Nang makarating sa isang apartment na maganda, as in sobrang ganda dahil na rin sa glass walls. Pinindot ko ang door bell nila at dahil sa pagkamangha ay bumukas ang gate ng hindi ko namamalayan ngunit ganoon ako napalunok ng makita ang isang matangkad na lalake ang nagbukas.Lumunok ako ng makita ko na asul ang mata nito, uso ba ang asul na kulay sa mata ngayon? “A-Ah I came here for—““Yes, you came here for me. Tara na!” Nanlaki ang mata ko ng akbayan ako nito dahilan para wala akong magawa.“Hoy Isaiah! Bisita ko huwag mo nga siyang anuhin!” Bulyaw ng isang magandang babae kaya ngumiti ako at dahan dahan na inalis ang akbay ng tinawag niyang Isaiah.“Luh epal ka Aisley? Chic ko ‘to.” Ngumiti ako at tinitigan yung lalake na pangalan ay Isaiah.“Cute ka okay? Pero trabaho ang pinunta ko rito.” Nanlaki ang mata niya bago ngumiti.“Naks salamat, salamat. Cute ka rin,” humiga na siya sa sofa habang nakatitig sa akin kaya nangunot ang noo ko.“You’re beautiful huh,” lumunok ako at ngumi
Shet! Maayos ba ang hitsura ko? Sinundan ko siya ng tingin sa papasok sa banyo and then nang lumabas siya ay napaayos ako ng tayo ng magtama ang mata namin. Napakurap ako ng napakurap, pero ganoon na lang ang gulat ko ng may mag-bell.“A-Ako na.” Mabilis na sabi ko at pumunta sa pinto at binuksan ‘yon ngunit ganoon na lang tumaas ang kilay ko ng makita ang ex ko last year.“Gosh, may nantrip na naman ata sa bell.” Pagdeadma ko sa kaniya and I was about to close the door but then he stopped me.“Mayi, please.. let’s talk?” Pinagkrus ko ang braso at tinitigan siya, he look so wasted, he’s wearing a green polo shirt and a black slacks.“We have nothing to talk about,” mariing sabi ko.“Mayi, sino ‘yan?” Tanong ni Espi, sige magpakita ka kay Espi yayariin ka niyan.“Anak ng palaka, bakit may gala-gala na uod dito.” Naka-pamewang si Espi kaya ngumiwi ako at tinignan siya.“Hoy para sabihin ko sa’yo mula ng iniwan mo siya wala ka ng karapatan bumalik! May boyfriend na siya!” Natigilan si Rh
“I’m a good listener, tell me everything you want to say.” Ngumiti ako sa sinabi niya, sobrang nakakagaan ng loob kahit pa nagkaka-asaran kami. “Rhen and I stayed together for three years, pero iniwan niya ako last year para ipagpalit sa flight attendant niyang babae. Harap harapan kaya hinding hindi ko na magawang harapin pa siya pati na yung babae na ‘yon.” “Those days it feels like he’s the one I would marry, he’s the man for me but then it’s all gone now. Ikaw ba? Do you have a special someone?” Sa tinanong ko ay natigilan si Eros bago siya ngumiti. “Huhulaan ko! Si Devone?” Pangunguna ko na ikinatawa niya. “You think so?” Kwestyon niya. “I saw you guys making out,” ngiwing sabi ko. “We made out too?” Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya bago alanganing tumawa. “I have a special someone that I protect the most, she’s obviously younger than me but I would risk everything for her.” Nang sabihin niya ‘yon ay natigilan ako at nakinig na lang, he looks happy talking about h
