Sa loob ng kanyang opisina, hindi mapakali si Azriel. Nakatitig siya sa nakakalat na mga dokumento sa kanyang mesa—mga police reports, medical records, at newspaper clippings tungkol sa trahedyang nangyari labing-tatlong taon na ang nakalipas.Isang ulat ang nagsasabing si Zephyrine lang ang nakaligtas, ngunit may isa pang dokumentong nagsasaad na ang katawan ng pangalawang kambal ay hindi kailanman natagpuan.Malamig ang ekspresyon ni Azriel habang mahigpit na hawak ang isang lumang larawan—isang litrato ng pamilya Rivera bago ang aksidente. Doon, kitang-kita ang dalawang batang babae na magkamukhang-magkamukha.Biglang bumukas ang pinto at pumasok ang kanyang private investigator, dala ang bagong impormasyon."Sir, we dug deeper, just as you asked," seryosong sabi ng lalaki habang inilalapag ang isang bagong folder sa harapan ni Azriel.Nag-inat siya ng mga daliri bago binuksan ang mga papeles. Tila bumigat ang paligid sa bawat pahinang binabasa niya."Tell me everything," malamig n
Nakatayo si Azriel sa baybayin, nakatanaw sa madilim na alon na tila binabalik ang isang malagim na alaala mula labintatlong taon na ang nakalilipas. Ang hamog sa paligid ay tila multo ng nakaraan, bumabalot sa kanya habang kinakausap ang isang matandang mangingisda—isa sa mga huling nakakita sa trahedyang naganap noon.“Naalala mo ba ang aksidenteng nangyari dito labintatlong taon na ang nakalipas?” tanong ni Azriel, ang tinig niya’y malamig ngunit may bahid ng pag-asa.Bahagyang napaisip ang matanda bago tumango. “Oo, hijo. Isa ‘yon sa hindi ko malilimutan.”Napatingin si Azriel sa matanda, hinihintay ang kasunod na sasabihin nito.“May bagyo noon,” simula ng matanda, tila muling nabubuhay sa kanyang isipan ang eksena. “Malakas ang ulan. Kumukulog, kumikidlat. Wala akong magawa kundi panoorin ang dagat na nagwawala.”Tumigil ito saglit, saka muling tumingin kay Azriel. “Tatlo silang nasa tubig. Dalawang bata, isang babae. Pare-pareho silang nalulunod.”Malamig na hangin ang dumaan s
Nang bumukas ang pinto ng kwarto, agad siyang napalingon.Si Aiden.Nakatayo ito sa may pinto, nakakunot ang noo habang nakatitig sa kanya."Zephyrine?" anitong may halong pag-aalala. "Are you okay?"Mabilis niyang pinilit ang sarili na ngumiti, kahit pa ramdam niyang nanginginig pa rin ang katawan niya."Of course," sagot niya, pilit na pinapatatag ang boses. "Why wouldn't I be?"Pinilit niyang lumapit kay Aiden, pilit pinapawi ang takot sa kanyang puso. Kailangan niyang ipakita na siya lang ang nandito. Siya lang ang may kontrol.Dahil kung bibigay siya…Baka bumalik si Zarraeah.At kung mangyari iyon, baka bumalik din si Azriel sa buhay nila.At hindi na niya hahayaan na mangyari iyon._____Nag-aalab ang galit ni Azriel habang bumabaybay ang sasakyan niya patungo sa Rivera estate. Ang mga bagong natuklasan niya ay mas lalong gumulo sa isip niya—hindi lang isa, kundi dalawang bata ang nakita sa tubig noong trahedya. At may isa pang babae kasama nila."Dalawa silang naroon… pero sin
Habang patuloy ang tensyon sa mansyon ng Rivera, sa kabilang banda naman ay abala ang mga tauhan ni Azriel sa mas malalim pang pagsisiyasat. Ang mga private investigators niya ay walang tigil sa paghahanap ng sagot tungkol kay Zephyrine—at habang mas marami silang natutuklasan, lalo lang silang naguguluhan.May mga dokumentong hindi tugma, mga ulat tungkol sa kanyang childhood behavior na tila hindi pare-pareho. Minsan, inilalarawan siya bilang isang batang mahiyain at mahina; sa ibang tala naman, isang matapang at determinadong babae. Hindi lang iyon—may ilang pagkakataon din kung saan tila nagbabago ang kanyang ugali sa di maipaliwanag na dahilan.At nang makarating kay Azriel ang mga impormasyong ito, lalo lamang tumibay ang kanyang paniniwala—may tinatago si Zephyrine.Hindi siya nag-aksaya ng oras. Kinabukasan, dumiretso siya sa kumpanya ni Zephyrine, hindi alintana kung anong gulo ang idudulot ng kanyang biglaang pagbisita.Pagdating niya, hindi na siya nag-abala pang maghintay.
