Magkasama kami ni Eros sa mall dahil namimili kami ng damit ng baby naming dalawa. Wala kaming idea kung anong gender kaya naman neutral yung binibili namin.Kagat-Kagat ko ang ibabang labi habang nahihirapang mamili ng baby bottles niya. Nang sulyapan ko si Eros para sana tanungin ay nanlaki ang mata ko nang halos puno na ang push cart na hawak niya kakalagay niya ng mga cute na bagay.‘Eros, Eros, Eros.. Hindi porket bilyonaryo ka ay uubusin mo ang mga gamit ng baby sa baby section!’Nilapitan ko siya na maganda ang ngiti habang panay ang lagay sa cart. “Hoy!”“Ano trip mo? Uubusin mo ba yung laman ng store?” sita ko na ikinatigil niya at inosenteng tumitig sa akin.Napahawak siya sa batok nang mapatingin ang iba. “Lahat ‘to essential babe,” bulong niya at itinaas pa ang maliliit na sapatos as if susuotin ‘yon ng bata agad?!“Look, babe.. Hindi pa makakalakad ang bata pagkalabas, para saan ang sapatos na bente piraso?” singhal ko.“D-Design?” alanganin na sagot niya habang nakataas
Kumuyom ang kamao ko dahil kailangan ko pigilan ang sariling lumabas sa kotse. Hanggang sa mapikon si Rocco ay parang baliw itong tumawa. “Putangina. Ayaw mong bumaba riyan!” galit na sigaw niya at pinagsasapak yung salamin sa bintana dahilan para matakot ako lalo. “R-Rocco!” sigaw ni Eros at halos gumapang siya ngunit pinaglaruan lang siya ng mga tauhan ni Rocco. ‘Nasaan na ba ang body guards ni Eros? Bakit hindi sila lumalabas ngayon?!’ “Ah!” daing ni Eros nang sipain siya sa tyan. Napapikit ako ng mariin. Please dumating na kayo kuya.. Hanggang sa makarinig ako sunond-sunod nang busina ng mabilis na sasakyan. Nanlaki ang mata ko at nakahinga ng maluwag. Umatras kaagad yung mga tauhan ni Rocco ngunit mabilis silang naharangan ng isa pang sasakyan na sports car na paniguradong kay Adi. Dahil doon ay nakubong sila. Bumaba kaagad si Kuya Ashanti na kasama si Isaiah habang si Adrielle ay bumaba rin. Tatawa tawa na lumapit si Rocco kay Kuya Ashanti na salubong ang kilay
Dahil doon ay hindi kami nagpapansinan ni Eros. Hindi niya ako kinakausap at ganoon rin ako. Hanggang sa dinner time ay hindi ako bumaba dahilan para pumasok siya sa kwarto at nakatingin sa akin.“Let’s eat,” mahinahon niyang sabi.“Ayoko. Wala akong gana.”“Mayella, you need to eat. Iinom ka pa ng gamot mo,” mahinang wika niya at nanlulumong tinitigan ako.Hindi ko siya tinugunan hanggang sa lumapit siya at maupo sa harapan ko. “Let’s go. Kumain ka na,” usal niya.“Ayoko nga. Huwag mo ‘kong pilitin—”“Fine. Huwag tayo kumain dalawa.” Nanlaki ang mata ko at tinitigan siya. S-Siraulo ba siya?“Kumain ka na doon,” pabulong na sabi ko.“No. If you won’t eat, then I won’t eat—” Inis akong tumayo at naglakad na, mabilis naman siyang sumunod. Sobrang tahimik naming naglalakad sa hallway at kahit paghinga niya ay naririnig ko.Pagkababa ay wala akong gana na sumubo ng pagkain habang lahat sila ay tahimik at nakikiramdam sa amin ni Eros.Wala kasi ang parents namin dito. I think may inaayos s