Sumasaya ang puso ko, bakit sobrang appreciative nilang magkakapatid. “Thank you so much..”“Aalis na rin siguro ako,” nakangiting sabi ko sa kanila ngunit habang nakatayo ay halos mapalunok ako ng malakas na bumuhos ang ulan.Punyemas na kalangitan walang pakisama. “May bagyo ba?” tanong ni Aisley at sinindi ang flat screen tv.At sinabi nga sa balita na uulan ng malakas, dahil sa isang bagyo na paparating sa bansa. “But I need to go home,” bulong ko sa sarili.“Patilahin muna natin yung ulan,” maayos na sabi ni Isaiah.“Ihahatid na lang kita, alam ko naman kung saan yung condo mo.” Maayos na sabi ni Eros kaya ngumiti ako.“Thank you,” nang bahagyang tumila ay lumabas na kami buti na lang pinayungan kami ni Isaiah habang si Eros ay may sariling payong.Nang makasakay sa sasakyan ay kumaway na si Isaiah, while eros keep his umbrella inside the umbrella sack. Pinaandar niya na ang sasakyan at dahil sinindi niya ang aircon ay sobrang lamig.Umalis na kami at habang nasa daan ay muling b
Nagdaan ang gabi ng sabado ay sabay sabay kaming magkakaibigan na pumunta sa sikat na bar dito sa lugar namin sa kung saan dumadayo ang iba’t ibang students, at hindi lang mga professionals, models at artista.At dahil wala si Eros ay wala akong gana na uminom sa isang gilid, ang mga kaibigan ko ay nakiki-party lang. Nang may tama na ako ay doon ako naki-sayaw sa maraming tao.Shobe ended up pulling me when I started clinging onto one person who’s on the dance floor that made me pout. “What’s wrong with you, seriously Mayella?” kwestyon ni Shobe nanenermon.“What?”“I’m just having fun, single naman ako what’s wrong if I dance with that handsome pilot?” sumbat ko, I feel so irritated.“That handsome pilot you’re talking about is taken, he’s hitting on you because he wants you in bed,” sermon ni Shobe.“So what?” bulong ko at pinagkrus ang braso ko.“Mayella, may girlfriend nga gusto mo ba madawit? Una si Eros kayo yung nasa—““Wala naman siya,” bulong ko.“Kaya ka naiinis? Kaya ka gan
“Ask you what?” Kwestyon ko. “Ask me to take you now,” napalunok ako at doon ko napansin kung gaano ka-heavy ang tint ng sasakyan na dala niya ngayon. Bumagal ang takbo niya ng lingunin niya ako. “You’re red.” Natatawang sabi niya at napapailing na nagmaneho. “Take your time,” wika niya pa at ngumisi. Sobrang namula ang mga pisngi ko dahil sa nangyayari ngayon, this is the first time that I will experience this kind of relationship. “I’ll just withdraw the payment, wait me here.” Napatigil ako sa pag-alis ng seat belt ng ipatong niya ang palad sa tuktok ng ulo ko bago siya ngumiti at lumabas ng sasakyan. Shit! My heart. Aalis rin naman ako ng bansa na ‘to pag nakaipon ako at nakakuha ng opportunity na lumipad papuntang france, kaya hindi ako pwedeng makipag-relasyon basta basta. Ayoko rin ng obligasyon. Inabot siya ng 10 minutes bago siya lumabas kaya naman tinitigan ko siya habang nasa loob ako ng sasakyan, pagkapasok niya ay ngumiti siya at inilabas ang envelope at ini
Pagkapasok ko ay halos napapikit ako ng palad kaagad ng daddy ko ang dumapo sa pisngi ko dahilan para hawakan ko ‘yon. “Teodore! Huwag mong saktan ang anak mo!” Huminga ako ng malalim nang humarang ang step mother ko.Mapait akong ngumiti. “I’m okay,” wika ko.“It’s fine,” bulong ko at tumikhim.“Step aside,” gitil ng tatay ko.“No, Teodore. You can’t just slap her just because you want her to obey you,” pakiusap ng step mother ko kaya hinawakan ko siya sa balikat.“I’m good, b-baka nadamay ka po,” maayos na sabi ko.“No, Mayi.” Ihinarang niya ang katawan niya sa harap ko.“Fashion designer ang gusto mo? Gusto mo bang matulad sa mommy mo na walang narating! May pagmamanahan ka talaga—““Dad!” malakas na sigaw ko.“Don’t you put shame on her, nananahimik na siya bakit mo pa siya idadamay!” galit na sigaw ko.“Huwag na huwag mo akong susumbatan Mayella!” Halos umusok na ang ilong niya sa galit sa akin.“Huwag kang humarang, ako ang magdidisiplina sa anak ko Sha!” Ngunit hindi umalis ang