Sa isang pribadong opisina ng isang sikat na psychiatrist, tahimik na nakaupo si Azriel habang pinagmamasdan ang matandang doktor sa kanyang harapan. Ang kanyang mga kamao’y nakatikom, pilit pinapanatili ang kontrol sa sarili habang ang puso niya’y bumibigat sa bawat segundo ng paghihintay.Huminga nang malalim ang psychiatrist bago nagsimulang magsalita. “Mr. Dela Vega, you have to understand that what I’m about to tell you is confidential. But since you have the power and influence to dig up records that were supposed to be hidden, I have no choice but to confirm what you already suspect.”Tumiklop ang mga palad ni Azriel. "Just tell me the truth," madiin niyang utos.Nagtagal ng ilang segundo ang katahimikan bago muling nagsalita ang psychiatrist. “Zephyrine Rivera has Dissociative Identity Disorder, also known as DID.”Para bang huminto ang mundo ni Azriel."DID?" halos bulong niyang ulit. "You mean… multiple personalities?"Tumango ang psychiatrist. “DID is a disorder caused by s
Pagkauwi ni Azriel sa kanyang penthouse, agad siyang nagpunta sa bar at kumuha ng alak. Sa kabila ng mamahaling inumin na karaniwan niyang panlasa, wala itong naidulot na kahit anong ginhawa sa bigat na bumabalot sa kanya.Hindi niya matanggap. Hindi siya makapaniwala.Zarraeah… She wasn’t real?He grips the edge of the counter, his mind racing as he recalls every moment with her. Yung paraan ng pagsasalita ni Zarraeah, ang mga galaw niya, ang titig niyang laging may alab at determinasyon—lahat ng iyon, bahagi lang ni Zephyrine?“No… That’s impossible,” he mutters, shaking his head.Sinubukan niyang balikan ang bawat alaala—ang mga panahong kasama niya si Zarraeah. Paano siya mag-isip, paano siya tumawa, paano siya lumaban sa kanya. She was too real to be just an illusion.Naglakad siya papunta sa study room at hinanap ang mga lumang recordings niya mula sa mga events kung saan kasama niya si Zarraeah. Isa-isa niyang pinanood ang mga iyon, hinahanap ang ebidensyang magpapatunay na iba
Nag-init ang dugo ni Zephyrine. Pilit niyang itinulak si Azriel, pero ni hindi ito natinag.“You can’t do this,” matigas niyang sabi, pilit pinapakalma ang sariling boses. “You have no right to control my life.”Azriel smirked. “Oh, but I do.”Napalunok siya nang makita ang determinasyon sa mga mata nito. Hindi ito nagbibiro.“I’ll file another annulment,” matapang niyang sagot. “You can’t stop me.”Azriel chuckled, stepping back just enough to pull out a folder from his desk. “Go ahead. But before you do, maybe you should check these documents first.”Inihagis niya ang folder sa mesa. Nanghihinayang man, dinampot pa rin ito ni Zephyrine at binuksan. Pagkabasa pa lang sa unang pahina, nanlamig ang buo niyang katawan.It was a financial report—one that detailed every weak point ng kumpanya niya. Stocks, pending projects, investor confidence—lahat ng vulnerabilities nito, nakalista roon.Napatingin siya kay Azriel. “Ano ‘to?”“This,” he said smoothly, “is what will happen if you try to
