I am terrified. Ito lamang ang emosyon na nararamdaman ko nang ibalita sa amin ni Ever ang nangyari kay Harper. Hindi ko alam kung ano ang dapat na maramdaman ko bukod sa pagkatakot. Gulong-gulo ako sa kung ano ang dapat na gawin ko dahil ang tangi na nasa isipan ko ay ang girlfriend ko at kung ano na ang lagay niya. Masyado na naging mabilis ang mga sumunod na pangyayari kaya hindi ko na nga rin alam kung saan nagpunta ang tarantadong si Brent, dahil sigurado ako na narinig niya ang nangyari kay Harp. Mabilis na rin kasi kami na umalis nina Ever at Tof sa opisina upang puntahan agad si Harper sa ospital. My mind is racing with all the negative thoughts that I can think of at this time. I don’t even want to make myself believe that everything is going to be alright when I haven't even seen her yet. Ayaw ko na mag-expect tapos ay ma-disappoint lamang sa huli. Si Ever na ang nagmaneho ng sasakyan namin, at laking pasasalamat ko rin na kasama ko sila ni Tof ngayon. Hindi ko na talaga a
Halos mabingi ako sa sinabi na iyon ni Doctor Manolo. Ang dami ng mga tanong na gumugulo sa isipan ko, pero ang pinakamatindi na tanong na mayro’n ako ay kung bakit ko kailangan na maging handa. Is she dying? Is Harper's situation so critical that she is dying? Bakit, ano ba talaga ang nangyari at ano ba talaga ang lagay niya? Nag-iinit lamang ang ulo ko lalo na at hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa babae na sobra-sobra ang pagmamahal ko. And once again, I am overwhelmed by my emotions and fear. Simula nang iwan kami ng doktor ay nakatulala pa rin ako at nakakuyom lamang ang kamao ko. Gusto ko na manakit, gusto ko na manisi, pero sino? Sino ang paglalabasan ko ng galit na kinikimkim ko ngayon? Hindi ko alam kung isa lamang ba na aksidente ito o sinadya talaga na saktan siya. At kung sinadya man ang nangyari na ito sa kan’ya, isa lamang ang naiisip ko na may dahilan at may pakana sa lahat ng ito. Ang mga Torres lamang, at iyon ay upang bigyan ako ng babala sa pagpapabagsak na gi
"How is she, kuya?" Isang simple na tanong lamang iyon mula sa kan’yang kaptid na si Ever pero hindi maapuhap ni Evan kung ano ang tamang kasagutan para roon. "Wala pa rin ba na pagbabago?" Umiling na lamang siya saka sumandal sa kan’yang kinauupuan. It has been two days since that accident happened. Two days that he keeps on waiting, hoping and praying that Harper will wake up, but only for it to turn to his further disappointments. Dalawang araw na rin siya na nagbababad dito sa ospital at hindi man lamang nakakapunta sa kan’yang opisina. Ang tangi na nais niya na gawin ay ang manatili sa tabi ng kan’yang nobya upang sa paggising nito ay siya ang una na masisilayan. Ngunit hanggang kailan ba siya maghihintay? Hindi niya rin alam, lalo na at wala siyang pasensya na maghintay, pero para kay Harper ay gagawin niya iyon gaano man iyon kahirap at katagal. "You need to rest, kuya. Umuwi ka muna kaya at ako na muna ang maiiwan dito sa kan’ya." Pagpapaalala pa ni Ever sa kan'yang kapatid.
