Chapter Three

"Long time no see."

Pakiramdam niya ay huminto ang oras. Ang kaninang ingay na bumibingi sa kaniyang pandinig ay biglang naglaho. Wala siyang ibang marinig kundi ang malakas na pagtibok ng kaniyang puso para sa lalaking nasa kaniyang harap. 

"L-Lucas... " nauutal niyang sambit sa pangalan nito.

Nakita niya ang pagngisi ng lalaki, at pagkatapos ay ibinaling nito ang atensiyon sa lalaking nasa kaniyang tabi. 

"Your husband?" he asked while raising an eyebrow, and looking at the guy beside her.

Siya naman ay parang pinako sa kinatatayuan at hindi man lang nagawang magsalita. Nakapokus lang ang mga mata niya sa guwapong mukha ni Lucas. Ganoon pa rin ito, guwapo pa rin. Hindi nagbago ang hitsura, pero pakiramdam niya, hindi na ito ang Lucas na kilala niya. 

Patunay roon ang matatalim nitong mga titig nang muli siyang balingan ng atensiyon. Nawala na ang kislap sa mga mata nito na noon ay palagi niyang nakikita sa tuwing tititig ito sa kaniya. Ngayon, Kahit pa nakangiti ay matigas pa rin ang anyo nito, dahilan upang makaramdam siya ng bahagyang pagkabahala. 

"H-Hindi, I don't know him," tugon niya sa lalaki nang mahimasmasan.

She saw him nodded his head, keeping his smile intact. Napalunok pa siya nang ilang beses bago nakaapuhap ng sasabihin.

"K-kumusta ka na?" she asked, staring at his chestnut eyes.

His handsome face, beautiful eyes, and sharp jawline is hypnotising her, yet she could see the devil hiding in him. A beast wanting to unleash.

Mula sa katabi niyang lalaki, muling nabaling sa kaniya ang atensiyon nito. His deep set of eyes was on her again. Kinabahan siya sa uri ng tingin na ibinibigay nito.

"U-uhm, I—"

Hindi na niya natapos pa ang sasabihin nang biglang magsalita ang lalaking nasa kaniyang tabi at magpaalam. Ni hindi na nga sila nag-abalang lingunin ito at napukol na lang sa isa't isa ang kanilang mga mata.

Lalong bumilis ang tibok ng kaniyang puso. Gusto niyang yakapin si Lucas at sabihin dito kung gaano niya ito na-miss, kung gaano niya ito kamahal, at kung gaano siya nagsisisi sa nagawang pang-iiwan dito noon. Pero hindi niya magawa dahil tila pinutol ang kaniyang dila, ni hindi niya magawang igalaw ang sariling katawan.

Nagising siya mula sa malalim na pag-iisip nang lumapit ang isang lalaki kay Lucas. 

"Lucas, my man! Where the hell have you been?"

Parehong nakuha ang atensiyon nila ng bagong dating. Lumapad naman ang ngiti sa mga labi ni Lucas. Nakaramdam tuloy siya ng bahagyang pagkapahiya dahil hindi na siya muling binalingan nito ng pansin. Abala na ito sa pakikipag-usap sa lalaking Claude ang pangalan, ayon sa narinig niya mula sa pag-uusap ng dalawa. 

Nagpakawala siya ng malalim na hangin bago nagbaba ng tingin. Balak niyang hintayin makaalis itong si Claude at pagkatapos ay muli niyang kakausapin si Lucas. Pero ganoon na lang ang pagkadismaya niya nang magpaalam ito kasama ang lalaking si Claude.

"Shazna, nice to see you again. Pasensiya na, I need to go."

Napalunok siya habang tumatango sa sinabi nito. Hindi niya mapigilan ang sarili na masaktan. Pakiramdam niya, parang may nakabara sa kaniyang lalamunan. Tahimik niyang pinagmasdan si Lucas habang naglalakad ito palayo.

Naikuyom pa niya ang mga palad sa pagpipigil sa sarili na umiyak. Nasasaktan siya dahil sa nakitang reaksiyon ng lalaki. Akala niya ay matutuwa rin itong makita siya, pero sino bang niloloko niya? Iniwan niya ito sa harap ng altar three years ago. Kahit sinong lalaki, hindi matutuwang makita ang babaeng nang-iwan at nagpahiya rito noon.

"Oh, by the way! Shazna?" Hindi niya inaasahan na muling nagbalik sa tabi niya si Lucas.

Tila ba nabuhayan siya ng loob sa narinig. Pakiramdam niya ay sandaling huminto ang kaniyang puso sa pagpintig. Kay tagal din niyang hindi narinig na sambitin nito ang kaniyang pangalan. Na-miss niya ito, na-miss niya nang sobra.

"I left your bag at my office. I'll just call my secretary to get it for you."

