ILANG SEGUNDO PA ang pinalipas ni Bethany bago muling bumalik sa loob ng kanilang bahay. Hindi mawala sa kanyang labi ang ngiting inilibot ang mga mata sa buong paligid na parang ang gaan ng lahat sa buhay niya ngayon. Walang pabigat. Walang masakit na iniisip. Muli niyang sinulyapan ang dalawang singsing sa kanyang daliri. Hinipo na niya iyon dahil iniisip niya na baga panaginip lang ang nangyari kanina. Itinaas niya pa ang palad na agad kuminang ang diamond sa tama ng liwanag ng ilaw sa bulwagan ng kanilang bahay. Napakurap-kurap na siyang muli. “Tagal maghatid ah? Saan mo inihatid? Sa kanila ba? Akala ko ay sa kotse mo lang ihahatid?” sunod-sunod na bungad ni Benjo sa anak habang may nanunuksong tinig at mga mata na tila may iba pa doong mga ipinapahiwatig. Napanguso na doon ang dalaga. Mahina ng natawa sa pang-iinis ng ama niya. “Kakaalis lang ba ni Gavin, Thanie?”Tumango lang si Bethany at dumiretso na sa kusina kung nasaan naman si Victoria. Nag-aasikaso ang madrasta ng mga lu
EKSAKTONG ALAS-DOSE NG gabi nang makatanggap ng tawag si Bethany mula kay Gavin. Kinikilig na napahilig siya sa gilid ng bintana ng kanyang silid. Naka-glue ang kanyang mga mata sa iba’t-ibang kulay ng mga paputok na nasa himpapawid. Dinig niya sa kabilang linya ang sigaw ni Briel at Albert. Hindi pinansin iyon ng dalaga na ang buong sistem ay naka-focus sa malambing na boses ng kanyang nobyo. “Happy New Year, Thanie!” “Sa iyo rin, Attorney Gavin ko…” Lumapad na ang ngisi ni Gavin na lumayo pa sa banda ng maingay na kapatid at fiance nito. Hindi niya mapigilang lumaki ang ulo sa taas at ibaba sa kilig na hatid ng kanyang nobya na nasa kabilang linya. Nai-imagine na niya ang hitsura nito habang sinasabi iyon sa kanya. Nakagat na niya ang labi. Kung hindi lang gabing-gabi na, pinuntahan niya ito ng mga sandaling iyon ay iniuwi na sa penthouse. Kaya lang baka mapagalitan siya ng mga magulang oras na gawin niya iyon. May respeto naman siya sa kanila kahit gustong-gusto na niyang tumawi
NANG MAGISING KINAUMAGAHAN si Bethany ay nagulat siya nang makita niyang nakaupong nag-aabang sa may bandang paahan niya si Gavin. Nasa harap nito ang maliit na bed table kung saan may nakalagay na almusal niya. “Breakfast is ready, Thanie!” Mabilis na napabangon si Bethany nang maamoy niya ang malakas na amoy ng pritong itlog at tocino na nanunuot sa kasuluk-sulukan ng kanyang ilong. Nang sulyapan niya iyon ay parang gusto niyang mapabunghalit ng tawa dahil medyo sunog ang gilid ng mga iyon. Hindi niya alam kung inihaw ba o prito sila, pero sa kinang ng mantika alam niyang prito iyon. Mariing tinikom niya pa ang bibig nang mapasulyap sa mukha ni Gavin. Sobrang proud kasi ng mga mata nito na animo ay may malaking kasong naipanalo. Hindi lang iyon, malalaki rin ang hiwa ng mga bawang ng fried rice na hindi man lang naging kulay brown. Sa tingin pa lang dito ni Bethany ay parang hindi na iyon masarap.“Ikaw ang nagluto?” “Oo, sino pa ba? Pinag-day off ko si Manang Esperanza.”Hindi n