Pangisi-ngisi pa siya habang tinutungga ang alak sa kan’yang baso. Hindi naging madali ang lahat pero hawak kamay na niya ang tagumpay. Hindi pa man, pero unti-unti nang napapalitan ng saya ang pait ng kalooban niya sa ngayon. Elise is not even remorseful for the actions that she took against Harper. At para sa kan'ya ay nararapat lamang talaga na tuluyan nang mamatay ang babae na sagabal sa buhay niya. Nararapat lamang iyon para sa babae na wala nang ginawa kung hindi ang sirain ang mga plano niya at pabagsakin siya. Because the more she fails to achieve what she wants, the more her hatred for Harper grows. And she was left with no choice but to do what she had to do to eliminate her enemy and threat. And now that she is slowly succeeding with that plan of hers, she is slowly brimming with happiness. Sa huling balita niya kasi ay wala pa rin malay ang peste na babae na iyon at nasa kritikal na kondisyon pa rin. At mas lalo na sumasaya ang puso niya sa magandang balita na iyon. Mala
"Huwag mo nga ako na pagbintangan diyan. Wala akong ginagawa na masama sa dating asawa mo! At bakit sa akin ka nagagalit? Hindi gano'n kabait ang asawa mo para walang iba na magtangka sa kan'ya." "Fucking liar! At paano mo nalaman na may nagtangka sa kan'ya? Akala ko ba ay wala kang alam sa mga sinasabi ko?" "Hoy, Brent, matalino rin naman ako kaya alam ko ang ibig sabihin ng mga salita mo na iyan. Pinagbibintangan mo ako sa mga bagay na hindi ko ginawa. Para sabihin ko sa'yo, wala akong plano na mabahiran ng dugo ng asawa mo ang mga kamay ko." Pagtatanggi pa niya. Kahit kay Brent ay hindi siya aamin, lalo na at ramdam niya ang matindi na galit nito sa kan'ya at pag-aalala para sa dating asawa nito. "Kahit kailan ay sinungaling ka! Pareho natin alam na galit na galit ka sa kan’ya dahil iniwan na kita para balikan siya, at rason na iyon para pagtangkaan mo si Harper. Kaya siguradong-sigurado ako na ikaw ang may kagagawan nito sa kan’ya." Kung inaakala ni Elise na maloloko niya si B
"Check her vitals." Utos ng nurse sa kasama niya na nasa silid, saka siya bumaling sa akin at nagtanong. "Are you alright?" Hindi ko alam kung ano ang nangyayari at nagkakagulo ang mga tao sa paligid ko nang magmulat ako ng aking mga mata. Lahat sila ay nagmamadali sa bawat kilos nila habang ako ay nananatili na nakatulala sa kanila at pilit na inaalala ang mga nangyari sa akin. Sinubukan ko na ilibot ang paningin ko sa aking paligid at doon ko napagtanto na kaya pala panay mga nagmamadali na nurse ang nabungaran ko at kung ano-ano ang tanong nila sa akin ay dahil nasa ospital pala ako. Pero bakit? Ano ang ginagawa ko rito? Naaksidente ba ako? Sinubukan ko na gumalaw pero hindi ko magawa dahil sa dami ng aparato na nakakabit sa akin. Sinubukan ko rin na igalaw kahit ang mga paa ko lamang pero hindi ko talaga magawa na maikilos ang halos buong katawan ko. Pagod na pagod ako na hindi ko maintindihan kung bakit gano'n nakahiga lamang naman ako rito. Ilan ulit pa ang naging paglapit
Walang magawa si Evan kung hindi ang lulugo-lugo na lumabas ng silid ni Harper sa suhestiyon na rin ng doktor upang makapagpahinga ang nobya niya. Masamang-masama ang loob niya pero wala siyang magawa kung hindi ang dumiretso na lamang sa presidential suite. He wanted to spend time with her, but as per the doctor, it would be better to give Harper enough time to remember things. Sinabihan niya rin si Ever na iwanan na muna siya at nais niya na mapag-isa. At habang nakaupo siya ay naikuyom na lamang niya ang kan’yang kamao. Galit na galit siya sa tao na gumawa nito sa nobya niya. Hindi kasalanan ni Harper kung hindi siya nito natatandaan, ang may kasalanan ay ang tarantado na naka-aksidente sa kasintahan niya, at sisiguraduhin niya na magbabayad ang tao na iyon sa kan'ya. Masayang-masaya pa naman siya kanina nang ibalita sa kan’ya ng nurse na nagising na si Harper. And he had hoped for the best for her. Umasa siya na maayos na ang lagay ng nobya niya matapos ang ilan araw na wala siy
Evan Ruiz. The name has haunted Harper since that day, when she saw his painful reaction when she denied knowing him. And after that day, she never saw him again. He never visited her or even initiated talking to her. At ngayon, hindi niya maikakaila na hinahanap-hanap niya ang lalaki na iyon kahit na isang beses lamang sila na nagkita. Ilan araw na rin ang nakalipas buhat ng araw na iyon. Nakalipat na nga rin siya sa isang regular na kuwarto, pero hanggang ngayon ay hindi na niya muli pa na nasilayan ang lalaki na nagpakilala na fiancé niya. Dalawang lalaki lamang ang nagsasalitan sa pagpunta sa kan’ya upang kamustahin siya maliban sa kan'yang mga magulang, at ang dalawa na iyon ay sina Ever at Tof. Si Ever, na nagsabi na kapatid siya ni Evan, at si Tofer na nagpakilala naman na matalik na kaibigan ng magkapatid na Ruiz. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan niya, because she feels frustrated for no reason at all. Naiinis siya na hindi niya maintindihan kung bakit. Hindi