“Uhm hi?” Ngumiti ako.“Pasok ka, pasensya n—““I-I guess you should wear your—” Nangunot ang noo ko ng isenyas niya ang dibdib niya bago siya nag-iwas tingin dahilan para mayuko ko ang sarili at halos manlaki ang mata ko ng wala akong bra! Shit!Hiyang hiya akong tumakbo papasok sa kwarto ko, narinig ko naman ang tawa niya sa labas ng kwarto kaya napanguso ako at nagsuot na lang ng makapal na hoodie upang hindi mahalata.Pagkalabas ko ay ngumuso ako. “Wala kang nakita,” wika ko pa.“Wala naman ata,” sa sagot niya ay napairap ako.“Maupo ka muna,” utos ko at tsaka kumuha ng lagayan dahil mas malaki ang dala niyang paper bag mukhang para sa dalawa ‘yon. Pumunta ako sa sala dahil doon siya nakaupo. “I see that you’re working hard, good job.” Ngumiti ako sa sinabi niya.“Thanks to Aisley and Isaiah.” Sagot ko.“Well, it’s because of your work. You did a great masterpiece.” Pagpuri niya dahilan para tumaba ang puso ko.“Salamat naman attorney,” maayos kong saad at tsaka ko inilabas ang la
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Hindi ko alam kung dahil ba sa paraan ng pagkakasabi niya o dahil sa titig niyang parang binabasa ang buong pagkatao ko, pero hindi ako mapakali sa sasakyan. Everything between us will change? Anong ibig sabihin niya roon? At bakit parang may alam siyang hindi ko alam? Huminga ako nang malalim at pilit na binalewala ang kung anong gulo sa dibdib ko. Ayoko nang bigyan ng kulay. Kung may binabalak siyang kalokohan, hindi ako papayag. “Enzo,” matigas kong sabi. “Hmm?” Hindi man lang siya nag-abala na lingunin ako, pero naroon pa rin ang ngiti sa labi niya. “Hindi ako pumayag. Hindi ako sasama sa gala.” Tila ba inaasahan na niya ang sagot ko dahil napailing na lang siya at napangisi. “Oh, you will.” Nagtaas ako ng kilay. “At paano mo naman nasigurado ‘yan?” “I sent an invitation to your hospital’s board of directors.” Halos mapanganga ako. “You what?!” “Yeah. Your name’s already on the guest list, and guess what?” Binalingan niya
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Pagkatapos ng pang-aasar niyang ‘yon, nagpatuloy kaming kumain, pero hindi ko na siya halos tiningnan. Baka kasi makita niya kung gaano ko na pinipigilan ang sarili kong hindi ngumiti. Lintek na Enzo. Kahit kailan hindi ko siya natalo sa mga asaran namin. Kahit noong mga panahong mag-best friends pa lang kami, laging siya ang may huling banat, laging siya ang may pang-aalaska na hindi ko masabayan. Akala ko ba, Aria, hindi mo na siya hahayaang makaapekto sa’yo? Pero heto ako ngayon—hindi mapakali, hindi makatingin nang diretso, at parang may butteflies sa sikmura tuwing ngingisi siya. Damn it. “I feel like I deserve a reward,” biglang sabi niya habang inaayos ang manggas ng suit niya. Napasulyap ako sa kanya, pinipilit maging deadpan. “Para saan?” He smirked. “For making you smile.” Napaigtad ako. “Anong—Hindi ako nakangiti!” “Tanggi ka pa,” natatawa niyang sabi. “Kitang-kita ko kanina. Akala mo hindi ko nahuli ‘yung maliit na ngi