MAPANG-ASAR NA TININGNAN siya ni Gavin na para bang sinasabi nitong proud ang binata sa kanya ngunit iba ang dating nito sa dalaga. Nakaramdam tuloy nang bahagyang pagkainis doon si Bethany. Dapat talaga kapag may ganito silang pupuntahan, nauna na siyang mamimili ng mga pangbigay. Hindi niya na sinasama ang nobyo para lang doon.“Bakit ganyan ang mukha mo?” pagkalulan ay mapang-asar pa rin ang tonong tanong ni Gavin. “Nakakainis ka kasi eh.” “Bakit naiinis ka sa akin? Wala naman akong sinabing masama.”“Sa sunod, kapag mamimili ako hindi na kita isasama. Ako na lang mag-isa.” halukipkip pa ni Bethany matapos paikutin ang mga mata sa nobyong mas malakas lang siyang pinagtawanan, “Nang-aasar iyang mga tingin mo eh!”Natawa na naman si Gavin. Kawangis kasi ang nobya ng isang batang nagta-tantrums dahil may hindi nakuha. Hinayaan naman niyang siya na ang magbayad ng mga pinamili nito, ayon nga lang nag-transfer siya sa bank account nito ng katumbas na halaga ng ginastos ng nobya. Iyon
HUMAKBANG NA ANG mag-ama palapit sa kinaroroonan ni Bethany. Bilang pagbibigay ng respeto ay sinalubong naman sila ng dalaga. Humigpit ang hawak niya sa paperbag ng inuming regalo niya sa padre de pamilya ng nobyo. Nakangiting umikot si Gavin at humarap sa ama niyang bahagyang natatakpan niya ang katawan na abala sa phone.“Daddy, si Bethany nga po pala. Fiancee ko. Nagpunta na siya dito dati noong birthday ni Briel.” pakilala ni Gavin na inakbayan pa ang nobya upang maayos na ipresenta sa kanyang ama. Umaasa na magugustuhan nito ang kasintahan.Ibinigay ni Bethany ang pinakamalaki niyang ngiti sa lalaki na naburo na ang mga mga mata sa kanya. Sa tantiya ng dalaga ay nasa 50 years old na ang lalaki na halos kasing-tanda ng kanyang ama. Sa feature ng hitsura nito, ay walang dudang sa kanya nagmana ang anak na si Gavin. Humigpit pang lalo ang hawak ni Bethany sa paper bag. Hindi niya alam kung alin ang uunahin niya. Magmamano ba sa matanda o i-aabot ang kanyang regalo. Hindi siya makapi
NAPA-ANGAT PA ANG tingin ni Bethany sa nobyo nang maramdaman niya ang marahan nitong paghaplos sa isang hita niya sa ilalim ng mesa. Puno ng pagbabanta ang kanyang mga mata na tigilan iyon ng abogado pero mas lalo niyang hindi tinanggal. Sa mga tingin ni Bethany na iyon ay agad nahulaan ni Albert kung ano ang nangyayari sa dalawa. Pasimple niyang inihulog ang telang nakalagay sa kanyang kandungan at nang pulutin niya iyon ay nakita niya ang kamay ni Gavin sa hita ng dati niyang nobya. Wala sa panahong napaigting ang panga ni Albert na hindi nakaligtas sa mga mata ni Briel. Nilunok muna ng babae ang kanyang kinakain bago siya nagsalita upang sitahin na ang fiance niya.“What’s wrong, Babe?” walang kamalay-malay niyang tanong na nakakuha na ng atensyon ng ibang kasama nila. “Hmm?” pa-inosenteng tanong ni Albert na nagawa pang pekeng ngumiti sa kanila. Ilang minutong tinitigan siya ni Briel kapagdaka ay iniiling ang ulo. “Nevermind, namamalikmata lang yata ako kanina.”Pasimpleng pina
NAPATAYO NA ANG Ginang sa kinauupuan at maging si Gorio habang napahilot na sa kanilang mga sentido. Hindi na alam ang tamang reaction sa pasabog na dala ng kaibigan na mukhang pati ang kanilang pamilya ay madadamay pa sa problema nila. Hindi naman nila magawang itaboy ito dahil hindi naman na iba. Parang kapatid na ni Gorio si Drino.“Ayon na nga, ang masaklap. Hindi pa sila tapos sa phase ng kanilang honeymoon tapos ganito na.” tugon ni Mr. Conley na halatang sising-sisi kung bakit pinilit niyang makasal doon ang anak, “Binugbog kasi ng asawa niya si Nancy dala ng matindi nilang pagtatalo. Itinulak siya sa hagdan at nabalian ng dalawang tadyang. Hindi rin maayos ang mental health niya ngayon. Nag-decide kami ni Estellita na umuwi ng bansa at baka dito mas bumuti-buti siya…” “E ‘di dapat kasuhan ang dating asawa niya. Nananakit pala eh.” muli pang sambit ni Briel na halatang iritado na.Lumingon siya sa banda ni Gavin na ganun na lang ang naging pag-iling. Nahuhulaan na ng binata an
