon. Nilingon na niya ang kanyang secretary na natigilan na rin sa pagkain sa tahasan na sinabing iyon ni Briel sa kanya. Halata na ito ang nais sumagot ni Giovanni. Iyon ang bagay na nabasa ni Briel kaya nilingon na niya rin ang secretary ng lalaki. “Ahm, Miss Dankworth bukod kasi sa pagod na ngayong araw si Governor Bianchi sa mga meetings niya, isinasaalang-alang din niya ang estado niya sa lipunan. Hindi naman siguro lingid sa'yo iyon di ba? Hindi pwedeng palagi siyang kumain sa labas. Pwede naman kung sakali, pero kailangan na i-set muna natin. Siguraduhin na magiging safe ang paligid. High profile si Governor Bianchi at hindi pwede na kung saan-saan lang siya kakain o pupunta kung kailan niya gustuhin. Sana ay maintindihan mo ang bagay na iyon.”Tumango-tango si Briel at binitawan na ang hawak niyang kubyertos. H
SA MAY ELEVATOR na sila nag-abot ni Giovanni. Dahil sa kalutangan ni Briel, pagmamadali at excitement ay basta na lang din siya lumulan doon dahil nasa loob na sila at napapalibutan pa ng mga bodyguard niya ang Gobernador. Hindi malaman ni Briel kung ganun ba talaga ang hitsura ng mga bodyguard ng lalaki pero nailang na siya sa kanila nang minsan niyang tingnan sila. Nang sumara ang pintuan at muntik siyang mapasubsob sa pader, mabilis siyang hinila ni Giovanni sa braso upang huwag siyang mapahamak doon. Parang nagising ang diwa ni Briel na patulog-tulog nang dahil sa biglaang paghawak niya sa braso niya.“Careful…” mahina lang iyon pero halos mapunit na ang labi ni Briel sa kanyang sobrang saya at kilig. Tumikhim si Briel upang klaruhin ang kanyang boses. Gusto niya lang may linawin kay Giovanni. Ngayong nakalulan na sila ng elevator na paakyat at hindi naman pababa, gusto niyang may itanong sa Gobernador.“Bahagi ba ng hotel na ito ang restaurant na sinasabi mo? Bakit paakyat tayo
NANATILING NAKAUPO LANG si Giovanni at ayaw na tumayo kahit pa tinawag na siya ni Briel. Tandang-tanda niya ang panahong iyon na wala pa siyang nararamdaman para sa bunso ng mga Dankworth. Mahinang natawa pa ang Gobernador nang maalala iyon hanggang sa nanliit ang kanyang mga mata. Para kasing tutang inabandona ito ng may-ari at nanghihingi ng atensyon sa kanya. Napilitan tuloy siya noong tumayo para dito. Walang imik na lumapit na sa kanilang table at tiningan na ng masama doon si Albert. Si Albert na sinuyod ang kabuohan ni Giovanni na para bang sa ibang planeta siya nanggaling at sumulpot.“Hmm, hija narito ka pala...” approach ni Giovanni dahil wala pa rin talaga siyang masabi sa babae.Napaungot na si Briel nang marinig ang boses ni Giovanni. Biglang yumabang din ang kanyang mga mata. Para tuloy gusto na lang niyang yumakap sa bulto ng katawan ng Gobernador at isumbong ang mga maling ginawa ni Albert sa kanya. Hindi niya alam kung bakit ang komportable niya talaga sa kanya kahit
HINDI NAMAN NA iyon inulit ng secretary na matapos pagmasdan ang reaction ni Giovanni ay piniling manahimik na lang at huwag ng guluhin pa ang nananahimik na Gobernador na ang magkabilang tainga ay nasa table nina Briel. Nasa kalahati na ang kape ng Gobernador nang biglang may sumigaw at bumulabog sa mga customer na ini-enjoy ang hapong iyon. Nabaling na ang mga mata nila sa kanya.“Gabriella!” Napalingon na si Giovanni sa pinanggalingan ng tinig na bukana ng coffee shop hindi dahil sa lakas noon kundi dahil sa pangalan na kanyang sinabi. Isang matangkad na lalaki ang pumasok doon at direktang nakatingin na sa table nina Briel na halata ang galit na nakabakas sa kanyang mukha. Noong panahong iyon ay hindi niya pa kilala kung sino iyon, kung hindi pa dahil sa secretary niya ay hindi niya malalaman na ang dating nobyo pala iyon ng pamangkin niyang si Bethany na sa mga sandaling iyon naman ay fiance din ng bunsong anak ng mga Dankworth. Medyo napaangat ang kilay ni Giovanni doon. Masyad
ISANG YAKAP NA mahigpit ng ilang minuto ang nangyari bago maghiwalay sina Briel at Giovanni ng araw na iyon. Ganundin ang ginawa niya kay Brian na halos ayaw pang umalis sa bisig niya. Si Giovanni pa-akyat ng Baguio, at sina Briel naman ay pabalik na ng Maynila. Ilang araw pa ang lumipas at nakuha na rin agad ni Giovanni ang PSA ng anak na sa kanya na naka-apelyido. Ang sunod niyang ginawa doon ay ang kunan ito ng passport na agad din naman niyang nakuha dahil ginamitan na naman niya iyo ng kapangyarihan. Masiglang ibinalita niya iyon kay Briel nang makauwi ng mansion, na kahit pareho silang pagod sa trabaho ay nagawa pang halos isang oras na mag-usap sa video call upang pag-usapan ang excitement nila pareho.“Two weeks tayo doon, Briel. One week para sa trabaho ko at another week para sa pamamasyal natin.”Sa narinig ay mas na-excited pa si Briel na kulang na lang ay hilahin ang bawat oras upang mangyari na ang araw na pinakahihintay nila. Hindi na sila nagkita ni Giovanni ng Linggon