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Pagdating ko sa coffee shop na malapit sa ospital, halos kalahating oras na ang lumipas pero wala pa rin si Enzo. Hindi naman ako naiinip, pero bakit parang may kaunting kaba sa dibdib ko? Umorder ako ng cappuccino at umupo sa sulok kung saan hindi ako madaling mapansin. Hindi ko rin maintindihan kung bakit ako nag-aalalang makita ako ng ibang tao kasama si Enzo. Alam naman ng lahat na magkaibigan kami noon pa, hindi ba? Pero bakit parang may ibang pakiramdam ngayon? Ilang minuto pa ang lumipas nang biglang bumukas ang pinto at pumasok si Enzo. Suot pa rin niya ang itim niyang suit, bahagyang magulo ang buhok, at mukhang pagod. Pero kahit pagod siya, hindi pa rin nawawala ang presensya niyang kayang punuin ang isang buong silid. Dire-diretso siyang lumapit sa akin at walang sabi-sabing umupo sa harapan ko. “Late ka,” bungad ko, sinadyang gawing impit ang tono para hindi mahalata ang pang-aabang ko sa kanya. Tumaas ang isang kilay niya
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Pagkapasok namin sa opisina niya, agad akong umupo sa sofa habang siya naman ay tumayo sa harap ng mesa, niluwagan ang tie niya at bumuntong-hininga. Ngayon ko lang talaga napansin—he looked exhausted. Ang Enzo na kilala ko ay laging maayos, laging handa sa kahit anong laban, laging may pang-asar na ngiti sa mukha. Pero ngayon, para siyang may bitbit na buong mundo sa balikat niya. “You sure you’re okay?” tanong ko ulit, mas mahinahon na ngayon. “I’m fine, doc.” Iyon lang ang sagot niya, pero halatang hindi siya okay. Pinagmasdan ko siya habang dumaan siya sa gilid ng mesa, kinuha ang basong may tubig at uminom. Ang bawat galaw niya ay parang mabigat, pero hindi niya ito ipinapahalata. Napansin yata niyang hindi ako natitinag sa pagtitig sa kanya kaya napangisi siya nang bahagya. “You’re staring.” Napaayos ako ng upo. “Wala kang pakialam.” “Hmm, let me guess… you missed me?” tukso niya, pero halata sa tono niya na gusto lang niyang
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Then suddenly, for a moment, I was reminded of the fiancé he’s been hiding before. Are they married now? While we are eating, I suddenly wanted to ask him. “How are you and your wife?” malumanay ang pananalita ko ngunit napahinto siya. “Wife?” pag-uulit niya na tila ba nabingi siya sa aking inulat. Ang asul niyang mata ay nakatuon sa akin ngunit ang tingin niya ay nangengwestyon. “Y-You had a fiance before I left,” pabulong na asik ko. Napahinto siya lalo at tila naunawaan ang sinabi ko. “Oh, about that. My fiance left, so we didn’t really got married.” On his remarks, napahinto ako. Iniwan rin siya? Is it because of me? Napatingin ako sa kanya, pilit iniintindi ang sinabi niya. “Your fiancée left?” mahinahon kong ulit, pero sa totoo lang, may kung anong bigat ang bumagsak sa dibdib ko. Tumango siya at muling sumubo ng pagkain, parang kaswal lang ang usapan na ‘to para sa kanya. “Yeah. She left, just like that.” May bahagyang pait sa
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Putangina. Ang kapal talaga ng mukha ng lalaking ‘to. “As if,” masungit kong sagot habang ibinaba ang folder sa mesa niya nang may diin. “Nandito lang ako kasi baka kailangan mo ‘to sa kaso mo. Period.” Tumango-tango siya, pero halata sa ngisi niya na hindi siya naniniwala. “Right. And you just happened to pass by my law firm with those records in hand?” Nagtaas ako ng kilay. “Exactly.” “And that totally doesn’t sound like an excuse?” Huminga ako nang malalim at tumingala, pilit pinipigilan ang sarili ko na sipain ang lamesa niya. “Enzo, putangina ka talaga. If you don’t need the records, I’ll leave.” “Woah, woah.” Pinatong niya ang siko niya sa mesa, nakangisi pa rin. “Don’t be so defensive, doc. You’re starting to sound guilty.” “Guilty saan?” “Missing me.” Binigyan ko siya ng deadly glare, pero mukhang mas lalo lang siyang na-eentertain. “Alam mo, attorney, gusto talaga kitang suntukin minsan.” “Go ahead. Pero baka lalo kan
