"LIEZEL! LET'S STOP THIS!" mariing pagkakasabi ni Leonardo kay Liezel nang muli niya itong tawagan nang makatulog si Yvonne sa tabi niya kani-kanina lang."Naririnig mo ba ang sinasabi mo, Leo? Let's stop this? Oh, cmon! Parang hindi naman tayo magkakakilala! Or, should I say, parang hindi mo naman ako kilala!" ani nito sa kaniya. Kahit hindi niya nakikita si Liezel alam niyang nakangiti ito. Hindi man lang nakaramdam ng pagka-alarma sa gusto niyang sabihin dito."Masasaktan siya, Liezel! At ayaw kong mangyari iyon kay Yvonne. Alam mong mahal ko siya... mahal ko siya, Liezel!""And, I love you too.. So! Dahil mahal kita.. kaya for sure wala kang magagawa sa gusto kong mangyari. Ang mabuti pa, Leo, kalimutan mo na ang lahat ng gusto mong sabihin.""Hanggang kailan ba 'to, Liezel?""Hanggang masaya ako sa iyo at kahit hindi ka na masaya sa akin, basta't masaya ako sa 'yo walang makakapagpigil sa relasyon natin!" anito sa kaniya."Wala tayong relasyon! Malinaw sa ating dalawa
____Batangas, City Jail. "KAMUSTA ka na, Anak? Si Y-Yvonne?" tanong ng ama ni Leonardo nang dumalaw siya sa presinto. Wala ito sa plano niya ngayon, pero ilang buwan na rin siyang hindi nakakabisita mula sa huling dalaw nila kasama si Yvonne. Tumikhim muna siya bago niya sagutin ang tanong nito. "She's fine, Pa. Hindi lang siya sumama ngayon sa akin dahil kailangan niyang magpahinga," totoong sagot niya rito."May nangyari ba kay Yvonne?""Wala naman ho. Medyo stress lang dahil sa pag-aasikaso sa kasal namin."Ngumiti ito sa kaniya."Masaya ako para sa inyo, Leo. Sana lang huwag kang tutulad sa amin ng mommy mo."Nalungkot si Leonardo nang marinig ang mga salitang iyon mula sa tatay niya. Ang hindi nito alam ay nakakagawa na siya ng ilang bagay na labag sa loob nito; sa maaaring makasira sa kanila ni Yvonne. Para sa kaniya wala siyang pinagkaiba rito n'ong nasa laya pa ito. Hindi niya makakalimutan ang mga ginawang pambabae ng ama niya sa mommy niya bago pa ito masang
--NAGING maganda naman ang naging lakad ni Liezel at Yvonne nagdaang gabi. Hindi niya na ito nagawang ibalita kay Leonardo dahil nagpahinga na siya nang hinatid siya ni Liezel. Inalok niya pa nga itong sa bahay niya na lang magpahinga at huwag na bumaba ng Tagaytay, matigas lang talaga ang ulo ng kaibigan niya at bumiyahe pa rin pauwi. Hindi niya naman ito pinigilan nang makumpirma sa katiwala ni Leo na nasa bahay lang ang nobyo niya at nagpapahinga na.Maaga siyang gumising ngayon para makapaghanda sa lakad nila ni Leonardo — apat na buwan na ang nakalipas mula nang alukin siya nitong magpakasal. She want to celebrate it with Leo. Gusto niya sana sa Siargao na lang dahil dalawang araw na lang naman at lakad na nila iyon. Natigilan si Yvonne nang may maalala; pinilig-pilig niya rin ang ulo niya para mawala ito sa isip niya. She's trying to forget everything, nangako naman siya sa sarili niyang hindi niya hahayaang maulit pa ulit ang mga natuklasan niya sa pamamagitan ni Jan
"BEST..." AGAD na lumapit si Yvonne kay Liezel. Hinawakan nito ang kamay niyang nilahad niya rito. Napansin niya agad si Leonardo sa likuran nito; blangko ang mukha halatang nasira ang lakad sana na mayroon ang mga ito."Ano ang nangyari sa iyo?" pag-aalang tanong sa kaniya ni Yvonne. Pinagmasdan niya ito ng lihim mukhang ang ganda nito sa suot nitong dress na pinatungan ng coat na mukhang pagmamay-ari ni Leonardo."Baka UTI lang daw," sagot niyang tipid."Wala pa bang test?""Okay na ako sa antibiotic, Best. Bukas na bukas din daw pwedi na akong lumabas.""Bakit mo pa kami inabala ni Yvonne? Sinabi nya naman sayong may lakad kami 'di ba?" sabat ni Leonardo sa usapan. Lumingon si Yvonne sa gawi nito habang magkahawak kamay pa rin silang magkaibigan."Leo... nag-usap na tayo 'di ba?" ani naman ni Yvonne dito.Umiwas nang tingin si Leo sa kaniya nang lihim siyang ngumiti dito na may halong pang-iinis."Sa labas lang ako. I'm sorry, Hun." Paalam ni Leo. Sinundan nila nan
