Kabanata 2.1 "She is Alive"

Mapanlinlang ang maamong mukha. Kung minsan, sila pa ay mas mapanganib sa mabangis na hayop ng kagubatan. A hideous monsters among predators.

“Pakiusap! Huwag niyo kong patayin! Pinagbantaan nila ang pamilya ko kaya wala akong nagawa!” pagmamakaawa ng lalaking may suot na puting tuksedo habang nakaluhod.

“Ano sa tingin mo, Josh? Pagbibigyan mo ba ‘to?” ang tanong ng magandang lalaki na may malambot at mahabang buhok na kaniyang ipinusod. His name is Jeonghan. Nilalaro laro niya ang patalim sa kamay habang naghihintay ng sagot. Then he offered, "Should I cut his fingers? Pluck his eyeballs?"

Ang lalaking nakaluhod ay nanginig sa takot mula sa kaniyang narinig. Pinagpatuloy niya ang pagmamakaawa, upang magsilbing kaniyang huling pag-asa upan mabuhay. “Nakikiusap ako! Bigyan niyo pa ako ng isang pagkakataon!”

“Sa isang salita mo lang, Joshua, kayang-kaya ko siyang patayin,” ang suhestiyon ni Seungcheol,  ang gwapong lalaki na may itim na buhok.

"Hey hey hey," protesta ni Jeonghan. Itinapat niya ang patalim sa gawi ni Seungcheol at sinabing,  “Why are you trying to snatch my prey away? Akin siya~"

Sinamaan ng tingin ni Seungcheol si Jeonghan, anupat nagpapahiwatig ito ng pagnanais na magseryoso ang kasama; kahit pa imposible itong gawin ng kaniyang pinakikiusapan.

"No! I will do anything! Please!" pagmamakaawa ng lalaki na ngayon ay halos h*****k na sa sahig.

Washing his smile away, Jeonghan placed the tip of the knife under the man’s chin. "Shut up. Paano mo nagagawang mag-alok ng serbisyo matapos mo kaming saksakin sa likod? Kapag nagdesisyon si Joshua na patayin ka, ako mismo ang lalagot sa hininga mo. Got it?”

“Ikaw,” sa wakas, nagsalita na si Joshua -- ang isa na may pinakamaamong mukha.

Iniatras ni Jeonghan ang patalim,  tumingin naman si Seungcheol kay Joshua at ang lalaki na naka-tuksedo ay yumuko bilang respeto.

“Talaga bang gusto mong mabuhay?”  Joshua asked with an angelic smile mask, hiding the true colours of a devil.

Nilapitan niya ang lalaki na nangingining sa labis na pagkatakot. Ang buhay nito ay nakadepende sa magiging hatol na kaniyang maririnig ngayon. “I can’t believe that a traitor like you will ask for his life,” ang natatawang sambit ni Joshua. He went on his kness and meet the prey’s gaze. “Nakakatawa, hindi ba?”

“P-Patawarin mo ko, young master. Pinagbantaan nila ang buhay ng pamilya ko,” pagmamakaawa ng lalaki. Panay ang pagpatak ng kaniyang pawis habang nakatingin papaharap.

Kagisa-gisa, malakas na tawa ang kumawala sa labi ni Joshua. Ito ay isang uri ng tawa na maihahalintulad sa alulong ng lobo sa gitna ng madilim na kagubatan. Nang maglaho ang ngiti sa kaniyang mga labi, hinatak ni Joshua ang buhok ng lalaki papatalikod upang itaas ang mukha nito.

“Ahhhh!” the man winced in pain as he was forced to lift his head. Sa harap niya ay mayroong isa na nagbabalat kayo bilang tupa sa likod ng marahas nitong katauhan.

“Gustong gusto ko sanang makita ang dugo mo  sa aking mga kamay,” bulong in Joshua. “Pero, pumunta ako dito bilang bisita. Ayaw ko namang sirain ang iyong kasal. Madudurog ang aking puso kapag nakita ko ang maganda mong asawa na umiiyak sa duguan mong katawan. So for now, I will let you live.” Iniatras ni Joshua ang kamay. Then his smile shifted into a straight pursed line.

“Sigurado ka bang papakawalan mo siya?” tanong ni Seungcheol.

“Hey, that’s not fun,” komento ni Jeonghan na napapanguso pa.