Isang araw“Let me go, Azriel!” sigaw ni Zephyrine habang pilit niyang inaalis ang pagkakahawak nito sa kanyang braso.Ngunit hindi siya binitiwan ni Azriel. Matigas ang ekspresyon nito, at kahit anong pilit niyang lumaban, hindi siya nito pinakawalan."You don’t have a choice, Zephyrine," his voice was calm, but there was an undeniable threat beneath it. "You’re coming with me."Napasinghap siya nang maramdaman ang malamig na bakal sa kanyang pulsuhan—posas.Napalunok siya. "You’re insane," bulong niya, nanginginig sa galit at takot.Azriel smirked, his eyes dark and unreadable. "Maybe. But you belong to me. And I always take what’s mine."---Nagmamadali silang lumabas ng gusali. Sa kabila ng pagpupumiglas ni Zephyrine, binitbit siya ni Azriel patungo sa sasakyan. Walang nakapansin sa kanila, as if everything was already planned perfectly.Pagdating sa labas, isang itim na luxury car ang naghihintay. Pagbukas ni Azriel ng pinto, lalo siyang nagpumiglas.“Huwag mong isipin na papayag
Azriel froze.The world stopped.At ang tanging narinig niya ay ang munting iyak ng kanilang baby."Congratulations! It’s a baby girl!"Dahan-dahang bumagsak ang mga balikat ni Azriel habang tumutulo ang luha sa kanyang mga mata. "Oh my God… she's here…"Ngunit hindi pa sila tapos."Okay, Mr. Dela Vega, isa pa!" sabi ng doktor.Napabalikwas ulit si Azriel. "Ha?! May isa pa?!"Napairap si Zarraeah sa kabila ng pagod. "TWINS, AZRIEL! TWINS! KUNG GUSTO MONG BUMUO NG TEAM, TAPUSIN MO NA ANG ARENA TOUR MO NGAYON!"Muling napahawak si Azriel sa kamay niya, halos mapaigtad ulit nang lalo pang lumakas ang kapit ng asawa. "Yes, yes, love! Kaya mo 'to! Isa pa, promise, tapos na!"At isang huling pag-ire pa, isang panibagong iyak ang pumuno sa silid."Congratulations! A healthy baby boy!"Azriel was speechless.Napaluhod siya sa tabi ni Zarraeah, humahagulgol na parang bata habang hinahalikan ang kamay ng asawa. "Love… you did it. We did it."Napahinga nang malalim si Zarraeah, pagod na pagod ng
Maagang nagising si Azriel, puno ng sigla habang naghahanda ng almusal para kay Zarraeah. Naka-apron pa siya, seryosong nagpiprito ng bacon habang sinisiguradong perfect ang sunny-side-up eggs. Everything had to be perfect—his wife was carrying their twins, and he wanted to make her morning special."Hmm, smells good," narinig niyang mahinang bulong ni Zarraeah mula sa likod niya. Napangiti siya at lumingon, pero bago pa siya makapagsalita, bigla siyang natigilan.Napangiwi si Zarraeah, hawak ang tiyan. "Azriel... I think my water just broke."Nanlaki ang mga mata ni Azriel, napaatras siya at natabig ang frying pan. "WHAT?!""My. Water. Just. Broke." Inulit ni Zarraeah, mas mabagal, habang pilit na pinapanatili ang kalmado.Nataranta si Azriel. "Oh my God. Okay! Okay! Ano'ng gagawin ko?!""Dadalhin mo ako sa ospital?" sagot ni Zarraeah, kunot-noo pero halatang inaaliw ang sarili sa kakulitan ng asawa."Yes! Yes! Ospital!" Nagsimula siyang maglakad papunta sa pinto, pero walang sapatos
Habang tinatanggap nina Azriel at Zarraeah ang pagbati ng kanilang mga bisita, hindi maitatanggi ang saya sa kanilang mga mata. Hawak ni Azriel ang kamay ng kanyang asawa, mahigpit ngunit may banayad na pag-iingat, parang natatakot siyang mawala ito sa kanya muli."Are you happy?" bulong ni Azriel habang nakatitig kay Zarraeah.Zarraeah smiled softly, hinayaan ang sarili niyang lumubog sa init ng pagmamahal ni Azriel. "More than I ever thought I could be."Azriel’s lips curled into a soft smile, then he tightened his grip on her hand. "Good. Because I'm never letting you go."---Nagpatugtog ng isang romantic song at tinawag ng host ang bagong kasal para sa kanilang first dance. Tumayo sila sa gitna ng dance floor habang pinapalibutan ng mga ilaw at petals na unti-unting bumabagsak mula sa itaas.Azriel pulled Zarraeah close, wrapping his arms around her waist. Zarraeah rested her hands on his chest, feeling the strong, steady beat of his heart."You look stunning, Mrs. Dela Vega," bu