Iyon lang at muli na naman itong tumalikod at naglakad palayo.

Sandali siyang natigilan bago muling naramdaman ang matinding kirot sa kaniyang puso. Ni hindi niya nagawang sumagot dito, ni hindi niya ito nagawang kausapin dahil parang ayaw naman siya nitong kausap. Para bang nawalan na ito ng pakialam sa kaniya.

Siguro mas matatanggap pa niya kung magagalit ito at sigaw-sigawan siya, pero ang tratuhin siya na para bang ordinaryong tao lang, labis siyang nasasaktan.

Hindi na niya namalayan ang paglandas ng isang luha sa kaniyang pisngi. Napahawak siya sa tapat ng dibdib dahil pakiramdam niya ay sasabog iyon sa sobrang sakit.

Nabahala naman ang kaibigan niyang sina Vanessa at Gabrielle. Mabilis na tumayo ang mga ito at dinaluhan siya habang lumuluha. Maputi siya kaya kapansin-pansin lalo ang pamumula ng kaniyang buong mukha.

Nang dumating ang dalawang kaibigan, mabilis siyang tumayo mula sa pagkakaupo at nagmamadaling naglakad palabas.

Nasa labas na siya ng club nang makahabol ang dalawa. Agad siyang hinawakan sa kamay ni Gabrielle upang pigilan. Mahigpit naman siyang yumakap dito at umiyak. Walang nagawa ang dalawa kundi aluin siya.

INIS NA INIS si Shazna sa kaniyang sarili dahil hindi niya magawang huminto sa pagluha. Dalawang araw na rin ang lumipas mula nang magkita silang muli ni Lucas sa club na pagmamay-ari ng kaibigan nitong si Matteo.

Alam niyang wala siyang karapatan magreklamo dahil siya ang nang-iwan, siya ang may kasalanan kung bakit ganito na ang sitwasiyon nila ng lalaki. Pero hindi niya magawang tanggapin na hanggang dito na lang sila. Alam niyang kasalanan niya, pero natuto na siya. At kaya siya nagbalik ngayon ay para ayusin ang mga maling nagawa.

Ngunit paano na niya magagawa iyon ngayon kung tila wala nang pakialam sa kaniya si Lucas? Hindi siya sanay na ganoon ang trato nito sa kaniya. Laging umiikot sa kaniya ang mundo ng lalaki, pero napakalaki na ng ipinagbago nito.

Mula sa pagkakahiga sa kama, narinig niya ang pagtunog ng kaniyang ringtone. Nasa ibabaw ng bedside table ang kaniyang cell phone, pero hindi na siya nag-abalang tingnan pa ito dahil alam niyang either sina Vanessa at Gabrielle lamang ang tumatawag sa kaniya.

Noong isang araw pa siya tinatawagan at tini-text ng mga ito. Kinukumusta kung okay lang ba siya, subalit magsisinungaling lang siya sa dalawa kung sasabihin niyang maayos ang kaniyang kalagayan.

Muli niyang ipinikit ang mga mata nang huminto ang ringtone, pero maya-maya lang ay muli na naman niya itong narinig. Mas lalong bumaha ang luha sa kaniyang pisngi. Basa na rin ang kaniyang unan. Ringtone niya kasi ang theme song nila noon ni Lucas, ang Always. Paborito nila itong kanta kahit noon pang hindi pa sila.

Lumipas ang mga oras, unti-unti nang bumibigat ang talukap ng kaniyang mga mata. Iyon ang hinihintay niya, ang makatulog. Dahil gusto niya munang takasan ang masakit na reyalidad.

Kung minsan talaga, mas maganda pa rin ang panaginip kaysa sa reality. Dahil sa panaginip, hindi ka masasaktan. Mananaginip ka lang at magiging masaya.

Muli siyang nagmulat ng mga mata nang marinig iyon. Sa hindi maipaliwanag na dahilan, gumapang ang kamay niya mula sa mga unan hanggang sa ibabaw ng bedside table niya. Inabot niya ang sariling cell phone at pinagmasdan ang screen nito.

Ganoon na lang ang pagkunot ng kaniyang noo nang makitang hindi ang pangalan nina Vanessa at Gabrielle ang naroon. Unknown number ang tumatawag sa kaniya. Sa isiping baka isa lang iyon sa mga malayong-malayong kamag-anak niya ay nagdesisiyon siyang sagutin ito.

"Hello, sino `to?" aniya sa kabilang linya.

Ilan sandaling namayani ang katahimikan. Walang nagsalita sa kabila kaya nagdesisiyon siyang ibaba na lang iyon, pero bago pa man niya ito magawa ay narinig niya ang isang pamilyar na boses.

"It's Lucas."

