Chapter 1

Pagkatapos na masuri ni Kelly kung kompleto ang mga na-deliver na libro ay nagsimula na rin niyang ayusin ang mga ito sa shelves. Mag-iisang taon na siyang librarian sa maliit na library ng kanilang bayan at so far ay kabisado na niya lahat ng trabaho niya rito unlike noong bago pa lang siya. Mali lahat ng librong inayos niya at sa ibang shelf pa nakasalansan ang 'di dapat niyang paglagyan at nakaalalay ang dating librarian sa kaniya bago ito tuluyang nag-resign. Nilalagyan pa niya ng marka ang mga librong hindi pa na-deliver.

Pagkatapos niyang makapasa last year sa librarian licensure examination ay dito niya pinili magtrabaho sa kanilang lugar kahit 'di kalakihan ang kaniyang suweldo. Malapit lang kasi ang bahay nila at kasama niya roon ang nag-iisang kapatid niyang lalaki at ang magulang niya. Dalawa lang silang magkapatid at wala ni isa sa kanila ang nagplanong maghanap ng trabaho malayo sa lugar nila.

Noong nag-aaral pa lamang siya ay aminin niyang araw-araw niyang namimiss ang magulang. Minsan pa nga ay nagkakaroon siya ng insomnia sa gabi. Kahit na hating gabi na minsan ay tinatawagan niya ang kaniyang kapatid para lang makausap sila at mapapanatag ang kaniyang loob. Saka lamang siya dadalawin ng antok kapag narinig na niya ang boses ng magulang niya. Kahit ilang taon siyang tumira sa boarding house hanggang makatapos siya ay 'di pa rin siya nasanay. Kaya naman agad siyang nagdisisyon na umuwi rito pagkatapos makapasa.

Hinikayat pa siya ng magulang na maghanap ng magtrabaho sa ibang lugar pero tinanggihan niya iyon. Ayaw niyang mapalayo sa kaniyang mga magulang at ang gusto ay nasa tabi lang niya ang mga ito. Nasa edad na siya pero alam niya sa sarili niya na dependent pa rin siya sa kanila. She still wants to be spoiled by them. Ang kapatid niyang si William ay palaging nagbibiro sa kaniya na ang kulang na lang ay dumedè siya sa ina na parang sanggol.

Tinawanan lamang niya ito at hindi iyon itananim sa kaniyang utak. She knows that her brother also loves her dearly. He's even spoiling her rotten. Lahat ng hiling niya ay binibigay nito kaya ang kaibigan niyang si Arthur ay palaging sinasabi na sheltered siya at baka 'pag pumunta siya sa ibang lugar ay para siyang blangkong papel na hindi alam ang gagawin. Agad sumang-ayon ang isip niya pero hindi siya nagkomento. Kahit gusto niyang salungatin ang sinabi nito ay kilalang kilala na siya nito.

Napa-angat siya ng ulo at napatingin sa may kanan niya nang marinig ang tinig ni Arthur, ang kaibigan niya simula pa 'nung paslit pa sila. Isa itong high school teacher sa bayan nila at sa parehong university din sila nagtapos.

Nakasuot ito ngayon ng sky blue na uniform nito sa pinagtuturuan nito. Bagay nito ang suot na uniporme lalo pa at matangkad at guwapo ito. Marami ring kaklase nila ang nahumaling dito pero insensitive yata ang binata dahil hindi nito matukoy kung ano ang ibig sabihin ng malalagkit na tingin ng mga kababaihan. Kahit pa may hayagang nagpakita ng motibo ay clueless na tatango lang ito o kaya ay ngingiti at pagkatapos ay iignorahin na sila. 

May malawak na ngiti ito sa labi habang kumakaway at naglalakad palapit sa kaniya. Kumaway din siya pabalik dito at ngumiti.

"Anong ginagawa mo rito? Hindi pa naman uwian, ah!" taas ang kilay na usisa niya kapagdaka.

Tumabi ito sa kanya at tinulungan siyang ilagay ang libro sa shelf. "Katatapos lamang ng meeting namin kaya lumabas ako upang magpahangin," paliwanag nito.

Napatango siya at inabot ang libro sa book trolley. Inayos niya iyon sa shelves.

"Right, naalala mo ba 'yong balita noon na magpapatayo sila ng mall dito? 'Di ba ilang beses nang may dumating dito noong nakaraang buwan para suriin ang malawak na bakanteng lupa sa west side? Matutuloy daw iyon," hayag nito. Her hand paused and looked at him. Abala ito sa pagsiyasat sa libro na hawak nito at hindi nakatingin sa kaniya. "Narinig ko rin na ang taong magpapatayo ng mall ay isang Mondragon." He glance at her.