__"DITO ka na muna sa bahay, ako na muna mag-aalaga sa iyo," ani ni Yvonne sa kaibigang si Liezel nang magpumilit itong magpa-discharge kinabukasan. Pumayag naman ang doctor niya nang sabihin nitong maayos na siya at wala nang nararamdaman."Makakatulong sa akin iyong trip natin bukas sa Siargao," nakangiting sabi sa kaniya."Ipapakuha na lang natin kay Leo mga gamit na dadalhin mo. Nasa Tagaytay ba?" tanong ni Yvonne dito. Abala siya sa paghahanda ng tanghalian nila ng kaibigan; sinigang na baboy ang iluluto niya rito ang paborito nilang dalawa noong nasa Aklan pa lamang sila."Kung samahan ko na lang kaya si Leo sa condo ko sa Cavite. Okay lang ba?" Napatingin siya sa gawi ni Liezel nang marinig ang suhestiyon nito. Nakaupo ito paharap sa kaniya sa bar area ng bahay niya."But if it's not it's okay. Nakakahiya naman kay Leo."Umiwas siya ng tingin dito. May bahagi ng isip niya ang nagsasabing huwag pumayag sa gusto nitong mangyari naroon din naman ang pag-alala na baka
___"BAKIT HINAYAAN MONG MANGYARI MAGKASAMA SILA, YVONNE?" may galit sa boses ni Janice. "I- I t-trust t-them," nauutal niyang tugon dito. Hindi niya man lang magawang magtaas ng tingin sa kaibigan. Kasalukuyang nasa isang cafe sila ngayon nang bigla niyang naisipang umalis. "Kulang pa ba ang mga nalaman natin na magkasabay silang pumunta sa lugar kung saan nalasing ka ha? Ano 'to bulag-bulagan! Tanga-tangahan?!" ani pa nito. Napansin niyang napailing-iling ito nang tumingin siya rito.Napasinghap siya."They explained us why, right?""Ay tanga nga! Naniwala ka naman?""J-Janice. Please!"Tinitigan lang siya ni Janice. Kilala niya ang kaibigan, galit ito base sa emosyon na pinahihiwatig ng mga mata nito."Ano pa ba ang gusto mo para maniwala ka? Na for once isipin mo naman na may mali," himig na may pakiusap sa boses nito.Napasinghap siya."Gusto mo pa ba video scandal?" natatawang tanong nito sa kaniya. Bigla siya nakaramdam nang alarma sa sinabi nito sa kaniya."I'm
____"KANINA ko pa napapansing tahimik ka. Okay ka lang ba, Hun?" tanong ni Leonardo kay Yvonne. Kasalukuyan na silang nasa airport ng umagang iyon para sa Siargao quick vacation nilang tatlo kasama si Liezel; abala naman ang isa sa sariling cellphone nito sa may 'di kalayuan kung saan sila nakaupong dalawa ni Yvonne. Nang hindi na siya makatiis sa pananahimik ng kasintahan ay tinanong niya na ito, wala naman siyang nakikitang dahilan. Ang inaasahan niyang emosyon sa mga mata nito ngayon ay tuwa dahil nandito na sila ngayon tulad ng plano nito."I-Iyong... I-iyong soccer cap mo? Matagal ko nang hindi nakikita sa 'yo. N-nasaan n-na?" tanong nitong hindi niya inaasahan. Napakunot-nuo siya nang tumingin siya rito. Pansin niya ang nanginginig na mga kamay ni Yvonne — inisip niya na lang dahil malamig din sa VIP room kung nasaan sila."Ano'ng tungkol don?""Gusto ko lang malaman kung nasaan. Paborito mo 'yon 'di ba?" muling tanong sa kaniya. "Knowing you kasi kapag mahala
CONTINUATION "CANDLE LIGHT DINNER FOR THE TWO OF US, HUN..." bulong ni Leonardo nang tanggalin nito ang blindfold niya. Nag set up ito ng isang picnic style dinner for them sa may buhanginan sa harap maliwanag na karagatan dahil sa ilaw na nagmumula sa maliwanag na sikat ng buwan."Para saan to?""I'm willing to explain you everything, Vonn. Alam kong may mga bagay kang hindi naiintindihan at hindi pinaniwalaan. That's why we're here, I'm here. Hindi ko lilinisin ang pangalan ko sa iyo, dahil hindi ko hahayaan na magkamantsa 'to! Magkamantsa ang tiwala mo sa akin, Yvonne.""Magsisinungaling ka ba sa akin? O, nagsisinungaling ka na ba sa akin?" agaw niya sa mga sasabihin ni Leonardo."Yvonne, I'll protect you. Magpapakulong naman ako kung sakaling may kasalanan nga ako sa iyo. But no, Vonn. Wala! At hindi ko hahayaan."Inalalayan siya nitong umupo. Inalatag nito ang pagkain na hinanda nito sa harap niya."Liezel should be here... may dapat siyang ipagpaliwanag sa akin