CHAPTER 5- ASSISTANCE

"Are you okay? How are you feeling?" sunod-sunod na tanong sa akin ni Marciella nang magpang-abot kami sa counter ng DH.

"Yeah, fortunately ay hindi naman ako nilagnat," matamlay kong sagot. "Sana nga ay nilagnat na lang ako para nag-stay siya," dagdag na bulong ko pa.

"Ha?" pangugumpirma naman ng kausap ko dahil paniguradong hindi niya iyon naintindihan.

"Wala," tipid kong sagot.

"Bakit parang ang tamlay mo? Sure ka bang okay ka lang?" pangungulit pa nito sa akin. Marahil ay nakokonsensya na rin ito sa ginawa niya kahapon sa akin.

"I'm fine, Marci. Don't worry. Medyo kulang lang ako sa tulog dahil sa punyetang thesis paper ko."

"Same here," sabay-sabay pa na sagot nina Jeannie, Crystal at Gabriella na nasa hulihan ko nakapila.

"Hindi na yata ako aabot sa graduation," himutok ko pa sabay hikab.

"Ayaw ko magpa-cremate kaya arang kailangan ko na ring bumili ng kabaong ko at mag-secure ng slot sa private cemetery," dagdag ni Crystal.

"Mag-a-apply na ako mamaya ng insurance," segunda naman Jeannie.

"Sila mommy na lang ang bahala sa bangkay ko. Masyado na akong pagod at puyat para paghandaan pa ang kamatayan ko, 'no?" matamlay ding sabi ni Gabriella.

Nagkatinginan pa kami at sabay-sabay na napahagalpak ng tawa. Napatingin pa sa amin ang mga agent na kumain din ngayon. Tama nga ang sabi nila na 4th year college is both a blessing and a curse.

"In fairness naman sa'yo, Kenshane, ha? Marunong ka ng tumawa at makipagsabayan sa amin," puna pa sa akin ni Crystal.

"Napansin ko nga rin," sang-ayon naman ni Marciella.

Naitikom ko naman ang bibig at ipinukos na lang ang aking atensiyon sa unahan. Ako na rin kasi ang susunod. Matatapos na si Marciella sa order niya.

"Set B, please?" nakangiti kong sabi sa kay Agent Nextar na siya isa sa naka-duty ngayon.

"See? Kahit pagod at puyat ay blooming pa rin ang Ate Kenshane mo," panunudyo na naman sa'kin ni Crystal.

Kung bakit kasi sila palagi ang nakakasabayan ko? Mga daot. Iiyak ang araw kung magiging tahimik sa isang tabi ang mga ito.

"Iyan ang epekto ni Faller Coleman," bulong pa ni Gab na narinig ko naman.

"Omo!" tili ni Jeannie na pare-pareho naming ikinagulat. "For real?" kalmado na nitong dagdag.

Ngumiti naman ako at hinarap sila. "Ngayon lang ako natuwa sa chismisan ninyo. Keep it up," saad ko pa at kinuha na ang order kung pagkain.

Naghanap ako ng bakanteng mesa at sa pwesto ko kahapon pa rin ako napunta.

"Silly life," usal ko at sabay singhal.

Dahil sigurado naman akong wala akong makakasabay sa pagkain ay hindi na ako nag-abalang tanggalin isa-isa sa tray ang pagkain. Kaagad na lang akong kumain.

"Kamusta ang bio natin?" tanong ko kay Kenya na malapit lang din sa pwesto ko.

Kasabay niya ngayon si Xandria na tahimik lang ding kumakain. Naka-uniform na rin sila pareho samantalang ako ay ni hindi pa nakaligo. Kung sabagay ay iba-iba naman ang oras ng pasok namin.

"Pinabago ko na dahil baka iyon pa rin ang gamitin nila sa susunod na orientation."

"Bakit? May bago na naman?" tanong ko naman.

"Yeah. Si Shines Walter."

Napakurap-kurap naman ako at saglit na napahinto sa pagnguya. Parang familiar sa akin ang pangalan. Hindi ko nga lang matandaan kung saan ko ba narinig iyon.

"Ohh. I know her. She's attending the same school as you, and she's one of the youngest and best hackers in our country," bigay-alam sa akin ni Xandria.

"Ah, I see."

"Oh, Faller is here," rinig kong anunsiyo ni Gabriella. Hindi ako nag-abalang tapunan ng tingin ang tinutukoy nito. Naiinis pa rin ako sa huli niyang sinabi sa akin kaninang madaling araw.

["But you know, opposite poles attract each other, right? Maybe, well, just maybe we're meant for each other. Who knows?"

"We are not. You should sleep. Mukhang hindi ka naman na lalagnatin pa. I'll head to my flat now."]

