KABANATA 4

Kumibot ang gilid ng labi ko, gusto kong magalit sa kanya dahil sa pangmamaliit niya sa akin ngayong maunlad na ang buhay niya. Hindi na talaga siya ang lalaking nakilala ko dati.

Pinipigilan ko ang sarili na magalit at pilit na ngumiti, "Mr. Lorenzo, please stop joking with me. I have to do something. Bye."

"Pumayag ka nga kay Michael, bakit hindi ka pumapayag sa akin?" biglang seryosong tanong ni Joaquin at may bahid na panlalamig sa kanyang tono.

Kumunot ang noo ko, "Anong pinagsasabi mo?"

"Ngayon lang, hiniling mo kay Michael na maglabas ng sampung milyon, at susunod ka sa gusto niya. Tapos nagbigay ako ng sampung milyon, bakit hindi mo ako magawang samahan magdamag?"

Hindi ko napigilang imulat ang mata ko.

Alam ko lang na gagastos ng malaking pera si Michael janina at naghamon lamang ako na bigyan niya ako ng sampung milyon kaya  hindi ko inaasahan na seseryusuhin ito ni Joaquin ngayon.

Lumapit sa akin si Joaquin na patuloy na naghithit ng sigarilyo at bumuga ng usak sa ere. "Hindi ba masyadong kapos sa pera ang pamilya mo ngayon? Basta't manatili ka sa akin ng isang gabi, ssampungmilyon ang magiging iyo, so what do you think?"

Palihim na kumuyom ang mga kamao ko sa likuran. Sa katunayan, alam ko ang layunin niya sa paggawa nito, at ang pakay niya ay walang iba kundi ang ipahiya ako gamit ang pera.

Pilit kong pinipigilan ang poot sa aking puso, nginisihan ko lang siya, "Masarap ba sa feeling na marami ka ng pera ngayon? Oo, kapos nga ang pamilya ko ngayon, ngunit hindi ako kikita sa ganitong paraan."

Pagkasabi ko nun, dali-dali akong naglakad papalabas ng kwarto, at nanlabo ang aking paningin dahil sa namumuong luha.

Sa katunayan, hindi ko maintindihan ang emosyon ko ngayon, kahit anong gawin nilang pamamahiya sa akin doon, hindi ko sila pinatulan.

Ngunit ang pamamahiya ni Joaquin ay naiiba sa lahat. Agad akong nilamon ng kahihiyan at sumasakit ang aking puso.

Tumakbo ako sa lobby sa unang palapag at doon nakahinga pero nakita ko sa hindi kalayuan ang aking kuya na may simpleng kasuotan at pinahiya siya nina Cedrick at Michael pati pa ang iba nilang kasamahan.

Sa isang iglap, gumuho ang pinanghahawakan kong pride at tiwala sa sarili ko. Napatakip ako ng bibig at tuloy tuloy ang pagbagsak ng aking mga luha.

Alam kong ginagawa ito ng aking kapatid para makalikom ng pera havang maari akong makakuha ng sampung milyon sa pamamagitan lamang ng pagpayag sa pabor ni Joaquin, kaya ano ang ipinagmamalaki ko?

Mabilis akong tumalikod at tumakbo pabalik sa taas, umaasang hindi pa umaalis ang lalaki.

Nang bumalik ako sa private room, nakita ko si Joaquin na nakaupo sa sofa.

Mukhang alam niyang babalik ako, at nakangiting tumingin sa akin.

Lumapit ako sa kanya at tinanong siya, "Kinasusuklaman mo ba ako kaya mo ako pinapahiya ng ganito?"

Bago pa makapagsalita si Joaquin, pinutol ko siya agad, "Okay, basta matutulungan mo ang pamilya ko na bayaran ang mga utang namin, hahayaan kitang ipahiya akk hangga't saan mo gusto mo."

Ibinaba ni Joaquin ang kanyang mga mata at tumingin sa alak sa baso, at nakangiting nagtanong, "So okay lang ba sayo na maging secret lover kita?"

Huminga ako ng malalim, "Sige..."

Ngayong naagaw niya ulit ang katayuan para sa mahal niya, gusto niya akong maging underground lover na hindi nakakakita ng liwanag ng araw.

Isa itong malaking kahihiyan.

Kinabukasan, nadatnan ko ang aking ama na tuwang-tuwabsinabi sa akin at sa aking ina na ang lahat ng utang ng naming pamilya ay nabayaran na.

Ang aking ina ay umiyak sa tuwa at tinanong ang aking ama kung ano ang nangyayari.

Sinabi ng tatay ko na tinulungan siya ni Joaquin, at sinabi rin na bumili ito ng tirahan na may magandang kapaligiran para sa amin.

Sa isang iglap, pinuri ni Mom si Joaquin at sinabing kailangan kong mahalin ng lubusan ang asawa para handa kami nitong tulungan sa ganito kahirap na sitwasyon.

Napangiti na lang ako.

Sa hapon, dumating ang driver ni Joaquin para sunduin ako. Ang aking mga magulang ay hindi nag-alinlangan at pinayagan akong umalis. Inaakala pa rin nila na kasal kami ni Joaquin hanggang ngayon at wala silang alam na gagawin akong libangan ng dati kong asawa.