Samantala, nakatayo si Aiden sa loob ng isang sikat na unibersidad sa Amerika, hawak ang isang stack ng books habang lumalakad palabas ng library. Matagal na rin mula nang umalis siya sa Pilipinas, at sa kabila ng lahat ng nangyari, alam niyang kailangan niya itong gawin—para sa sarili niya, para sa bagong simula.Ngunit kahit anong pilit niyang ituon ang sarili sa pag-aaral, hindi niya maiwasang mapaisip tungkol sa nakaraan. Kay Zarraeah. Kay Zephyrine. Sa lahat ng hinanakit at pagsubok na pinagdaanan nila.Huminga siya nang malalim at itinulak ang pinto palabas ng gusali. At doon, sa hindi inaasahang pagkakataon, nakita niya siya.Isang babae ang nakatayo sa may courtyard, tila may hinahanap sa loob ng kanyang bag. Mahangin ang paligid, at bahagyang lumipad ang kanyang buhok, dahilan upang mas lumitaw ang kanyang maamong mukha.Napahinto si Aiden.Ang puso niya ay biglang bumilis ang tibok.Mula sa malayo, para siyang si Zarraeah—ang bawat kilos, ang postura, maging ang paraan ng pa
Ang araw na hinihintay ni Azriel ay dumating na. Lahat ng plano niya, kasama ang kanyang mga kaibigan, ay nasa lugar na. Isang napakagandang garden venue sa isang private resort ang pinili nila para sa proposal—punong-puno ng fairy lights, eleganteng mga bulaklak, at isang intimate na ambiance na perpektong akma sa gabing ito.Si Miguel ang nag-asikaso ng security at VIP treatment ng mga guests. Si Dylan ang nag-manage ng decorations, ensuring na perpekto ang romantic setup. Si Nagi naman ang nag-aasikaso ng musical arrangement, kasama ang isang violinist na tutugtog ng romantic melody habang nangyayari ang proposal.---Sa Hotel Room ni Zarraeah“Bakit kailangan ko pa talagang mag-dress up?” reklamo ni Zarraeah habang nakatingin sa sarili sa salamin. Suot niya ang isang eleganteng white dress na may soft, flowy fabric, na lalong nagpapatingkad sa kanyang natural na ganda.Tumawa si Serenity habang inaayos ang buhok niya. “Wala namang masama kung maganda ka, ‘di ba? Special dinner lan
Maagang nagising si Azriel kinabukasan, pero hindi niya inalis ang braso niyang nakayakap kay Zarraeah. Pinagmasdan niya ito—ang mapayapang mukha nito habang natutulog, ang bahagyang pagtaas-baba ng dibdib nito sa bawat hininga.He smiled. After everything, she was finally his again.Dahan-dahan niyang inalis ang isang hibla ng buhok na nakalugay sa pisngi nito bago niya marahang hinalikan ang noo nito. Pero nang gumalaw si Zarraeah at bahagyang dumilat ang mga mata nito, napangisi si Azriel.“Good morning, Mrs. Dela Vega,” he whispered in a teasing voice.Napakislot si Zarraeah, at nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Azriel malapit sa kanya, agad siyang bumalikwas ng bangon, hinatak ang kumot para itakip sa katawan. “Azriel!” she gasped, her face turning red in an instant.Tumawa si Azriel sa reaksyon nito, halatang natutuwa sa hiya ni Zarraeah. “Bakit parang nagulat ka? Gabi pa lang, alam mo na namang hindi ka na makakatakas sa akin.”“Shut up,” she mumbled, avoiding his gaz
