Nagdaan ang gabi ng sabado ay sabay sabay kaming magkakaibigan na pumunta sa sikat na bar dito sa lugar namin sa kung saan dumadayo ang iba’t ibang students, at hindi lang mga professionals, models at artista.At dahil wala si Eros ay wala akong gana na uminom sa isang gilid, ang mga kaibigan ko ay nakiki-party lang. Nang may tama na ako ay doon ako naki-sayaw sa maraming tao.Shobe ended up pulling me when I started clinging onto one person who’s on the dance floor that made me pout. “What’s wrong with you, seriously Mayella?” kwestyon ni Shobe nanenermon.“What?”“I’m just having fun, single naman ako what’s wrong if I dance with that handsome pilot?” sumbat ko, I feel so irritated.“That handsome pilot you’re talking about is taken, he’s hitting on you because he wants you in bed,” sermon ni Shobe.“So what?” bulong ko at pinagkrus ang braso ko.“Mayella, may girlfriend nga gusto mo ba madawit? Una si Eros kayo yung nasa—““Wala naman siya,” bulong ko.“Kaya ka naiinis? Kaya ka gan
“Ask you what?” Kwestyon ko. “Ask me to take you now,” napalunok ako at doon ko napansin kung gaano ka-heavy ang tint ng sasakyan na dala niya ngayon. Bumagal ang takbo niya ng lingunin niya ako. “You’re red.” Natatawang sabi niya at napapailing na nagmaneho. “Take your time,” wika niya pa at ngumisi. Sobrang namula ang mga pisngi ko dahil sa nangyayari ngayon, this is the first time that I will experience this kind of relationship. “I’ll just withdraw the payment, wait me here.” Napatigil ako sa pag-alis ng seat belt ng ipatong niya ang palad sa tuktok ng ulo ko bago siya ngumiti at lumabas ng sasakyan. Shit! My heart. Aalis rin naman ako ng bansa na ‘to pag nakaipon ako at nakakuha ng opportunity na lumipad papuntang france, kaya hindi ako pwedeng makipag-relasyon basta basta. Ayoko rin ng obligasyon. Inabot siya ng 10 minutes bago siya lumabas kaya naman tinitigan ko siya habang nasa loob ako ng sasakyan, pagkapasok niya ay ngumiti siya at inilabas ang envelope at ini
Pagkapasok ko ay halos napapikit ako ng palad kaagad ng daddy ko ang dumapo sa pisngi ko dahilan para hawakan ko ‘yon. “Teodore! Huwag mong saktan ang anak mo!” Huminga ako ng malalim nang humarang ang step mother ko.Mapait akong ngumiti. “I’m okay,” wika ko.“It’s fine,” bulong ko at tumikhim.“Step aside,” gitil ng tatay ko.“No, Teodore. You can’t just slap her just because you want her to obey you,” pakiusap ng step mother ko kaya hinawakan ko siya sa balikat.“I’m good, b-baka nadamay ka po,” maayos na sabi ko.“No, Mayi.” Ihinarang niya ang katawan niya sa harap ko.“Fashion designer ang gusto mo? Gusto mo bang matulad sa mommy mo na walang narating! May pagmamanahan ka talaga—““Dad!” malakas na sigaw ko.“Don’t you put shame on her, nananahimik na siya bakit mo pa siya idadamay!” galit na sigaw ko.“Huwag na huwag mo akong susumbatan Mayella!” Halos umusok na ang ilong niya sa galit sa akin.“Huwag kang humarang, ako ang magdidisiplina sa anak ko Sha!” Ngunit hindi umalis ang