———

KASALUKUYANG nasa loob ng kaniyang opisina si Lucas habang nakaharap sa patung-patong na mga papel na kailangan niyang pag-aralan at pirmahan. Kanina pa siya naroon, ngunit ni isa sa kaniyang mga binabasa ay walang pumapasok sa isip niya. Ayaw mag-function ng kaniyang utak at hindi siya mapakali.

Kahapon, nalaman niyang hindi pa pala naibibigay ng kaniyang sekretarya ang bag ng kaniyang ex-fiancée. Hindi na rin bumalik sa club ang babae. Kanina naman ay sinubukan na rin itong tawagan ng kaniyang sekretarya gamit ng calling card na nakita nito sa loob ng bag.

Hindi sinasadyang mahulog ng kaniyang sekretarya ang laman ng bag ni Shazna kahapon. May ilang mga gamit itong nahulog, kabilang na roon ang isang kulay pulang kahon na naglalaman ng singsing, ang singsing na ibinigay niya rito noon. Labis niyang ipinagtataka kung bakit nasa babae pa rin ang wedding ring nito.

She should have just thrown it to the garbage, just like what she did to him three years ago, iyon ang laman ng kaniyang isip. 

The moment he saw her that night while drinking, he tried to keep his emotions hidden as best as he could. The anger that he had kept inside him was begging to be released. Matapos ng maraming taon, akala niya nalimutan na niya si Shazna at ang ginawa nito sa kaniya. Pero nang mga sandaling tinititigan niya ito, biglang nagbalik sa kaniya ang lahat.

Gusto niyang pabayaan ito, kahit pa nang makitang may lalaking lumapit dito at pilit itong isinasama ay wala na siyang pakialam. Gusto niyang makita ni Shazna na masaya na siya sa kaniyang buhay. He don't need her. Now he could have any woman he want.

Pero sa huli, nanaig pa rin ang pag-aalala niya para sa babae. Kahit pa ito ang babaeng nanakit at nang-iwan sa kaniya tatlong taon na ang nakararaan, hindi niya pa rin maatim na may mangyaring masama rito.

He saw the guy wrapped an arm around her small waist. His hands involuntary clenched into fists. Nagdilim bigla ang kaniyang paningin. He used to be the only one who could hold her like that. Kaya nawalan siya ng control sa sarili at nasugod bigla ang lalaki.

Matapos ng pangyayaring iyon, nagdesisyon siyang dalhin ito sa hotel na pagmamay-ari niya. Nanatili siya sa tabi nito buong gabi. Buong gabi rin siyang hindi pinatulog ng mga tanong kung saan siya nagkulang. May nagawa ba siyang kasalanan para iwan siya nito? Nagkulang ba siya sa pagmamahal at pag-aalaga rito? Kasi hanggang ngayon, patuloy niya pa rin itinatanong sa sarili kung bakit nagawa siya nitong iwan.

He was so devastated from all the questions, yet he couldn't get his eyes off her. She was no longer the childish girl he knew three years ago. She was more breathtaking now, more heart skipping. Beautiful and alluring. 

Aaminin niyang nagulat siya sa pagbabalik nito dahil hindi niya inaasahang magkikita pa silang muli. Matapos ng ginawa ng babae, hindi niya naisip na may kapal pa ito ng mukhang magpakita sa kaniya.

He fist his hair in frustration. He took a deep breath before shutting his eyes close. Masiyado nang malalim ang sugat na iniwan sa kaniyang puso ni Shazna. He loved her with all his heart and what did he get in return? A broken heart.

She abandoned him three years ago. Maliban sa sinaktan na siya nito, pinahiya pa siya ng babae sa harap ng maraming tao. Pilit niya itong kinausap noon upang humingi ng rason. But what did she do? She went to New York and lived a new life.

Ngayon na nakabangon na siya, babalik na naman si Shazna. Bakit? Ano na naman ang dahilan? Ano na naman ang kailangan nito? Whatever her reasons are, he wouldn't let her broke his heart again. Not this time.

"L-LUCAS?"

Hindi makapaniwala si Shazna nang marinig ang boses ng lalaki. Mabilis siyang bumangon mula sa pagkahihiga at nagtungo sa balkonahe ng kuwarto.

"B-bakit? I-ibig kong sabihin, bakit ka napatawag?" nauutal niyang tanong.

Matagal naman bago sumagot ang lalaki. Kumunot pa ang kaniyang noo nang marinig ang malakas na tugtog mula sa linya nito.

"Nasabi ng sekretarya ko na wala ka na raw sa club no'ng isang gabi."

Ngumiti siya nang bahagya nang muling maalala ang nangyari sa nightclub. Tumango siya kahit na alam niyang hindi naman siya nito nakikita.

"Oo, e. Something came up and we have to leave early." Napalabi siya bago muling naglakad papasok at nagtungo sa maliit na ref. ng kuwarto.