I shouldn't have joked with him about that. Tsk. Ang pangit niya ka-bonding.

"Ikaw lang ang kumakain na nasa tray," saad ng pamilyar na boses sa aking pandinig. Kahit siguro sobrang layo niya at maingay ang paligid ay makikilala ko pa rin ang kanyang boses.

"Oh, good morning," kaswal kong bati. "Nakatulog ka ba nang maayos?" segundang tanong ko.

"Yeah, how about you?"

"What do you think?" pabulong kong sagot sabay nguya.

Napatingin sa akin si Xandria at nagtama pa ang aming paningin. Tinawanan lang ako nito. Baka iniisip na naman nitong gigil na gigil na naman ako sa aking kinakain.

"Pardon me?" usisa naman ni Faller. Ngumiti ako sa kanya kahit na may laman pa ang bunganga ko sabay iling.

"Nothing," tipid kong sagot.

"Don't smile and talk when your mouth is full."

"You're talking to me though," sagot ko sabay inom ng tubig. "Pupunta ako sa training mo mamaya..."

"You mean, right after my training?" pamumutol niya sa sasabihin ko pa.

"Ah, sorry kahapon. Wala kasi akong dalang sasakyan kaya..."

"I don't take a ton of excuses, especially when they come from you."

Hindi ko na lang pinansin ang kanyang sinabi dahil baka tuluyang maubos ang pasensiya ko sa ganito kaaga. Inaantok pa ako at may pasok pa.

Tumayo na ako kaya kaagad siyang napatingin sa akin. "Tapos ka na? Parang walang bawas ang pagkain mo..."

"I'm done, and it doesn't matter if I've touched my food or not." kaswal kong sabi at lumabas na ng DH.

'Excuses?! Duh?! Eh, totoo naman talagang wala akong sasakyang dala, psss! Nakita niya naman kung paano ko inayos ang kotse ko kagabi. Aish, men are too complicated to make things easier to understand. Tsk.'

Pagkapasok ko nang aking flat ay kaagad kong naamoy ang para bang bagay na nasusunog.

Wait, wha?! Nasusunog...

"Holy shit!" sigaw ko at patakbong nilapitan ang electric flat iron na nakalimutan ko pa lang i-off.

Nang mabunot ko na ay nakanganga lang ako habang nakatingin sa sunog kong school uniform. Nang mahimasmasan din ako ay napakamot na lang ako sa aking noo.

"Buhay is life!" himutok ko at pasalampak na nahiga sa couch. Para bang bigla na lang akong nawalan ng ganang mabuhay pa.

'Lord, mahaba pa ba ang kandila ko? Hindi ba pwedeng bilis-bilisan na ang pagkaupos nito?'

"Nakakainis!" maktol ko pa at pumadyak-padyak sa hangin. Kung may invisible creatures man akong matamaan ay hindi ko na kasalanan iyon.

"I need to create an iron that automatically switches off when it doesn't detect any human presence nearby, and I'll name it the 'Decision Iron' because it autonomously makes choices in its operation."

Marahas akong napabangon dahil sa ideyang iyon.

"Wow, you're pretty genius, Kenshane. Great job. Plus 10 ka sa mga ninuno mong inventor," puri ko pa sa aking sarili.

Imbes na pagluksaan ang aking nasunog na uniform dahil sa sarili kong katangahan ay tumayo ako at binuksan ang music player ko at kaagad na sinabayan ng indak ang beat ng kanta ni Taylor Swift na Shake it off.

"I stay out too late. Got nothin' in my brain. That's what people say, mm-mm!" sabay ko pa sa kanta habang sumasayaw din. Napangiti pa ako nang makita ang reflection ko sa salamin ng glass cabinet ko.

Yeah, wala nga talaga sigurong kalaman-laman ang utak ko ngayon pero ang mahalaga ay maganda ako.

"I go on too many dates but I can't make 'em stay... No, I don't! These lines aren't suitable for me," react ko pa.

Tama, kailangan ko lang din i-shake it off ang kamalasan ko sa buhay.

'Life must go on no matter how hard it is, Kenshane!'

"Heartbreakers gonna break, break, break, break, break. And the fakers gonna fake, fake, fake, fake, fake. Baby, I'm just gonna shake, shake, shake, shake, shake. I shake it off, I shake it off!" Feel na feel ko pang kumanta at sumayaw. Mas malakas pa yata ang boses ko kaysa sa volume ng speaker ko.

"You're good."

"Ay butete!" pulahaw ko dahil sa gulat. "Fall?! Paano ka nakapasok?"

"Bukas ang pinto mo, kumatok ako pero hindi mo narinig. Ang lakas ng sound trip mo pati na ang..."