Joshua stood up, flattened the wrinkles of his suit and then took a deep breath. "Don't ever try to do something stupid again,” ang sabi niya sa lalaki.  "Dahil ang pangalawang pagkakataon ay parang milagro. It only happens once in a blue moon,” pagpapatuloy niya.

“Salamat, young master! Thank you for sparing my life!"

Matamis na ngumiti magmuli si Joshua. It's neither pleasant or the other way around. "Then, we will go back to the reception party and enjoy the foods."

Lumabas na ng silid si Joshua, at sinundan nito ni Seungcheol. Si Jeonghan naman ay sinipa muna sa tiyan ang lalaki bago ito nagsabi ng, “Masuwerte ka.” Pagkatapos ay sumunod narin ito papalabas.

Ang tatlong gwapong mga lalaki na ito ay bumalik sa reception na parang walang nangyari. Dahil sa kanilang magagandang mukha na agaw-pansin, ang mga tao sa paligid ay panay sulyap sa mga ito; mapa-babae man o lalaki. It was as if their faces lightened up the already bright place. Ngunit hindi dapat magpalinlang ang isa sa panlabas nilang kaanyunan.

They look wonderful and angelic, but behind their identities is a dark world different from normal people.

Sino sila?

Joshua Hong, Jeonghan Yoon at Seungcheol Choi. Silang tatlo ang tagapagmana ng maimpluwensiya ngunit sikretong organisasyon na kung tawagin ay ‘HongYoonChoi’. Binubuo ito ng tatlong pamilya, ang Hong clan, Yoon clan at Choi clan. Bawat isa ay may kani-kaniyang pinuno at ang pinakamataas sa mga ito ay ang lider ng Hong clan, ang ama ni Joshua.

“Hello,” bati ni Jeonghan sa magagandang babae na nakaupo sa kabilang mesa. Kumaway pa siya at kumindat; halatang sanay na sanay ito pagdating sa pakikipaglandian.

Ang mga babae naman na nakatanggap ng kaniyang mapaghanilang bati ay natawa’t kinilig. Sino bang hindi kikiligin sa kagandang lalaking taglay ng pangalawang tagapagman ng HoonYoonChoi?

“Tumigil ka na nga sa pakikipag-landian,” babala ni Seungcheol sa kaibigan gamit ang malamig na tono. “You are getting us more attention,” dagdag pa nito.

“Ang boring naman kasi ng lugar na ito,” reklamo ni Jeonghan habang patuloy parin sa paninipat ng magandang babae sa paligid. “Hindi pa masarap ang pagkain. Umuwi nalang kaya tayo?”

“Kung naboboring ka,” wika ni Joshua, “should we kill someone to make the party fun?”

Napatigil si Seungcheol at Jeonghan sa seryosong suhestiyon ni Joshua. Tinignan nila ito gamit ang namimilog na mga mata.

“Joke,” Joshua chuckled with a peace sign.

Sanay na sila sa ganitong biro ni Joshua. Ngunit hindi sila nagpapakampante dahil ang minsang inaakalang biro, maaring may halo palang katotohanan. They been together for many years but Joshua is always hard to read.

Sa gitna ng pag-uusap ng tatlo, mayroong babaeng bigla nalang umupo sa bakanteng upuan ng kanilang mesa. Ang babae na ito ay nakangiting nakatitig sa platong nasa kaniyang harapan bago nito itinaas ang paningin ay makipagtitigan sa tatlong lalaking nagtataka sa kaniyang pagkakanarito.

Kisap matang nagtinginan ang apat.

Then Seungcheol, a man who always goes by the book, opened his lips and asked her, “Why are you sitting here?”

Kasing lamig ng niyebe ang tono ng kaniyang pananalita. Kung hindi siya kilala ng isa, aakalain nilang may plano itong makapatay gamit ang tingin. Subalit ganoon lamang talaga ang natural na pagsasalita ng lalaking bihira ipakita ang emosyon.

"Hey Cheollie~ Huwag mo naman siyang takutin," ang pagbabawal ni Jeonghan. Nakita kasi niyang namutla ang babae dahil kay Seungcheol.

Sumunod naman si Joshua sa pagsasabing, Hello, miss. Puwede mo bang tignang muli ang imbitasyon mo? Sa tingin ko, nagkamali ka ng pinuntahang table.”

Agad na sinuri ng babae ang kaniyang imbitasyon. Nang nanlaki ang mga mata nito, nahinuha ng tatlo na baka nga nagkamali siya ng napuntang lamesa.

