LOGINShare
Chapter 32.2
Last Updated:
2021-12-21 00:27:08Tinignan ko pa ang nakalahad niya pa ring kamay, kani-kanina lang ay hindi ako natutuwa talaga sa kanya. Pero wala na akong oras para mayroon pa akong kaalitan na kahit na sino kaya tinanggap ko na lang ito at saka ako ngumiti nang totoo. Sumilay naman ulit ang ngiti niya pero ang creepy no'n.
Ako na ang unang bumitaw sa shake hands naming dalawa at saka naman kinausap naman ngayon ni Nezoi ang iba niya pang kaklase na narito rin. Puro lalaki ang mga 'yon at saka tatlong babae lang sila kasama na itong si Medior. Mukhang maganda naman ang environment ni Nezoi sa med school niya at talagang hindi siya awkward makipag-usap sa mga kaklase niya rito.
Mayroon akong mga medical terms na naririnig pero hindi ko naman 'yon naiintindihan. Iyong kambal naman ay hindi nila maiwasan na ma-starstrucked sa mga ito at natawa naman ako roon, sinabi ko sa kanila na kumain na muna sila at s
Related chapters
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 33
"Congratulations, Vici at Veni!" masayang sigaw ko sa kanila. Dahil Recognition Day nila ngayon at si Vici ang valedictorian nila at si Veni naman ay nasa achiever. Pumalakpak pa ako dahil sa tuwa at saka ko sila niyakap. "Ang galing niyo pareho! Sobrang proud si Ate sa inyo!" Niyakap ko pa sila nang mas mahigpit ngayon. "Ate, hindi po ako makahinga!" Pinutol ko naman ang pagkakayakap ko sa kanila at hindi namin maiwasang tatlo na matawa dahil sa inaakto ko ngayon. "Ano ba kayo! Proud lang si Ate sa inyo dahil achievement ko rin na napag-aaral ko kayo at kahit papaano ay naibibigay ko ang mga pangangailangan niyo't ngayon valedictorian at achiever!" masaya kong sambit sa kanila. Narinig ko naman ang tawa nila at naririnig ko pa ang ingay ng medal nila dahil pagalaw-galaw sila. Ang dami nilang medal lalo na si Vici, si Veni ay marami rin at mula ito sa mga patimpal
Last Updated : 2021-12-21The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 34.1
Summer passed by and I can't believe it's another year for school again. I was preparing my documents and requirements, reviewing as well for my PHILSAT examination and I am eyeing a particular school that is good for law school. Certainly, I want to be an iskolar ng bayan para kaunti na lang ang babayaran. Today, I am with Irene and both of us are preparing for PHILSAT. Gusto niya rin maging iskolar, para magkasama pa rin kami. Yesterday, I was fixing the twins' papers so that they could enroll in a private school and it was not easy and up until now I don't have much of a rest. I badly need it, but it's for the sake of us, our future. So rest is not in my mind at the moment. "Mayroon din daw interview bago makapasok sa law school. Gusto raw nila malaman kung paano ka sumagot o kaya naman kung ano ang status mo sa buhay. Well, it's good... pero hindi ko mai
Last Updated : 2021-12-23The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 34.2
"Sandali naman kasi! Ang bilis-bilis mong maglakad!" sigaw ko kay Nezoi mula sa malayo dahil ang bilis niyang maglakad at nasa tuktok na agad siya ng bundok na inaakyat namin. Masaya niya namang binalik ang tingin niya at saka naglakad siya pabalik sa akin na parang bata, dahil sa laki ng ngiting nakalagay sa kanyang labi.Ang bigat-bigat ng dala niyang bag sabay ito siya parang wala lang sa kanya ang mga 'yon. Natatawang napailing naman ako sa kanya dahil ano ba ang nakain nitong lalaking ito at ganito siya ngayon. Nang malapit na siyang makapunta sa akin ay naglakad na muli ako nang mabagal dahil napagod na ako agad.Nang magkasalubong kami ay agad ko siyang mahinang sinuntok sa braso niya. "Hintayin-hintayin mo kasi ako! Masyado ka naman kasing nagmamadali, anong oras pa lang oh!" Tinaas ko ang kamay ko at tinuro ko sa kanya ang relo ko't kitang-kita roon ang 4:30
Last Updated : 2021-12-26The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 34.3
"Kaya huwag ka na magselos ah, para kang bata talaga kapag nagkakaganoon ka. Hindi bagay sa 'yo lalo na kapag tahimik, parang hindi ikaw 'yon." Natawa naman kami pareho sa sinabi kong 'yon habang inaayos na namin ang gamit namin dahil bababa na kami sa bundok na ito at may iba na kaming agenda ngayong oras."Yes po," magalang na sambit niya at ngumuso pa siya. Kinurot ko naman ang pisngi niya dahil sa inasta niyang 'yon, iba talaga kapag face value. Ang guwapo na't cute pa. Napahawak naman agad siya sa pisngi niya at mahina niya namang 'yong ininda. Natawa naman ako dahil mahina siyang umaaray at ayaw niyang iparinig sa akin 'yon para hindi ako mag-alala.Lumapit ako at tinignan ko ang pisnging kinurot ko at agad niya naman nilapit pa lalo ang pisngi niya para mahalikan ko siya sa pisngi. Nagulat ako kaya sinampal ko ang mukha niya. Natawa naman siya agad.