"Bakit? Is there's something else you need?" pamumutol ko pa sa kanyang sasabihin para isalba ang aking sarili sa kahihiyan.

'Lord naman! Bakit ang difficult mo sa akin ngayon?!'

Now that I remember that I was shaking my butt as if my life depended on it, it feels like I just need to be buried where I am standing right now.

"Kenya asked me to check on you because she said she just received a notification that something is burning up in your flat."

Right, there's a tool all over this camp to ensure our safety, especially when it comes to fire. Our flats are connected, so if one catches fire, it affects everyone. They also know that I can be forgetful about these things.

"I'm fine," nakangiti kong sabi. "You can leave. I need to take a shower and go to school."

"Ano ba iyong nasunog?" usisa niya pa.

Iniwasan ko namang mapatingin sa kinalalagyan ng flat iron na nakapatong pa sa sunog kong uniform.

"Ah, baka nag-malfunction lang ang Fire Detector ni Kenya. Okay naman ako at ang buong flat ko. Sige na, mamaya na lang tayo uli mag-usap dahil baka hindi pa ako makapasok, eh. You know, I really love talking to you."

"That's why you left me at the DH, right?" sarkastikong sabi niya.

Napalunok naman ako. "Well, you know that I have to."

"Yeah, it's always 'you just have to'."

"Inaaway mo ba ako?" patanong kong sabi.

"Hindi," tipid niya namang sabi.

"It sounds like that to me, Faller Coleman." Natigilan naman siya dahil sa pagbanggit ko sa buong pangalan niya. "I'm still a student and you're not. Can't you just understand me?" may halong pakiusap kong sabi.

Wait... Bakit nga ba ako nagpapaliwanag at nakikiusap sa kanya? Tsk. This is not a good sign.

"Anyway, labas ka na lang. Kailangan ko ng maligo. Lock the door as you leave," paalala ko pa sa kanya at pumasok na ng kwarto ko.

Inihanda ko muna ang uniform ko bago pumasok ng CR. Mahigit 30 minutes din bago ako natapos. Binilisan ko na ang aking kilos nang mapagtantong malapit na rin palang mag 8:00 a.m. May mahigit isang oras pa naman ako pero paniguradong traffic kaya hindi ako pwedeng makampante lang.

Isinukbit ko na ang bag ko. Hindi rin kinalimutang dalhin ang laptop ko at lumabas na ng kwarto.

Napakunot-noo ako nang madatnan kong nakaupo pa rin si Faller sa couch. Mukhang hinihintay talaga ako nito.

"What's wrong with you? Why are you still here? I thought you had already left." I bombarded him with questions.

"Uhm, do you need a driver? I can drive you to school. I can also pick you up if you want. I have my own car as well."

"Oh, I would love that, but... What's going on? You need something from me, right?" I inquired, suspicious and curious. Faller was behaving strangely. "Tell me, what is it?"

"Uhm, I'm probably being too obvious..."

"Yes, you are, Faller Coleman. What do you really need from me? I know you wouldn't come and wait at my flat without a reason. I'm aware you're a busy person."

'Especially considering that I know you have a meeting today. You'll be meeting Eliza, won't you?'

I wondered what time they would meet. I hoped it would be at a time when I'm not here. I suppressed any irritation. I didn't want him to think I was moody, it's not a cool comment to hear from him.

Faller scratched his neck and stood up, giving me an intense look.

"You look pale; you could use a light makeup on your face at least."

I paused and stared at him. His approach was quite different. While my older brother Ashmer doesn't allow Kenya to wear even light makeup, especially when going to school, Faller seemed to recommend it.

"I will, my lip tint and powder are in my car. So, what do you need from me? Please, tell me. I need to go."

"I need to invent at least one GC tool to pass the training, right?"

"Uhm, do you need to? I don't know, maybe that's one of the new rules they've added. We used to focus only on the skills required for our chosen department. But yes, I've heard there are new rules for newcomers this year. I'm not one of the ones in charge of making trainee rules."

And I don't really care about that either. I'm past that stage, so I'm exclusively focusing on my job now.

"Can you help me? Or at least assist me in creating a tool. You can be my teacher too. I used to be one of the responsible students back then. You know that."

"I know? No, I don't," I replied, echoing his previous denials of our acquaintance.

"Ah, right. My bad, but..."

"Yes, of course, I'll help you. Let's discuss it after school, baby," I whispered to him with a smile and then left.

Faller Coleman, you still need my help. You know I'm the only one you know here whom you can ask for help. Don't worry, I'll always be there for you.

So, can you forgive me for what I did to you last year? My conscience is killing me, you know.