Another story has come to an end, and thank you so much for the support. Maraming salamat po at hindi ninyo iniwan ang istorya nina Harper at Evan. Pasensya na po at natagalan lang sa pag-update dahil naging busy po sa work. Sobrang thank you po at sana nagustuhan po ninyo ang kuwento nila. Pa-follow po and pa-support din po ng iba ko pa na stories kay GN: Completed Stories: The Invisible Love of Billionaire (Taglish) Married to the Runaway Bride (Taglish) Falling for the Replacement Mistress (Taglish) My Back-Up Boyfriend is a Mafia Boss (English) Ongoing Stories: Entangled to the Hidden Mafia (Taglish) The Dragster's Mafia Heiress (English) The Runaways' Second Chance Mate (English) In Love with His Brother's Woman (Taglish)
"Sign the papers, Harper. This is it. This is the end." Halos mabingi ako sa lakas ng tibok ng puso ko nang marinig ang mga sinabi na iyon ni Evan. Hindi ko napaghandaan ang mga bagay na ito kaya hindi ako nakasagot at nanlalaki lamang ang mga mata ko na nakatitig na lamang sa dokumento na ipinatong niya sa lamesa sa harapan ko. Gulat na gulat ako sa desisyon niya na ito. Bakit may ganito? Ano ang naisipan niya at bigla na may ganito na dokumento sa harapan ko? I am just a few weeks into my preganancy, tapos ay may ganito pa? "A-ano ang ibig sabihin nito, Evan?" Ito lamang ang tanging salita na nabanggit ko sa nauutal na paraan ilang minuto matapos ko na mahimasmasan sa sinabi niya. "Bakit may ganito? Ano ang ibig sabihin nito?" "Kung ano ang nakikita mo, iyon na ang ibig sabihin niyan. Don't ask me further quest
Pagpapatawad. Isang salita na madaling sabihin pero mahirap na gawin. Sa isang tao na lubos na nasaktan ang bagay na ito ang pinaka mahirap na ibigay, pero kapag nagawa naman ay siya rin pinakamasarap sa pakiramdam na matamo. Hindi ko akalain na kakayanin ko pa na magpatawad matapos ang nangyari sa aking pamilya. I was overwhelmed by the anger that I felt when I thought that Harper purposely turned her back on our supposed marriage. Binulag ako ng galit na nararamdaman ko para sa kan’ya kaya wala akong ginawa kung hindi ang planuhin ang paghihiganti ko, but seemingly, fate had other plans for us. Ang dapat na paghihigantihan ko ay natutunan ko na mahalin. At wala akong pinagsisisihan ngayon sa naging desisyon ko na iyon na aminin sa sarili ko ang espesyal na emosyon na iyon. If you genuinely loved that person, it would be much easier to forgive them. Hindi mahirap ang salitang pagpapatawad kung ibibigay mo iyon sa taong mahal mo. At kahit na paulit-ulit pa ang sakit na maramdaman mo,
Days had passed since Harper made peace with her past. Tinapos na niya ang galit sa puso niya at tuluyan na niya na pinalaya ang kan’yang sarili sa lahat ng hinanakit at sakit ng kalooban niya. Matapos ang naging pag-uusap nila ng mga magulang ni Brent at ang pagpunta niya rin mismo kay Brent ay pakiramdam niya ay nawala na ang tali na gumagapos sa kan’ya sa nakaraan upang tuluyan na siya na maka-usad sa kan’yang buhay. And she is thankful that she did that because she did not have to regret not being able to do so. Just yesterday, the news came to them that the inevitable had happened: Brent did not survive, at sa pagkawala nito ay tuluyan na rin na natuldukan ang lahat-lahat ng hindi matapos-tapos na problema sa pagitan nilang lahat. Hindi iyon ang nais niya na mangyari sa dating asawa niya pero iyon na rin ang ninais ng tadhana para sa kanila. And it may be better for him because now there will be no more pain for him. May bahagi niya ang nalungkot sa sinapit nito pero kahit paano