Last Updated : 2021-12-26The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 35.1
"Kuya Nezoi!" sigaw ng kambal at agad naman silang lumapit kay Nezoi na ikinalaki ng mga mata ko, at talagang sa kanya pa unang lumapit kaysa sa akin?! Niyakap pa nila si Nezoi at napahalukipkip lang ako sa kinakatayuan ko. Hinihintay ko silang matapos bago ako mag-react sa ginawa nilang 'yon. Nakakatampo ah! "Oh?! Bakit kay Kuya Nezoi kayo unang lumapit? Na dapat sa akin? Kayong mga bata talaga, oo!" sermon ko at narinig ko naman agad ang hagikgik ng kambal at lumapit na rin sila sa akin at saka ako niyakap, niyakap ko rin sila nang mahigpit at na-miss ko rin talaga sila. Kahit ang kukulit nila minsan at sakit sa ulo, pero miss na miss ko sila ngayon. Hinigpitan ko ang yakap ko pa sa kanila pero ang baho ng amoy nila kaya pinutol ko agad ang yakap na 'yon. "Ang babaho niyo! Saan kayo nanggaling ba?! At ganyan ang amoy niyo't
Last Updated : 2021-12-27The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 35.2
Lumipas ang araw at naging mabilis ito para sa akin. Parang kahapon lang ako nag-take ng PHILSAT ko at ito na ngayon, lalabas na ang result at titignan ko na kung nakapasa ba ako at kung puwede ba akong mag-proceed sa law school. Mayroon na akong balak kung hindi 'man ako sakaling makapasa rito.Nasa isip ko na magma-Masteral na lang ako, at maging isang ganap na Psychologist na lang kung hindi 'man ako palarin. Pero backup ko lang naman 'yon at gusto ko pa rin namang mag-proceed sa law school. Maya-maya na sasabihin ang results kung sino ang mga nakapasa at ito ako ngayon, hindi mapakali.Narito kami ngayon ni Nezoi sa isang coffee shop at ang kambal naman ay ngayon pa mismo ang first day of school nila. Sana ay maayos sila sa mga oras na ito. Nasa tabi ko lang din si Nezoi at hawak-hawak niya rin ang telepono niya, hinihintay namin pareho ang results at ang sabi na ganit
Last Updated : 2021-12-27The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 36
"Oh my gosh! Baby, look!" masayang sigaw ko kay Nezoi at pinakita ko sa kanya ang telepono ko na kitang-kita roon na nakapasa ako sa school na napili kong pagpapasukan ko ng law school."Wow! I'm so proud of my Baby! UP College of Law! You deserved it at alam ko na rin naman na sa simula pa lang na riyan ka makakapag-aral!""Gusto ko rin naman na maging iskolar ng bayan pero PUP kasi ang sabi ko, sabay sumubok lang naman ako rito at ang saya lang at sa UP pa! Iyong pressure naramdaman ko agad!" Nagsisisigaw pa ako dahil sa tuwa, at nag-try rin naman ako sa PUP pero nauna ang UP na nag-send sa akin ng Email na nakapasa ako. Hindi ko talaga maiwasan na matuwa nang sobra-sobra ngayon.He kissed my forehead and looked at me genuinely and smiled sweetly. "Don't pressure yourself, okay? Go at your own pace, don't rush things to the point
Last Updated : 2021-12-27The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 37.1
"Thank you! Dito na lang ako, ingat ka!" sinubukan kong sabihin 'yon sa masayang boses. Dumaan agad sa mata ni Nezoi na nakuha niya agad na kung bakit ganoon ang akto ko. Iniwas ko naman ang mukha ko dahil ayaw ko namang pag-usapan pa. "Hey, Baby..." mahinang tawag niya sa akin, nanlalambing. Bumuntonghininga naman ako dahil narito na kami sa UP at ngayon pa talaga siya ganyan. Kumalabog naman nang malakas ang puso ko dahil sa kilig na nararamdaman ko. Hindi ako makahinga sa sitwasyon ko ngayon. Tinakpan ko pa ang mukha ko dahil ramdam ko ang pamumula ko. Hinarap niya ang mukha ko papunta sa kanya gamit ang kanyang kamay nang dahan-dahan at ngumiti naman ito nang matamis. "Don't be down, okay? Puwede pa namang bumawi. Palaging may next time, palagi mong isipin 'yon..." mahinahon niyang sabi at ngumuso pa ako dahil naiiyak na naman ako.