Si Joaquin ay nakatira ngayon sa aming lumang villa na iniwanan, at ang mga kasambahay at mga katulong sa villa ay pareho pa rin.May isa namang katulong ang sumusunod sa kanyang likuran.

Dati, madalas nilang sinisiraan si Joaquin sa akin pero ngayon handa pa rin silang maglingkod para sa kanya pero iba ako sa mga katulong na ito.

Hindi ko lang alam kung magiging mabait ba siya sa akin ngayon.

Iniisip ko ang pamamahiyang ginawa ng lalaking iyon sa akin sa private room, nanlulumo na ako.

Napagtanto ko rin na hindi ko lang nagawang pagalitan si Joaquin noon, nagawa ko pa siyang batuhin ng alak sa mukha sa harapan ng maraming tao.

Kapag naalala ko ang ginawa kong iyon, labis akong nagu-guilty. Nakakainis!

Kung alam ko lang na ganito ang kahahantungan ng nga bagay sana naging mabait ako sa kanya dati.

Ginabayan naman ako ni Nanay Selda sa pintuan ng silid ni Joaquin, "Ma'am Caroline, hiniling niya sa iyo ni Sir Joaquin na hintayin mo siya sa loob, at..."

Nag-alinlangan siyang tapusin ang kanyang sasabihin, "S-sinabi rib ni Sir sa akin na kailangan mong ihanda ang iyong sarili bago siya bumalik."

Malungkot kong kinagat ang labi ko.

Ito ay talagang isang malinaw na kahihiyan.

Ngunit ano ang dapat kong gawin?

Dahil pumayag akong maging kanyang babae, dapat bang magkaroon ako ng kamalayan na talikuran ang aking dignidad.

Ang kwartong ito ay ang silid na tinutuluyan namin ni Joaquin noon. Ang lahat ay katulad pa rin ng dati, ngunit ramdam kong mayroon pa ring nag-iba.

Noong nagsasama kami dito sa kwarto, mayroong isang higaan sa tabi ng kama kung saan natutulog si Joaquin, habang ako ay natutulog sa malaking kama. Palagi ko siyang binabalaan na huwag lumapit sa akin kahit kahalahating hakbang sa kama.

Ngayon, wala na ang higaan na iyon, pati na rin ang pride ko. Ang tapat at masunuring asawa na maalaga sa akin at hinahayaan akong i-bully siya ay wala na rin.

Nalulungkot ako na maalala ang nakaraan, kaya inalis ko ang kirot sa aking puso at nagtungo sa banyo para maligo.

Pagkatapos maligo, humiga ako sa kama at hinintay si Joaquin na bumalik. Dahil ako ang manliligaw ngayon, gagawin ko ang tungkulin ko bilang isang manliligaw.

Bagama't ang mga bagay ay nagbabago ngayon, nararamdaman ko ang maraming kalungkutan sa aking puso sa pag-iisip tungkol dito pero ang sitwasyon na ito ay hindi na masyadong masama.

Atleast nabayaran na ang mga utang ng pamilya ko, matiwasay na ang pamumuhay ng mga magulang ko, at hindi na kailangan pang magpakahirap ng kapatid ko na lumuhod pa para sa isang balumbon ng pera.

Sa pag-iisip nito, medyo naaliw ako.

Hindi ko alam kung kailan babalik si Joaquin.

Pagod ako sa trabaho nitong mga nakaraang araw, at nakatulog agad ako dito sa kama. Hindi ko alam kung gaano ako katagal nakatulog, pero parang nakaramdam ako ng bigat sa katawan ko.

Iminulat ko ang aking mga mata, at sa isang sulyap ay nakita ko na ang nasa ibabaw ko ay si Joaquin.

At nasa damit ko pa ang mga kamay niya!

"Ikaw!"

Mabilis kong itinaas ang aking mga kamay at hinampas siya pero sa sumunod na segundo, hinawakan niya ng mahigpit ang aking mga kamay kaya hindi ako makagalaw.

"Nakakangha, nasa mahirap ka ng sitwasyon pero hindi pa rin nagbago ang ugali mo?" Nakangisi niyang sabi.

Napatingin ako sa pamilyar na kwarto sa paligid at sa pamilyar na lalaki sa harapan.

Napatulala ako ng ilang segundo bago ko napagtanto ang lahat. Tama, ngayon siya na ang tunay na may-ari ng lugar na ito, samantalang ako, isa lamang hamak na kalaguyo niya.

Hinila ko pabalik ang aking kamay at mahinang nagsabi ng, “Pasensya na.”

Napangisi siya nang malamig at tumayo, dumiretso sa banyo.

Habang naririnig ko ang tunog ng tubig mula sa banyo, kinakabahan akong pinilipit ang mga daliri ko.

Ngunit, ang pagmamahalan na may pagkakaunawaan ay iba sa kanyang galit na paghihiganti at mapanakit na pag-aangkin.

Habang iniisip ko ang mga susunod na mangyayari, gusto kong tumakas, ngunit alam kong hindi ko iyon magagawa.

Hindi ko na namalayan kung gaano katagal, ngunit sa wakas, natapos na rin siya sa banyo.

Ang tunog ng pagbukas ng pinto mula sa banyo ay tila isang dagok sa aking isip.