Panay paghikbi lamang ang maririnig buhat sa silid ng ospital na iyon. May ilang minuto na rin buhat ng dumating si Harper at iyon na ang naabutan niya na tagpo. At inaasahan na niya ang senaryo na ito, lalo pa at sinabayan niya ang pagdalaw ng mga magulang ni Brent sa ospital. Harper and Ever both agreed that Brent’s parents would be able to visit him. Nagkasundo sila pareho na wala rin naman masama sa hiling na iyon, kaya iyon na rin ang pagkakataon na kinuha ni Harper para makita ang dating asawa niya. She wanted to end all the pain and hatred that she has for Brent and his parents kaya nagdesisyon siya na silipin sa ospital sa Brent kahit na hindi na nito maririnig ang mga nais niya na sabihin. Hindi rin inaasahan ng mga magulang ni Brent ang pagbisita ni Harper sa kanilang anak, pero lubos nila na ipinagpapasalamat iyon sa kabila ng kaguluhan na nagawa ni Brent sa kasalan nina Harper at Evan. "Harper, maraming salamat sa pagpayag ninyo na makalabas kami pansamantala sa kulugan
"Ano ang balita, Tof?" Hindi pa man nakakalapit si Tof sa kaibigan na si Ever ay tanong na agad ang salubong nito sa kan’ya. "Dead or alive?" Nahahapo na umupo siya sa tabi ng kaibigan niya at walang pag-aalinlangan na sinagot ang tanong nito. "In between. Critical and almost on the verge." Kagagaling lamang niya kasi sa ospital kung saan itinakbo si Brent matapos na masukol ng mga bodyguards ng mga Ruiz dahil sa ginawa nito sa kasal nina Evan at Harper. Isang malalim na pagbuga ng hininga ang ginawa ni Ever kasabay sa pagkuyom ng kamao niya. Nanggagalaiti siya sa nangyayari ngayon sa buhay nila, at mas lalo ang galit niya sa gumawa nito sa kanila, kaya naman maganda ang balita na iyon na nakuha niya buhat sa kaibigan niya. "That’s the best news that I've gotten so far, for now. He can’t die, not just yet. Mabuti naman at alam niya ang bagay na iyon. Hindi pa siya maaari na malagutan ng hininga dahil kailangan pa niya na maghirap bilang pambayad utang sa lahat ng kasamaan niya sa pa
Ang sabi nila ang pangarap ng mga kababaihan ay ang maikasal. Every woman dreams of having to walk down the aisle to meet the man of her dreams. Most women dream about this, but not all are fortunate enough to be able to experience marriage bliss. At isa ako sa mga babae na iyon: nangarap; naikasal at nasaktan. Isa ako sa hindi sinuwerte noon na mahanap ang tunay na kaligayahan sa lalaking aking pinakasalan, pero hindi huminto ang pangarap ko na iyon dahil lamang sa sakit na aking naranasan. Patuloy ako na umasa na isang araw ay darating din ang tamang lalaki para sa akin. Nang unang beses kami na maikasal ni Brent ay halo-halo ang mga emosyon ko: Joy, sadness, excitement, and even anxiety. Masaya ako dahil ikakasal ako sa lalaking mahal na mahal ko, pero malungkot ako dahil nang ikasal kami ay walang ibang tao na nakisaya sa pag-iisang dibdib namin na iyon. It was a secret marriage because it was a decision that had not been carefully thought of. Ang alam lang namin ay mahal namin
"Ayos ka na ba? Are you sure about this, Evan? Are you really ready to see her again, just in case?" Napapangiti na lamang si Evan nang marinig ang mga tanong na iyon sa kan’ya ni Clarise. "Sigurado ka na ba talaga na ito ang nais mo na mangyari? Alam mo na ba kung ano ang sasabihin mo sa kan'ya at kung paano mo siya haharapin?" "You are overreacting again with those questions, Clar. Bakit ba ang dami mo na naman na mga tanong sa akin? Hindi ba at nakausap ka na ni Ever tungkol dito? Nasabi na niya sa'yo ang dapat na mangyari kaya wala na tayo na dapat pa na pag-usapan." Natatawa na sagot niya na lamang sa babae. "Tapos na ako na mag-ayos at kanina pa ako sigurado sa plano ko na ito, kaya kanina pa rin ako handa na pumunta sa party." "Hindi naman ang pag-aayos mo ang sinasabi ko. Can’t you read between the lines? I honestly just want to make sure that you are ready for anything that’s about to happen, just in case. Hindi man tayo sigurado na darating siya, pero handa ka ba na maging
Pangisi-ngisi sa akin ang magkapatid na sina Evan at Ever habang magkakaharap kami ngayon dito sa may patio. Kasama rin namin si Clarise ngayon at simula pa kanina ay walang nagsasalita sa amin upang simulan ang pag-uusap na ito. I was rooted to my place when I heard what Clarise had to say earlier. Hindi ako nakahuma kaya naman inabutan kami ng magkapatid habang titig na titig lamang kami ni Clarise sa isa't-isa. And when Evan arrived, the first thing he did was walk straight to me and hug me, and once again I was left speechless. Hindi ko nga rin alam kung paano ako nagkaroon ng lakas ng loob na lumabas sa silid kanina upang harapin silang lahat kahit na ang nais ko na lamang talaga na mangyari ay ang sana bumuka ang lupa at kunin na lamang ako nito. Hiyang-hiya ako sa inasta ko at sa mga nasabi ko, lalo na kay Clarise. But then again, in my defense, I don’t know her. I don't know who she is or her connections with these two brothers. And yet, in her defense as well, she tried to