Last Updated : 2021-12-28
Latest chapter
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (4th Part of 4)
I did everything I have to do in the operating room, saving a patient from a family someone who has a severe situation. After a long operation, we have successfully saved him. I get out of the room and I talked to the family and I smiled at them as I say that we saved their father. They lend their gratitude and I just smiled at them, they are now at once, home. So am I. I went to my office and I get all of my things, after that, I went to the front desk because I'm about to go home. "I am Surgeon Emperor Nezoi Palmadez, and I'm on leave." Lumipas ang mga buwan, naging sobrang busy na rin namin ni Themis. Hinahanda na namin ang magiging kasal namin. Sinigurado naming pareho na maging engrande ito, dahil sa napakaraming nangyari sa buhay at pagmamahalan naming dalawa. Alam namin na deserved namin ito. &nbs
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (3rd Part of 4)
"It's fine, you don't have to worry about it. Go chase your dream," I sincerely said to her. Wala na sa isip ko na maglabas ako ng pera ko sa kanya at siguradung-sigurado na rin naman na ako sa kanya. Palagi akong suportado sa kahit na saan siya. Kahit saan pa iyan, basta magiging masaya siya kahit saan dahil doon din ako. A year passed and I became super busy. Wala na rin akong masyadong oras para kay Themis, nag-aalala na rin ako minsan. Pero alam ko naman na hindi ganoon kababaw ang relasyon namin, we're both busy into our dreams. It was my clerkship and I'm in my psychiatric, medyo nakakatakot pero may mga kasama naman ako. "What do you think is our patient problem? and the outcome of the test?" tanong ng Senior namin, natapos naming kausapin ang isang pasyente. "It is not Schizophrenia at all, then the exam results that i
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (2nd Part of 4)
Oo, aaminin ko naman, eh. Ang bob*, na ang t*nga ko, na wala akong puso, lahat-lahat na. Ngayon ko lang na-realized ang lahat sa akin. Ang dami kong nagawang mali, ang dami kong nagawang hindi maganda, at nasaktan ko pa ang babaeng alam ko namang mahal na mahal ko. Pero natakot lang din kasi ako.Natakot ako baka iwan niya lang din naman ako at masyado pa kaming bata, masyadong pang maaga para sa aming dalawa. Hindi pa namin ito oras, kaya ginawa ko ang mga bagay na sobra-sobra na pala. Hindi ko 'man lang napansin. Napahilamos ako ng mukha ko.Ang bob* ko sobra!Wala na dapat pang kahit anong excuse na ginawa ko sa kanya. Niloko ko siya. The blame is on me. Now I should accept my fate. Iyong taong nariyan 'yong panahon na kailangan ko ng kakampi ay wala na, 'yong taong naniniwala sa akin kahit na sa tingin ko ay hindi ko na kaya, at 'yong
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (1st Part of 4)
"Hi! My name is Themis." Napakamot naman ako sa ulo ko dahil sino ba ito? Kakauwi lang ni Dorothy mula sa school at may mga kaibigan kaagad siyang dala-dala rito, at ngayong mayroong nagpapakilala sa aking kaklase niya. But I have to be nice, she's our visitor after all. "Hey, Themis. I am Nezoi," I simply introduced myself, trying so hard not to get sarcastic. "Nezoi... nice name, but it would be nicer if I call you to mine?" Nanlaki naman ang mata ko sa sinabi niya, ang tapang niya ah. Kakakilala lang namin ganito na siya? Ang bata niya pa. "Char! Babanat lang eh!" Tumawa naman siya dahil sa itsura kong hindi makapaniwala sa inaasta niya. "Landi mo," tanging nasabi ko at saka umalis sa harapan niya. Tumawa naman siya nang malakas habang papaalis ako, weird. Bakit kasi ganoon siya? Lumipa
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 63
In a snap, I did everything in the court defending someone who is actually innocent. After a long discussion and argument, and to everything I said to the Judge, I smiled. I face the crowd with confidence and I gave them my sweetest smile and turned my back. "It is I Attorney Themis Lex Pravitel, and I rest my case." Lumipas muli ang buwan at umabot na ito sa taon, sobrang naging busy talaga kami ni Nezoi. Matapos ang event ni Tito ay mas naging motivated akong magpatuloy, at talaga nga namang oo nakakapagod, pero tuloy lang sa buhay. Para sa pangarap, sa gusto natin maging, para sa sarili, at lalo na para sa kinabukasan. Kaya rin naman pala naging espesyal iyong event na iyon, dahil si Nezoi ay tinanong ako kung puwede ko na ba siyang maging official boyfriend. Tinatanong pa ba 'yon? Nag-oo naman ako kaagad. Natawa p