“Uhm hi?” Ngumiti ako.“Pasok ka, pasensya n—““I-I guess you should wear your—” Nangunot ang noo ko ng isenyas niya ang dibdib niya bago siya nag-iwas tingin dahilan para mayuko ko ang sarili at halos manlaki ang mata ko ng wala akong bra! Shit!Hiyang hiya akong tumakbo papasok sa kwarto ko, narinig ko naman ang tawa niya sa labas ng kwarto kaya napanguso ako at nagsuot na lang ng makapal na hoodie upang hindi mahalata.Pagkalabas ko ay ngumuso ako. “Wala kang nakita,” wika ko pa.“Wala naman ata,” sa sagot niya ay napairap ako.“Maupo ka muna,” utos ko at tsaka kumuha ng lagayan dahil mas malaki ang dala niyang paper bag mukhang para sa dalawa ‘yon. Pumunta ako sa sala dahil doon siya nakaupo. “I see that you’re working hard, good job.” Ngumiti ako sa sinabi niya.“Thanks to Aisley and Isaiah.” Sagot ko.“Well, it’s because of your work. You did a great masterpiece.” Pagpuri niya dahilan para tumaba ang puso ko.“Salamat naman attorney,” maayos kong saad at tsaka ko inilabas ang la
Umirap ako at ibinaba na ang cellphone ko itinago ko na ito sa bag ko para mahawakan ko ng mabuti ang food na dala ko. After 7 minutes ay nakarating na rin siya kaya naman sumakay na ako at hindi na siya hinayaan na pagbuksan pa ako.“Hmm to my condo? Or yours?” Sa tanong niya ay ngumisi ako.“Sa’yo na lang, do you have netflix?” Kwestyon ko, mahina siyang natawa at tumango.Nang makarating sa condo niya ay umakyat na rin kami sa floor niya using the elevator, nang nasa tapat na ay napalunok ako ng ilagay niya ang pass code niya ng hindi niya tinatakpan. Iwas tingin kaagad ako.“You can take a look,” natatawang sabi niya.“That’s your privacy,” bulong ko at pumasok na ngunit malamig na buga kaagad ng aircon ang tumama sa balat ko.“Magastos siguro sa electricity yung ganiyan kalaki na aircon ‘no?” Nagtatakang sabi ko, ganiyan kasi yung nasa sala ng bahay namin eh.“Kind of, maupo ka.” Sagot niya,Nang makaupo ay inabot ko sa kaniya ang paper bag dahilan para kunin niya ‘yon at tignan.
Bahagyang nanlaki ang mata ko sa pagkabigla, he held my waist and pulled me on his lap that made me swallow hard. “You want?” My soul almost left me when he gave me a peck on my cheeks.“A-Ah a-alin?” Halos matampal ko ang sarili ng mahina siyang matawa.“To sleep with me?” Pagtuloy niya kaya naman tinitigan ko ang asul niyang mata at ang makakapal niyang kilay na itim na itim ang buhok. Ngunit mas gumanda ang mata niya dahil sa pilikmata nitong mahahaba.“H-Hmm.” Tumango ako dahan dahan that made him smile, He nodded before pressing his lips on mine that made me close my eyes but after that he stopped.I opened my eyes and stared at him. “You can say no if you changed your mind,” paalala niya at dahan dahan na dinampihan ng halik ang labi ko, inaakit ako ng mga ‘yon.“I-I want it.” Mariing sabi ko at ipinulupot ang braso ko sa batok niya upang mas idiin siya sa akin, ang labi niya ay unang beses na sinimulang manguna na halikan ang labi ko.R-18His kiss became slow, slowly sucking m
Napalunok ako at nayakap ko ang sarili bago dahan dahan na naupo, ngunit napadaing ako dahil masakit ‘yon sa laki niya. “I-I’m sorry,” bulong ko.“Don’t be,” nang tignan niya ako ay parang nakonsensya siya kaya naman tumahimik lang ako ngunit natigilan ako ng buhatin niya ako dahilan para magulat.“B-Bakit?”“In my room,” wika niya at tsaka ako ihiniga sa kama dahilan para yakapin ko ang makapal niyang comforter dahil mas malamig dito sa kwarto niya pinanood ko naman siyang pumasok sa bathroom niya sa kwarto.Nang lumabas siya ay napalunok ako ng makita ko na may hawak siya sa kamay na isang kahon. “M-May stocks ka talaga ha?” Sarkastika kong sabi dahilan para mahina siyang tumawa.Sa suot niyang boxers ay sinubukan kong hindi ibaba ang tingin ko. “My brother provided this,” natatawang sabi niya bago siya pumatong sa kama.“We’ll continue? Or nah?” Umirap ako.“Let’s go.” Natawa siya at tsaka niya sinuotan ang sarili.“Don’t worry, I’ll drink pills after I consult with my doctor.” Ngu