“Mayi!” Napabangon ako kaagad sa malakas na tawag sa akin. Nang titigan ko ang kaharap ay sunod-sunod na nangilid ang luha ko nang makita si Eros. “E-Eros.. E-Eros!” Niyakap ko siya ng mahigpit at malakas na humagulgol. “W-What’s wrong babe? Hmm?” Naramdaman ko ang paghagod ng palad niya mula ulo ko hanggang sa likuran. “I-I saw you— b-bleeding due to a gunshot—” Panay ang iyak ko at hindi naituloy ang sinasabi. Huminga siya ng malalim at inalo ako, hinawakan niya ang mukha ko nang humiwalay ako sa yakap kasabay ng pagpahid ng hinlalaki niya sa mga luha ko sa pisngi. “It’s just a dream babe, it didn’t happen and it won’t happen okay?” paninigurado niya ngunit ramdam na ramdam ko pa rin ang sakit sa puso. Para akong dinadamba sa dibdib nang paulit ulit. It was crazy. It felt so real. Hindi ko magawang tumahan sa sobrang takot. “E-Eros..” “I’m here babe, I’m here..” Maya-Maya ay may kumatok sa kwarto. “I’ll just open the door—” “‘Wag. B-Baka si Rocco ‘yan—” “He ca
Nagtataka ako sa inaasta ni Eros, kanina ko pa siya inoobserbahan at ramdam kong may tinatago siya sa akin.Hanggang sa sinubukan kong lapitan ang cellphone niya at i-unlock ‘yon habang nasa labas siya ng kwarto.Nakita ko ang maraming messages ni Attorney Bela. Dismayado ko iyong binasa.Bela: Did you really kick me out in your team?!Bela: I heard from Espi that I’m out of the team. How could you do this to me Eros?Bela: How dare you do this to me? Is it because of Mayella? Is she jealous of me?!Eros: She’s out of my decisions. I gave you a lot of chances and you’re out of the line, Bela.Bela: Out of the line??? Bela: Nauna ako kesa kay Mayella! Ako ang kailangan mo sa lawfirm!Eros: Damn. Tanga ka ba? Nauna ka sa kanya and so what? She’s my woman. You’re only my collegue. Eros: Tangina. Inaasahan mo bang pipiliin kita over my woman? Abogado ka sa pag-iisip na ‘yan?Bela: Hindi mo man lang ba ako ginusto? Matagal na tayong magkaibigan Eros!Eros: You’re a friend for a reason, B
Habang kumakain kami lahat sa hapag kainan ay hindi makaimik ang lahat sa sobrang seryoso ni Eros. Kahit mga kapatid niya ay walang kibo.Ngunit biglang nagsalita si Espi, nandito rin kasi ang mga kaibigan ko.“Atty. Fuentabella, about Mayella’s case. The evidences were destroyed in Bela’s hand, gusto mo bang mag-file ako ng kaso?” Umangat ang tingin ni Eros at matipid na tumango.“Sige,” tipid niya pang sagot.“After her case, sumama ka na lang sa kanila sa hacienda, Atty. Perez,” suhestyon ni Eros na ikinahinto ni Espi.“Hindi na attorney, kaya ko naman ang sarili ko—”“I know your mental capability, Espi. Kaya mo, yes. I won’t deny that. But in terms of danger, I’m afraid you might get hurt in the process. Ayokong nalulungkot si Mayi,” mahinahon na paliwanag ni Eros dahilan para hindi makasagot si Espi.“Isa na lang ako sa mga maari mong pagkatiwalaan attorney, excluding me on this case will be hard. Think of me as your colleague. Not as your fiance’s friend, let’s remove personal
Nakaharap ko si Eros ngayon, maganda ang ngiti. Ngunit hindi ko magawang pilitin ang sarili kong i-peke ang mga ngiti ko. Alam ko na ang plano niya. ‘Hindi niya kailangang umabot sa ganoong punto..’ Ngunit hinayaan ko siyang magpahinga, ni sermonan, awayin, o komprontahin ay hindi ko magawa. Wala akong pagpipilian dahil ayokong mas makabigat pa sa kanya. Makalipas ang ilang araw ay alam kong naging malamig ang trato ko kay Eros. Hanggang sa pangalawang trial ay out for investigation and probation na ako. Hindi ko na kailangan pang makulong, but once my name is called. I have to be present inside the court. “Congrats, babe. Congrats!” masayang sabi ni Eros at mahigpit akong niyakap. Pilit akong ngumiti. “It’s not yet time to celebrate but I’m happy for you babe. Ngayon, si Rocco na lang ang problema dahil nakakawala pa rin siya.” “Oo nga eh,” tugon ko at hinayaan siyang hawakan ako sa kamay. Iniwan kami saglit ni Eros dahil may pipirmahan siyang papers. Kasama ko nam