"Why don't you drop by in my office today? Para makuha mo na rin ang bag mo."

Lumapad ang ngiti sa kaniyang mga labi nang marinig ang sinabi ng lalaki. Mabilis siyang tumango sa labis na tuwa.

"Oo ba, sige! Pupunta ako!" masigla niyang tugon. 

"Great. See you later then?"

"Sige, see you. U-uhm, siya nga pala—"

Hindi na niya naituloy pa ang sasabihin nang bigla siyang babaan ni Lucas. Bahagya siyang nasaktan sa ginawa nito, pero pinili pa rin niya ang ngumiti. Ang mahalaga, makakausap na niya ang lalaki. 

Matapos ibaba ang cell phone ay hindi niya mapigilan ang ngumiti nang malapad. Napakasaya niya ngayon, kaya naman mabilis niyang tinungo ang shower upang maligo. Isang linggo at ilang araw na lang ang mayroon siya upang mabawi ang lalaking pinakamamahal. Kapag hindi niya nagawa ito, habang-buhay nang mawawala sa kaniya si Lucas.

Halos isang oras din siyang nag-ayos bago tuluyang lumabas ng hotel. Nakasuot siya ng white shirt na nakapaloob sa suot niyang kulay peach na mini skirt. Pero sa halip na sa opisina ng lalaki magpunta, dumiretso siya sa isa sa mga restaurant ng kaibigan niyang si Gabrielle.

"Shazna, are you serious? You don't even know how to cook!" pigil ni Gabrielle sa kaniya.

Kasalukuyan kasi siyang abala sa paghuhugas ng mga gulay na kakailanganin niyang gamitin para sa lulutuin.

"Gabby, pinag-aralan ko na itong lutuin sa New York. Kaya ko `to!" determinado niyang tugon.

Napailing naman sa kaniya ang kaibigan. Sanay na si Gabrielle sa pagiging hard-headed niya. Ang pinag-aalala lang naman nito ay baka mauwi lang sa wala ang lahat ng efforts niya.

"Do you think he will accept it?" muli nitong tanong.

Ngumiti siya kay Gabrielle bago tumango. "Why not? This is my thank you gift. Importante rin ang laman ng bag ko at nasa kaniya iyon," natatawa pa niyang wika.

Napabuntong-hininga na lang si Gabrielle. Sa pagkakakilala niya kay Lucas at sa pinagdaanan nito three years ago when her friend left him, hindi basta-bastang magpapatawad ang lalaki. Bato na ang puso nito ngayon. 

"What if he refuse to take it? Shazna, tandaan mo kung anong nangyari sa inyo noon."

Biglang natigilan si Shazna sa mga narinig. May punto si Gabrielle, baka nga hindi ito tanggapin ni Lucas. Pero kung matatakot siya at magpapapigil na naman sa mga what ifs, paano na lang siya babawi sa lalaki? Mas mabuti na iyong sinubukan niya, kaysa naman magsisi siya sa bandang huli.

Wala na ngang nagawa si Gabrielle sa pagiging determinado niya. Sa halip na makipagtalo, tinulungan na lang siya nito sa gagawin.

Balak niyang magluto ng beef kare-kare, ito ang paboritong ulam noon ni Lucas. Naalala pa niya, masiyadong conservative ang lalaki sa mga kinakain, ngunit sa tuwing kare-kare ang ulam, nauubos nito ang mga nakahain. Ilang beses nga siyang pinilit ng lalaki na aralin ang pagluluto ng kare-kare, pero sadyang wala siyang hilig sa pagluluto.

Napapangiti pa si Shazna habang pinagmamasdan ang nilulutong ulam. Sigurado siyang magugustuhan ito ni Lucas dahil inaral pa niya mismo sa New York kung paano ito mas mapapasarap. She took up cooking lessons while writing stories. Ang gusto niya, kapag dumating ang oras na mapatawad siya ni Lucas at mahalin siya uli nito, gusto niyang ipagluto ang lalaki ng paborito nito araw-araw.

What happened to them three years ago changed her. Napagtanto niya ang mga maling ginawa, ang pagti-take advantage niya sa pagmamahal ni Lucas, at ang hindi niya pagpapatawad noon sa papa niya nang iwan sila nito. Na-realized niya na may mga bagay na nagagawa ang mga tao kahit hindi naman natin gusto. At kapag binigyan lang tayo ng pagkakataon, handa tayong gawin ang lahat upang itama ang mga maling nagawa.

For her, life is about giving second chances. Kasi sadyang ginawang mahina ng Diyos ang mga tao para magkamali. Para matuto sa pagkakamaling iyon at maitama ang mga maling nagawa. 

Iyon ang hinihingi niya ngayon kay Lucas, ang isa pang pagkakataon. Gusto niyang humingi ng tawad rito at muling mag-umpisa.