NABALOT NG KATAHIMIKAN ang sala ng mansion ng mga Dankworth sa pag-alis na iyon ni Mr. Conley. Walang sinuman sa kanila ang gustong magsalita. Panay ang salitan ng tingin ng mag-asawa na para bang kailangan na isa sa kanila ang mauna upang mag-explain ng sitwasyon. Napahawak na ang Ginang sa kanyang dibdib na halatang na-highblood sa biglaang pagsulpot doon ng kaibigan ng kanyang asawa nang walang pasabi. Sa totoo lang ay ayaw nitong umattend ng kasal ni Nancy noon, pinilit lang siya ni Mr. Dankworth para sa pagtanaw ng utang na loob kuno. Mula ng hiwalayan kasi nito at baliwin ang anak niyang si Gavin, naging ekis na ang babae sa Ginang. Si Briel naman ay panay ang ikot ng mga mata na halatang hindi pa rin maka-get over sa eskandalong nangyari kanina. Hindi niya expected iyon kung kaya naman lumabas na rin ang pagiging bastos ng ugali niya. Palagi na lang kasing ganun sila. Habang si Albert naman ay manghang-mangha sa kaguluhang iyon pangyayari na iyon. Samantalang si Gavin ay nakati
ANG BUONG AKALA ni Briel ay liliko na ito pero nakasunod pa rin talaga ang kotse sa taxi na kanyang sinasakyan. Pikon na napahilamos na siya ng mukha. Sa loob niya mabuti pang sumabay na lang siya sa kanya keysa naman nagmumukha itong stalker niya sa mga sandaling iyon. Pati ang driver ng taxi ay makahulugan na siyang tiningnan at nagtatanong.“Hay naku, ang kulit. Hindi niya naman ako kailangang ihatid. Sabing huwag na eh! Tigas talaga ng bungo niya!” “Stalker mo, Miss?” Hindi pinansin ni Briel ang taxi driver na patuloy siyang inuusisa kung sino ang nakasunod sa kanila hanggang sa mansion. Nagkunwari na lang siyang hindi niya iyon narinig. Hindi naman sila close para magkuwento siya ng mga nangyari. Ipinakita ni Briel ang busangot ng mukha niya pagbaba niya ng taxi pagdating ng kanilang mansion at malingunan na malakas pa talaga ang loob na bumaba ng kotse niya si Giovanni. Nag-iwas naman ito ng tingin nang humakbang na siya patungo ng gate nila matapos na paulanan siya ng nanlili
HUSTONG PAGPASOK NI Briel sa immigration ay siya namang tayo ni Giovanni upang pumasok na sa eroplano. Muntik ng ma-late si Briel sa flight nang dahil sa kaibigan niyang napakaraming tanong na kinailangan niya pang sagutin kahit na pasakay na siya sa loob ng sasakyang gagamitin niya papuntang airport. Deretso na sa pila agad ang babae papasok ng eroplano. Sa lalim ng kanyang iniisip ay hindi na niya namalayan pa na ilang pasahero lang ang pagitan nilang dalawa ni Giovanni na hindi sinasadyang nagkasabay ang pag-uwi nila ng bansa. Paupo na sana si Briel nang mapansin niya sa gilid na bahagi ng kanyang mga mata ang bulto na ang pares ng mga mata ay matamang nakatingin sa kanya. Damang-dama niya ang init noon. Nang lingunin niya naman ito ay saktong dumaan ang ibang pasahero kaya natakpan nila ang bulto ni Giovanni na tulala na naman at hindi makapaniwalang nakikita niya si Briel sa harap. Ganunpaman pa man ay ipinagkibit na lang iyon ni Giovanni ng balikat at naupo na sa designated niya