Sumugod kami kaagad sa ospital matapos sabihin sa akin ng pulis ang lahat. Hindi mabilang ang tibok ng aking puso kahit gaano ito kalakas. Bawat hakbang ay mas bumibigat ang nararamdaman ko. Hanggang sa makapasok sa emergency room ay nalaman ko ba si Eros ang puntirya dahil sa tama niya sa taas ng dibdib. “Unconscious, and loss of blood..” Kinakabahan na sabi ni Adi na nadaplisan lamang sa braso. Napuruhan rin si Kuya Ashanti. “I-Is he okay? H-Hindi ba g-ganoon kalala?” natatakot kong tanong. Ang luha ko ay naubos na kanina. Ngunit sa pagyuko ni Adi ay napapikit ako ng mariin, naramdaman ko ang pagkirot ng dibdib ngunit halos mayakap ko ang tyan nang tila maramdaman ‘yon ng baby namin. Humilab ang tyan ko. “M-Mayi? Namumutla ka— Mayi!” malakas na tawag niya sa akin dahilan para maalarma ang kaibigan ko nang lumupasay ako sa sahig. “Oh god! Mayi!” “Doc! Please!” tawag agad ni Savi at nilapitan ako. Ngunit pagmulat ko ay napahinto ako nang maramdaman ang pagtulo ng mainit n
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= A few days later… It was my 5th day in working here at this hospital. I receieved a lot of patients and at the same time I was discriminated. Wala akong gana at dahil na ‘yon sa head doctor dito, gigil na gigil ito sa akin at dahil hindi nila alam na ako ang may ari ng ospital ay hindi sila natatakot na tiradurin ako na mukhang bago lang sa kanila. “Kahit pa graduate ka at nakapasa with highest score, iba pa rin ang hirap ng school sa Pinas kaya huwag mo ‘ko tuturuan!” sermon nito sa akin ngunit nanatili akong nakatayo sa harap niya at nakatungo ang ulo. ‘I am sa surgeon…’ “Okay doc,” kalmadong sabi ko na lang. Habang naglalakad ako palabas ng operating room, naririnig ko pa rin ang pagbulong-bulungan ng mga staff. “Ang yabang no’n, akala mo kung sinong magaling… bago pa lang naman.” “Pinapasikat lang ng apelyido, kaya siguro nakuha ‘tong posisyon na ‘to…” Bawat salitang naririnig ko ay parang kutsilyong bumabaon sa dignidad ko, p
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= “Anong ginagawa mo dito?” malamig kong tanong habang sinusubukang huwag magpakita ng emosyon. “Legal counsel ako ng ospital na ‘to,” kalmado niyang sagot habang nakatingin sa akin nang diretso. “Looks like we’ll be seeing a lot of each other.” Halos mamilipit ang kamay ko sa inis. Gusto ko sanang tanungin kung bakit sa dami ng lugar ay dito pa siya napadpad, pero pinigilan ko ang sarili ko. Ayokong bigyan siya ng satisfaction na naiinis ako. “Kung nandito ka para manggulo, baka pwede kang humanap ng ibang ospital na abalahin,” sagot ko nang may bahid ng iritasyon. Umangat ang isang kilay niya. “Relax, Doc. I’m not here to ruin your day—well, not entirely. Trabaho lang. I take my job seriously, unlike some people who run away from their responsibilities.” Napasinghap ako sa sinabi niya. Alam kong may pinatatamaan siya, at ramdam ko ang sakit ng mga salita niya kahit pa anong pilit kong huwag pansinin. “If you’re implying something, j