“P-Pasensiya na. Nagkamali nga ako ng napuntahan,” ang paumanhin ng babae bago ito mabilis na tumayo at umalis para hanapin ang tamang pag-uupuan.  

"Wrong table," Seungcheol commented the obvious fact. He crossed his arms as well as his legs while tailing the clumsy girl with his droopy deer-like eyes.

“Akala ko may na-inlove na naman ng todo sa charm ko kaya bigla siyang umupo sa tabi ko para makipag-harutan,” pagbubuntong hininga ni Jeonghan, sabay  haplos sa noon na waring ikinababahala ang kagwapuhan. “Well, I wouldn’t resist if she does hit on me,” dagdag niya saka hinabol ng tingin ang babae na umupo malapit lang sa kanila.

"She's cute, right?" tanong ni Joshua na siyang tumingin din sa babae.

Sabay na sumagot ng pagtutol ang dalawa, “No.”

“She’s pretty,” pagllinaw ni Jeonghan, samantalang namula naman ang pisngi ni Seungcheol bilang pagsang-ayon.

"Maganda nga siya," wika ni Joshua. Itinuro niya gamit ang mga mata ang direksyon ng babae. “Pati narin ang mga kasama niya sa table number 6.”

Sabay na tuminging muli si Jeonghan at Seungcheol sa direksyon na kinauupuan ng babae; sa kinauupuan ni Celine Kim.  She is sitting on table number 6, alongside with some high school rich classmates.

"Hindi ko akalain na invited ka rin pala, Celine,” ang sabi ni Minnie, ang anak ng may-ari ng Ixumi company.

"Yeah, me too. I was so surprised to see you here, Celine,” dagdag ni Kazey, ang anak naman ng may-ari ng Dangdem Company.

"Wow naman, kaya mo ng bumili ng mamahaling damit,” pagpuri ni Liza, ang anak ng CEO ng MBS broadcasting station. “Congrats Celine,”may panghahamak nitong wika.

"Masayang-masaya kami na nakita kang muli, Celine. Alam mo ba, ikaw ang pinag-uusapan namin kanina,” pagsisinungaling ni Haidee. She is the daughter of the current prime minister of their country.  

"They didn't sound happy at all," Jeonghan commented while watching from the sideline, licking the corner of his lips before he kicked his tongue. "Tsk tsk tsk."

“Sila ang mga anak ng mga miyembro ng organisasyon,” ang sabi ni Seungcheol kay Joshua. Para itong bata na nagsusumbong sa magulang, kahit pa nagsalita siya gamit ang ekspresyong kasing blangko ng malinis na papel, at kasing lalim ng Pacific Ocean.

"I know," Joshua answered without removing his eyes towards them. "I know," he repeated but in quieter voice.

“So, kumusta ka naman, Celine? Anong trabaho mo? Kasal ka na ba? If not, do you have a boyfriend? Anong klase siya ng lalaki? Is he rich?”

"Nagta-trabaho ako noon as editor ng magazine. Pero iyong boyfriend ko kasi, ayaw niya na nahihirapan ako so sabi niya, mag-vacation muna ako sa ibang bansa para makapag-relax relax. Ang sweet niya no?”

“Pfft, she is lying,” Jeonghan chuckled, as if he’s looking at an interesting playmate. “Halata sa mga mata niya na nagsisinungaling siya.”

 “Who is your boyfriend? I mean, anong trabaho niya?”

"My boyfriend? Huh. He is the heir of HongYoonChoi organization. "

Nang marinig ng tatlo ang salitang ‘HongYoonChoi’ mula sa kaniyang bibig, sila ay naalerto. Ang organisasyon nila ay tagong grupo kaya’t labi silang nagtaka kung paano nalaman ng simpleng babae ang ang tungkol rito!

"HongYoonChoi? Ngayon ko lang narinig ang tungkol diyan," the girls uttered one after another

"Well, HongYoonChoi is one of the richest organisation in the world. And my boyfriend is their heir,”pagpapatuloy ni Celine. Hindi niya alam na sa ginagawa niya, naghuhukay na siya ng sariling patibong.  

"Bring her to the men's comfort room," Joshua commanded to Jeonghan. Tumayo siya pati na si Seungcheol, at nagtungo sila sa silid palikuran na siyang nasa labas ng wedding hall.

Mahinang pumaswit si Jeonghan habang pinagmamasdan si Celine mula ulo hanggang paa. “Witwiw. The playtime is over, babe.”