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 62
Natapos ang araw na isa sa mga araw na hinding-hindi ko makakalimutan, lahat kaming na naroon ay hinding-hindi namin iyon makakalimutan. Ang bilis ng araw, at ng panahon. Lumipas na ang halos limang buwan at ito magka-text kami ni Nezoi at saglit niyang pahinga at ako naman ay wala na ganoong ginagawa. Habang naiisip ko ang mga nagdaang araw ay hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyayari sa akin o sa amin sa buhay ko. Naging tuluy-tuloy ang pagda-date namin ni Nezoi at palagi niya akong dinadala sa iba't iba lugar, kainan, at marami pa kaming ginawa na talagang nasisimulan na naming i-fulfill ang mga pangakong hindi namin nagawa noon. Habang kausap ko sa telepono si Nezoi ay hindi ko maiwasan na mapalipad ang aking isipan dahil sa loob lang ng limang buwan ay marami na kaagad talaga ang mga nangyari. Nakapagtayo na ako ng business ko na coffee shop, at nakahan
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 61
"Hmm..." Tinanggal ko pa ang mukha ni Nezoi sa mukha ko dahil paulit-ulit niya na akong hinahalik-halikan, ginigising ako. Inaantok pa ako at tinatamad din akong tumayo. Kanina niya pa ginagawa iyong paghalik sa aking mukha kung saan-saan, pero gusto ko rin naman. Nag-iinarte lang talaga ako, pero mas nangibabaw ang antok ko ngayon kaya huwag siyang mangulit kung hindi ay makakasapak ako. "Come on, baby... kumakain na sila sa baba at tayo na lang 'yong hinihintay nila. Baka ano pa isipin nila? Hindi ba ayaw mo naman 'yon? Pero okay lang din na rito muna tayo para mayakap at makasama pa kita." Humiga siya ulit at niyakap niya ako mula sa likod. Nilalambing niya oa ako. Hindi ko na pinansin iyon at nagpatuloy pa rin ako sa pagtulog ko. Habang yakap-yakap ako ni Nezoi ay hindi niya na ako ginulo pa at nakatulog na ata kami pareho ngayon. Dahil hindi niya na ako kinul
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 60
Nagpatuloy ang kasiyahan namin at talagang ginawa na rin namin itong araw na ito na hindi makakalimutan na talagang naglasing ang lahat. Ito na rin ang way namin para makalimutan ang mga nangyari nitong nakaraang mga araw. Nagkaroon pa ng mga nakakatang*ng pinagsasabi sila Stamim tungkol sa pag-ibig, pero kung makapag-flex si Constraire no'ng kanila ay wagas. Si Stamim naman ay sobra pa sa sobra dahil sa sawi nitong mga naging karelasyon.Si Dorothy naman ay nakakayanan niya na rin. Kinakaya niya na ang pang-araw-araw na pagsubok sa kanya at iyong sessions niya sa isang psychiatrist ay nagiging maayos na ulit ang lagay niya. Ako? Ito katabi si Nezoi at hanggang ngayon ay hindi pa rin tumitigil sa kakainom niya, mukhang naging minsan na lang din sa kanya ang ganito kaya hinahayaan ko lang siyang i-enjoy ang pagkakataon na ito."Buti pa si Themis, nasa harapan niya na
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 59
Natapos na ang hatol sa parehong partido at napatunayan ko na walang kinalaman si Nezoi sa lahat ng nirereklamo ng pamilyang ito. Tinanong ko pa nang tinanong kung sino ang nag-utos at sino ang nasa likod ng lahat ng ito pero hindi naman nila ito sinasagot, at palagi lang nilang sinasabi na wala. Nagde-deny pa rin sila kung sino at palagi nilang sinasabi na wala silang alam tungkol sa mga binabato kong mga tanong sa kanila. Talagang pinagtatakpan nila nang matindi, malaki siguro ang binayad sa kanila ng ga Villocarte. Hindi ko na ito pinilit pa dahil wala na rin naman na akong magagawa pa kung ganoon naman pala ang sasabihin nila. Sinasayang ko lang ang oras ko, nakulong ang manyak at iyong mga kasamahan nila. Nilahad ko rin ang naging sitwasyon nila sa akin, naging sobra-sobra ang babayaran nila at matagal din ang pagkakakulong. Deserved naman nila 'yon. Dapat lang.