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After my mom made a heartfelt words to my dad, bumaba na sila ng stage at lumapit sa table namin. “My unica hija,” malambing na sabi ni mommy at yumakap sa akin ng mahigpit. “I missed you so much anak,” bulong niya. “I miss you too mommy.” “Will you stay with us for good?” bungad ni daddy pagkayakap niya sa akin. Napahinto ako bigla. Sa gilid ng mata ko ay pansin ko ang pag-aabang ni Enzo sa mga sagot ko. “I’ll think about it dad. The salary is good there,” mahinahon na sabi ko. “If you lack financial, I can handle it anak. Hindi mo na kinukuha ang allowance mo sa akin,” sabi ni daddy pagkaupo namin. “No dad, I have to be independent rin po ‘no. I’m old enough to be married,” kalmadong sabi ko. Napansin ko ang asul na mata ni Enzo na sumiring kaya naman napairap rin ako. ‘He’s really getting into my nerves…’ Then suddenly, I remember his case. Napanalo niya kaya? Pagkatapos ng dinner, nagkayayaan ang lahat na magpunta sa garden pa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= 4 YEARS LATER… Halos madaliin kong tumakbo pababa ng airport hila-hila ang maleta ko. Male-late na ako sa wedding anniversary ni mommy at daddy! May tinapos pa kasi akong operation bago ang flight ko. Nang makalabas ay pumara agad ako ng taxi. Habang on the way sa venue ay napasandal ako sa taxi. Pagod na pagod ako eh. Halos 20 minutes rin ang byahe papunta sa venue galing sa airport. Pagkababa sa hotel ay inutos ko na sa tauhan nila daddy ang maleta dahil maayos naman na ang dress na suot ko. Halos lakad takbo ang ginawa ko para lang makahabol sa main event ng anniversary nila mommy at daddy. Habang tumatakbo ay halos hindi ko mapigil ang sariling katawan ma bumangga sa mataas na bulto na nasa harapan ko dahil sa bilis ko at madulas ang heels. “Oh my god! I’m sorry!” mabilis na sabi ko at lumayo, nang tingalain ko ito ay halos manlaki ng bahagya ang mata ko dahil nakilala ko kaagad ang may ari ng asul na pares na mga mata. ‘Damn, w
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Today was my last day here in Philippines. After our last conversation, I’ve never seen him, nor I even look for him. Kusa ko siyang nakikita sa kung saan-saan ngunit kahit tapunan ng tingin ay hindi niya ibinigay sa akin. I admit, I’m hurt. Ang sakit lang isipin na hanggang doon na lang talaga kami… Namimiss ko na siya… Sobra… Habang inaantay ang flight ko ay napatitig ako sa ticket at passport ko. ‘G-Gusto ko siyang makita at hilingin na balikan niya ako, but then he discarded me like I was nothing. G-Gusto ko magalit na lang sa kanya…’ Habang nakaupo ako sa departure area, ramdam ko ang bigat ng bawat segundo. Sa bawat tiktak ng orasan, parang may hinihila sa akin pabalik, pero pilit kong nilalabanan. Sinulyapan ko ang ticket at passport sa kamay ko. Ang mga ito na lang ang nagpapapaalala na may bagong simula akong naghihintay. Pero bakit ang bigat-bigat? ‘Gusto ko siyang makita… kahit sa huling pagkakataon.’ Napapikit ako at h
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After drinking for another hour, naramdaman ko na ang hilo sa akin. Tumigil na ako dahil gusto ko na umuwi. “Lasing ka na beb?” tanong ng kaklase kong babae. Umiling naman ako. “Inaantok lang. Kailangan ko na rin umuwi pero,” sagot ko at bumuntong hininga. Later on lumipat yung kaklase kong lalake sa tabi ko. “Did you drive a car?” tanong niya kaya umiling ako. “I’ll just ride a taxi.” “Isasakay na kita mamaya,” suhestyon niya. “Kaya ko na.” After 15 minutes tumayo na ako at kinuha ang bag ko. Ako rin ang nagbayad ng nagastos namin. Pinilit ko maglakad ng deretso para lang hindi mahalata na lasing ako. Sa labasan ay naghintay ako ng taxi ngunit bago pa man pumaypay ang kamay ko ay may puntay sa kinatatayuan ko. Paglingon ko ay natigilan ako nang makita si Enzo. “I wanted to drive you home, but I know I drank a lot more than you did… I’ll just come with you,” mahinahon niyang sabi. “There’s no need, Enzo.” “I think I have to,”