Ang araw na hinihintay ni Azriel ay dumating na. Lahat ng plano niya, kasama ang kanyang mga kaibigan, ay nasa lugar na. Isang napakagandang garden venue sa isang private resort ang pinili nila para sa proposal—punong-puno ng fairy lights, eleganteng mga bulaklak, at isang intimate na ambiance na perpektong akma sa gabing ito.Si Miguel ang nag-asikaso ng security at VIP treatment ng mga guests. Si Dylan ang nag-manage ng decorations, ensuring na perpekto ang romantic setup. Si Nagi naman ang nag-aasikaso ng musical arrangement, kasama ang isang violinist na tutugtog ng romantic melody habang nangyayari ang proposal.---____“Bakit kailangan ko pa talagang mag-dress up?” reklamo ni Zarraeah habang nakatingin sa sarili sa salamin. Suot niya ang isang eleganteng white dress na may soft, flowy fabric, na lalong nagpapatingkad sa kanyang natural na ganda.Tumawa si Serenity habang inaayos ang buhok niya. “Wala namang masama kung maganda ka, ‘di ba? Special dinner lang naman ‘to.”Si Xena
Maagang nagising si Azriel kinabukasan, pero hindi niya inalis ang braso niyang nakayakap kay Zarraeah. Pinagmasdan niya ito—ang mapayapang mukha nito habang natutulog, ang bahagyang pagtaas-baba ng dibdib nito sa bawat hininga.He smiled. After everything, she was finally his again.Dahan-dahan niyang inalis ang isang hibla ng buhok na nakalugay sa pisngi nito bago niya marahang hinalikan ang noo nito. Pero nang gumalaw si Zarraeah at bahagyang dumilat ang mga mata nito, napangisi si Azriel.“Good morning, Mrs. Dela Vega,” he whispered in a teasing voice.Napakislot si Zarraeah, at nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Azriel malapit sa kanya, agad siyang bumalikwas ng bangon, hinatak ang kumot para itakip sa katawan. “Azriel!” she gasped, her face turning red in an instant.Tumawa si Azriel sa reaksyon nito, halatang natutuwa sa hiya ni Zarraeah. “Bakit parang nagulat ka? Gabi pa lang, alam mo na namang hindi ka na makakatakas sa akin.”“Shut up,” she mumbled, avoiding his gaz
Tahimik na nakatingin si Zarraeah kay Azriel, hindi makapaniwala sa mga salitang binitiwan nito."Because I love you, Zarraeah. And I want to make you fall in love with me again."Mabilis ang tibok ng puso niya. Hindi niya alam kung dahil sa kaba, sa gulat, o sa kilig na pilit niyang isinasantabi mula pa noon.Hindi siya nakasagot. Paano nga ba? Kapag tinititigan siya ni Azriel nang ganoon, parang natutunaw ang lahat ng depensang itinayo niya.Tiningala niya ito. "Azriel..."Ngunit bago pa niya maituloy ang sasabihin, hinaplos nito ang pisngi niya—banayad, halos parang panaginip."I missed you." Mahinang bulong ni Azriel, puno ng emosyon ang boses.Napapikit si Zarraeah nang maramdaman ang init ng palad nito sa balat niya. Hindi niya alam kung bakit, pero parang may kung anong pumunit sa loob niya."Mahal mo siya."Hindi na niya kailangang itanggi. Hindi na niya kailangang lumaban.Dahan-dahan siyang lumapit. At bago pa man niya mapigilan ang sarili, nadama na niya ang labi ni Azriel