“The other students started bashing you na rin, while others are defending you. Anong gagawin natin?” Tanong ni Shobe.“Ewan.”‘She’s being a famewhore’‘As if she studied abroad?’‘Her designs are plain, just like her.’‘She’s the rumored slut who kissed a Fuentabella right?’‘She’s a gold digger, mukhang pera!’‘How dare she scam Devone?’‘Baka feel niya malalampasan niya si Devone kasi ginawan niya ng damit!’‘Inagaw pa niya si Eros Fuentabella kay Devone!’‘Tumigil ka na sa pag-design ng damit! Bulok! Wala kang future!’Inis kong binitiwan ang iPad tsaka ko masamang tinitigan ang baso sa harapan ko. “S-Sabi kasi huwag mo na basahin eh,” bulong ni Shobe at kinuha ang iPad.“How dare she?”“Ang kapal ng mukha niya! That's three designs na nga while I only made two simple designs for Aisley and Isaiah and they even paid for my effort!” Inis na bulyaw ko.“Maybe she’s poor? Right she’s poor that’s why!” Pagpapagaan ni Shobe sa loob ko.“And those fans she has, nakakainis sila! Titigil
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Hindi ko alam kung dahil ba sa paraan ng pagkakasabi niya o dahil sa titig niyang parang binabasa ang buong pagkatao ko, pero hindi ako mapakali sa sasakyan. Everything between us will change? Anong ibig sabihin niya roon? At bakit parang may alam siyang hindi ko alam? Huminga ako nang malalim at pilit na binalewala ang kung anong gulo sa dibdib ko. Ayoko nang bigyan ng kulay. Kung may binabalak siyang kalokohan, hindi ako papayag. “Enzo,” matigas kong sabi. “Hmm?” Hindi man lang siya nag-abala na lingunin ako, pero naroon pa rin ang ngiti sa labi niya. “Hindi ako pumayag. Hindi ako sasama sa gala.” Tila ba inaasahan na niya ang sagot ko dahil napailing na lang siya at napangisi. “Oh, you will.” Nagtaas ako ng kilay. “At paano mo naman nasigurado ‘yan?” “I sent an invitation to your hospital’s board of directors.” Halos mapanganga ako. “You what?!” “Yeah. Your name’s already on the guest list, and guess what?” Binalingan niya
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Pagkatapos ng pang-aasar niyang ‘yon, nagpatuloy kaming kumain, pero hindi ko na siya halos tiningnan. Baka kasi makita niya kung gaano ko na pinipigilan ang sarili kong hindi ngumiti. Lintek na Enzo. Kahit kailan hindi ko siya natalo sa mga asaran namin. Kahit noong mga panahong mag-best friends pa lang kami, laging siya ang may huling banat, laging siya ang may pang-aalaska na hindi ko masabayan. Akala ko ba, Aria, hindi mo na siya hahayaang makaapekto sa’yo? Pero heto ako ngayon—hindi mapakali, hindi makatingin nang diretso, at parang may butteflies sa sikmura tuwing ngingisi siya. Damn it. “I feel like I deserve a reward,” biglang sabi niya habang inaayos ang manggas ng suit niya. Napasulyap ako sa kanya, pinipilit maging deadpan. “Para saan?” He smirked. “For making you smile.” Napaigtad ako. “Anong—Hindi ako nakangiti!” “Tanggi ka pa,” natatawa niyang sabi. “Kitang-kita ko kanina. Akala mo hindi ko nahuli ‘yung maliit na ngi