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Pagkatapos ng ilang segundong pagtititigan namin ni Enzo, ako na ang unang umiwas ng tingin. Hindi ko alam kung bakit, pero parang gusto kong umiwas sa paraan ng pagtitig niya—masyadong sigurado, masyadong kampante na kaya ko ang lahat, kahit ako mismo kanina lang ay muntik nang matalo ng kaba. Huminga ako nang malalim at naglakad papunta sa lounge. Pagod na pagod ako, pero alam kong hindi pa tapos ang araw ko. Saktong pag-upo ko pa lang sa couch ay naramdaman ko ang presensya ni Enzo sa tabi ko. Hindi ko na rin nagawang magulat. Pakiramdam ko, kahit saan ako magpunta, parang may radar siya pagdating sa akin. “Stress reliever?” tanong niya sabay abot ng isang boteng tubig. Tinanggap ko iyon nang hindi siya tinitingnan. “Hindi mo ba ako bibigyan ng energy drink? Alam mo namang hindi ko kailangan ng tubig lang.” “You’re a doctor. Alam mong hindi maganda ang sobrang caffeine.” Napanguso ako at uminom ng tubig bago siya sinulyapan. Nakasa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Ilang araw ang lumipas, sinubukan kong ibaling ang atensyon ko sa trabaho, pero parang sinadya ni Enzo na guluhin ang sistema ko. Tuwing may meeting kami tungkol sa kaso, hindi ko alam kung paano niya nagagawang balansehin ang pagiging seryosong abogado at pagiging panggulo sa isipan ko. Katulad ngayon. Nakaupo kami sa isang pribadong restaurant kung saan niya ako dinala para pag-usapan ang magiging approach namin sa deposition. Ang kaso? Hindi ako makapag-focus dahil sa paraan niyang tumitig sa akin—parang may ibang agenda maliban sa kaso. “Can you stop looking at me like that?” iritable kong sabi habang binubuklat ang folder sa harap ko. Nag-angat siya ng tingin mula sa baso ng whiskey niya at ngumiti. “Like what?” Napairap ako. “Like you’re thinking of something other than work.” “Hmm, guilty,” walang kahirap-hirap niyang inamin. “Pero sino bang may kasalanan? Hindi ko naman ginustong maadik sa presensya mo, doc.” Napaat
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Nagtagal pa kami sa opisina niya, hindi nagmamadaling tapusin ang usapan, hindi rin nagmamadaling umalis. Parang kahit wala kaming sinasabi, may sariling paraan ang hangin sa pagitan naming dalawa para magkaintindihan. “So,” basag niya ulit sa katahimikan. “What now, doc?” Napakunot ang noo ko. “What do you mean?” Umayos siya ng upo, ini-cross ang isang paa sa ibabaw ng tuhod niya, all casual and confident—Enzo Fuentabella in his natural state. “You’re cleared from the case. Wala ka nang dapat ipag-alala. Pwede ka nang bumalik sa dati mong routine, wala nang istorbo na kagaya ko.” Nagkibit-balikat ako, nag-aalangan kung dapat ko ba siyang seryosohin. “That’s good, right?” Ngumiti siya, pero hindi ito ‘yong usual na mapang-asar niyang ngiti. “Right.” Tumingin siya sa akin nang matagal, as if waiting for something. Nang hindi ako nagsalita, siya na ulit ang nagpatuloy. “Pero tell me honestly, doc… did you really want me gone?” Napalunok a