Kabanata 1.2 "My Boyfriend Is Rich"

Ang tanging ginawa ko lang naman ay ang magsinungaling tungkol sa boyfriend ko na hindi naman umiiral. Subalit hindi ko alam na sa simpleng pagkakamali magsisimulang gumulo ang tahimik kong buhay.

“S-Sandali!” aking protesta sa lalaking aking nakilala noong aksidente akong umupo sa maling mesa roon sa loob ng wedding hall reception. “Teka! Bitawan mo ako!”

Ginawa ko ang buong makakaya upang makalaya mula sa mahigpit niyang pagkakahawak. Subalit patuloy lamang siya sa paghatak sa akin hanggang makarating kami sa hardin.

The garden was filled with lights and flowers. However, I did not have the time to enjoy the view. At habang palayo kami ng palayo sa venue, napupuno ng mapapanganib na imahinasyon ang aking isipan.

“Sabing bitawan mo ko! Nasasaktan ako!” I protested.

Sa wakas  ay tumigil narin siya sa paglakad. Tinitigan ko ang blonde niyang buhok bago siya tuminging pabalik sa akin. He has a sweet expression before, yet when he looked back at me, his piercing gaze sent chills even to the last tip of my hair.

Pagkatapos ay sinabi niyang, "Shut up while I'm asking nice, bitch.”

Gusto kong sumigaw.

Ngunit sa kabila ng pagnanais na humingi ng saklolo, walang boses na lumabas sa nanginginig kong mga labi. The man pulled me until we arrived at the comfort room. Binuksan niya ang pinto at saka ako marahas na tinulak.

“Aray!”

My butt fell down on the cold ceramic floor that is as chill as my wet palms. Tumingin ako sa paligid habang hinahabol ang mabibigat na paghinga.  

‘Click’

Tinignan ko ang lalaking nag-lock ng pintuan. At nang itaas ko ang paningin, sumambulat sa akin ang pagmumukha ng tatlong gwapong lalaki na nakita ko kanina sa wedding reception. Sila ang mga nakaupo sa table number 9.  

Now,  they were all standing in triumph in front of me while I was still on the floor. 

"You...! You...! Anong kailangan niyo sakin?! P-Pushing someone and locking her in f-force is a crime! Pakawalan niyo ako kung hindi sisigaw!" I shouted my plea in disguise of a threat.

Gayunpaman, wala sa kanila ang nagbigay sa akin ng tingin na waring handang magparaya.

“Talagang sisigaw ako. I will really…” bulong ko habang gumagapang patalikod.

“Sige lang. Sumigaw ka,” the blonde-haired guy chuckled. Matapos ibaluktok ang mga binti upang matapatan ang aking tingin ay ipinakita niya ang kumikinang at matalim na kutsilyo sa kaniyang kamay.

It is a knife.

“Subukan mo lang sumigaw habang kasama mo kami,” pagpapatuloy niya. “Pero sinisigurado ko sayo na mas mabilis ang patalim ko kaysa sa sinumang nasa labas ng pinto na ito.”

Kumawala ang aking puso mula sa aking dibdib.  Nanginig ang aking mga kamay at nagsitayuan ang balahibo mula sa aking mga balat.

‘Mayroon siyang patalim! They are really dangerous people so I should not provoke them. Pero kung mananatili ako sa puwesto at basta nalang susunod sa gusto nila, walang katiyakan na walang mangyayari sa akin! I don’t want to die like this.’

“Magbabantay ako sa labas ng pinto, Joshua,” ang sabi ng lalaki na may itim na buhok. “Kapag may kailangan ka, tawagin mo lang kami.” Nakipagpalitan siya ng tingin sa pangatlong lalaki na nakasuot ng turtle neck shirt. Then he looked at the freak with a knife. “At ikaw naman…”

The blonde haired guy looked upon him. "Me? What? What do you need from the most awesome guy named Jeonghan?"

IInstead of answering his question, he grabbed his collar and dragged him outside the comfort room like pulling a luggage. Then, he shut the door with a BAM!

Pansamatala akong nakaramdam ng kapanatagan, na hindi naman nagtagal magmula ng tumama ang aking mga mata sa naiwang lalaki rito sa loob ng banyo. F

“Ibig sabihin, we will be alone together,” ang sambit niya gamit ang mapanghalinang tinig. He sat down to meet my level and uttered, “Hello again.” Kahit pa matamis ang tono ng kaniyang pananalita, nakakaramdam ako ng masamang kutob sa likod nito.

Lumalim ang aking paghinga. Waring may patong-patong na kumot na nakatalakbong sa akin anupat hindi ako makahinga ng maayos. Ang mga kamay ko ay labis na nangangatog, gayunpaman, sinikap kong maibuka ang bibig upang magsalita. “H-hindi ko alam kung ano ang kailangan niyo sa akin. But, doing this to me is clearly a c…”  

May malakas na puwersang humatak sa akin at nagpahinto sa aking pananalita. Para akong bakal na hinila ng malaking  magnet. Then, something wrapped around my waist. In an instant, his angelic face came in front of me and our lips suddenly were pressed against each other.

"H-Hey! You----!"

Sinubukan ko siyang itulak palayo. Ngunit ang aking protesta ay walang laban mula sa kaniyang lakas. He locked my legs between his and pulled my face with his both hands, digging his tongue inside my mouth the moment I opened them to speak a protest.

"Hmf!"

Magkahalong sakit, takot at sarap ang naramdaman ko mula sa kaniyang marahas na halik. Ang aking temperatura ay unti-unting tumaas mula sa pang-ibaba kong bahagi, samantalang ang puso ko naman ay walang hinto sa pagkabog kahit pa sinubukan kong pakalmahin ang sarili.

‘I hate to admit it. But he is a good kisser.’

Binisita ng kaniyang dila ang bawat sulok ng aking bibig. Turning his head on other way, he deeped the kiss and stole my strenght away. Nahihirapan na akong huminga dahil sa ginagawa niya.

Subalit pagbaligbaligtarin man ang lahat, hindi ako magiging mapagpasalamat sa kaniyang munting halik. This first kiss of mine isn’t as sweet as I thought it would be. Sa halip, takot ang nanalaytay sa aking katawan. Ginapi ako nito na parang bagyo. 

When he pulled away, I saw his face that looked terribly satisfied. Tears swelled up at the corner of my eyes as I uttered in trembling voice, "A-Anong ginagawa mo? Why did you do that?”

“Bakit hindi?” tugon niya. “Ang sabi mo boyfriend mo ko. Remember?”

‘Ako? Kailan ko sinabi na boyfriend ko s…’

 I did.

Kanina, nagsinungaling ako tungkol sa kasintahan mula sa organisasyong aking kinatatakutan. Ibig bang sabihin…

Ang lalaki na ito ay…

Siya ay…

"HongYoonChoi's heir," ang sabi niya matapos iwaksi ang matamis na ngiti mula sa kaniyang labi. Napalitan ito ng nakakatakot na ngisi, isang ngisi na maihahalintulad ko bilang pintuan papasok sa impyerno.

"How did you know about our HongYoonChoi organization?" 

He held my chin and pressed them hard.

"Sabihin mo ang lahat ng nalalaman mo tungkol sa amin. Kapag nagsinungaling ka, hindi magdadalawang isip itong boyfriend mo na patayin ka. So open your damn mouth, small kitten."