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Pagdating ko sa coffee shop na malapit sa ospital, halos kalahating oras na ang lumipas pero wala pa rin si Enzo. Hindi naman ako naiinip, pero bakit parang may kaunting kaba sa dibdib ko? Umorder ako ng cappuccino at umupo sa sulok kung saan hindi ako madaling mapansin. Hindi ko rin maintindihan kung bakit ako nag-aalalang makita ako ng ibang tao kasama si Enzo. Alam naman ng lahat na magkaibigan kami noon pa, hindi ba? Pero bakit parang may ibang pakiramdam ngayon? Ilang minuto pa ang lumipas nang biglang bumukas ang pinto at pumasok si Enzo. Suot pa rin niya ang itim niyang suit, bahagyang magulo ang buhok, at mukhang pagod. Pero kahit pagod siya, hindi pa rin nawawala ang presensya niyang kayang punuin ang isang buong silid. Dire-diretso siyang lumapit sa akin at walang sabi-sabing umupo sa harapan ko. “Late ka,” bungad ko, sinadyang gawing impit ang tono para hindi mahalata ang pang-aabang ko sa kanya. Tumaas ang isang kilay niya
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Pagkapasok namin sa opisina niya, agad akong umupo sa sofa habang siya naman ay tumayo sa harap ng mesa, niluwagan ang tie niya at bumuntong-hininga. Ngayon ko lang talaga napansin—he looked exhausted. Ang Enzo na kilala ko ay laging maayos, laging handa sa kahit anong laban, laging may pang-asar na ngiti sa mukha. Pero ngayon, para siyang may bitbit na buong mundo sa balikat niya. “You sure you’re okay?” tanong ko ulit, mas mahinahon na ngayon. “I’m fine, doc.” Iyon lang ang sagot niya, pero halatang hindi siya okay. Pinagmasdan ko siya habang dumaan siya sa gilid ng mesa, kinuha ang basong may tubig at uminom. Ang bawat galaw niya ay parang mabigat, pero hindi niya ito ipinapahalata. Napansin yata niyang hindi ako natitinag sa pagtitig sa kanya kaya napangisi siya nang bahagya. “You’re staring.” Napaayos ako ng upo. “Wala kang pakialam.” “Hmm, let me guess… you missed me?” tukso niya, pero halata sa tono niya na gusto lang niyang
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Then suddenly, for a moment, I was reminded of the fiancé he’s been hiding before. Are they married now? While we are eating, I suddenly wanted to ask him. “How are you and your wife?” malumanay ang pananalita ko ngunit napahinto siya. “Wife?” pag-uulit niya na tila ba nabingi siya sa aking inulat. Ang asul niyang mata ay nakatuon sa akin ngunit ang tingin niya ay nangengwestyon. “Y-You had a fiance before I left,” pabulong na asik ko. Napahinto siya lalo at tila naunawaan ang sinabi ko. “Oh, about that. My fiance left, so we didn’t really got married.” On his remarks, napahinto ako. Iniwan rin siya? Is it because of me? Napatingin ako sa kanya, pilit iniintindi ang sinabi niya. “Your fiancée left?” mahinahon kong ulit, pero sa totoo lang, may kung anong bigat ang bumagsak sa dibdib ko. Tumango siya at muling sumubo ng pagkain, parang kaswal lang ang usapan na ‘to para sa kanya. “Yeah. She left, just like that.” May bahagyang pait sa
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Putangina. Ang kapal talaga ng mukha ng lalaking ‘to. “As if,” masungit kong sagot habang ibinaba ang folder sa mesa niya nang may diin. “Nandito lang ako kasi baka kailangan mo ‘to sa kaso mo. Period.” Tumango-tango siya, pero halata sa ngisi niya na hindi siya naniniwala. “Right. And you just happened to pass by my law firm with those records in hand?” Nagtaas ako ng kilay. “Exactly.” “And that totally doesn’t sound like an excuse?” Huminga ako nang malalim at tumingala, pilit pinipigilan ang sarili ko na sipain ang lamesa niya. “Enzo, putangina ka talaga. If you don’t need the records, I’ll leave.” “Woah, woah.” Pinatong niya ang siko niya sa mesa, nakangisi pa rin. “Don’t be so defensive, doc. You’re starting to sound guilty.” “Guilty saan?” “Missing me.” Binigyan ko siya ng deadly glare, pero mukhang mas lalo lang siyang na-eentertain. “Alam mo, attorney, gusto talaga kitang suntukin minsan.” “Go ahead. Pero baka lalo kan