"Sinong Mondragon?" Balewalang nagpatuloy na siya sa ginagawa niya. Sa dinami rami ng magkakaparehong apelyedo ay hindi niya matukoy kung sinong tao ang sinasabi nito.

"Sino pa ba? Eh, 'di 'yong sikat na bilyonaryong si Ryker. 'Di ba siya ang namamahala ngayon sa family business nila nang bumaba sa puwesto ang kaniyang ama," anito. "Nakalimutan mo ba ang dream boy mo?"

Napangiti siya nang marinig ang pangalan ng lalaking palaging laman ng balita at pahagayan. Isang bachelor ang binata at maraming babae ang nahahalina sa malaanghel na mukha nito. Maraming pahagayan ang nagsasabing mabait at matulungin ito kaya katulad din ng iba ay humanga siya rito. Kung may free time siya ay palaging bumibisita siya sa fandom ng binata at nakikita niya ang mga litrato nito. Mga na-edit na galing sa interview at iba pang gatherings na nadaluhan nito.

Hindi man niya ito nakita ng personal ay animo kilala na niya ito dahil sa nababasang description nila rito at sa nakikitang larawan nito. May tangkad na anim na talampakan at one inches, may matangos na ilong, pula ang ang manipis na labi nito, kulay black ang mata nito at may kakapalan ang kilay. Walang makikitang ipipintas sa binata pagdating sa pisikal na anyo. Sayang lang at walang litrato ito na walang pang-itaas para masilayan nila kung gaano kaganda ang muscles at abs nito.

"Talaga? Personal bang siya ang paparito sa lugar natin? Gusto ko talaga siyang masilayan, eh!" excited na bulalas niya. Her eyes twinkled dreamily.

Natawa ito at marahang itinoktok sa kaniyang noo ang hawak nitong libro. Napahawak siya roon habang nakairap sa binata. "Kahit masilayan mo pa siya, sa taas ng pedestal na kinatutuntungan niya ay malabong mabigyan ka niya kahit isang sulyap lang," nagbibirong bigkas nito dahilan upang mapalabi siya. "Makontento ka na lang sa pagsilip sa litrato niya na edited," nakangising pang-aalaska nito sa kaniya.

Napasimangot siya sa sinabi nito at 'di napigilang sipain ang paa nito. Kahit kailan talaga ay panira ang kaibigan niya sa momentom niya.

"Hinahangaan ko lang 'yong mga magagandang ugali niya na nababasa ko tungkol sa kaniya. At'saka, loyal pa rin naman ang puso ko sa paborito kong actor, 'no!" nakangusong saad niya. "Alam ko naman na isa lamang akong sisiw habang siya ay agila, napakataas na niya at 'di ako makalipad para abutin siya!"

Nakangising inakbayan siya ng kaibigan at pinisil ang kaniyang balikat. "Bukas daw ay kasama siyang paparito sa lugar natin. Gusto mo siyang silipin bukas, 'di ba? Gusto kong makita na kumutitap iyang mata mo 'pag nasilayan siya," puno ng kapilyuhan na bigkas nito.

Kumislap ang mata niya at agad napatango. "Sure! Tamang-tama at day off ko bukas. Wala ka ring work dahil sabado kaya dapat lang na samahan mo talaga ako."

"Oo na! Sasamahan kita! Sige na kailangan ko nang bumalik. Susunduin kita mamaya kaya hintayin mo ako," paalam nito.

Tumango siya at nang tuluyang mawala ito sa kaniyang paningin ay pinagpatuloy na niya ang ginagawa.

Hindi niya namalayan ang pagtakbo ng oras at nang muli siyang mag-angat ng mukha ay nakatayo na uli sa harapan niya si Arthur. Inayos na niya ang mga gamit at nagpaalam sa kasama niya rito na siyang magsasara ng library. Twenty minutes lang ang biyahe mula rito hanggang sa kanilang bahay kaya agad silang nakarating. Nagpasalamat siya sa kaibigan sa paghatid nito sa kaniya. Ngunit bago niya ito tuluyang iwan ay nilinga niya ito.

"Kalampagin mo na lang ang kuwarto ko bukas 'pag hindi pa ako gising," saad niya dahilan para mapailing ito.

Ngingiti-ngiting pumasok na siya sa loob ng kanilang bahay. Excited siya para bukas dahil masisilayan na rin niya ang lalaking pangarap niyang makita ng personal.