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= It’s a week ago since Enzo and I last met each other… Nasa bahay ako at walang gana sa lahat. Akala ko okay na ako, okay na ang puso ko… Pero hindi pa pala. I was hurt… “M-Mommy,” mahinang tawag ko kay mommy na nasa kusina at naghahanda ng gabihan. “Oh anak?” tugon niya at nilingon ako. “M-Mommy… A-Ayoko na po dito,” mahinang bulong ko. Napahinto siya sa pagluluto at sumeryoso ang mukha. Pinatay niya ang kalan at nilapitan ako ngunit isang hawak niya lang at ayos sa mga buhok ko ay tumulo na ang luha ko. ‘Ang sakit…’ “W-Why anak? A-Ano ‘yon? Say it to mommy,” pag-aalo niya at niyakap ako. Panay ang hikbi ko sa kanyang nga balikat. “I-I can’t stay here, s-seeing Enzo… P-Parang pinapatay ang puso ko sa sakit mommy. Ang sakit… A-Akala ko…” “A-Akala ko a-ayos na ako…” panay ang hikbi ko at halos hindi ako makahinga kakaiyak. “A-Ano g-gusto mo gawin anak?” “M-Mommy… I-Ilayo n-niyo na po ako dito, k-kahit saang bansa b-bast
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After a few days, sinubukan ko puntahan si Enzo sa kanyang condo. Kinakabahan ako at hindi maipaliwanag ang nararamdaman. ‘Itataboy niya kaya ako?’ I knocked on his door three times, my heart is thumping very hard and I cannot do anything… Nang marinig ko ang pagbukas no’n ay napasinghap ako. Pagbukas no’n ay tumambad sa akin ang bahagyang namumutla na mukha ni Enzo. “Can I come in?” pabulong na tanony ko, huminga siya ng malalim at tumango. Sumunod ako sa kanya sa sala at doon ko nakita ang kumpol kumpol na kable ng kanyang laptop, at mga papers and documents na nakakalat. Tila inaaral niya ang kaso… “H-How’s your shoulder?” pabulong na kwestyon ko matapos maupo sa parteng sofa na walang laman na papel. “Good,” malamig niyang tugon. Hindi naman ganito si Enzo noon, kahit seryoso siya at hindi siya ganito kalamig lalo na pagdating sa akin. Ngunit ngayon ay iba… “E-Enzo… About the case—” “It’s not something I can share… I’m sorry,
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Mabilis akong sumunod sa kanya, pinilit ko siyang habulin. “Enzo sandali!” Habol ko at lakad takbo ang ginawa. “Enzo!” Ngunit nang nasa pinto niya na ay mabilis niyang sinara ang pinto dahilan para maiwan ako sa labas. Panay ang katok ko. “J-Just rest!” rinig ko ang malakas niyang sigaw sa kabilang pinto kaya mariin akong napapikit. Wala akong nagawa. Alam ko ang password ng kanyang condo pero tingin ko ay may kailangan siyang gawin. ‘Ang bakal na ‘yon? I-Ibig bang sabihin no’n hindi pa siya magaling?’ Napabuntong-hininga ako habang nakatayo sa labas ng pinto ni Enzo. Pinilit kong kumalma, kahit na ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Bakit niya kailangang magtago? Ano ang ginagawa niya na ayaw niyang malaman ko? “Enzo, please… Open the door,” mahinang tawag ko, pero walang sagot. Tila lalo pang bumibigat ang bawat segundo na lumilipas. Alam kong dapat ko siyang intindihin, pero hindi ko maiwasang magtaka at mag-alala. Hinawakan k