TUMAGAL PA ANG tingin ni Giovanni sa mukha ni Briel na para bang hinahanap niya kung totoo ba ang sinasabi nito. Ganundin ang babae na ilang sandali lang na ginawa iyon at nag-iwas na ng kanyang tingin. Sinundan ni Giovanni ng tingin ang galaw nito na kumuha na ng tisyu upang ilagay lang iyon sa kanyang isang kamay. Umawang ang bibig ni Giovanni upang magbigay ng kanyang reaction, ngunit hindi niya nagawang pakawalan kung ano iyon. Nagawa na lang makatayo ni Briel mula sa kanyang inuupuan at walang lingon sa likod na siyang iniwan ay nanatili pa rin si Giovanni na tahimik na nakatitig sa mukha ng babae na animo ay tulala. Sinundan nito ang likod noon na tuloy-tuloy ang hakbang papalayo sa kanyang table. Dumating ang order ni Briel na salad para sa kanya na hindi ni Giovanni pinag-ukulan ng pansin. Hanggang sa makalabas ay pinanood niya lang itong sumakay ng taxi at hindi niya man lang hinabol gaya ng unang pumasok sa kanyang isipan. Ewan ba niya kung bakit hindi niya magawang pakilosi
NAMUMUO NA ANG mga luhang napaangat na ang paningin ni Giovanni kay Briel na hindi na inaalis ang paningin sa kanya na gaya ng ginagawa nito kaninang panay ang iwas ng kanyang mga mata. Pigil na ng lalaki ang hinga dahil pakiramdam niya ay hindi na niya makakayanan na hindi pumatak ang mga luha sa harap ng babaeng mahal niya. Sa kabila ng pasakit na nagawa niya na alam niyang nasaktan niya ng labis si Briel, heto at pilit pa rin siya nitong iniintindi kahit na alam niyang sa part nito ay ang sakit na ng mga nagawa niya. Lumambot na ang mukha nito kumpara kanina na nagmamatigas na ayaw makipag-usap sa kanya at hindi niya alam kung anong gayuma ang nagawa na naman niya o marahil ay sobrang mahal pa rin siya ng isang Gabriella Dankworth kung kaya puno na naman ito ng pag-intindi..“Walang may kontrol, Giovanni, naiintindihan mo?” mas malumanay din ang boses ng mga sandaling iyon ni Briel na sa pakiramdam ni Giovanni ay mas lalo siyang nilalamon ng konsensya dahil puro pasakit ang naging
TUTAL AY NAROON na rin naman na si Briel sa sitwasyong iyon ay pinagbigyan na lang niya ang lalaking gawin ang gusto nitong pakikipag-usap umano kahit pa malaki ang duda niya sa kanya. Papakinggan na lang niya ang kung anong gusto nitong sabihin saka siya magre-react. Memoryado na niya ang kanyang isasagot kay Giovanni. Kahit anong gawin nitong luhod, hindi na siya muli pang magpapaalipin sa pag-ibig niya dito. Ilang beses na siya nitong binigo. Muli ba niyang hahay saktan at gamitin lang siya nito? Syempre hindi.“Fine, pero ayoko sa loob ng isang silid na tayong dalawa lang ang naroroon. Ayokong ihahain mo sa akin ang katawan mo na alam mong hindi ko magagawang tanggihan dahil marupok ako pagdating sa'yo. Hindi mo iyon pwedeng gawin sa akin, naiintindihan mo? Doon tayo sa isa sa public places or cafe.” Nahagip ng gilid ng mga mata ni Briel ang ginawang pag-angat ng gilid na labi ni Giovanni na halatang nahulaan niya agad ang pina-plano. Ibahin na siya ng lalaki ngayon. Hindi na siy
HINDI RIN NAGING lihim sa kaalaman ng mga tauhan ni Giovanni ang mga pangyayari sa pagitan nila ni Briel na tila bukas na libro iyon sa kanilang harapan, kung kaya naman hindi na niya sinaway pa ang tauhan sa ginagawa nitong pangingialam sa desisyon niya kahit na medyo napipikon siya. Kung tutuusin ay mayroon naman talaga itong malaking punto. Papayag ba siyang ganun na lang ang mangyari sa kanila ng babae? Matagal-tagal ng panahon na hindi sila nagkikita ni Briel. Ibig niyang sabihin ay siya lang ang nakatanaw sa malayo. Iba pa rin iyong nakakapag-usap sila. Anim na buwan na sa kanyang pakiramdam ay taon na ang lumipas at matuling dumaan. Laking pasalamat niya nga na nagawa niyang makaya iyon. Alam man niya kung nasaan ito, ganunpaman ay hindi naman nila nakuhang mag-usap sa nagdaang kalahating taong iyon kahit na madalas niyang pagmasdan ito sa malayuan. Lalo pa ngayon na binigyan siya ng mas malaking dahilan upang maghabol at tuluyang makipag-ayos dito. Kailangan niyang muling maku