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Pagkatapos ng ilang segundong pagtititigan namin ni Enzo, ako na ang unang umiwas ng tingin. Hindi ko alam kung bakit, pero parang gusto kong umiwas sa paraan ng pagtitig niya—masyadong sigurado, masyadong kampante na kaya ko ang lahat, kahit ako mismo kanina lang ay muntik nang matalo ng kaba. Huminga ako nang malalim at naglakad papunta sa lounge. Pagod na pagod ako, pero alam kong hindi pa tapos ang araw ko. Saktong pag-upo ko pa lang sa couch ay naramdaman ko ang presensya ni Enzo sa tabi ko. Hindi ko na rin nagawang magulat. Pakiramdam ko, kahit saan ako magpunta, parang may radar siya pagdating sa akin. “Stress reliever?” tanong niya sabay abot ng isang boteng tubig. Tinanggap ko iyon nang hindi siya tinitingnan. “Hindi mo ba ako bibigyan ng energy drink? Alam mo namang hindi ko kailangan ng tubig lang.” “You’re a doctor. Alam mong hindi maganda ang sobrang caffeine.” Napanguso ako at uminom ng tubig bago siya sinulyapan. Nakasa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Ilang araw ang lumipas, sinubukan kong ibaling ang atensyon ko sa trabaho, pero parang sinadya ni Enzo na guluhin ang sistema ko. Tuwing may meeting kami tungkol sa kaso, hindi ko alam kung paano niya nagagawang balansehin ang pagiging seryosong abogado at pagiging panggulo sa isipan ko. Katulad ngayon. Nakaupo kami sa isang pribadong restaurant kung saan niya ako dinala para pag-usapan ang magiging approach namin sa deposition. Ang kaso? Hindi ako makapag-focus dahil sa paraan niyang tumitig sa akin—parang may ibang agenda maliban sa kaso. “Can you stop looking at me like that?” iritable kong sabi habang binubuklat ang folder sa harap ko. Nag-angat siya ng tingin mula sa baso ng whiskey niya at ngumiti. “Like what?” Napairap ako. “Like you’re thinking of something other than work.” “Hmm, guilty,” walang kahirap-hirap niyang inamin. “Pero sino bang may kasalanan? Hindi ko naman ginustong maadik sa presensya mo, doc.” Napaat
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Nagtagal pa kami sa opisina niya, hindi nagmamadaling tapusin ang usapan, hindi rin nagmamadaling umalis. Parang kahit wala kaming sinasabi, may sariling paraan ang hangin sa pagitan naming dalawa para magkaintindihan. “So,” basag niya ulit sa katahimikan. “What now, doc?” Napakunot ang noo ko. “What do you mean?” Umayos siya ng upo, ini-cross ang isang paa sa ibabaw ng tuhod niya, all casual and confident—Enzo Fuentabella in his natural state. “You’re cleared from the case. Wala ka nang dapat ipag-alala. Pwede ka nang bumalik sa dati mong routine, wala nang istorbo na kagaya ko.” Nagkibit-balikat ako, nag-aalangan kung dapat ko ba siyang seryosohin. “That’s good, right?” Ngumiti siya, pero hindi ito ‘yong usual na mapang-asar niyang ngiti. “Right.” Tumingin siya sa akin nang matagal, as if waiting for something. Nang hindi ako nagsalita, siya na ulit ang nagpatuloy. “Pero tell me honestly, doc… did you really want me gone?” Napalunok a