MULI PANG UMATRAS ng ilang hakbang si Briel. Ngayon pa lang ay sobrang nasasaktan na siya. Sa halip na matuwa at magdiwang ang loob niya sa kanyang nalaman ay hindi niya mapigilan na makaramdam ng pagdaramdam. Dapat masaya siya dahil nalaman niyang ito pala ang naka-una sa kanya at hindi iba gaya ng iniisip niya, ngunit naging iba ang takbo ng isip niya sa mga nangyari nitong nakaraang buwan. Bagama’t nagawa ni Giovanni na maamin na siya ang babae sa buhay nito na alam na ng maraming tao. Hindi pa rin si Briel natutuwa. Nakukulangan siya sa effort at nananatiling masama pa rin ang loob niya kay Giovanni Bianchi. Hindi nabawasan iyon ng katotohanang nalaman niya.“Ito rin ba ang dahilan kung bakit hindi mo ako magawang pakasalan? Dahil sa babaeng virgin na naka-one night stand mo habang nag-attend ka ng masked party na ito?” puno ng hinanakit ang boses ni Briel na pilit na pinipigil na pumiyok ang boses at pumatak ang mga luha, alam niyang siya naman din iyon pero hindi niya mapigilan
GULONG-GULO ANG ISIPAN ni Briel nang sabihin iyon ni Giovanni na mahigpit na mahigpit na nakayakap pa rin sa kanya. Hindi niya maintindihan kung ano ang ibig sabihin ng litanyang binitawan nito. Siya? Hinanap nito? Bakit? Ibig ba nitong sabihin ay noong nawala siya sa bansa? Hinanap niya silang dalawa ni Brian? Imposible naman na hindi nito sila makita ni Brian sa loob ng anim na buwan. Hindi niya talaga maintindihan kung ano ang ibig nitong ipahiwatig. Saka, alam naman ng kanyang hipag na si Bethany kung nasaan silang mag-ina. Ginawan ba ng kanyang pamilya na huwag siyang mahanap ng dating Gobernador? Ang dami niyang mga katanungan ngunit ni isa ay hindi niya ito mabigkas upang mabigyan ni Giovanni ng tamang kasagutan. Parang naumid na ang kanyang dila sa loob ng kanyang bibig ng oras na ito.“Ikaw pala iyon, ikaw pala…” patuloy ni Giovanni na hindi na napigigilan na bumagsak na ang mga luha sa labis na saya. Gustong mag-umalpas ni Briel. Nais niyang itulak papalayo ang katawan nito
KULANG NA LANG ay sagasaan at banggain ni Giovanni ang mga naroon upang makarating lang sa banda na sinabi ng mga tauhan niyang kausap. Hindi na siya makakapayag pa na muling mawala sa paningin niya ang babae at malaman kung sino ang babaeng nasa likod ng maskarang iyon. Samantala, kabado na pinili ni Briel na lumabas na lang ng area dahil kanina pa niya napapansin ang bulto ng isang lalaking titig na titig sa kanya na para bang may plano itong makipagkilala. Napansin niya ang mabagal nitong paglapit kanina sa kanya at maging ang matagal nitong pagtitig. Mabuti na lang at nakakuha siya ng pagkakataong makatakas dito nang yumuko ito saglit. Maiintindihan niya pa ito kung pamilyar ang suot na maskara, pero hindi naman. Hindi siya nagtungo sa party upang maghanap ng ibang lalaki na aangkin sa kanya, nagtungo siya doon upang mag-enjoy sa alak. Inalis na niya sa kanyang isipan ang makakilala ng lalaki ng maisip ang anak niyang si Brian. Marapat lang na magbagong buhay na siya. Saka, may Gi